Ποια Ευρώπη, ρε;

Στις 9 Μαΐου εορτάζεται η μέρα της Ευρώπης. Ποιας Ευρώπης όμως; Της Ευρώπης της οικονομικής ολιγαρχίας, της κοινωνικής απορύθμισης και της μονόπλευρης λιτότητας; Είναι η Ευρώπη της ανεργίας και της φτώχειας η δική μας Ευρώπη; Που χάθηκαν οι ευρωπαϊκές αξίες της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας; Που χάθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός της συνεργασίας και της συνεννόησης; Χάθηκαν, συντρίφτηκαν και συνθλίφτηκαν από τον οδοστρωτήρα των πολιτικών σκοπιμοτήτων των σύγχρονων ηγετών της.

Τα τελευταία χρόνια με ευθύνη μιας κυβερνώσας ολιγαρχίας η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μετατραπεί σε ένα καταπιεστικό μηχανισμό πάνω στους λαούς, ιδιαίτερα της  νότιας Ευρώπη. Οι πολίτες της Ευρώπης οφείλουμε να αντιδράσουμε και να σταματήσουμε την μετατροπή του κοινού ονείρου των λαών σε ένα μαύρο εφιάλτη.

Πριν από λίγα χρόνια ο κ. Πρόντι καλωσορίζοντας την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το βήμα της Κυπριακής Βουλής μας είπε κάτι που μου έμεινε στη μνήμη: Πολλές φορές στην ιστορία δοκιμάστηκε να ενωθούν οι λαοί της Ευρώπης, αλλά είναι η πρώτη φορά που γίνεται με την συναίνεση και τη δημοκρατική συμμετοχή των λαών. Έτσι είναι;

Έτσι είναι κύριε Πρόντι; Με τις πολιτικές της λιτότητας που επιβάλλει η Μέρκελ και η παρέα της; Με την ανάπτυξη που δήθεν θα έρθει μέσα από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων για την επίτευξη της πολύτιμης «ανταγωνιστικότητας»;

Η δική μας Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη του Σόιμπλε, του Μπαρόζο και της Μερκελ, του Ντάιζελμπλουμ και του Ντράκι, κληρονόμοι μιας γενιάς κατακτητών και τυράννων: Ιούλιος Καίσαρας, Αττίλας, Μέττερνιχ, Βίσμαρκ, Γουλιέλμος Κάιζερ, Χίτλερ και Μουσολίνι.

Ξέρω ότι ενοχλεί αυτή η σύνδεση τον πολιτικό καθωσπρεπισμό όσων έχουν εξιδανικεύσει το ευρωπαϊκό πολιτικό προσωπικό. Όμως δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι οι σημερινοί ηγέτες της Ευρώπης δεν έχουν καμιά σχέση με τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό που ξεκίνησε από την Ανατολή και πέρασε απ την Ελλάδα για να φθάσει να φωτίσει την Εσπερία. Δεν έχουν καμία σχέση τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, τον Κικέρωνα και τον Μάρκο Αυρήλιο, τον Γκαίτε, τον Σαίξπηρ, τον Λόρκα, τον Μπετόβεν, τον Σιμπέλιους, τον Βίκτωρ Ουγκώ, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τον Τσαϊκόφσκι και τον Μότσαρτ και τόσους άλλους λαμπρούς Ευρωπαίους, συνεχιστές άξιους του ανέσπερου φωτός του κλασικού πολιτισμού. Αυτοί είναι η δική μας Ευρώπη. Και δεν έχει καμία σχέση με αυτή την λάμια, το άνθρωπομορφο τέρας που καταπίνει την ζωή και τις αξίες, τα όνειρα και τους πόθους εκατομμυρίων ευρωπαίων.