Βιογραφικό Σημείωμα Χρυσάνθης Λοΐζου, Κοινοβουλευτικής Συνεργάτιδας Γιώργου Περδίκη

Γεννήθηκε στη Λευκωσία και κατάγεται από το χωρίο Αρεδιού της επαρχίας Λευκωσίας. Σπούδασε Δασολογία και Περιβαλλοντικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Έζησε για ένα χρόνο στο Freiburg της Γερμανίας όπου έμαθε την γερμανική γλώσσα. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου όπου απέκτησε το μεταπτυχιακό δίπλωμα στη διαχείριση και προστασία περιβάλλοντος. Επέστρεψε στην Κύπρο όπου εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε μελετητικό γραφείο. Στη συνέχεια εργάστηκε για τρία χρόνια ως αεροσυνοδός ενώ παράλληλα εκπονούσε μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Εργάστηκε σε εθελοντική βάση στο γραφείο του Επιτρόπου Περιβάλλοντος όπου ήρθε σε επαφή με τα περιβαλλοντικά προβλήματα της Κύπρου. Εργάζεται ως Κοινοβουλευτική συνεργάτιδα του βουλευτή Γιώργου Περδίκη από τον Απρίλιο του 2010. Μια από τις μεγαλύτερές της χαρές είναι τα ταξίδια.

Γράμμα Ελεάννας Λιασίδου (μικρό κοριτσάκι) στον Γιώργο Περδίκη

Μια πρακτική υπουργός

Την Παρασκευή το βραδάκι καθώς έφτανα από τη Λεωφόρο Μακαρίου στη διασταύρωση με τη Λεωφόρο Σπύρου Κυπριανού, εκεί στον Αστυνομικό Σταθμό Λυκαβητού, με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη:

Συνεργείο των δημοσίων έργων εγκαθιστούσε μια πινακίδα ενημέρωσης και σε λίγα λεπτά τα φωτεινά σήματα μας ενημέρωσαν για το επίπεδο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις πόλεις του νησιού μας.

Μια μικρή έκρηξη νίκης με πλημμύρισε. Τόσες προσπάθειες επιτέλους έπιασαν τόπο. Θα μου πείτε, τώρα για πιο πράγμα μιλάς. Ένα μικρό πράγμα για τους μη γνωρίζοντες, μεγάλο όμως για μένα που με επιμονή το διεκδίκησα. Πρέπει να ξέρετε ότι σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού CY 004.643.01.01 η Κυπριακή Δημοκρατία, ήταν υποχρεωμένη από τις 28 Μαρτίου 2006 να εγκαταστήσει σύστημα ηλεκτρονικής ενημέρωσης του κοινού για τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Το αρμόδιο τμήμα του Υπουργείο Εργασίας, μετατρέποντας την υποχρέωση αυτή σε πράξη, τοποθέτησε μια οθόνη στην είσοδο του Υπουργείου Εργασίας και μια γιγαντοοθόνη σε ένα χώρο στάθμευσης των υπαλλήλων του υπουργείου οικονομικών κάπου στην περιοχή του ΓΣΠ. Ωραία ενημέρωση του κοινού...

Εντόπισα αυτή την παραδοξότητα από την αρχή και ζήτησα να μεταφερθεί τουλάχιστον η γιγαντοοθόνη σε ένα πιο κεντρικό σημείο. Από το υπουργείο έδειξαν κατανόηση και πρότειναν την Πλατεία Ελευθερίας αλλά ο Δήμος Λευκωσίας αντιδρούσε. Το πήγαινε – έλα των επιστολών συνεχίστηκε επί τριών υπουργών. Ακόμα και μετά που εισηγήθηκα εναλλακτικό σημείο (τον Αστυνομικό Σταθμό Λυκαβητού) οι διαδικαστικές δυσκολίες φάνηκε να ήταν ανυπέρβλητες.

