Ακαδημαϊκά επιδόματα και οικονομική κρίση

Ο Τσόμσκι, ο μεγάλος διανοητής της εποχής μας, είπε ότι η κρίση που αντιμετωπίζει ο κόσμος δεν είναι οικονομική, αλλά κυρίως κρίση αξιών. Θυμήθηκα τα λόγια του Τσόμσκι, όταν πρόσφατα απασχόλησε την επικαιρότητα και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το θέμα των απολαβών των ακαδημαϊκών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ιδιαίτερη σημασίας ζήτημα ηγέρθη για την αμοιβή των ακαδημαϊκών από ερευνητικά προγράμματα τα οποία οι ίδιοι διεκδικούν και κερδίζουν, φέρνοντας ερευνητικές επενδύσεις στη χώρα μας. Μάλιστα ένας καθηγητής μας πληροφόρησε ότι για αυτή την αμοιβή φορολογούνται με συντελεστή 35%.

Μόνο ανόητοι μπορεί να προτείνουν να σταματήσουν οι καθηγητές να διεκδικούν ερευνητικά προγράμματα. Το ερώτημα είναι αν οι ακαδημαϊκοί είναι διατεθειμένοι να δείξουν κοινωνική αλληλεγγύη. Να αποδεχτούν – για να μην πω να προτείνουν – περαιτέρω περικοπές στις απολαβές τους και περισσότερη εθελοντική εισφορά.

Αν πάρω το παράδειγμα των κακών βουλευτών (οι οποίοι φορολογούνται επίσης με 35%), αξίζει να υπενθυμίσω ότι αυτοί αποδέχθηκαν περικοπές στις απολαβές τους της τάξης του 30%, ενώ αρχικά ξεκίνησαν με 10%. Το ίδιο συμβαίνει με πολλές επαγγελματικές ομάδες. Οι ακαδημαϊκοί νομιμοποιούνται να μην... Και να δηλώνει ο πρύτανης ότι αν επηρεαστεί κατά κάτι τι το εισόδημα από τα ερευνητικά προγράμματα τότε το αποτέλεσμα θα είναι να μην διεκδικούνται τα προγράμματα από τους ακαδημαϊκούς;  Πρόκειται για σοβαρό αξιακό θέμα. Να καταλάβω ότι το  «περί χρημάτων...» δεν ισχύει για τους ακαδημαϊκούς; Το επιχείρημα ότι οι ακαδημαϊκοί δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση είναι – κατά την άποψή μου – διάτρητο και ανεπαρκές. Πολλοί – και όχι μόνο οι ακαδημαϊκοί – πληρώνουν σήμερα τις αποφάσεις και την ανεπάρκεια άλλων. Επιπλέον θα έλεγα ότι όταν ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα σείεται  εκ βάθρων δεν μπορεί το ακαδημαϊκό προσωπικό να «νίπτει τα χείρας» του. Ποιος έχει ευθύνη για την κρίση αξιών που βρίσκεται στην βάση της οικονομικής κρίσης;

Μικρός προδομένος λαός

Συμπληρώνονται τριάντα εννέα χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας κατά του εκλεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και την τουρκική εισβολή, που έφεραν ξεριζωμό, προσφυγιά, ανταλλαγή πληθυσμών και διχοτόμηση. Σήμερα αντιμετωπίζουμε το τελευταίο στάδιο της τουρκοποίησης της βόρειας Κύπρου, με το ξεπούλημα των ιδιοκτησιών μέσω της γνωστής επιτροπής περιουσιών που εγκαθίδρυσε στα κατεχόμενα η Τουρκία. 

Ότι ξεκίνησε από τα σκοτεινά παρασκήνια του ΝΑΤΟ, ολοκληρώθηκε αιματηρά επί του εδάφους από τις μεραρχίες των τουρκικών μεχμετζίκ. Οι υπερασπιστές της Κυπριακής ανεξαρτησίας βρέθηκαν άοπλοι και προδομένοι, απέναντι στα τανκς της προδοσίας και στη συνέχεια απέναντι στον πάνοπλο Αττίλα. Παρά την υπεροπλία του κακού, χωρίς να μετρήσουν το κόστος που είχε ο εναλλακτικός δρόμος στην υποταγή – δηλαδή ο δρόμος της αντίστασης και της αξιοπρέπειας – έδωσαν ηρωικά την μάχη της τιμής και τον αγώνα τον καλό. Το καυτό εκείνο μαύρο καλοκαίρι του 74 χάσαμε στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων αλλά δεν ηττηθήκαμε ιδεολογικά. Χάρις στις θυσίες του λαού μας, την ιερά σπονδή αίματος των χιλιάδων νεκρών, τραυματιών και αγνοουμένων, κρατάμε πεισματικά ελεύθερη αυτή τη «φλούδα γης», αυτήν την «πέτρα την αγιασμένη». Δε συνθηκολογήσαμε με το άδικο και τη βία. Επιβιώνουμε, παρά τα αλλεπάλληλα λάθη της πολιτικής μας ηγεσίας που στάθηκε διαχρονικά ανάξια να διαχειριστεί τη μεγάλη θυσία των ηρώων της Κυπριακής Ελευθερίας και Δημοκρατίας. Διότι δυστυχώς όσα από τους σχεδιασμούς της Τουρκίας και των συμμάχων της δεν επιτεύχθηκαν στο πεδίο των προδομένων μαχών το ’74 με το πραξικόπημα και την εισβολή, χάθηκαν – και χάνονται – στη συνέχεια μέσα από τα 39 χρόνια ανεπιτυχούς διαπραγμάτευσης από την εκάστοτε Κυπριακή ηγεσία.

