Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Σημαίες στην πυρά


Τις ημέρες του Πάσχα, πέρα από τα καθιερωμένα (και εκ τούτου βαρετά) μηνύματα της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας, η πολιτική επικαιρότητα χαρακτηρίστηκε (και χρωματίστηκε) από ένα πρωτοφανές γεγονός: κάποιοι – ανεγκέφαλοι τους είπαν – έριξαν στην πυρά της λαμπρατζιάς δύο ελληνικές σημαίες. Το γεγονός επιχειρήθηκε να στολιστεί με πολιτικές προεκτάσεις αφού η πυρά στήθηκε μπροστά από το εντευκτήριο της θύρας 9 σε προάστιο της Λευκωσίας, δηλαδή των φανατικών οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας που έχει σχέση με το κυβερνών κόμμα.

Ευτυχώς, στο χορό των πολιτικών αντεγκλήσεων δεν μπήκαν όλα τα κόμματα. Λέω «ευτυχώς» όχι γιατί θεωρώ το γεγονός «αμελητέο» ή «ανάξιο σχολιασμού». Κάθε άλλο. Πολύ ορθά όσοι επεσήμαναν το γεγονός κάλεσαν την αστυνομία να επέμβει και – εξ’ όσων πληροφορούμαι – απετράπη η βδελυρή και βέβηλη αυτή πράξη. Ορθά επίσης καταγγέλθηκε δημόσια το γεγονός. Και ορθώς κατεγράφη δημοσιογραφικά και σχολιάστηκε αρθρογραφικά εξεταζομένων και των προεκτάσεων της (αλλά και των αιτίων και αιτιατών) η αποτρόπαια αυτή, απόπειρα.

Πέραν τούτων όμως εάν υπάρχει ένα πολιτικό γεγονός ευρύτερης σημασίας που πρέπει επιτέλους να απασχολήσει υπεύθυνα την πολιτεία, δεν είναι η εκ καταβολών απέχθεια κατά καθετί ελληνικού από στοιχεία της Κυπριακής Αριστεράς. Αυτό είναι προ πολλού γνωστό και εκ των πραγμάτων αναλλοίωτο.

Αντίθετα, η εξέλιξη του φαινομένου των πυρομαχιών επί του οποίου πλην Οικολόγων κανένα άλλο πολιτικό κόμμα τοποθετείται, εισάγει νέα ήθη με απρόβλεπτες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Για μένα, που παρακολουθώ την εξέλιξη του παρακμιακού αυτού φαινομένου των τελευταίων 10 χρόνων, το γεγονός του Μεγάλου Σαββάτου δεν ήταν έκπληξη.

Οι λεγόμενοι ανεγκέφαλοι, ρίχνουν στην πυρά εκρηκτικούς μηχανισμούς, εύφλεκτα υλικά και περιουσιακά στοιχεία συμπολιτών τους. Γιατί να κολλήσουν σε μια σημαία, για την οποία άλλωστε δεν έχουν τον παραμικρό σεβασμό; Του χρόνου οι αντίπαλοι τους θα ρίξουν στην πυρά – ως Ιούδα – τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας ή το πορτραίτο του Προέδρου. Προηγήθηκαν βεβαίως τα σύμβολα των μισητών αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων, τα εμβλήματα αντίπαλων κομμάτων κ.ο.κ.

Αυτό που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι αυτό το ίδιο το φαινόμενο της πασχαλινής πυρομαχίας.

Ένα φαινόμενο που πέραν των όποιων συμβολισμών έχει καταλυτικές παραμέτρους για την κοινωνία και τα ήθη του τόπου μας. Η σφαγή δέντρων, ο ανόητος πυρομανής ανταγωνισμός, ο πασχαλινός χουλιγκανισμός, η καταστροφή περιουσιών, η ροπή προς τον κρότο της παρανομίας και τόσα άλλα που χαρακτηρίζουν αυτό το φαινόμενο είναι ο πραγματικός «εθνικός κίνδυνος». Επί της πυράς καίεται η περιβαλλοντική και κοινωνική ευαισθησία μιας ολόκληρης (σχεδόν) γενιάς. Καίονται όλες οι αρχές και τα διδάγματα μιας ανερμάτιστης παιδείας και ενός ανάπηρου εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτά τα παιδιά που έκοψαν 150 ευκαλύπτους για να κάνουν «χάζι» για 15 λεπτά πυρκαγιάς, είναι αυτά που αναγιώνονται με το «φυτέψτε δέντρα» και τις ιλουστρασιόν εκδόσεις της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Σήμερα, ο εθνικός μας ποιητής, ακούγεται επίκαιρος και δεικτικός να υποδεικνύει ότι «οι Έλληνες πρέπει να μάθουν να θεωρούν εθνικό, ότι είναι αληθινό». Δεν είναι λοιπόν μόνο οι Ελληνικές σημαίες – ή τα όποια σύμβολα – που κινδυνεύουν να καούν στην πυρά. Είναι ό,τι αληθινό έχει να κάνει με την ευγένεια και τη γνησιότητα της ηθικής ενός λαού που αντικατοπτρίζεται στα έθιμα, στα ήθη και τις παραδόσεις μας.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής, Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Σας καλώ στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής της Αυγούστας Δημοσθένους τα οποία θα τελέσω την Τρίτη 3 Μαΐου στις 8:30 μ.μ.
 