Χρειάστηκε να αναλάβει το υπουργείο μια πρακτική και άξια υπουργός για να αρθεί αυτή η παραδοξότητα κι από το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου οι πολίτες της Λευκωσίας μπορούν να ξέρουν το επίπεδο της ρύπανσης στην πόλη της Λευκωσίας. Οφείλω να σημειώσω ότι τέτοιες πινακίδες online ενημέρωσης βρίσκουμε σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης.

Θέλω να συγχαρώ δημόσια την άξια υπουργό κα. Χαραλάμπους και όσους έχουν συμβάλει στην μικρή αυτή επιτυχία. Βέβαια υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν στον τομέα της ενημέρωσης (π.χ. πραγματική online ενημέρωση, περισσότερες γιγαντοοθόνες στη Λευκωσία και άλλες πόλεις) αλλά οφείλω να εκφράσω τη χαρά μου ακόμα και γι’ αυτό το λίγο.

Ας είναι καλά η πρακτική υπουργός. Αξίζει συγχαρητήρια. Απέδειξε ότι μια γυναίκα υπουργός, μπορεί να πετύχει εκεί που τρεις καλοί προηγούμενοι άνδρες υπουργοί, δεν πέτυχαν (αν και ξέρω ότι προσπάθησαν). Είναι γνωστό πως οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα από τους άνδρες από τον καιρό που η γυναίκα κατάφερε να κλείσει σε ένα μπουκάλι τον ίδιο τον διάβολο.

Ο Ακάμας και οι Βρετανοί

Επανέρχομαι για τελευταία φορά – γιατί ο κ. Προδρόμου εξακολουθεί να μου επιτίθεται άδικα και προκλητικά – στο θέμα της Βρετανικής παρουσίας στον Ακάμα. Η αλήθεια είναι εκεί και όποιος πάει σήμερα στον Ακάμα την βλέπει. Όχι στα χαρτιά και στα σενάρια. Στο έδαφος.

Πριν 20 χρόνια (πριν δηλαδή την ίδρυση του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών) οι Βρετανοί είχαν οριοθετήσει στη χερσόνησο του Ακάμα μια τεράστια δασική (κρατική το τονίζω) περιοχή, στην οποία ασκούνταν με πραγματικά πυρά 170 ημέρες το χρόνο, πέραν των 30 ημερών που περιλαμβάνονται στα λεγόμενα συμβατικά τους δικαιώματα. Στον Ακάμα απαγορευόταν η πρόσβαση στους πολίτες για 170 ημέρες το χρόνο. Οι Βρετανοί παλαιότερα έκαναν βομβαρδισμούς με πλοία και πολεμικά αεροπλάνα. Έκαναν αποβάσεις και αερομεταφορές (αλεξιπτωτικές κλπ). Είχαν μόνιμες εγκαταστάσεις και διατηρούσαν φρουρά. Ο Ακάμας – και όχι μόνο η περιοχή που ασκούνταν – ήταν κατάσπαρτη από βλήματα. Μέχρι το βυθό της θάλασσας. Δεκάδες πυρκαγιές προκλήθηκαν από τις στρατιωτικές δραστηριότητες των Βρετανών, σε ένα πολύ σημαντικό βιότοπο.

Πόσοι αντέδρασαν σ’ αυτήν την κατάσταση. Πολλοί (δεν θα πω μόνο οι περιβαλλοντιστές). Όχι όμως όλοι αυτοί που σήμερα αγωνίζονται να ανατρέψουν ό,τι άφησε όρθιο από το διαχειριστικό σχέδιο για τον Ακάμα, η παρούσα κυβέρνηση. Διότι πρέπει να πούμε την αλήθεια στους πολίτες που μας διαβάζουν (όσοι αντέχουν και ενδιαφέρονται). Οι πρόσφατοι χειρισμοί της κυβέρνησης έχουν περιορίσει την προστατευόμενη περιοχή στον Ακάμα ΜΟΝΟ στα όρια του κρατικού δάσους και με μια μικρή λωρίδα ολίγων μέτρων στην περιφέρεια.


