Αντίο, Αντρούλα της Κερύνειας

Θέλω να σας πω δύο λόγια για την Αντρούλλα Ξύστρα, την δική μας Αντρούλλα, την Αντρούλλα της Κερύνειας, που την χάσαμε πρόσφατα μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς γνώρισα την Αντρούλλα. Πρέπει να ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 ή τις αρχές του ’90, μέσα από τη δράση των νεότευκτων τότε περιβαλλοντικών ομάδων, των «Φίλων του Ακάμα» ή της «Οικολογικής Κίνησης». Ειλικρινά, είμαι όμως απόλυτα σίγουρος ότι η Αντρούλλα Ξύστρα ήταν ανάμεσα στους 20 φίλους που μια φθινοπωρινή νύχτα του 1995 μαζευτήκαμε σε μια αίθουσα του Intercollege και αποφασίσαμε την ίδρυση ενός κινήματος πολιτικής οικολογίας, για τον άνθρωπο και τη φύση, για την πατρίδα μας.

Στα δεκαεπτά τόσα χρόνια η Αντρούλλα παρέμενε σταθερή και ακλόνητη συναγωνίστρια. Μαχητική, δραστήρια και πιστή. Χωρίς αμφιταλαντεύσεις, καμώματα και παλινδρομήσεις. Πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την οικολογία και την απελευθέρωση.

Παρά τις προσωπικές της δυσκολίες, με υγεία από καιρό κλονισμένη, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Στις κρίσιμες ώρες των μεγάλων αποφάσεων ήταν η φωνή της πατρίδας, η πυξίδα που μας έδειχνε το δρόμο προς την Κερύνεια. Όλες οι πολιτικές αποφάσεις έπρεπε να περάσουν από τις συμπληγάδες της μόνιμης της ερώτησης: «Και πως θα μας βοηθήσει αυτό στην απελευθέρωση της Κερύνειας μας;» Αν και γεννημένη στον Άγιο Επίκτητο, ανάμεσα μας πέρασε ως «η Αντρούλλα η Κερυνειώτισσα». Όσο για την κοινωνική της δράση μέσα από το Κίνημα Οικολόγων, αλλά και την κοινωνία, από πού να ξεκινήσω και πώς να τελειώσω. Σε χορωδίες, θέατρο, αιμοδοσίες, φιλοζωική δράση, ανθρωπιστική δράση και δράση σε ανακουφιστική φροντίδα για ανήμπορους και αρρώστους.

Θα θυμάμαι πάντα την αγωνιώδη χροιά στη φωνή της να μας λέει «Δεν γίνεται ρε παιδιά. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Πρέπει να δράσουμε». Η Αντρούλλα, η ταλαιπωρημένη από τη ζωή και τις αρρώστιες, η Αντρούλλα η Κερυνειώτισσα, η Αντρούλλα μας, είχε ξεπεράσει το «εγώ» σ αυτά τα δύσκολα χρόνια της «ιδιώτευσης», όταν δηλαδή ο καθένας κοιτά μόνο πως θα βολεψει τον εαυτό του. Η Αντρούλλα όμως είχε περάσει στον ωραίο κόσμο της «συλλογικής δράσης». Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, τολμώ να πω ότι σε αυτό τον αποχαιρετισμό ενός ταπεινού ανθρώπου, μπορεί να ειπωθούν μεγάλες αλήθειες. Γιατί είναι αλήθεια πως απ’ τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος και όλοι μας, την κρίση που οργιάζει και μας οδηγεί στην απόγνωση, φωτοδότης ελπίδας και φάρος που μας δείχνει την έξοδο από το σκότος, μπορούν να γίνουν άνθρωποι σαν την Αντρούλλα Ξύστρα. Άνθρωποι που δεν κλείστηκαν στο καβούκι της ιδιωτικότητας τους, άνθρωποι που παρά την ήττα δεν γονάτισαν, άνθρωποι που παρά την κούραση δεν παραιτήθηκαν. Μόνο τούτο θα σας πω: πριν λίγες βδομάδες καθώς όλοι εμείς ξέραμε ότι το μοιραίο γινόταν προσεχώς αναπόφευκτο -θέμα ημερών- μου τηλεφώνησε από το κρεβάτι του γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας για να μου υποδείξει τα κακώς έχοντα και να μου ζητήσει, τι άλλο, « να κάνουμε κάτι ρε παιδιά, να δράσουμε».

