Χωρίς φόβο και πάθος

Τέλειωσε και η διαδικασία τοποθέτησης των Οικολόγων για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Για ένα Κίνημα που στηρίζεται στην καθαρότητα θέσεων και ιδεών η κατάληξη στο «κατά βούληση» δεν είναι – κατά την άποψή μου – ένα γεγονός που με ενθουσιάζει. Εγώ θα ήθελα να είχαμε μία ξεκάθαρη και ενεργητική τοποθέτηση. Ομολογώ ότι όπως ήρθαν τα πράματα, το «κατά βούληση» ήταν αναπόφευκτο. Τουλάχιστον έτσι διατηρείται η ενότητα του Κινήματος. Δεν εμπεδώνει όμως κουλτούρα πολιτικού χώρου, με ουσιαστική συνοχή και ιδεολογική πειθαρχία. Δεκαέξι χρόνια μετά την ίδρυσή μας, παραμένουμε λίγο – πολύ (ή επιστρέφουμε μάλλον) σε ό,τι ξεκινήσαμε: Μία παρέα ανθρώπων που τους συνδέει ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής, με άλλα λόγια ένα πολιτικό Κίνημα αλλιώτικο από τα υπόλοιπα εναλλακτικό, και «εκτός κομματικών προτύπων». Και ας ισχυρίζονται κάποιοι – για τους δικούς τους λόγους – το αντίθετό.

Εγώ πάντως αισθάνομαι ότι οφείλω να πω την άποψή μου για το θέμα των προεδρικών εκλογών και δημόσια.

- Δεν συμφωνώ στη λύση του Κυπριακού στα πλαίσια και στη λογική του σχεδίου Ανάν, του σχεδίου Γκάλι ακόμα και ορισμένων των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
- Δεν συμφωνώ επίσης στη λογική του μνημονίου, που οδηγεί στην κοινωνικοποίηση των ζημιών ενός οικονομικού συστήματος στο οποίο είμαι προσωπικά, και είμαστε ως Κίνημα, εναντίων.
- Τέλος, δεν συμφωνώ με ένα πολιτικό σύστημα που προάγει την απόλυτη κομματοκρατία και θρέφει τη διαφθορά.

Πιστεύω ότι ένα μικρό σε μέγεθος πολιτικό Κίνημα, αν έχει μία πιθανότητα να αντέξει στο χρόνο – και αυτό απέδειξε η 16χρονη ιστορία του Κινήματος Οικολόγων – αυτή βρίσκεται στην σταθερότητα των θέσεων και τοποθετήσεων του, με άλλα λόγια αν παραμείνει πιστό (ή τουλάχιστον κοντά) στις αρχές και ιδέες της ίδρυσής του. Γι' αυτό το λόγο υποστηρίζω την υποψηφιότητα Γιώργου Λιλλήκα.

Ξέρω, το απέδειξε η ψηφοφορία ανάμεσα στα μέλη του Κινήματος ότι οι περισσότεροι των οργανωμένων Οικολόγων ίσως διαφωνούν μαζί μου (για διαφορετικούς ίσως λόγους). Όμως έχω δικαίωμα ως δημόσιο πρόσωπο, να τοποθετηθώ «χωρίς φόβο και χωρίς πάθος».

Γιώργος Περδίκης
Βουλευτής
Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

Αντίο, Αντρούλα της Κερύνειας

Θέλω να σας πω δύο λόγια για την Αντρούλλα Ξύστρα, την δική μας Αντρούλλα, την Αντρούλλα της Κερύνειας, που την χάσαμε πρόσφατα μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς γνώρισα την Αντρούλλα. Πρέπει να ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 ή τις αρχές του ’90, μέσα από τη δράση των νεότευκτων τότε περιβαλλοντικών ομάδων, των «Φίλων του Ακάμα» ή της «Οικολογικής Κίνησης». Ειλικρινά, είμαι όμως απόλυτα σίγουρος ότι η Αντρούλλα Ξύστρα ήταν ανάμεσα στους 20 φίλους που μια φθινοπωρινή νύχτα του 1995 μαζευτήκαμε σε μια αίθουσα του Intercollege και αποφασίσαμε την ίδρυση ενός κινήματος πολιτικής οικολογίας, για τον άνθρωπο και τη φύση, για την πατρίδα μας.

Στα δεκαεπτά τόσα χρόνια η Αντρούλλα παρέμενε σταθερή και ακλόνητη συναγωνίστρια. Μαχητική, δραστήρια και πιστή. Χωρίς αμφιταλαντεύσεις, καμώματα και παλινδρομήσεις. Πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την οικολογία και την απελευθέρωση.

Παρά τις προσωπικές της δυσκολίες, με υγεία από καιρό κλονισμένη, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Στις κρίσιμες ώρες των μεγάλων αποφάσεων ήταν η φωνή της πατρίδας, η πυξίδα που μας έδειχνε το δρόμο προς την Κερύνεια. Όλες οι πολιτικές αποφάσεις έπρεπε να περάσουν από τις συμπληγάδες της μόνιμης της ερώτησης: «Και πως θα μας βοηθήσει αυτό στην απελευθέρωση της Κερύνειας μας;» Αν και γεννημένη στον Άγιο Επίκτητο, ανάμεσα μας πέρασε ως «η Αντρούλλα η Κερυνειώτισσα». Όσο για την κοινωνική της δράση μέσα από το Κίνημα Οικολόγων, αλλά και την κοινωνία, από πού να ξεκινήσω και πώς να τελειώσω. Σε χορωδίες, θέατρο, αιμοδοσίες, φιλοζωική δράση, ανθρωπιστική δράση και δράση σε ανακουφιστική φροντίδα για ανήμπορους και αρρώστους.

Θα θυμάμαι πάντα την αγωνιώδη χροιά στη φωνή της να μας λέει «Δεν γίνεται ρε παιδιά. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Πρέπει να δράσουμε». Η Αντρούλλα, η ταλαιπωρημένη από τη ζωή και τις αρρώστιες, η Αντρούλλα η Κερυνειώτισσα, η Αντρούλλα μας, είχε ξεπεράσει το «εγώ» σ αυτά τα δύσκολα χρόνια της «ιδιώτευσης», όταν δηλαδή ο καθένας κοιτά μόνο πως θα βολεψει τον εαυτό του. Η Αντρούλλα όμως είχε περάσει στον ωραίο κόσμο της «συλλογικής δράσης». Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, τολμώ να πω ότι σε αυτό τον αποχαιρετισμό ενός ταπεινού ανθρώπου, μπορεί να ειπωθούν μεγάλες αλήθειες. Γιατί είναι αλήθεια πως απ’ τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος και όλοι μας, την κρίση που οργιάζει και μας οδηγεί στην απόγνωση, φωτοδότης ελπίδας και φάρος που μας δείχνει την έξοδο από το σκότος, μπορούν να γίνουν άνθρωποι σαν την Αντρούλλα Ξύστρα. Άνθρωποι που δεν κλείστηκαν στο καβούκι της ιδιωτικότητας τους, άνθρωποι που παρά την ήττα δεν γονάτισαν, άνθρωποι που παρά την κούραση δεν παραιτήθηκαν. Μόνο τούτο θα σας πω: πριν λίγες βδομάδες καθώς όλοι εμείς ξέραμε ότι το μοιραίο γινόταν προσεχώς αναπόφευκτο -θέμα ημερών- μου τηλεφώνησε από το κρεβάτι του γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας για να μου υποδείξει τα κακώς έχοντα και να μου ζητήσει, τι άλλο, « να κάνουμε κάτι ρε παιδιά, να δράσουμε».

Αγαπημένη μας Αντρούλλα, ο πόνος για την απώλεια είναι μεγάλος. Θα μας λείψεις ως φίλη. Ως συναγωνίστρια όμως είμαι σίγουρος ότι θα είσαι για πάντα μαζί μας, οδοδείκτης της Κερύνειας, φωνή πατρίδας, μαντατοφόρος του ωραίου καθήκοντος για δράση.

Σ’ ευχαριστώ που μας τίμησες με την φιλία σου.

Καλή αντάμωση στον κόσμο της αιωνιότητας.

Προς υποψηφίους

Ως συμβολή στο διάλογο για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές και επειδή φαίνεται από αρκετές πολιτικές δυνάμεις να δημιουργείται μια πολιτική συλλογιστική υπέρ μιας συλλογικής διαχείρισης του Κυπριακού (αφού απέτυχαν παταγωδώς όσοι «μεγάλοι ηγέτες» διατείνονταν ότι «θα λύσουν το Κυπριακό») καταθέτω προς συζήτηση και προβληματισμό τέσσερις συγκεκριμένες προτάσεις:

1) Εθνικό Συμβούλιο: Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να πάψει να είναι ένα εξωθεσμικό όργανο. Πρέπει να μετατραπεί σε «Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (ΣΕΠ)» και να διευρύνει τη θεματική του σε θέματα «Εθνικού» ενδιαφέροντος και σημασίας. Να λειτουργεί πλέον στο πλαίσιο ενός νόμου και κανονισμού (που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων). Να ενισχύεται από τη λειτουργία συγκεκριμένων θεσμικών επιτροπών και όχι συμβούλους επιλογής του εκάστοτε Προέδρου. Οι αποφάσεις του πρέπει να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα (υπό προϋποθέσεις) για την κυβέρνηση και το συνομιλητή (ίδε πιο κάτω). Το Συμβούλιο Αρχηγών (που δημιούργησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετά από εισήγηση του ΔΗΣΥ) να περιοριστεί σε καθαρά ενημερωτικό ρόλο και άτυπο χαρακτήρα για θέματα εξαιρετικά επείγοντα ή εξαιρετικά απόρρητα.

2) Συνομιλητής: Όσο υπάρχει κυπριακό πρόβλημα θα οριστεί Συνομιλητής, στη βάση νόμου που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων. Το πρόσωπο που θα αναλάβει αυτόν το ρόλο (με πενταετή θητεία) θα επιλέγεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη σύμφωνη γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου (εφ’ εξής Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής ΣΕΠ) ή της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Συνομιλητής θα είναι υπόλογος στο ΣΕΠ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ως Πρόεδρο του ΣΕΠ). Θα παύεται από τον Πρόεδρο σε συνεννόηση με το ΣΕΠ. Ο Συνομιλητής θα συναντά τον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος για συνομιλίες. Δεν θα επαναληφθεί η πρακτική των λεγόμενων «συναντήσεων κορυφής» εκτός όταν όλα συμφωνηθούν και παραμένει η υπογραφή τελικής συμφωνίας (όπως αναφέρεται πιο κάτω).

3) Συνολικό πλαίσιο λύσης: Το Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (και οι επιτροπές εργασίας του) μπορούν να επεξεργαστούν ένα σχέδιο λύσης του Κυπριακού, το οποίο αφού εγκριθεί (κατά πλειοψηφία από το ΣΕΠ) πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία ενώπιον του λαού σε δημοψήφισμα (ή το ολιγότερο στη Βουλή των Αντιπροσώπων).

4) Δημοψήφισμα: Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει τελική λύση του Κυπριακού χωρίς αυτή να τεθεί υπό έγκριση της λαϊκής κυριαρχίας των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα δημοψήφισμα οργανωμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία (και όχι από τις δυο κοινότητες σε δυο ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα). Για το θέμα αυτό υπάρχει ήδη ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων κατατεθειμένη σχετική πρόταση νόμου του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών.

Οι πιο πάνω τέσσερις προτάσεις για συλλογική και δημοκρατική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος δεν αναιρούν τις προγραμματικές θέσεις του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών σε σχέση με το Κυπριακό. Αποτελούν μια συμβιβαστική πρόταση για συζήτηση που διασκεδάζει τις ανησυχίες για το μέλλον και εξορκίζει τις εφιαλτικές αναφορές του παρελθόντος (2004). Υποψήφιος που υιοθετεί πολιτικές θέσεις ή συμπεριφορές που δημιουργούν φυσιολογικές αναστολές και φοβίες σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων (ιδιαίτερα αυτών που το 2004 τάχθηκαν αναφανδόν κατά του σχεδίου Ανάν) νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτές τις εισηγήσεις ως ευκαιρία για να ανοίξουν πόρτες υποστήριξης και συνεργασίας. Άλλος πάλιν που διατείνεται ότι κατέχει τη «φιλοσοφική λίθο» για τη λύση του Κυπριακού καλείται να μοιραστεί αυτό το χάρισμα με τους πολίτες και τα πολιτικά κόμματα που τους εκπροσωπούν, διότι – πολύ απλά – η εποχή των «πεφωτισμένων ηγεμόνων» έχει περάσει. Ας δουν αμφότεροι τις εισηγήσεις αυτές ως παράθυρο συνεργασίας.

Εγώ αισθάνομαι ότι έχω συμβάλει δημιουργικά προς αυτή την κατεύθυνση. The stage is yours.

Εμπρός

Είναι αλήθεια ότι πολλά άλλαξαν για το Εθνικό μας πρόβλημα τα τελευταία χρόνια. Ενώ φαίνεται να καταρρέει το δόγμα του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Νταβούτογλου περί μιας νεοθωμανικής Τουρκίας, με μηδέν προβλήματα με τις γειτονικές χώρες, δεν μειώνεται η γεωπολιτική σημασία της χώρας που από το 1974 έχει εισβάλει και κατέχει την Κύπρο εφαρμόζοντας εθνικό ξεκαθάρισμα.

Στη γειτονιά μας διεξάγεται ένας ανοικτός πόλεμος σε τρία μέτωπα: Συρία – Παλαιστίνη – Ιράν. Στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή συγκεντρώνονται γεωπολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις με πρωτοφανή δυναμική. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη και η Κύπρος παρακολουθεί ανήμπορη να διεκδικήσει ρόλο και να αξιοποιήσει τα εμπλεκόμενα συμφέροντα. Η Κυπριακή Δημοκρατία κατέχει μία εξαιρετικής σημασίας θέση ως προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά εντούτοις αδυνατεί να αξιοποιήσει αυτό το υψίστης σημασίας προνόμιο, γιατί εγκλωβίστηκε σε μια εσωστρέφεια που περιορίζει δυνατότητες και καταστρέφει ευκαιρίες.

Έχουμε επανειλημμένα ενθαρρύνει την πολιτική ηγεσία – κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα – να υιοθετήσουν δραστήρια – επιθετική αν μας επιτρέπεται ο όρος – πολιτική, και να αξιοποιήσουν τις προσφερόμενες ευκαιρίες για πολιτικές συμμαχίες και πρωτοβουλίες, τόσο στο Κυπριακό όσο και στα περιφερειακά θέματα ασφάλειας.

Αναγνωρίζουμε την ύπαρξη δύσκολων προβλημάτων και μεγάλων εμποδίων. Οι επιπτώσεις της κρίσης που μαστίζει την Ευρωζώνη, έχουν υποσκάψει καίρια την αξία της οικονομίας ως εργαλείου άσκησης εξωτερικής πολιτικής και ως ασπίδας στις επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας. Η Τουρκία, μετά την αποτυχία των εκβιαστικών της σχεδίων για πενταμερή ή διεθνή διάσκεψη πριν την ανάληψη της προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κύπρο, έχει διακόψει τις συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού, παρά τις γενναιόδωρες προσφορές του Προέδρου Χριστόφια οι οποίες βεβαίως δεν γίνονται αποδεκτές από την πλειοψηφία του λαού. Όμως κανένας από την διεθνή κοινότητα δεν έχει καταγγείλει την Τουρκία γι’ αυτή την μονομερή διακοπή των συνομιλιών (και το χειρότερο, δεν ζητήσαμε ως Κυπριακή Δημοκρατία από κανένα να το κάνει).

Η φονική έκρηξη στο Μαρί έχει εξαρθρώσει τις ενεργειακές υποδομές και διαλύσει την οποιαδήποτε ελάχιστη έστω ελπίδα για ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο. Η διάσπαση και οι αντιπαραθέσεις έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο λόγω και των επερχόμενων προεδρικών εκλογών. Οι πολίτες νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική ηγεσία, βυθισμένοι στα πολλά οικονομικά προβλήματα και κοινωνικά προβλήματα που έφερε η οικονομική κρίση και η ανεπιτυχής κυβερνητική πολιτική που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, στην φτώχεια και στην ανέχεια. Το φρόνημα για αγώνα, υπομονή και επιμονή βρίσκεται στο ναδίρ.

Όμως επιμένουμε ως Οικολόγοι, να επιλέγουμε και να βλέπουμε το μέλλον Πράσινο, το δικό μας χρώμα, που είναι το χρώμα της ελπίδας.

Όπως είπα, υπάρχουν ευκαιρίες για να αξιοποιηθεί η Κυπριακή Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προώθηση του Κυπριακού αν η κυβέρνηση εγκαταλείψει την τακτική του «αξιόπιστου διαμεσολαβητή». Υπάρχουν επίσης ευκαιρίες και στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών, συμμαχιών και συνεργασιών μέσα από την πολεμική κρίση στη Συρία, αλλά και το Κουρδικό, την κρίση στη Μέση Ανατολή (Λίβανος, Παλαιστίνη, Σινά, Αίγυπτος) και στο Ιράν.

Εμείς θεωρούμε ότι ανοίγονται προοπτικές και ευκαιρίες και στον ενεργειακό τομέα, με δυνατότητες συνεργασίας με φιλικές χώρες και την Ευρώπη αλλά και κυρίως για μια ενεργειακή εκ βάθρων αναγέννηση της Κύπρου όχι μόνο ως ενεργειακός κόμβος αλλά και ως πρωτοπόρος χώρα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (και ιδιαίτερα στην ηλιακή ενέργεια). Ακόμα και η οικονομική κρίση μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία αν αξιοποιηθεί για να στραφεί η κυπριακή οικονομία σε παραγωγικούς τομείς, να εγκαταλείψει τον έντονο παρασιτισμό που την χαρακτηρίζει και την μονοδιάστατη έμφαση στο τρίπτυχο «τουρισμός – χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες – αγορά ακινήτων» και αξιοποιήσει τους πραγματικούς της πόρους – δηλαδή το ανθρώπινο δυναμικό, της προς μία αειφόρο και πράσινη οικονομία.

Εμπρός να σηκώσουμε τον ήλιο της ελευθερίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της ευημερίας πάνω από την Κύπρο μας.

5 Σεπτεμβρίου 2012

Χαιρετίσματα στον ευκάλυπτο

Κάποιοι μανιακοί, καρεκλοκένταυροι στο Υπουργείο Παιδείας και στο Τμήμα Δημοσίων Έργων δεν αποδέχτηκαν το γεγονός ότι δεν ολοκλήρωσαν την εγκοπή τριών μεγάλων ευκαλύπτων από την αυλή του Γυμνασίου Σταυρού. Η παρέμβαση των Οικολόγων στις 5 Ιουλίου έσωσε προσωρινά τον ευκάλυπτο. Όμως οι ξυλοκόποι επανήλθαν σε περίοδο διακοπών και έκοψαν τελικά το δέντρο. Έρχεται βλέπεται χειμώνας και χρειάζονται καυσόξυλα. Σε λίγες μέρες τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο. Θα δουν τα δέντρα κομμένα. Θα ρωτούν τι έγινε. Οι καθηγητές θα δικαιολογήσουν το έγκλημα. Ύστερα θα μπουν στις τάξεις για να διδάξουν οικολογία και προστασία του περιβάλλοντος.

Μετά ρωτούν γιατί τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για τα μαθήματα και τη διδασκαλία.

Γιατί τους λένε ψέματα… και πώς να ξεγελάσεις τα παιδιά.

21 Αυγούστου 2012

Επιτέλους, γυναικείο δασικό άρωμα

Ήταν μεγάλη η χαρά που είχα φέτος όταν κατά την καθιερωμένη πλέον ( για 11 συναπτά έτη) παρουσία μου στην τελετή αποφοίτησης των σπουδαστών του δασικού κολλεγίου στον Πρόδρομο, είδα ανάμεσα στους πρωτοετείς σπουδαστές δύο νεαρές, την Σκεύη και τη Ζωή. Μάλιστα, από ότι είδαμε από την απονομή των διακρίσεων – αλλά και από όσα ακούσαμε από τους καθηγητές του κολλεγίου – οι δύο σπουδάστριες δασονόμοι έχουν εξαιρετική απόδοση και ανταποκρίνονται θετικά στις υποχρεώσεις του.

Θυμήθηκα πριν από 11 χρόνια, μία από τις πρώτες μου ερωτήσεις που κατέθεσα στη Βουλή των Αντιπροσώπων (στις 9/8/2001) μετά από την πρώτη μου παρουσία στην τελική αποφοίτηση του δασικού κολλεγίου, ήταν η εξής: «Έχω πληροφορηθεί ότι το Τμήμα Δασών δεν έχει στις τάξεις του ούτε μία γυναίκα. Από προκαταρτικές έρευνες μου , φαίνεται ότι υπάρχει μία μορφή προκατάληψης στο χώρο αυτό της δημόσιας υπηρεσίας που αποτρέπει την εργοδότηση γυναικών ως δασολόγων ή δασοπόνων. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το Δασικό Κολλέγιο, μετά από πενήντα χρόνια λειτουργίας, δεν έχει ούτε μία γυναίκα απόφοιτο».

Δεν θα αναφερθώ στην απάντηση του τότε Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κ. Κώστα Θεμιστοκλέους που ήρθε λίγους μήνες μετά γιατί τη θεωρώ ανάξια αναφοράς, ρατσιστική και εκ των πραγμάτων ξεπερασμένη. Γιατί; Γιατί ισχυριζόταν ο τότε υπουργός ότι «το γεγονός ότι δεν υπάρχουν γυναίκες της τάξεως του μεσοδασικού ή του επιστημονικού προσωπικού του Τμήματος οφείλεται πρώτιστα στο από μέρους των γυναικών μειωμένο ενδιαφέρον και στο μεγάλο συναγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων για τις θέσεις». Βλέπετε, όσες κοπέλες είχαν μέχρι τότε (και ύστερα για αρκετά χρόνια) ενδιαφερθεί «δεν πέτυχαν στις καθιερωμένες εξετάσεις εισδοχής».

Η Σκεύη και η Ζωή έσπασαν αυτό το μύθο και την προκατάληψη. Συγχαίρω την παρούσα διοίκηση του Τμήματος Δασών και τον Υπουργό Γεωργίας που έδωσε χώρο και σε άξιες γυναίκες να αναλάβουν τις ευθύνες τους στο χώρο της δασοπονίας και εύχομαι στα δύο κορίτσια και σε όλες τις γυναίκες του Τμήματος Δασών (τώρα και στο μέλλον) καλή επιτυχία στα καθήκοντα τους.

23 Αυγούστου 2012

Αριστερά ή δεξιά;

Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να είναι επώνυμος – ένας ηθοποιός, ένας υπουργός, εκπρόσωπος κόμματος ή πρόεδρος, ένας καλλιτέχνης, ένας βουλευτής ή ένας ζωγράφος ας πούμε – δεν σημαίνει ότι του δίνει το δικαίωμα να βρίζει δημοσίως. Δηλαδή με ποιο δικαίωμα κάποιος αρθρογραφεί ή να κάνει δηλώσεις και επειδή είναι «κάποιος» αναφέρεται σε ανθρώπους που εκπροσωπούν μια πολιτική ομάδα που εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο για έντεκα μέχρι σήμερα χρόνια, με ύβρις του επιπέδου «όμοιοι του Χίτλερ», ή «οπαδοί του Μουσολίνι»; Ποιος δίνει το δικαίωμα σε οποιοδήποτε επώνυμο να τοποθετεί στον ακροδεξιό χώρο μια πολιτική ομάδα ανθρώπων με μόνο κριτήριο τη στάση της απέναντι στην κυβέρνηση Χριστόφια ή επειδή δεν του αρέσει του κυρίου επώνυμου – η θέση των Οικολόγων επί του Κυπριακού; Και δώσ΄ του ειρωνεία.

Για μένα – και για κάθε λογικό άνθρωπο – αυτές είναι ύβρις.

Απέναντι σε τέτοιου είδους πολιτικές πρακτικές οφείλουμε όλοι να στεκόμαστε με την πρέπουσα σοβαρότητα και χωρίς ίχνος ανοχής.

Άμα λείπει η έμπνευση και το πάθος για δημιουργία, φαίνεται να περισσεύει η διάθεση για ύβρεις.

Όμως δεν θα ασχοληθώ άλλο με τα όσα υβριστικά χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε κύριος επώνυμος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Θέλω μόνο να λύσω μια απορία ιδεολογικού περιεχομένου. Όταν ένα πολιτικό κίνημα εισηγείται ειδική φορολογία του πλούτου - για όσους δηλαδή έχουν ετήσια εισοδήματα πέραν των 80.000 ευρώ και η «αριστερή» κυβέρνηση αρνείται - είναι αριστερό ή δεξιό κίνημα; Όταν ένα κόμμα αρνείται στον «αριστερό» πρόεδρο να κυκλοφορεί με ιδιωτικό αεροπλάνο και να έχει –μόνον αυτός – αφορολόγητη σύνταξη είναι αριστερό ή δεξιό κίνημα; Όταν ένα κόμμα αρνείται να υποκύψει στις απαιτήσεις της «αριστερής» κυβέρνησης και της δεξιάς αντιπολίτευσης και δεν ψηφίζει νομοσχέδιο που διευκολύνει ακόμα περισσότερο τους «έχοντες και κατέχοντες» με γενναιόδωρες φορολογικές απαλλαγές, τότε αυτό το κόμμα είναι δεξιό ή αριστερό κίνημα;

Όταν ένα κόμμα δεν ψηφίζει τις νομοθεσίες της «αριστερής» κυβέρνησης που βάζουν καπέλο ΦΠΑ στα τρόφιμα και τα φάρμακα, τότε αυτό το κόμμα είναι δεξιό ή αριστερό κίνημα;

Άμα σκεφτείτε λίγο θα ξεκαθαρίσει ίσως στην αντίληψη σας τι είναι αριστερό και τι «αριστερό».

Εκτός αν το μέτρο του αριστερού συναρτάται με το βαθμό υποστήριξης του Δ. Χριστόφια. Αυτό κι αν είναι παγκόσμια πρωτοτυπία (και ξεφτίλα της αριστερής ιδεολογίας).

21 Αυγούστου 2012

Η κομματοκρατία και η ανικανότητα

Οι διορισμοί των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών εκτός της συνήθους δυσοσμίας κομματοκρατίας, συνοδεύτηκαν και από μία πρωτοφανή γκάφα.

Η διαρροή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ηλεκτρονικού μηνύματος με καταλόγους σχολιασμών από την επαγρύπνηση του ΑΚΕΛ, σημάδεψε την διαδικασία κομματικής επιλογής των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών.

Είναι ολοφάνερο – και προκύπτει από τα ίδια τα σχόλια των «επιθεωρητών» – ότι βασικό κριτήριο για τον επαναπροσδιορισμό των μελών ημικρατικών οργανισμών αποτελεί η προσωπική τους στάση έναντι της κυβέρνησης Χριστόφια και όχι οι ικανότητες τους και τα αντικειμενικά προσόντα. Οι όποιες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Αυτή βεβαίως η πρακτική άκρατης κομματοκρατίας είναι που εξηγεί και το λάθος που έγινε με την διαρροή (λάθος που έχει ξαναγίνει άλλωστε). Όταν οι άνθρωποι συνήθως διορίζονται και προωθούνται όχι στη βάση των ικανοτήτων και των προσόντων τους, αλλά στη βάση των κομματικών ή προσωπικών τους σχέσεων, είναι λογικό να βρίσκονται σε κρίσιμα πόστα, άνθρωποι ανίκανοι, απαίδευτοι και ανεκπαίδευτοι, άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητες και δεξιότητες, άνθρωποι που τελικά έχουν νοημοσύνη και ευφυΐα χαμηλότερη από μία μηχανή – φαξ (και πάλι οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα).

Το πρωτοφανές αυτό γεγονός είναι ακόμα μία απόδειξη και επιβεβαίωση της θέσης ότι: Η κομματοκρατία παράγει την αναξιοκρατία και την ανικανότητα.

Όσον αφορά την κομματική ταυτότητα των διορισμών είναι σαφής στις περισσότερες των περιπτώσεων η προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος να στελεχώσει ακόμα περισσότερο τους ημικρατικούς οργανισμούς με κομματικούς του φίλους ή εξαρτώμενους.

Η κοινωνία πρέπει να καταδικάσει το γεγονός της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υποβάθμιση της προσωπικότητας δεκάδων ανθρώπων, τη διαδικασία εξωθεσμικής αξιολόγησης των προέδρων και μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών από το κόμμα και την κυβέρνηση.  

Χαιρετίζω κάθε πολιτική πρόταση για εξυγίανση και αποκομματοκοποίηση του θεσμού των διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών. Προσωπικά δηλώνω την ετοιμότητά μου να συμβάλω σε ένα γόνιμο διάλογο – εν όψει και των προεδρικών εκλογών – για να πάψει η κομματοκρατία και η αναξιοκρατία σε αυτό το τμήμα της δημόσιας ζωής.

Γιώργος Περδίκης

Βουλευτής

Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

Φτώχεια στην Κύπρο

Στην Κύπρο, με βάση τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, περίπου 16,2% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας το 2009. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του πληθυσμού ήταν άνω των 65 ετών συνταξιούχοι (48,6%). Ποσοστό 12% των παιδιών του νησιού ζούσαν επίσης κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 2010 είχαμε αύξηση μιας ολόκληρης ποσοστιαίας μονάδας στο ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας (17%), και 2,5 ποσοστιαίων μονάδων στα παιδιά (14,6%). Αντιστοίχως στην Ε.Ε. ο μέσος όρος είναι 16,4% σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού και 20,6% για τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανάμεσα δε στους συνταξιούχους, ποσοστό 45,2% στην Κύπρο ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό συνολικά στην Ε.Ε. είναι μόλις 15,9%

Δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί κανείς τι θα καταδείξουν τα στατιστικά στοιχεία για το 2011 και 2012, δεδομένης της κατακόρυφης αύξησης του ποσοστού ανεργίας και της μείωσης της δυνατότητας κρατικών επενδύσεων/επιχορηγήσεων/επιδομάτων λόγω της δεινής κατάστασης των δημοσίων ταμείων. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τα αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία για το 2007, πριν δηλαδή την ανάληψη των καθηκόντων της παρούσας κυβέρνησης, μόλις 15,5% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης σημειώνεται ότι στην Ε.Ε. ο μέσος όρος ποσοστού πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχει μειωθεί οριακά από το 2007 μέχρι το 2010.   Δηλαδή μέσα σε τρία χρόνια (2007 -2010) σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσία αυξήθηκε το ποσοστό των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κατά 1,5% (δηλαδή ορισμένες χιλιάδες πολιτών). Στην Ευρώπη δεν υπήρξε τέτοια αύξηση. Με διακυβέρνηση «αριστερής κυβέρνησης» είχαμε στην Κύπρο αύξηση της φτώχειας, πριν από το «κούρεμα» των τραπεζών και πριν από την Τρόικα.

Αν και είναι ηλίου φαεινότερο ότι η οικονομική κρίση έχει κτυπήσει τα νοικοκυριά της Κύπρου απ’ άκρη σε άκρη του νησιού, φαίνεται ότι η –κατά τα άλλα φιλολαϊκή- κυβέρνηση μας κωλυσιεργεί στην λήψη ουσιαστικών μέτρων για απάμβλυνση του φαινομένου της φτώχειας. Λέγεται συχνά ότι η λήψη μέτρων από την κυπριακή κυβέρνηση για αντιμετώπιση της κρίσης (στην προ Τρόικα εποχή) έγινε κατά τρόπο που δεν επηρέασε το βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων και τα εργασιακά δικαιώματα. Οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ΨΕΜΑ. Μάλιστα συνάγεται από τους αριθμούς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση της Ελλάδας και Ιταλίας, της Ισπανίας κ.ο.κ. κατάφερε ανά μέσο όρο να μειώσει το ποσοστό της φτώχειας σε αντίθεση με την Κύπρο.

Τα τσιγάρα και τα ποτά…

Είναι γνωστό ότι πάντα υποστηρίζω την ορθολογιστική φορολόγηση των καπνικών προϊόντων. Είμαι απ’ αυτούς που θεωρούν ότι το κάπνισμα αποτελεί τον υπ’ αριθμό ένα κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και κάθε σύγχρονη πολιτεία οφείλει να εφαρμόζει πολιτικές περιορισμού (με τάση μηδενισμού) του.

Όσο καιρό βρίσκομαι στο Κυπριακό Κοινοβούλιο υποστηρίζω πάντα νομοθετικά μέτρα που αφορούν τα καπνικά προϊόντα. Δυστυχώς, οι εκάστοτε κυβερνώντες, ενώ εισπράττουν φόρους από τα καπνικά προϊόντα, αποφεύγουν να κατευθύνουν τα έσοδα σε πολιτικές αντιμετώπισης των συνεπειών του καπνίσματος ή σε πολιτικές πρόληψης. Και αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσει.

Αφορμή για αυτή μου την παρέμβαση δίνει η πρόσφατη αποτυχημένη προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει επιπλέον φόρους κατανάλωσης στα τσιγάρα και τα ποτά.

Σοβαρά ερωτηματικά προκύπτουν από τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Είναι όντως περίεργη η τακτική της κυβέρνησης που οδήγησε τελικά σε ένα ακόμα φιάσκο.

Ερωτώ:

1)   Γιατί η κυβέρνηση βιάστηκε να καταθέσει νομοσχέδιο πριν να το συζητήσει με τα κόμματα και χωρίς να καταλήξει ο διάλογος που υποτίθεται ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη στο Προεδρικό;

2)   Γιατί δεν ακολουθήθηκε η σχετική πρόνοια του Κανονισμού 29 της Βουλής των Αντιπροσώπων για να αποφευχθούν νομικές περιπλοκές; Πόσο δύσκολο ήταν η κατάθεση του νομοσχεδίου να συνοδεύεται από μία στοιχειώδη αιτιολόγηση του επείγοντος του θέματος;

3)   Όταν το Μάρτιο η κυβέρνηση επιχείρησε να εισαγάγει αύξηση στο φόρο κατανάλωσης για τα στριφτά τσιγάρα (που μόνο το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών στήριξε στη Βουλή των Αντιπροσώπων), υπήρχε δέσμευση ότι 20 εκατ.ευρώ (από τα συνολικά 30 που θα εισέπραττε η κυβέρνηση) θα τα «επέστρεφε» στην αγορά με προγράμματα κοινωνικής συνοχής (με ιδιαίτερη έμφαση σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις που επηρεάστηκαν από την αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος). Τώρα η κυβέρνηση συνειδητώς αποφάσισε να μην επαναλάβει την δίκαιη και παραγωγική αυτή δέσμευση. Αντίθετα σε σχετική εισήγηση μου, υπήρξε αρνητική απάντηση από τους αρμόδιους του Υπ. Οικονομικών. Γιατί;

4)   Γιατί η κυβέρνηση φορολογεί τα τσιγάρα και όχι τα πούρα και τα πουράκια; Γιατί φορολογεί την μπύρα και τη ζιβανία; Μήπως έτσι εφαρμόζεται η πολιτική της «δίκαιης κοινωνίας»; Οφείλει να δώσει απαντήσεις.

Το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών υποστηρίζει ότι η φορολογία των καπνικών προϊόντων είναι μία επιθυμητή πολιτική είσπραξης πόρων οι οποίοι όμως πρέπει να αξιοποιούνται κατάλληλα.

Ζητούμε από την αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών να εξετάσει τις επόμενες μέρες το σχετικό νομοσχέδιο και να υποχρεώσει την κυβέρνηση όπως τουλάχιστον τα 2/3 των αναμενόμενων εισπράξεων (18 εκατ. ευρώ) επιστρέψουν στην κοινωνία. Να χρησιμοποιηθούν πχ για την άμεση προκήρυξη της προσφοράς για ανέγερση των ογκολογικών κέντρων των γενικών νοσοκομείων Λευκωσίας και Λεμεσού, την εφαρμογή προγραμμάτων αποτοξίνωσης από το τσιγάρο και το αλκοόλ κ.ο.κ.

Πρέπει επίσης να ακολουθηθούν οι νομοθετικές πρόνοιες και η συνταγματική τάξη. Μπορεί να μπήκαμε στον μηχανισμό στήριξης και να είμαστε αναγκασμένοι – ελέω κυβέρνησης Χριστόφια και τραπεζιτικού κατεστημένου – να υποστούμε το μνημόνιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιτρέψουμε την κατάλυση της συνταγματικής τάξης. Δεν πρόκειται για τυπολαγνεία και δογματισμό. Απαιτείται σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας, διαφορετικά θα έχουμε το κατάντημα της Ελλάδας.

Η επόμενη μέρα του ναυαγίου του ενδιάμεσου

Εκφράζουμε τη λύπη μας για την ανεπιτυχή κατάληξη της προσπάθειας για εξεύρεση κοινού υποψηφίου για τις Προεδρικές Εκλογές από τον Ενδιάμεσο Χώρο.

Δυστυχώς η προσπάθεια για να προκύψει μια εναλλακτική υποψηφιότητα από τον ενδιάμεσο χώρο έχει αποτύχει.

Εμείς συμμετείχαμε σ’ αυτή την προσπάθεια με ειλικρίνεια. Καταθέσαμε από την αρχή προτάσεις τόσο στα πλαίσια διαμόρφωσης και θετικής κατάληξης της κοινής δεσμευτικής διακήρυξης θέσεων, όσο και για την ασφαλή επιλογή κοινού υποψηφίου.

Υποβάλαμε από την αρχή μια συγκροτημένη πρόταση που θα εξασφάλιζε με δημοκρατικό και ασφαλή τρόπο τη θετική κατάληξη της προσπάθειας για επιλογή υποψηφίου. Ζητήσαμε να εφαρμοστεί η αρχή της άμεσης δημοκρατίας. Τα στελέχη των κομμάτων, μέσα από μια σχετικώς αναλογική φόρμουλα αντιπροσώπευσης αλλά και η κοινωνία των πολιτών έπρεπε να κληθεί να επιλέξει ανάμεσα σε μια μικρή ομάδα υποψηφίων.

Η ανάγκη μιας εξαρχής συναποφασισμένης δημοκρατικής, σύγχρονης και ασφαλούς μεθόδου επιλογής του υποψηφίου διαφάνηκε ξεκάθαρα και στην τελευταία συνάντηση, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.

Αποφύγαμε να μπούμε στο παιχνίδι της υποβολής και απόσυρσης υποψηφιοτήτων που οδήγησε την προσπάθεια σε αδιέξοδα και εκφυλισμό.

Το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών με σαφή απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής παρέμεινε προσηλωμένο στην προσπάθεια εξεύρεσης κοινού υποψηφίου από τον ενδιάμεσο χώρο. Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως αναμέναμε.

Τώρα η κοινωνία των πολιτών κινδυνεύει να βρεθεί και πάλι μπροστά στα εκβιαστικά διλήμματα του διπολισμού.

Περαιτέρω βήματα θα καθοριστούν εκ νέου από την Κεντρική Επιτροπή η οποία συνέρχεται σε τακτική συνεδρίαση την 8^η Ιουλίου. Με την αποτυχία της προσπάθειας βρισκόμαστε ουσιαστικά στην αφετηρία. Μπροστά μας υπάρχουν όλα τα ενδεχόμενα. Έχουμε ενώπιον μας ήδη αρκετές υποψηφιότητες που έχουν ζητήσει να έρθουν σε επαφή μαζί μας.

Οι υποψηφιότητες αυτές έχουν συγκροτήσει προσχέδια προγραμματικών θέσεων και αναζητούν διάλογο επί των προγραμματικών τους διακηρύξεων. Εμείς έχουμε το δικό μας πρόγραμμα Πολιτικής Οικολογίας, το οποίο θα αξιοποιήσουμε ως εργαλείο εάν αποφασίσουμε να μπούμε σε προγραμματικό διάλογο με τους υποψηφίους αυτούς. Είναι όντως ορθό να γίνουν οι συναντήσεις αυτές. Υπενθυμίζω ότι οι Οικολόγοι δεν συναντήθηκαν με κανένα υποψήφιο ή κόμμα (και βεβαίως ούτε με το ΑΚΕΛ) όσο βρισκόταν σε εξέλιξη η προσπάθεια του ενδιάμεσου χώρου. Δεν θέλαμε – αυτή ήταν η δική μας επιλογή – να μολύνουμε την ατμόσφαιρα με αμφίσημα μηνύματα και παρεξηγήσιμες εικόνες. Έχω την άποψη ότι αυτή μας η επιλογή καταξιώθηκε στη συνείδηση της κοινωνίας γιατί απέδειξε την πάγια εντιμότητα και καθαρότητα θέσεων και πρακτικών των Οικολόγων. Μας έλεγαν τότε άλλοι: «Μα δεν είναι αγένεια να αρνείστε τις συναντήσεις; Δεν είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού να γίνονται συναντήσεις μεταξύ των κομμάτων;».

Τώρα, που δεν υπάρχει πλέον σε εξέλιξη η προσπάθεια του ενδιάμεσου χώρους, ίσως είναι καιρός – στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού – να δώσουμε την ευκαιρία σε υποψηφίους και κόμματα να μας πουν τι έχουν να μας πουν για τις προεδρικές εκλογές. Βεβαίως και θα κρατήσουμε επαφή με τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ. Δεν θα τους γυρίσουμε την πλάτη. Ίσως μάλιστα να είναι καλή ιδέα να ανταλλάσσουμε πληροφορίες και να επιδιωχθεί μια κοινή διαχείριση έστω και περιορισμένης έκτασης, στη συνέχεια των προεκλογικών ζυμώσεων.

Θέλω, τέλος, να υπογραμμίσω ότι τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί, από τώρα. Την τελική απόφαση θα την λάβουν οι Οικολόγοι ως σύνολο, μέσα δηλαδή από συλλογικές διαδικασίες. Θα δοθεί η ευκαιρία σε όλα τα μέλη (και τους φίλους) του Κινήματος να εκφράσουν τις προτάσεις και θέσεις τους πριν αποφασίσει (πάντα έχοντας υπόψη την ρήτρα για ενισχυμένη πλειοψηφία 60%) το «εκλογικό συνέδριο» του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών.

Βοήθεια Χριστιανοί!

Πρέπει να θεωρήσουμε πλέον δεδομένο ότι στην Κύπρο της ευμάρειας και της προόδου υπάρχει σημαντική μερίδα του πληθυσμού του νησιού που ζουν στην ανέχεια και την φτώχεια. Η πιο μεγάλη μερίδα των φτωχών μας μέχρι τώρα ήταν ηλικιωμένοι που ζούσαν μόνοι ή σε μονογονεϊκές οικογένειες με τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο παιδί. Σημειώνω ότι περίπου 1200 μονογονεϊκές οικογένειες ήδη λαμβάνουν δημόσιο βοήθημα. Η οικονομική κρίση όμως θέτει σε κίνδυνο και πολλές άλλες ομάδες του πληθυσμού, και, έστω και αν δεν θεωρούνται τυπικά «φτωχοί» με βάση τον ορισμό της κυβέρνησής, έχουν επηρεαστεί δυσμενώς από το γενικότερο οικονομικό κλίμα. Οι λήπτες δημοσίου βοηθήματος, οι άνεργοι νέοι, οι άνεργες γυναίκες και το αδρανές γυναικείο δυναμικό, οι νέοι που αποχωρούν πρόωρα από το σχολείο, τα άτομα με αναπηρίες, όλες αυτές οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού μας, βρίσκονται σήμερα σε ακόμη δυσχερέστερη κατάσταση.

Η κυβέρνηση όμως εξακολουθεί να πλανάται «πλάνην οικτράν», αφού δεν λαμβάνει υπόψη της τα σημεία των καιρών. Όταν μέσω κοινοβουλευτικής ερώτησης ζήτησα να μάθω ποια μέτρα σκόπευε να λάβει για να βοηθήσει πρακτικά τους άπορους πολίτες της Κύπρου και ποιο ποσό εξασφάλισε από το πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας υπέρ των απόρων πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εκπονήθηκε τον Φεβρουάριο του 2012, συνολικού ύψους μισού δισεκατομμυρίου, απογοητεύτηκα όταν πληροφορήθηκα ότι η κυβέρνησή μας δεν θεώρησε ότι χρειαζόταν να εφαρμόσει πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας για τους Κύπριους άπορους. Προέβαλε ισχυρισμούς ότι τάχα «λόγω διαφόρων δυσκολιών, όπως η μη ύπαρξη αποθεμάτων στην Κύπρο, καθίσταται, τόσο το λειτουργικό όσο και το διοικητικό κόστος εφαρμογής, πολύ υψηλό». Δηλαδή είχαμε την ευκαιρία να εξασφαλίσουμε ένα ποσοστό από τα 500 εκατομμύρια που διέθεσε η Ε.Ε. στη διάθεση των κρατών-μελών της για να παρέχουν επισιτιστική βοήθεια σε απόρους, και η κυβέρνησή μας αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να αντέξει το διοικητικό κόστος διαχείρισης του! Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει εξηγήσεις στην Βουλή των Αντιπροσώπων και στον κυπριακό λαό γιατί απέφυγε να διεκδικήσει ορισμένα εκατομμύρια ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για εφαρμογή επισιτιστικών προγραμμάτων για τις ευάλωτες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού της Κύπρου.

Σημειώνεται ότι με αυτά τα έστω λίγα εκατομμύρια, η Κυπριακή Κυβέρνηση θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει υπαρκτά προγράμματα που ήδη βρίσκονται σε λειτουργία είτε από κρατικούς φορείς είτε από πρωτοβουλία της Εκκλησίας ή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για παράδειγμα έχουμε επανειλημμένα ζητήσει την επέκταση της δωρεάν παροχής στα δημοτικά σχολεία της Κύπρου προγεύματος από φρούτα και άλλα υγιεινά προϊόντα με έμφαση στην χρήση Κυπριακών προϊόντων οικολογικά. Μια τέτοια πολιτική απόφαση θα στηρίξει και την τοπική παραγωγή βιολογικών προϊόντων γεωργίας και κτηνοτροφίας. Σημειώνεται ότι το πρόγραμμα ήδη χρηματοδοτείται κάθε χρόνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης με το ποσοστό που μας αναλογεί από τα 500 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε τα κοινοτικά παντοπωλεία που λειτουργούν με μεγάλο κόστος φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Δυστυχώς για άλλη μια φορά η Κυπριακή Κυβέρνηση απέτυχε να αξιοποιήσει τα Ευρωπαϊκά κονδύλια με επιτυχία και αποτελεσματική στόχευση. Άφησε το ζήτημα της αντιμετώπισης της φτώχειας στους φιλόπτωχους και στην Εκκλησία. Όλη αυτή η ιστορία ακούγεται σαν ατάκα από μαυρόασπρη ελληνική ταινία: «Βοήθεια Χριστιανοί»!