Απόδειξη τούτου είναι ότι οι κοινότητες Ακάμα (πλην Ίνειας) και ο κ. Χ’’Μηνάς (είναι αυτός που με ένορκη δήλωση του πιστοποιεί ότι άκουσε και είδε τυχαία τα περιλάλητα σενάρια των Βρετανών) χαιρέτισαν πρόσφατα τις εξελίξεις στον Ακάμα και ζήτησαν (ακούστε κ. Προδρόμου) την επιτάχυνση της εφαρμογής του Διαχειριστικού Σχεδίου για τον Ακάμα. Περίεργο. Αν το διαχειριστικό σχέδιο για τον Ακάμα είναι έργο των Βρετανών, πώς και γιατί ο κ. Χ’’Μηνάς ζητά την εφαρμογή του; Ίσως, γιατί τα συμφέροντα των ιδιοκτητών γης που εκπροσωπεί έχουν λίγο πολύ ικανοποιηθεί ενώ η ματαίωση του μεγαλεπήβολου έργου του γνωστού επιχειρηματία δεν φαίνεται να συγκινεί κανένα, εκτός ίσως από τον κ. Προδρόμου.

Εγώ λέω ότι είναι δικαίωμα του κ. Προδρόμου να αρθρογραφεί μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία υπέρ του μεγαλεπήβολου έργου του μεγαλοεπιχειρηματία στην μαγευτική περιοχή της Φοντάνα Αμορόζα. Κι εμένα είναι δικαίωμα μου να αγωνίζομαι να σώσω τη φυσική μαγεία και την ομορφιά του Ακάμα (και τη συγκεκριμένη μοναδική ακτή) από το τσιμέντο, την άσφαλτο, το γυαλί και την μπουλντόζα. Άδικα αγωνίζεται να με πείσει ότι για να σωθεί ο Ακάμας από τα δήθεν (ή μελλοντικά) σχέδια των Βρετανών, πρέπει να συναινέσω (ακόμα και να διαφημίσω) στο έργο της καταστροφής από τις μπουλντόζες. Δηλαδή ό,τι θέλω να σωθεί από τους Βρετανούς να καταστραφεί από τις μπουλντόζες. Τέτοια σωτηρία να μας λείπει.

Άλλωστε οι Βρετανοί δεν νοιάζονται όταν στα 100 μέτρα από το πεδίο βολής τους υπάρχουν σπίτια ή ξενοδοχεία (ο κ. Προδρόμου ας πάει μια βόλτα στο Ακρωτήρι, στο Lady’s Mile, στην παραλία Πύλας και στο Ξυλοφάγου). Αναλόγως με τον κ. Προδρόμου, οι Βρετανοί τώρα διατείνονται ότι αν βρίσκονταν ακόμα τώρα στον Ακάμα να εκπαιδεύονται οι φαντάροι τους, δεν θα είχαμε σκουπίδια, κυνηγούς, ανεξέλεγκτη βόσκηση, σαφάρι, λατομεύσεις και όλα τα άλλα κακά που βασανίζουν σήμερα τον Ακάμα. Έχουν μέγα λάθος. Εμείς τέτοιες λογικές καταστροφής δεν μπορούμε να τις στηρίζουμε. Πρώτον γιατί η ζωή απέδειξε ότι οι καταστροφές μπορούν κάλλιστα να συνυπάρχουν και δεύτερον γιατί δεν θεωρούμε ότι μια καταστροφή αντιμετωπίζεται με άλλη.

Κάτι τελευταίο που ο κ. Προδρόμου σκόπιμα (νομίζω) απέφυγε να σχολιάσει: Οι Βρετανοί μπορεί να έχουν σενάρια (υποθετικά ή πραγματικά, δεν ξέρω) για τον Ακάμα. Έχουν και για την Κύπρο ολόκληρη. Μέρος του σχεδίου τους ήταν και η κατάληψη της Βόρειας Κύπρου, Κερύνειας και Αμμοχώστου (όπου ήταν συγκεντρωμένη η τουριστική μας υποδομή και όπου υπήρχαν πολλά μεγαλεπήβολα έργα). Άρα δεν είναι τα μεγαλεπήβολα έργα που θα τους σταματήσουν να εφαρμόσουν τα σχέδια τους. Είναι ο σταθερός αντιαποικιακός αγώνας και η αποφασιστικότητα λαού και πολιτικής ηγεσίας για κατάργηση όλων των λεγόμενων δικαιωμάτων τους επί της Κύπρου. Σ’ αυτό, ως Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, είμαστε συνεπείς αγωνιστές και πρωταγωνιστές από το 1996 που ιδρυθήκαμε. Σ’ αυτόν τον αγώνα καλούνται όλοι να δώσουν το παρόν τους.

Οσοι πιστοί...

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Διάβασα κάπου ότι τίποτα δεν πάει τελικό χαμένο, ακόμα κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως τέτοιο. Γράφτηκε και ένα ωραίο συγκινητικό τραγούδι με μουσική του Μάνου Λοΐζου «τίποτα δεν πάει χαμένο, στη χαμένη του ζωή». Απαραίτητη προϋπόθεση βεβαίως, ο αγώνας γι’ αυτό το «τίποτα» να στηρίζεται σε αρχές και αξίες.

Όταν λοιπόν πριν από πολλά χρόνια ως βουλευτής των Οικολόγων αντέταξα σφοδρή αντίδραση στην σκανδαλώδη αλλαγή χρήσης της αρδευόμενης γεωργικής περιοχής ανατολικά της Πάφου και τη μετατροπή της σε δήθεν «ζώνη ειδικών αναπτύξεων» δεν περίμενα και πολλά πράγματα. Ήξερα ότι τα έβαλα με μεγάλα συμφέροντα. Μια γεωργική περιοχή προβλήθηκε ως ιδιοκτησία μια αναπτυξιακής εταιρείας ενταγμένης στο Χρηματιστήριο η οποία σχεδίαζε – χωρίς καμμιά άδεια – να αναπτύξει εκεί μια νέα πόλη, την Νεάπολη, με εκατοντάδες οικιστικές και εμπορικές μονάδες προς πώληση ή εκμετάλλευση. Θυμάμαι ότι ένας πρόχειρος υπολογισμός τότε κατέληξε ότι το σύνολο του έργου θα είχε έσοδα για τους επενδυτές της τάξης των 500 εκατομμυρίων λιρών. Ήταν μια από τις λίγες φορές στη μέχρι σήμερα πολιτική μου δράση που πέρασε από το μυαλό μου ο κίνδυνος μιας τρομοκρατικής ενέργειας εναντίον μου ή της οικογένειας μου. Θυμάμαι πως κοίταζα κάθε πρωί κάτω από το αυτοκίνητο με τη σκέψη ότι «για 500 εκατομμύρια λίρες ακόμα και εγώ μπορεί να έβαζα μια βόμβα».

Λίγοι ήταν αυτοί που με υποστήριξαν, σε τοπικό ή παγκύπριο επίπεδο. Στη Βουλή έμεινα σχεδόν μόνος και το θέμα εκκρεμεί έκτοτε ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου χρειάστηκε να απευθυνθώ σε αρκετές περιπτώσεις στον ίδιο αλλά και στους υπουργούς εσωτερικών (Χρίστου, Συλικιώτη, Πατσαλίδη).

Γράφτηκαν πολλές επιστολές, έγιναν συναντήσεις, επαφές, άρθρα κλπ κλπ. Από ένα στάδιο και μετά η προσπάθεια επικεντρώθηκε στην εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων για μια ορθολογιστική ανάπτυξη, αφού χάθηκε η μάχη για διατήρηση του συνόλου της περιοχής ως πνεύμονα πρασίνου. Το τελικό αποτέλεσμα νομίζω με έχει δικαιώσει. Αυτό το «τίποτε» τελικά είχε μια αξία. Διάβασα λοιπόν πρόσφατα στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ το εξής πολύ διαφωτιστικό σημείωμα από τον κ. Νάνο:

«Αρχικά επρόκειτο για μια αρδευόμενη γεωργική έκταση που είχε αποκτήσει παλαιότερα ο όμιλος και είχε ενταχθεί σε οικιστική - τουριστική ζώνη το 2004, με συντελεστές δόμησης που αρχίζουν από 45% και φθάνουν μέχρι και 80%, στο πλαίσιο μιας πολιτικής που είχε υιοθετηθεί για τις ειδικές αναπτύξεις.

Τα αρχικά σχέδια προέβλεπαν μεικτή οικιστική και εμπορική ανάπτυξη. Στόχος του ομίλου είναι να δημιουργήσει το μεγαλύτερο επιχειρηματικό και εμπορικό πάρκο της Κύπρου. Στις προϋποθέσεις που είχαν τεθεί από το κράτος για την ανάπτυξη της Νεάπολης περιλαμβανόταν η δημιουργία νοσοκομείου - ιατρικού κέντρου, υψηλών προδιαγραφών καθώς και πανεπιστημίου δυναμικότητας 3.000 φοιτητών.

Για το νοσοκομείο ο όμιλος είχε υπογράψει συνεργασία με το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Pittsburgh. Ως προπομπό αυτής της ανάπτυξης ο όμιλος είχε αγοράσει στην Πάφο την ιδιωτική κλινική Ίασις που βρίσκεται απέναντι από την περιοχή της Νεάπολης.

Όπως είχε αναφερθεί κατά την παρουσίαση της συνεργασίας με το Pittsburgh αρχικά, το ιατρικό κέντρο θα λειτουργούσε με την ανάληψη της διεύθυνσης του ήδη υπάρχοντος 36κλινου ιδιωτικού νοσοκομείου Ίασις, μέχρι να ολοκληρωθεί το νέο νοσοκομείο δυναμικότητας 100 κλινών.

Η ανοικοδόμηση του κέντρου υγείας προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε δεύτερο στάδιο.

Το κέντρο, υπό τη διεύθυνση του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Pittsburgh, θα προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες, όπως οι μεταμοσχεύσεις, η ογκολογία, η καρδιολογία, η μικροχειρουργική, η αισθητική χειρουργική και η ορθοπεδική. Προς την κατεύθυνση εκπλήρωσης των προϋποθέσεων που είχαν τεθεί για την ανάπτυξη της Νεάπολης.

Ο όμιλος είχε αγοράσει και το ξενοδοχείο Θεοφανώ το οποίο μετέτρεψε σε εκπαιδευτικό κέντρο όπου από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα λειτουργήσει το Πανεπιστήμιο της Νεάπολης».

Επιπρόσθετα πληροφορούμαι ότι ένα μεγάλο μέρος της έκτασης γύρω στις 30% θα κρατηθεί ως χώρος πρασίνου.

Όπως έχω δηλώσει σε πολλές περιπτώσεις – και στη Βουλή – από την ώρα που η Πολιτεία αποφάσισε να μετατρέψει μια γεωργική ολοπράσινη έκταση, μεταξύ των Δήμων Πάφου και Γεροσκήπου, σε αστικό χώρο το λιγότερο που έπρεπε να εξασφαλιστεί είναι να τηρηθούν όλες οι προϋποθέσεις που αφορούν το δημόσιο συμφέρον π.χ. το νοσοκομείο, το πανεπιστήμιο, το πάρκο.

Έχω την εντύπωση ότι αυτές οι προϋποθέσεις έχουν σε ικανοποιητικό βαθμό τηρηθεί. Εναπόκειται στην αξιοπιστία της Πολιτείας αλλά και των επενδυτών να διατηρηθούν στο διηνεκές για το καλό της Πάφου και της Κύπρου.