Αγαπημένη μας Αντρούλλα, ο πόνος για την απώλεια είναι μεγάλος. Θα μας λείψεις ως φίλη. Ως συναγωνίστρια όμως είμαι σίγουρος ότι θα είσαι για πάντα μαζί μας, οδοδείκτης της Κερύνειας, φωνή πατρίδας, μαντατοφόρος του ωραίου καθήκοντος για δράση.

Σ’ ευχαριστώ που μας τίμησες με την φιλία σου.

Καλή αντάμωση στον κόσμο της αιωνιότητας.

Προς υποψηφίους

Ως συμβολή στο διάλογο για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές και επειδή φαίνεται από αρκετές πολιτικές δυνάμεις να δημιουργείται μια πολιτική συλλογιστική υπέρ μιας συλλογικής διαχείρισης του Κυπριακού (αφού απέτυχαν παταγωδώς όσοι «μεγάλοι ηγέτες» διατείνονταν ότι «θα λύσουν το Κυπριακό») καταθέτω προς συζήτηση και προβληματισμό τέσσερις συγκεκριμένες προτάσεις:

1) Εθνικό Συμβούλιο: Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να πάψει να είναι ένα εξωθεσμικό όργανο. Πρέπει να μετατραπεί σε «Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (ΣΕΠ)» και να διευρύνει τη θεματική του σε θέματα «Εθνικού» ενδιαφέροντος και σημασίας. Να λειτουργεί πλέον στο πλαίσιο ενός νόμου και κανονισμού (που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων). Να ενισχύεται από τη λειτουργία συγκεκριμένων θεσμικών επιτροπών και όχι συμβούλους επιλογής του εκάστοτε Προέδρου. Οι αποφάσεις του πρέπει να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα (υπό προϋποθέσεις) για την κυβέρνηση και το συνομιλητή (ίδε πιο κάτω). Το Συμβούλιο Αρχηγών (που δημιούργησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετά από εισήγηση του ΔΗΣΥ) να περιοριστεί σε καθαρά ενημερωτικό ρόλο και άτυπο χαρακτήρα για θέματα εξαιρετικά επείγοντα ή εξαιρετικά απόρρητα.

2) Συνομιλητής: Όσο υπάρχει κυπριακό πρόβλημα θα οριστεί Συνομιλητής, στη βάση νόμου που θα καταθέσει η κυβέρνηση και θα ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων. Το πρόσωπο που θα αναλάβει αυτόν το ρόλο (με πενταετή θητεία) θα επιλέγεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη σύμφωνη γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου (εφ’ εξής Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής ΣΕΠ) ή της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Συνομιλητής θα είναι υπόλογος στο ΣΕΠ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ως Πρόεδρο του ΣΕΠ). Θα παύεται από τον Πρόεδρο σε συνεννόηση με το ΣΕΠ. Ο Συνομιλητής θα συναντά τον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος για συνομιλίες. Δεν θα επαναληφθεί η πρακτική των λεγόμενων «συναντήσεων κορυφής» εκτός όταν όλα συμφωνηθούν και παραμένει η υπογραφή τελικής συμφωνίας (όπως αναφέρεται πιο κάτω).

3) Συνολικό πλαίσιο λύσης: Το Συμβούλιο Εθνικής Πολιτικής (και οι επιτροπές εργασίας του) μπορούν να επεξεργαστούν ένα σχέδιο λύσης του Κυπριακού, το οποίο αφού εγκριθεί (κατά πλειοψηφία από το ΣΕΠ) πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία ενώπιον του λαού σε δημοψήφισμα (ή το ολιγότερο στη Βουλή των Αντιπροσώπων).

4) Δημοψήφισμα: Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει τελική λύση του Κυπριακού χωρίς αυτή να τεθεί υπό έγκριση της λαϊκής κυριαρχίας των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα δημοψήφισμα οργανωμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία (και όχι από τις δυο κοινότητες σε δυο ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα). Για το θέμα αυτό υπάρχει ήδη ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων κατατεθειμένη σχετική πρόταση νόμου του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών.

Οι πιο πάνω τέσσερις προτάσεις για συλλογική και δημοκρατική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος δεν αναιρούν τις προγραμματικές θέσεις του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών σε σχέση με το Κυπριακό. Αποτελούν μια συμβιβαστική πρόταση για συζήτηση που διασκεδάζει τις ανησυχίες για το μέλλον και εξορκίζει τις εφιαλτικές αναφορές του παρελθόντος (2004). Υποψήφιος που υιοθετεί πολιτικές θέσεις ή συμπεριφορές που δημιουργούν φυσιολογικές αναστολές και φοβίες σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων (ιδιαίτερα αυτών που το 2004 τάχθηκαν αναφανδόν κατά του σχεδίου Ανάν) νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτές τις εισηγήσεις ως ευκαιρία για να ανοίξουν πόρτες υποστήριξης και συνεργασίας. Άλλος πάλιν που διατείνεται ότι κατέχει τη «φιλοσοφική λίθο» για τη λύση του Κυπριακού καλείται να μοιραστεί αυτό το χάρισμα με τους πολίτες και τα πολιτικά κόμματα που τους εκπροσωπούν, διότι – πολύ απλά – η εποχή των «πεφωτισμένων ηγεμόνων» έχει περάσει. Ας δουν αμφότεροι τις εισηγήσεις αυτές ως παράθυρο συνεργασίας.

Εγώ αισθάνομαι ότι έχω συμβάλει δημιουργικά προς αυτή την κατεύθυνση. The stage is yours.

Εμπρός

Είναι αλήθεια ότι πολλά άλλαξαν για το Εθνικό μας πρόβλημα τα τελευταία χρόνια. Ενώ φαίνεται να καταρρέει το δόγμα του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Νταβούτογλου περί μιας νεοθωμανικής Τουρκίας, με μηδέν προβλήματα με τις γειτονικές χώρες, δεν μειώνεται η γεωπολιτική σημασία της χώρας που από το 1974 έχει εισβάλει και κατέχει την Κύπρο εφαρμόζοντας εθνικό ξεκαθάρισμα.

Στη γειτονιά μας διεξάγεται ένας ανοικτός πόλεμος σε τρία μέτωπα: Συρία – Παλαιστίνη – Ιράν. Στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή συγκεντρώνονται γεωπολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις με πρωτοφανή δυναμική. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη και η Κύπρος παρακολουθεί ανήμπορη να διεκδικήσει ρόλο και να αξιοποιήσει τα εμπλεκόμενα συμφέροντα. Η Κυπριακή Δημοκρατία κατέχει μία εξαιρετικής σημασίας θέση ως προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά εντούτοις αδυνατεί να αξιοποιήσει αυτό το υψίστης σημασίας προνόμιο, γιατί εγκλωβίστηκε σε μια εσωστρέφεια που περιορίζει δυνατότητες και καταστρέφει ευκαιρίες.

Έχουμε επανειλημμένα ενθαρρύνει την πολιτική ηγεσία – κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα – να υιοθετήσουν δραστήρια – επιθετική αν μας επιτρέπεται ο όρος – πολιτική, και να αξιοποιήσουν τις προσφερόμενες ευκαιρίες για πολιτικές συμμαχίες και πρωτοβουλίες, τόσο στο Κυπριακό όσο και στα περιφερειακά θέματα ασφάλειας.

Αναγνωρίζουμε την ύπαρξη δύσκολων προβλημάτων και μεγάλων εμποδίων. Οι επιπτώσεις της κρίσης που μαστίζει την Ευρωζώνη, έχουν υποσκάψει καίρια την αξία της οικονομίας ως εργαλείου άσκησης εξωτερικής πολιτικής και ως ασπίδας στις επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας. Η Τουρκία, μετά την αποτυχία των εκβιαστικών της σχεδίων για πενταμερή ή διεθνή διάσκεψη πριν την ανάληψη της προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κύπρο, έχει διακόψει τις συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού, παρά τις γενναιόδωρες προσφορές του Προέδρου Χριστόφια οι οποίες βεβαίως δεν γίνονται αποδεκτές από την πλειοψηφία του λαού. Όμως κανένας από την διεθνή κοινότητα δεν έχει καταγγείλει την Τουρκία γι’ αυτή την μονομερή διακοπή των συνομιλιών (και το χειρότερο, δεν ζητήσαμε ως Κυπριακή Δημοκρατία από κανένα να το κάνει).

Η φονική έκρηξη στο Μαρί έχει εξαρθρώσει τις ενεργειακές υποδομές και διαλύσει την οποιαδήποτε ελάχιστη έστω ελπίδα για ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο. Η διάσπαση και οι αντιπαραθέσεις έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο λόγω και των επερχόμενων προεδρικών εκλογών. Οι πολίτες νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική ηγεσία, βυθισμένοι στα πολλά οικονομικά προβλήματα και κοινωνικά προβλήματα που έφερε η οικονομική κρίση και η ανεπιτυχής κυβερνητική πολιτική που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, στην φτώχεια και στην ανέχεια. Το φρόνημα για αγώνα, υπομονή και επιμονή βρίσκεται στο ναδίρ.

Όμως επιμένουμε ως Οικολόγοι, να επιλέγουμε και να βλέπουμε το μέλλον Πράσινο, το δικό μας χρώμα, που είναι το χρώμα της ελπίδας.

Όπως είπα, υπάρχουν ευκαιρίες για να αξιοποιηθεί η Κυπριακή Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προώθηση του Κυπριακού αν η κυβέρνηση εγκαταλείψει την τακτική του «αξιόπιστου διαμεσολαβητή». Υπάρχουν επίσης ευκαιρίες και στην ανάπτυξη πρωτοβουλιών, συμμαχιών και συνεργασιών μέσα από την πολεμική κρίση στη Συρία, αλλά και το Κουρδικό, την κρίση στη Μέση Ανατολή (Λίβανος, Παλαιστίνη, Σινά, Αίγυπτος) και στο Ιράν.

Εμείς θεωρούμε ότι ανοίγονται προοπτικές και ευκαιρίες και στον ενεργειακό τομέα, με δυνατότητες συνεργασίας με φιλικές χώρες και την Ευρώπη αλλά και κυρίως για μια ενεργειακή εκ βάθρων αναγέννηση της Κύπρου όχι μόνο ως ενεργειακός κόμβος αλλά και ως πρωτοπόρος χώρα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (και ιδιαίτερα στην ηλιακή ενέργεια). Ακόμα και η οικονομική κρίση μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία αν αξιοποιηθεί για να στραφεί η κυπριακή οικονομία σε παραγωγικούς τομείς, να εγκαταλείψει τον έντονο παρασιτισμό που την χαρακτηρίζει και την μονοδιάστατη έμφαση στο τρίπτυχο «τουρισμός – χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες – αγορά ακινήτων» και αξιοποιήσει τους πραγματικούς της πόρους – δηλαδή το ανθρώπινο δυναμικό, της προς μία αειφόρο και πράσινη οικονομία.

Εμπρός να σηκώσουμε τον ήλιο της ελευθερίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της ευημερίας πάνω από την Κύπρο μας.

5 Σεπτεμβρίου 2012

Χαιρετίσματα στον ευκάλυπτο

Κάποιοι μανιακοί, καρεκλοκένταυροι στο Υπουργείο Παιδείας και στο Τμήμα Δημοσίων Έργων δεν αποδέχτηκαν το γεγονός ότι δεν ολοκλήρωσαν την εγκοπή τριών μεγάλων ευκαλύπτων από την αυλή του Γυμνασίου Σταυρού. Η παρέμβαση των Οικολόγων στις 5 Ιουλίου έσωσε προσωρινά τον ευκάλυπτο. Όμως οι ξυλοκόποι επανήλθαν σε περίοδο διακοπών και έκοψαν τελικά το δέντρο. Έρχεται βλέπεται χειμώνας και χρειάζονται καυσόξυλα. Σε λίγες μέρες τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο. Θα δουν τα δέντρα κομμένα. Θα ρωτούν τι έγινε. Οι καθηγητές θα δικαιολογήσουν το έγκλημα. Ύστερα θα μπουν στις τάξεις για να διδάξουν οικολογία και προστασία του περιβάλλοντος.

Μετά ρωτούν γιατί τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για τα μαθήματα και τη διδασκαλία.

Γιατί τους λένε ψέματα… και πώς να ξεγελάσεις τα παιδιά.

21 Αυγούστου 2012

Επιτέλους, γυναικείο δασικό άρωμα

Ήταν μεγάλη η χαρά που είχα φέτος όταν κατά την καθιερωμένη πλέον ( για 11 συναπτά έτη) παρουσία μου στην τελετή αποφοίτησης των σπουδαστών του δασικού κολλεγίου στον Πρόδρομο, είδα ανάμεσα στους πρωτοετείς σπουδαστές δύο νεαρές, την Σκεύη και τη Ζωή. Μάλιστα, από ότι είδαμε από την απονομή των διακρίσεων – αλλά και από όσα ακούσαμε από τους καθηγητές του κολλεγίου – οι δύο σπουδάστριες δασονόμοι έχουν εξαιρετική απόδοση και ανταποκρίνονται θετικά στις υποχρεώσεις του.

Θυμήθηκα πριν από 11 χρόνια, μία από τις πρώτες μου ερωτήσεις που κατέθεσα στη Βουλή των Αντιπροσώπων (στις 9/8/2001) μετά από την πρώτη μου παρουσία στην τελική αποφοίτηση του δασικού κολλεγίου, ήταν η εξής: «Έχω πληροφορηθεί ότι το Τμήμα Δασών δεν έχει στις τάξεις του ούτε μία γυναίκα. Από προκαταρτικές έρευνες μου , φαίνεται ότι υπάρχει μία μορφή προκατάληψης στο χώρο αυτό της δημόσιας υπηρεσίας που αποτρέπει την εργοδότηση γυναικών ως δασολόγων ή δασοπόνων. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το Δασικό Κολλέγιο, μετά από πενήντα χρόνια λειτουργίας, δεν έχει ούτε μία γυναίκα απόφοιτο».

Δεν θα αναφερθώ στην απάντηση του τότε Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος κ. Κώστα Θεμιστοκλέους που ήρθε λίγους μήνες μετά γιατί τη θεωρώ ανάξια αναφοράς, ρατσιστική και εκ των πραγμάτων ξεπερασμένη. Γιατί; Γιατί ισχυριζόταν ο τότε υπουργός ότι «το γεγονός ότι δεν υπάρχουν γυναίκες της τάξεως του μεσοδασικού ή του επιστημονικού προσωπικού του Τμήματος οφείλεται πρώτιστα στο από μέρους των γυναικών μειωμένο ενδιαφέρον και στο μεγάλο συναγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων για τις θέσεις». Βλέπετε, όσες κοπέλες είχαν μέχρι τότε (και ύστερα για αρκετά χρόνια) ενδιαφερθεί «δεν πέτυχαν στις καθιερωμένες εξετάσεις εισδοχής».

Η Σκεύη και η Ζωή έσπασαν αυτό το μύθο και την προκατάληψη. Συγχαίρω την παρούσα διοίκηση του Τμήματος Δασών και τον Υπουργό Γεωργίας που έδωσε χώρο και σε άξιες γυναίκες να αναλάβουν τις ευθύνες τους στο χώρο της δασοπονίας και εύχομαι στα δύο κορίτσια και σε όλες τις γυναίκες του Τμήματος Δασών (τώρα και στο μέλλον) καλή επιτυχία στα καθήκοντα τους.

23 Αυγούστου 2012

Αριστερά ή δεξιά;

Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να είναι επώνυμος – ένας ηθοποιός, ένας υπουργός, εκπρόσωπος κόμματος ή πρόεδρος, ένας καλλιτέχνης, ένας βουλευτής ή ένας ζωγράφος ας πούμε – δεν σημαίνει ότι του δίνει το δικαίωμα να βρίζει δημοσίως. Δηλαδή με ποιο δικαίωμα κάποιος αρθρογραφεί ή να κάνει δηλώσεις και επειδή είναι «κάποιος» αναφέρεται σε ανθρώπους που εκπροσωπούν μια πολιτική ομάδα που εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο για έντεκα μέχρι σήμερα χρόνια, με ύβρις του επιπέδου «όμοιοι του Χίτλερ», ή «οπαδοί του Μουσολίνι»; Ποιος δίνει το δικαίωμα σε οποιοδήποτε επώνυμο να τοποθετεί στον ακροδεξιό χώρο μια πολιτική ομάδα ανθρώπων με μόνο κριτήριο τη στάση της απέναντι στην κυβέρνηση Χριστόφια ή επειδή δεν του αρέσει του κυρίου επώνυμου – η θέση των Οικολόγων επί του Κυπριακού; Και δώσ΄ του ειρωνεία.

Για μένα – και για κάθε λογικό άνθρωπο – αυτές είναι ύβρις.

Απέναντι σε τέτοιου είδους πολιτικές πρακτικές οφείλουμε όλοι να στεκόμαστε με την πρέπουσα σοβαρότητα και χωρίς ίχνος ανοχής.

Άμα λείπει η έμπνευση και το πάθος για δημιουργία, φαίνεται να περισσεύει η διάθεση για ύβρεις.

Όμως δεν θα ασχοληθώ άλλο με τα όσα υβριστικά χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε κύριος επώνυμος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Θέλω μόνο να λύσω μια απορία ιδεολογικού περιεχομένου. Όταν ένα πολιτικό κίνημα εισηγείται ειδική φορολογία του πλούτου - για όσους δηλαδή έχουν ετήσια εισοδήματα πέραν των 80.000 ευρώ και η «αριστερή» κυβέρνηση αρνείται - είναι αριστερό ή δεξιό κίνημα; Όταν ένα κόμμα αρνείται στον «αριστερό» πρόεδρο να κυκλοφορεί με ιδιωτικό αεροπλάνο και να έχει –μόνον αυτός – αφορολόγητη σύνταξη είναι αριστερό ή δεξιό κίνημα; Όταν ένα κόμμα αρνείται να υποκύψει στις απαιτήσεις της «αριστερής» κυβέρνησης και της δεξιάς αντιπολίτευσης και δεν ψηφίζει νομοσχέδιο που διευκολύνει ακόμα περισσότερο τους «έχοντες και κατέχοντες» με γενναιόδωρες φορολογικές απαλλαγές, τότε αυτό το κόμμα είναι δεξιό ή αριστερό κίνημα;

Όταν ένα κόμμα δεν ψηφίζει τις νομοθεσίες της «αριστερής» κυβέρνησης που βάζουν καπέλο ΦΠΑ στα τρόφιμα και τα φάρμακα, τότε αυτό το κόμμα είναι δεξιό ή αριστερό κίνημα;

Άμα σκεφτείτε λίγο θα ξεκαθαρίσει ίσως στην αντίληψη σας τι είναι αριστερό και τι «αριστερό».

Εκτός αν το μέτρο του αριστερού συναρτάται με το βαθμό υποστήριξης του Δ. Χριστόφια. Αυτό κι αν είναι παγκόσμια πρωτοτυπία (και ξεφτίλα της αριστερής ιδεολογίας).

21 Αυγούστου 2012