Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Η κομματοκρατία και η ανικανότητα



Οι διορισμοί των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών εκτός της συνήθους δυσοσμίας κομματοκρατίας, συνοδεύτηκαν και από μία πρωτοφανή γκάφα.

Η διαρροή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ηλεκτρονικού μηνύματος με καταλόγους σχολιασμών από την επαγρύπνηση του ΑΚΕΛ, σημάδεψε την διαδικασία κομματικής επιλογής των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών.

Είναι ολοφάνερο – και προκύπτει από τα ίδια τα σχόλια των «επιθεωρητών» – ότι βασικό κριτήριο για τον επαναπροσδιορισμό των μελών ημικρατικών οργανισμών αποτελεί η προσωπική τους στάση έναντι της κυβέρνησης Χριστόφια και όχι οι ικανότητες τους και τα αντικειμενικά προσόντα. Οι όποιες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Αυτή βεβαίως η πρακτική άκρατης κομματοκρατίας είναι που εξηγεί και το λάθος που έγινε με την διαρροή (λάθος που έχει ξαναγίνει άλλωστε). Όταν οι άνθρωποι συνήθως διορίζονται και προωθούνται όχι στη βάση των ικανοτήτων και των προσόντων τους, αλλά στη βάση των κομματικών ή προσωπικών τους σχέσεων, είναι λογικό να βρίσκονται σε κρίσιμα πόστα, άνθρωποι ανίκανοι, απαίδευτοι και ανεκπαίδευτοι, άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητες και δεξιότητες, άνθρωποι που τελικά έχουν νοημοσύνη και ευφυΐα χαμηλότερη από μία μηχανή – φαξ (και πάλι οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα).

Το πρωτοφανές αυτό γεγονός είναι ακόμα μία απόδειξη και επιβεβαίωση της θέσης ότι: Η κομματοκρατία παράγει την αναξιοκρατία και την ανικανότητα.

Όσον αφορά την κομματική ταυτότητα των διορισμών είναι σαφής στις περισσότερες των περιπτώσεων η προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος να στελεχώσει ακόμα περισσότερο τους ημικρατικούς οργανισμούς με κομματικούς του φίλους ή εξαρτώμενους.

Η κοινωνία πρέπει να καταδικάσει το γεγονός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υποβάθμιση της προσωπικότητας δεκάδων ανθρώπων, τη διαδικασία εξωθεσμικής αξιολόγησης των προέδρων και μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών από το κόμμα και την κυβέρνηση.  

Χαιρετίζω κάθε πολιτική πρόταση για εξυγίανση και αποκομματοκοποίηση του θεσμού των διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών. Προσωπικά δηλώνω την ετοιμότητά μου να συμβάλω σε ένα γόνιμο διάλογο – εν όψει και των προεδρικών εκλογών – για να πάψει η κομματοκρατία και η αναξιοκρατία σε αυτό το τμήμα της δημόσιας ζωής.

Γιώργος Περδίκης
Βουλευτής
Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

Φτώχεια στην Κύπρο



Στην Κύπρο, με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, περίπου 16,2% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας το 2009. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του πληθυσμού ήταν άνω των 65 ετών συνταξιούχοι (48,6%). Ποσοστό 12% των παιδιών του νησιού ζούσαν επίσης κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 2010 είχαμε αύξηση μιας ολόκληρης ποσοστιαίας μονάδας στο ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας (17%), και 2,5 ποσοστιαίων μονάδων στα παιδιά (14,6%). Αντιστοίχως στην Ε.Ε. ο μέσος όρος είναι 16,4% σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού και 20,6% για τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανάμεσα δε στους συνταξιούχους, ποσοστό 45,2% στην Κύπρο ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό συνολικά στην Ε.Ε. είναι μόλις 15,9%
Δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί κανείς τι θα καταδείξουν τα στατιστικά στοιχεία για το 2011 και 2012, δεδομένης της κατακόρυφης αύξησης του ποσοστού ανεργίας και της μείωσης της δυνατότητας κρατικών επενδύσεων/επιχορηγήσεων/επιδομάτων λόγω της δεινής κατάστασης των δημοσίων ταμείων. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία για το 2007, πριν δηλαδή την ανάληψη των καθηκόντων της παρούσας κυβέρνησης, μόλις 15,5% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης σημειώνεται ότι στην Ε.Ε. ο μέσος όρος ποσοστού πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει μειωθεί οριακά από το 2007 μέχρι το 2010.   Δηλαδή μέσα σε τρία χρόνια (2007 -2010) σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσία αυξήθηκε το ποσοστό των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κατά 1,5% (δηλαδή ορισμένες χιλιάδες πολιτών). Στην Ευρώπη δεν υπήρξε τέτοια αύξηση. Με διακυβέρνηση «αριστερής κυβέρνησης» είχαμε στην Κύπρο αύξηση της φτώχειας, πριν από το «κούρεμα» των τραπεζών και πριν από την Τρόικα.
Αν και είναι ηλίου φαεινότερο ότι η οικονομική κρίση έχει κτυπήσει τα νοικοκυριά της Κύπρου απ’ άκρη σε άκρη του νησιού, φαίνεται ότι η –κατά τα άλλα φιλολαϊκή- κυβέρνηση μας κωλυσιεργεί στην λήψη ουσιαστικών μέτρων για απάμβλυνση του φαινομένου της φτώχειας. Λέγεται συχνά ότι η λήψη μέτρων από την κυπριακή κυβέρνηση για αντιμετώπιση της κρίσης (στην προ Τρόικα εποχή) έγινε κατά τρόπο που δεν επηρέασε το βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων και τα εργασιακά δικαιώματα. Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ΨΕΜΑ. Μάλιστα συνάγεται από τους αριθμούς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση της Ελλάδας και Ιταλίας, της Ισπανίας κ.ο.κ. κατάφερε ανά μέσο όρο να μειώσει το ποσοστό της φτώχειας σε αντίθεση με την Κύπρο.