Ως συμβολή στο διάλογο για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές και επειδή φαίνεται από αρκετές πολιτικές δυνάμεις να δημιουργείται μια πολιτική συλλογιστική υπέρ μιας συλλογικής διαχείρισης του Κυπριακού (αφού απέτυχαν παταγωδώς όσοι «μεγάλοι ηγέτες» διατείνονταν ότι «θα λύσουν το Κυπριακό») καταθέτω προς συζήτηση και προβληματισμό τέσσερις συγκεκριμένες προτάσεις:
1) Εθνικό Συμβούλιο: Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να πάψει να είναι ένα εξωθεσμικό όργανο. Πρέπει να μετατραπεί σε «Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (ΣΕΠ)» και να διευρύνει τη θεματική του σε θέματα «Εθνικού» ενδιαφέροντος και σημασίας. Να λειτουργεί πλέον στο πλαίσιο ενός νόμου και κανονισμού (που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων). Να ενισχύεται από τη λειτουργία συγκεκριμένων θεσμικών επιτροπών και όχι συμβούλους επιλογής του εκάστοτε Προέδρου. Οι αποφάσεις του πρέπει να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα (υπό προϋποθέσεις) για την κυβέρνηση και το συνομιλητή (ίδε πιο κάτω). Το Συμβούλιο Αρχηγών (που δημιούργησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετά από εισήγηση του ΔΗΣΥ) να περιοριστεί σε καθαρά ενημερωτικό ρόλο και άτυπο χαρακτήρα για θέματα εξαιρετικά επείγοντα ή εξαιρετικά απόρρητα.
2) Συνομιλητής: Όσο υπάρχει κυπριακό πρόβλημα θα οριστεί Συνομιλητής, στη βάση νόμου που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων. Το πρόσωπο που θα αναλάβει αυτόν το ρόλο (με πενταετή θητεία) θα επιλέγεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη σύμφωνη γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου (εφ’ εξής Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής ΣΕΠ) ή της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Συνομιλητής θα είναι υπόλογος στο ΣΕΠ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ως Πρόεδρο του ΣΕΠ). Θα παύεται από τον Πρόεδρο σε συνεννόηση με το ΣΕΠ. Ο Συνομιλητής θα συναντά τον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος για συνομιλίες. Δεν θα επαναληφθεί η πρακτική των λεγόμενων «συναντήσεων κορυφής» εκτός όταν όλα συμφωνηθούν και παραμένει η υπογραφή τελικής συμφωνίας (όπως αναφέρεται πιο κάτω).
3) Συνολικό πλαίσιο λύσης: Το Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (και οι επιτροπές εργασίας του) μπορούν να επεξεργαστούν ένα σχέδιο λύσης του Κυπριακού, το οποίο αφού εγκριθεί (κατά πλειοψηφία από το ΣΕΠ) πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία ενώπιον του λαού σε δημοψήφισμα (ή το ολιγότερο στη Βουλή των Αντιπροσώπων).
4) Δημοψήφισμα: Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει τελική λύση του Κυπριακού χωρίς αυτή να τεθεί υπό έγκριση της λαϊκής κυριαρχίας των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα δημοψήφισμα οργανωμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία (και όχι από τις δυο κοινότητες σε δυο ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα). Για το θέμα αυτό υπάρχει ήδη ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων κατατεθειμένη σχετική πρόταση νόμου του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών.
Οι πιο πάνω τέσσερις προτάσεις για συλλογική και δημοκρατική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος δεν αναιρούν τις προγραμματικές θέσεις του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών σε σχέση με το Κυπριακό. Αποτελούν μια συμβιβαστική πρόταση για συζήτηση που διασκεδάζει τις ανησυχίες για το μέλλον και εξορκίζει τις εφιαλτικές αναφορές του παρελθόντος (2004). Υποψήφιος που υιοθετεί πολιτικές θέσεις ή συμπεριφορές που δημιουργούν φυσιολογικές αναστολές και φοβίες σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων (ιδιαίτερα αυτών που το 2004 τάχθηκαν αναφανδόν κατά του σχεδίου Ανάν) νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτές τις εισηγήσεις ως ευκαιρία για να ανοίξουν πόρτες υποστήριξης και συνεργασίας. Άλλος πάλιν που διατείνεται ότι κατέχει τη «φιλοσοφική λίθο» για τη λύση του Κυπριακού καλείται να μοιραστεί αυτό το χάρισμα με τους πολίτες και τα πολιτικά κόμματα που τους εκπροσωπούν, διότι – πολύ απλά – η εποχή των «πεφωτισμένων ηγεμόνων» έχει περάσει. Ας δουν αμφότεροι τις εισηγήσεις αυτές ως παράθυρο συνεργασίας.
