Φοβού του Δαναούς

“Tímeo Danaos et dora ferentes” (Βιργίλιος Λινειάδα II49) λατινικώς σημαίνει αυτό που λέμε σε πολλές περιπτώσεις σε απλά ελληνικά με τη γνωστή φράση «φοβού του Δαναούς και δώρα φέροντες» ή πιο απλά «φοβού τους Δαναούς». Λέγεται - κατά τον Μπαμπινιώτη - όταν συστήνεται να είμαστε επιφυλακτικοί και προσεκτικοί απέναντι σε προσφορές ακόμα και από ανθρώπους ή παράγοντες που υποτίθεται ότι δεν επιδιώκουν το κακό μας. Η ομηρική αναφορά σχετίζεται βεβαίως με το δούρειο ίππο. Το δώρο που πρόσφεραν οι Έλληνες – οι Δαναοί – στους Τρώες, όταν υποτίθεται ότι αποφάσισαν να τερματίσουν την πολιορκία τους. Δώρο που αποδείχθηκε θανάσιμο και καταστροφικό για τους Τρώες και την αγαπημένη τους πόλη, την Τροία. Θα μου πείτε πού θυμήθηκα σήμερα τους Δαναούς, τον Όμηρο και τον Βιργίλιο; Θα εξηγηθώ αμέσως, αφού σας προειδοποιήσω ότι δεν καταθέτω πολιτική άποψη και θέση, αλλά απλές επιφυλάξεις, ανησυχίες και ερωτηματικά.

Αναφέρομαι στο αποτέλεσμα της πρόσφατης επίσκεψης του Προέδρου Χριστόφια στην Αθήνα. Πολιτικά – όπως επιβάλλεται – όλοι χαιρετήσαμε το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε την εισήγηση για κάθοδο του στην Κύπρο και συνεδρίαση με το Εθνικό Συμβούλιο (ή μόνο με τους πολιτικούς αρχηγούς όπως θέλουν κάποιοι), αλλά και την ανακοίνωση για σύσταση υποστηρικτικής ομάδας ελλήνων νομικών εμπειρογνωμόνων.

Η συνεργασία με την Ελλάδα επιβάλλεται και είναι πάρα πολύ χρήσιμη. Ερωτώ όμως. Πού ήταν αυτή η συνεργασία τους μήνες πριν από το κρίσιμο ενταξιακό ραντεβού της Τουρκίας το Δεκέμβριο του 2009; Γιατί δεν έγινε αυτή η σύσκεψη Ελλάδας – Κύπρου πριν την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων, πριν από τις εντατικές και προπαντός πριν να βρεθεί μόνη η Κύπρος (κατ’ ακρίβεια ο Μάρκος Κυπριανού) να αγωνίζεται να περισώσει το «αλώβητο» της Κυπριακής αξιοπρέπειας; Θέλετε μόνο ένα απλό δείγμα της απουσίας της Ελλάδας από την κρίσιμη (και χαμένη) μάχη του Δεκέμβρη; Να σας πω αμέσως. Η Κύπρος με δήλωση της προειδοποίησε τους πάντες ότι θα αρνηθεί την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας για περαιτέρω έξι κεφάλαια. Μονομερώς! Η Ελλάδα πόσα κεφάλαια προειδοποίησε ότι θα «παγώσει»; Κανένα; Είναι η Ελλάδα απλά μια από τις υπόλοιπες 26 χώρες που παρακολουθούν την αγωνιώδη προσπάθεια της Κύπρου να πείσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να εξαναγκάσει την Τουρκία να αποδεκτεί τα αυτονόητα και να επιτρέψει την επίτευξη μιας βιώσιμης και στοιχειωδώς δίκαιης λύσης στο Κυπριακό;

Πάμε παρακάτω. Συνάντηση κ. Παπανδρέου με την κυπριακή πολιτική ηγεσία βεβαίως θέλουμε και είναι καλό να γίνει. Όμως για ποιο λόγο; Για να ανταλλάξουμε απόψεις; Να γνωριστούμε; Να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας και μετά αυτός πίσω στην Αθήνα με τα ελλείμματα, τα χρέη και την οικονομική κρίση και εμείς πίσω στο τραπέζι των απευθείας συνομιλιών να συνεχίζουμε το ίδιο θέατρο του παραλόγου; Ερωτώ, δεν λέω να μην γίνει η σύσκεψη. Καλή και χρήσιμη θα ήταν βεβαίως εάν συνδυαστεί με τη χάραξη νέας πορείας στις διαπραγματεύσεις, επανατοποθέτηση του Κυπριακού και εφαρμογή δυναμικής πολιτικής και διεκδίκησης. Είναι έτοιμος ο κ. Παπανδρέου και η Ελλάδα, να αφιερώσουν χρόνο και χρήμα για να ασχοληθούν με το Κυπριακό; Να αφήσουν το Αθηναϊκό χάος και να πιάσουν τα καλντερίμια της Ευρώπης, της Ασίας, της Αμερικής και της Ρωσίας, όπως κάνουν οι Νταβούτογλου, Μπαγίς και Ερτογάν;

Τέλος, όσον αφορά τους εμπειρογνώμονες και τους Έλληνες νομικούς δεν έχω παρά να εκφράσω τη χαρά μου που επιτέλους κάποιοι παραδέχθηκαν ότι δεν κατέχουν όλη τη σοφία του κόσμου (ή της Κύπρου τουλάχιστον) και όλη τη γνώση περί των Συνταγμάτων και του Διεθνούς Δικαίου. Όμως διερωτώμαι γιατί δεν αξιοποιούνται οι Κύπριοι νομικοί και εμπειρογνώμονες, οι κατοικούντες «εν τη νήσω ταύτη» αλλά και εις την «αλλοδαπή»; Γιατί δεν αξιοποιούνται τα κόμματα και δεν εφαρμόζεται η απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου για λειτουργία υποεπιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου; Μήπως δεν υπάρχουν και άλλοι «ειδικοί»; Ξεχνούν πως η εμπειρία μας από τα σκοτεινά χρόνια του 2002-2004, επί σχεδίου Ανάν, περί των εξ’ Ελλάδος νομικών δεν ήταν η καλύτερη;

Δεν θεωρώ ότι οι Δαναοί (φυλή των Ελλήνων ήταν κατά τον Όμηρο) μας προσφέρουν ένα δούρειο ίππο, αλλά καλού κακού θα συνιστούσα να μην κοιμόμαστε ήσυχοι τις νύκτες.