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Φωνάζει ο κλέφτης


Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δικαιούται να υποστηρίζει – ως ένα βαθμό – το κόμμα που τον ανέθρεψε και τον ανέδειξε.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δικαιούται να καλεί τους ψηφοφόρους – ως ένα βαθμό – του ΑΚΕΛ να συσπειρωθούν γύρω από το κόμμα τους εν όψει των βουλευτικών εκλογών.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δικαιούται επίσης να νιώθει θιγμένος και να το εκφράζει – ως ένα βαθμό – από την έντονη κριτική που δέχεται.

Αποτελεί όμως πλήρης αντιστροφή της αλήθειας ο ισχυρισμός ότι το κυβερνών κόμμα διώκεται (όπως τις μαύρες εποχές του 20ου αιώνα) ή κινδυνεύει από άγνωστους διώκτες. Εδώ ταιριάζει η παροιμία «Τα δικά μας του γειτόνου μας». Ή καλύτερα η άλλη παροιμία «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Θέλω να θυμίσω ότι με δική του ευθύνη και κατά παράβαση των προσωπικών και κομματικών γραπτών δεσμεύσεων του ίδιου του Προέδρου Χριστόφια, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ κατέθεσαν πρόταση νόμου τον περασμένο Ιούνιο για στραγγαλισμό των μικρότερων κομμάτων και πιο συγκεκριμένα του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στη συνέχεια ήρθαν οι περικοπές στις χορηγίες, η υποκλοπή εκδηλώσεων και απόσυρση κάθε δέσμευσης. Το νομοσχέδιο για το Φορέα Περιβάλλοντος, που έχει επεξεργαστεί για μήνες η Βουλή των Αντιπροσώπων, αποσύρθηκε και ακόμα το ψάχνουμε. Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος παραμένει μόνος και αβοήθητος κ.ο.κ. Αυτός είναι ο Πρόεδρος που θέλησε να δώσει την εικόνα του κατατρεγμένου από αυτούς με τους οποίος συνεργάζεται στη διαχείριση του Κυπριακού και στην εξόντωση κάθε αντίθετης φωνής.

Συνεπώς το μόνο κόμμα που δικαιούται να ισχυρίζεται ότι βρίσκεται υπό διωγμό – και με ευθύνη του Προέδρου – είναι το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών (θυμίζουμε ότι ο νόμος του ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ που καταργεί την απλή αναλογική δεν έχει αποσυρθεί). Τα δύο μεγάλα κόμματα μπορεί να κατάφεραν τις τελευταίες ημέρες να δημιουργήσουν μια μορφή έντασης. Μπορεί να κατάφεραν να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους. Μπορεί να έσπρωξαν και άλλους πολίτες στην αποχή και την αποστροφή. Μπορεί να συμπίεσαν ακόμα περισσότερο την προεκλογική επιρροή του ήδη κατατεμαχισμένου και αποπροσανατολισμένου κέντρου, όμως δεν μπορώ να σβήσω την Ιστορία, ιδιαίτερα όταν αυτή αφορά πρόσφατα γεγονότα.

Η προσπάθεια του Προέδρου να σπείρει την «ανησυχία του κατατρεγμένου» στους ψηφοφόρους της Αριστεράς είναι θλιβερή. Οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, ο Δημήτρης Χριστόφιας θα είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 23 Μαΐου. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, το ΑΚΕΛ θα βρίσκεται στην κυβέρνηση στις 23 Μαΐου. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, στις 23 Μαΐου το ΑΚΕΛ θα είναι το ίδιο ισχυρό στη Βουλή. Άρα, δεν έχουν λόγους να ανησυχούν γι’ αυτό.

Άρα ας μην κοροϊδεύουν τους πολίτες. Γιατί αν οι πολίτες όντως μπορεί να γίνονται θέματα εξαπάτησης, η Ιστορία δεν ξεγελιέται. Και είναι για την Ιστορία που ειπώθηκε η άλλη παροιμία: «Ο κλέφτης και ο ψεύτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται».