Στην πολύωρη κατάθεση του πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας προσωπικά ξεχώρισα την ανυπαρξία έστω και ίχνους αυτοκριτικής. Το έντονο αυτό χαρακτηριστικό τον άφησε εκτεθειμένο έναντι της έντονης κριτικής του ΑΚΕΛ, η οποία στηρίζεται σε κάποια σοβαρά σημεία τα οποία ανέδειξε και η πολυσέλιδη έκθεση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών.
Η ανεξέλεγκτη πιστωτική επέκταση των Κυπριακών Τραπεζών,
οι άστοχες και αλόγιστες ενέργειες των τραπεζιτών, η ύποπτη συμπεριφορά και
πρακτικές του κ. Βγενόπουλου, η αγορά των Ελληνικών ομόλογων από τις Κυπριακές
Τράπεζες, η συγχώνευση της Λαϊκής με την Marfin, είναι νομίζω ο
κοινός τόπος της κριτικής όλων και το εφαλτήριο της δριμύτατης κριτικής του
ΑΚΕΛ.
Ο κ. Ορφανίδης από την άλλη, αντεπιτίθεται με δριμύτητα
κατά του ΑΚΕΛ και της Κυβέρνησης Χριστόφια. Για κάθε ένα από τα πιο πάνω ο κ.
Ορφανίδης έχει και μια εξήγηση που πάντα οδηγεί σε ευθύνες άλλων. Ο ίδιος είτε
δεν ήξερε, είτε δεν μπορούσε, είτε
παραπλανήθηκε (π.χ. περίπτωση αξιογράφων), είτε απλά πήρε την απόφαση με βάση
τα τότε ισχύοντα δεδομένα. Ισχυρίζεται ότι όση κι αν ήταν η ζημιά όλων αυτών
των πράξεων, τις οποίες ο ίδιος απέτυχε να αποτρέψει ή περιορίσει
δραστικά, δεν ήταν αρκετή για να καταστρέψει
την Κυπριακή οικονομία. Κοστολογεί τη θεραπεία αυτών των πληγών γύρω στα 2.5
δισεκατομμύρια (Ιούνιος 2012), τα οποία εύκολα θα μπορούσαν να καλυφθούν με ένα
μικρό λογικό μνημόνιο. Επιμένει ότι ήταν οι εσκεμμένες και σχεδιασμένες
εγκληματικές ενέργειες της Κυβέρνησης Χριστόφια και του κ. Δημητριάδη (του
Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας) που διόγκωσαν τη ζημιά, που προκάλεσαν την κατάρρευση
και έφεραν το κούρεμα και το μνημόνιο.
Στο βασικό αφήγημα ο κ. Ορφανίδης ήταν πειστικός. Όπως και
το ΑΚΕΛ (και οι υπόλοιποι εμείς) στις ευθύνες που πρέπει να αναλάβει για όσα συνέβησαν
πριν τον Ιούνιο του 2012. Ο κ. Ορφανίδης έπαιξε το ρόλο του στη δημιουργία του
προβλήματος, η Κυβέρνηση Χριστόφια, το ΑΚΕΛ και ο Δημητριάδης στην καταστροφική
διαχείριση του.
Εκεί που με απογοήτευσε τραγικά ο κ. Ορφανίδης είναι στις
εξηγήσεις που έδωσε για τις ενέργειες που ανέλαβε για αποτροπή της κλοπής των
αξιογράφων ή για να προστατεύσει τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο. Οι
δικαιολογίες που μας έδωσε ήταν ευτελείς. Λίγο πολύ μας είπε ότι ήταν θέμα
παιδείας των πελατών των τραπεζών και η Κεντρική Τράπεζα χρηματοδότησε
προγράμματα επιμόρφωσης στα γυμνάσια και τα λύκεια για να εκπαιδεύσει τους
Κύπριους να προσέχουν από τις τραπεζικές παγίδες. Είδε κανείς τέτοιο πράγμα; Αυτή
ήταν η ενδεδειγμένη ενέργεια όταν οι τράπεζες έκλεβαν (κατά τη δική του
εκτίμηση) τους ανυποψίαστους καταθέτες ή δανειολήπτες; Γι’ αυτό και επιχείρησε
να εξιλεωθεί με τη δραματική δήλωση ότι οι κάτοχοι αξιογράφων είναι θύματα
κλοπής και πρέπει οπωσδήποτε να αποζημιωθούν.
Εν κατακλείδι, εάν πρόσφερε κάτι ο κ. Ορφανίδης, είναι να
ξαναβάλει στο τραπέζι το ζήτημα των ευθυνών και το αίτημα για τιμωρία των υπευθύνων
για την τραπεζική απάτη και την οικονομική καταστροφή, που μοιάζει, καθώς περνά
ο καιρός, να ξεθωριάζει. Είναι ευθύνη της βουλής, του Γενικού Ελεγκτή και του
Γενικού Εισαγγελέα να δώσουν συνέχεια.