Εγώ αισθάνομαι ότι έχω συμβάλει δημιουργικά προς αυτή την κατεύθυνση. The stage is yours.
1) Εθνικό Συμβούλιο: Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να πάψει να είναι ένα εξωθεσμικό όργανο. Πρέπει να μετατραπεί σε «Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (ΣΕΠ)» και να διευρύνει τη θεματική του σε θέματα «Εθνικού» ενδιαφέροντος και σημασίας. Να λειτουργεί πλέον στο πλαίσιο ενός νόμου και κανονισμού (που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων). Να ενισχύεται από τη λειτουργία συγκεκριμένων θεσμικών επιτροπών και όχι συμβούλους επιλογής του εκάστοτε Προέδρου. Οι αποφάσεις του πρέπει να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα (υπό προϋποθέσεις) για την κυβέρνηση και το συνομιλητή (ίδε πιο κάτω). Το Συμβούλιο Αρχηγών (που δημιούργησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετά από εισήγηση του ΔΗΣΥ) να περιοριστεί σε καθαρά ενημερωτικό ρόλο και άτυπο χαρακτήρα για θέματα εξαιρετικά επείγοντα ή εξαιρετικά απόρρητα.
2) Συνομιλητής: Όσο υπάρχει κυπριακό πρόβλημα θα οριστεί Συνομιλητής, στη βάση νόμου που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων. Το πρόσωπο που θα αναλάβει αυτόν το ρόλο (με πενταετή θητεία) θα επιλέγεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη σύμφωνη γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου (εφ’ εξής Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής ΣΕΠ) ή της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Συνομιλητής θα είναι υπόλογος στο ΣΕΠ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ως Πρόεδρο του ΣΕΠ). Θα παύεται από τον Πρόεδρο σε συνεννόηση με το ΣΕΠ. Ο Συνομιλητής θα συναντά τον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος για συνομιλίες. Δεν θα επαναληφθεί η πρακτική των λεγόμενων «συναντήσεων κορυφής» εκτός όταν όλα συμφωνηθούν και παραμένει η υπογραφή τελικής συμφωνίας (όπως αναφέρεται πιο κάτω).
3) Συνολικό πλαίσιο λύσης: Το Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (και οι επιτροπές εργασίας του) μπορούν να επεξεργαστούν ένα σχέδιο λύσης του Κυπριακού, το οποίο αφού εγκριθεί (κατά πλειοψηφία από το ΣΕΠ) πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία ενώπιον του λαού σε δημοψήφισμα (ή το ολιγότερο στη Βουλή των Αντιπροσώπων).
4) Δημοψήφισμα: Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει τελική λύση του Κυπριακού χωρίς αυτή να τεθεί υπό έγκριση της λαϊκής κυριαρχίας των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα δημοψήφισμα οργανωμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία (και όχι από τις δυο κοινότητες σε δυο ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα). Για το θέμα αυτό υπάρχει ήδη ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων κατατεθειμένη σχετική πρόταση νόμου του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών.
Οι πιο πάνω τέσσερις προτάσεις για συλλογική και δημοκρατική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος δεν αναιρούν τις προγραμματικές θέσεις του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών σε σχέση με το Κυπριακό. Αποτελούν μια συμβιβαστική πρόταση για συζήτηση που διασκεδάζει τις ανησυχίες για το μέλλον και εξορκίζει τις εφιαλτικές αναφορές του παρελθόντος (2004). Υποψήφιος που υιοθετεί πολιτικές θέσεις ή συμπεριφορές που δημιουργούν φυσιολογικές αναστολές και φοβίες σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων (ιδιαίτερα αυτών που το 2004 τάχθηκαν αναφανδόν κατά του σχεδίου Ανάν) νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτές τις εισηγήσεις ως ευκαιρία για να ανοίξουν πόρτες υποστήριξης και συνεργασίας. Άλλος πάλιν που διατείνεται ότι κατέχει τη «φιλοσοφική λίθο» για τη λύση του Κυπριακού καλείται να μοιραστεί αυτό το χάρισμα με τους πολίτες και τα πολιτικά κόμματα που τους εκπροσωπούν, διότι – πολύ απλά – η εποχή των «πεφωτισμένων ηγεμόνων» έχει περάσει. Ας δουν αμφότεροι τις εισηγήσεις αυτές ως παράθυρο συνεργασίας.
Εγώ αισθάνομαι ότι έχω συμβάλει δημιουργικά προς αυτή την κατεύθυνση. The stage is yours.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου