Άκουσα – κατά τύχη – σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα του ΡΙΚ, παραμονή Πρωτοχρονιάς, τον Αρχηγό της Αστυνομίας κ. Μιχάλη Παπαγεωργίου να προσπαθεί να εξηγήσει την ουσία της ενόχλησης του από τη σάτιρα της εκπομπής « ΠΑΤΑΤΕΣ ΑΝΤΙΝΑΧΤΕΣ». O συμπαθής αρχηγός επέμενε ότι τέτοιου είδους εκπομπές, που αναφέρονται υποτιμητικά στο πρόσωπό του (και ότι εκπροσωπεί), υποσκάπτουν το κύρος της Αστυνομίας και επηρεάζουν τη δυνατότητα της να εκπληρώσει το έργο της. Η δημοσιογράφος προσπάθησε να του εξηγήσει ότι η σάτιρα είναι είδος τέχνης, ότι πολλοί διακωμωδούνται (πολλές φορές και βάρβαρα) αλλά δεν διαμαρτύρονται και επιπλέον (και σημαντικότερο) δεν προχωρούν σε λογοκριτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις. Ο άνθρωπος όμως ακουγόταν πολύ θιγμένος από τη σκληρή σάτιρα του Λώρη και της παρέας του και δεν φαινόταν να δίνει ιδιαίτερη σημασία στα περί «τέχνης και Αριστοφάνη».
Το ίδιο βράδυ άκουγα από την εκπομπή KARIMBA, τον κ. Ρούσο να πληροφορεί πλαγίως τους τηλεθεατές ότι το σατιρικό δίδυμο του MEGA , δέχθηκε παρεμβάσεις και αγωγές.
Έφριξα. Υπάρχουν πολιτικοί ή αξιωματούχοι που καταφεύγουν σε απειλές, παρεμβάσεις και αγωγές για να σιγήσουν τη σάτιρα; Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν συχνά η σάτιρα περιορίζεται σε όσα οι ίδιοι οι εκτεθειμένοι (και θιγμένοι) παρουσιάζουν μέσα από τα μέσα ενημέρωσης; Διότι κατ’ εμένα υπάρχει διαφορά μεταξύ του λίβελου που μπορεί να περιλαμβάνει ο γραπτός λόγος κάποιας βρώμικης γραφίδας (που χρησιμοποιεί κουτσομπολιά, ύβρεις, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς) από τη χιουμοριστική παραποίηση των εικόνων των τηλεοπτικών περσόνων. Όποιος εκτίθεται στο φακό, οφείλει να προσέχει τι λέει και τι κάνει. Και οφείλει να διαθέτει και χιούμορ.
Προσωπικά, έχω περάσει τα μαρτύρια του Αγίου Σεβαστιανού από τη σάτιρα ταλαντούχων (και ατάλαντων) οπαδών του Αριστοφάνη. Έχω ακόμα γίνει θύμα συκοφαντίας και υποτιμητικής διαστρέβλωσης της εικόνα και – ακόμα χειρότερο – του πολιτικού μου λόγου. Κάποιοι μάλιστα έχουν μετατρέψει σε εργολαβία την διαπόμπευση της ταπεινότητάς μου. Ποτέ – μα ποτέ – δεν έχω απειλήσει ή προσπαθήσει να σιγήσω τη φωνή αυτών των ανθρώπων, παρά το γεγονός ότι μάλλον δυσφημούν το ίδιο το λειτούργημα και την τέχνη που υπηρετούν.
Εγείρω λοιπόν συνηγορία προς τις ΠΑΤΑΤΕΣ ΑΝΤΙΝΑΧΤΕΣ, το KARIMBA και το ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ (τις κυπριακές σατιρικές τηλεοπτικές εκπομπές) και καλώ όσους συμφωνούν μαζί μου να στηρίξουν το έργο που παράγουν αυτοί οι καλλιτέχνες. Γιατί – όπως είπαμε – η σάτιρα είναι τέχνη.