Τέτοιες ώρες είναι εύκολα τα μεγάλα λόγια για τους ήρωες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Οι σημερινές πράξεις είναι οι δύσκολες. Διότι σήμερα ο λαός μας αντιμετωπίζει μια νέα κατοχή και νέες ασύμμετρες απειλές. Βρισκόμαστε πλέον κάτω από την οικονομική  επιτήρηση της Τρόικας με εμφανές το ενδεχόμενο αυτή η κατάσταση να οδηγήσει σε εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και σε νέες υποχωρήσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι προετοιμάζεται η διασύνδεση της οικονομικής κρίσης με τη διαχείριση των υδρογονανθράκων και το Κυπριακό. Έντονη πλανάται η οσμή σχεδιασμών που απεργάζονται οι γνωστοί κύκλοι των «φίλων και συμμάχων» που οδηγούν το Κυπριακό λαό σε νέα ασφυκτικά διλήμματα και σε ένα νέο καταστροφικό κεφαλοκλείδωμα.  Η «αδήριτη ανάγκη» – αυτή η λάμια της Κυπριακής Ιστορίας – προβάλλει και πάλιν ως δικαιολογία και πρόφαση για νέες υποχωρήσεις

Οι οιωνοί, τα σημάδια των καιρών, είναι σκοτεινοί. Η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελευθερία  του λαού μας κινδυνεύουν σήμερα όπως και τότε, τον τραγικό Ιούλη. Κινδυνεύουν – όπως και τότε – από τους σχεδιασμούς της Τουρκίας και των συμμάχων της. Κινδυνεύουν όμως περισσότερο – όπως και τότε – από την έλλειψη προγραμματισμού και ενότητας πρόβλεψης και προετοιμασίας. Η κυπριακή ελευθερία και δημοκρατία κινδυνεύουν επειδή ελλείπει  η αποφασιστικότητα και η σοφία, η πίστη και η αντοχή, ο δυναμισμός και η διεκδικότητα από αυτούς που ηγούνται  κατά καιρούς αυτού του μικρού λαού. Κι ας είμαστε όντως  «μικρός λαός που πολεμά, χωρίς σπαθιά και βόλια, γι’ όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι».

Λυπούμαι να παρατηρήσω, πως κι όταν αυτός ο μικρός λαός ανασηκώνει το τσακισμένο του κορμί, το γεμάτο μώλωπες και πληγές από την άδικη τιμωρία των εμπόρων των εθνών, όταν λέω, σηκώνει το βλέμμα κι αντικρίζει στα ίσια τους μεγάλους και τρανούς, γεμίζοντας για μια στιγμή της ιστορίας τον κόσμο με φως και τραγούδι, δεν βρίσκεται άξιος ηγέτης να κάνει το τραγούδι βροντή που να ραγίσει τα λιθάρια και το φως  φωτιά, να σκορπίσει τα σκοτάδια. Το είδα αυτό να συμβαίνει ακόμα και πρόσφατα, τον τραγικό Μάρτη που περάσαμε. 

Αυτές τις δύσκολες και κρίσιμες ώρες, που είναι πεπερασμένες στιγμές στους αιώνες της πολυτάραχης και ταραγμένης ιστορίας του νησιού μας, καλούμαστε να κρατήσουμε ρότα σταθερή και αταλάντευτη. Δεν μπορούμε να συναινέσουμε στη συνθηκολόγηση με το άδικο. Παραμένουμε σταθερά  προσηλωμένοι στο στόχο για μια Κύπρο ελεύθερη, κυρίαρχη και ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς, στρατιωτικές βάσεις και εποίκους, με πλήρως κατοχυρωμένα και σεβαστά τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα όλων των Κυπρίων, ανεξάρτητα από φυλετική ή εθνική καταγωγή ή άλλο χαρακτηριστικό. Καλούμαστε να υποστηρίξουμε και σήμερα – με την αποφασιστικότητα όσων τη θυσία τιμούμε αυτές τις μέρες – τις αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας έναντι των σημερινών ασύμμετρων απειλών. Εις οιωνός άριστος... Άνθρωποι και λαοί που αγωνίζονται δεν πεθαίνουν, δεν χάνονται ΠΟΤΕ!!!