Σκόντο: έκπτωση στην τιμή εμπορεύματος ή σε ποσό που πρέπει να πληρωθεί

Εν συντομία κ. Χριστόφια.

Σκοπός μου δεν είναι να σχολιάσω τη συμπεριφορά του κ. Χριστόφια έναντι της διερευνητικής επιτροπής για την οικονομία,  η οποία συμπεριφορά από μόνη της αποτελεί ένα σοβαρό θέμα. Είμαι βέβαιος ότι αυτό που συνέβηκε την Πέμπτη θα συζητείται για πολύ καιρό. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους θεσμούς στη Κύπρο στο διηνεκές Ούτε θέλω να απαντήσω – παρά τη μεγάλη πρόκληση – στα όσα αναφέρει η σαραντασέλιδη δήλωση για την οποία έγινε – αδίκως κατά την άποψη μου – του «κουτρούλη ο γάμος». Είναι πάρα πολλά, αλλά είναι και τετριμμένα γιατί τα ακούμε καιρό τώρα από τους εκπροσώπους της παράταξης που κυβερνούσε τα τελευταία τέσσερα καταστροφικά χρόνια το τόπο.

Ένα μόνο – και με πολλή συντομία – ζήτημα θέλω να αναδείξω από την «κατάθεση» του κ. Χριστόφια το οποίο μου προκάλεσε αγανάκτηση. Διότι μπορεί να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει κανείς για την ορθότητα αντιλήψεων, ιδεών ή απόψεων, μπορεί να υπάρχει διαφορετική ανάγνωση για γεγονότα, μπορεί ακόμα να αποδεχτούμε και αδυναμίες στην αντίληψη ή την εκτίμηση του κ. Χριστόφια και των συνεργατών του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί την κοροϊδία, το δούλεμα και την υποκρισία.

Εξηγούμαι. Είναι αφάνταστη πρόκληση να μιλά κ. Χριστόφιας για τις ευθύνες των αγορών, του καπιταλισμού και... των Γερμανών όταν για δεκαετίες ο ίδιος προσωπικά (και για τους δικούς του λόγους) συνεργάστηκε άψογα μαζί τους.

Δεν μπορεί να κατηγορεί το «κεφάλαιο» όταν ο ίδιος εκθείαζε δημόσια το «μεγάλο σκόντο» (έτσι το είπε) που έκανε σε Κύπριο μεγαλοεπιχειρηματία («σκόντο» κατά τον Μπαμπινιώτη σημαίνει «έκπτωση σε τιμή εμπορεύματος»). Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους εναγκαλισμούς του κ. Χριστόφια και τα φιλάκια με διάφορους από αυτούς που σήμερα κατηγορεί π.χ. τον κύριο με τα καζίνο, τον κύριο με το πούρο, τον κύριο με την τζελαπία, τον άλλο με τη ρεπούμπλικα κοκ. Υπάρχει κανείς που ξεχνά ότι ο κ. Χριστόφιας άπλωνε κόκκινο χαλί σε κάθε μεγαλοαπατεώνα και κλεφταρά (έτσι τους λέει σήμερα) που έφτανε στην Κύπρο για να κάνει την αρπαχτή του; Κι όταν ο κ. Χριστόφιας κατηγορεί άλλους για τις σχέσεις του με την τραπεζική νομενκλατούρα ξεχνά ή νομίζει ότι ξεχνούμε, ότι διόρισε υπουργούς του και είχε διαχρονικά συνεργάτες του, ανθρώπους από αυτό ακριβώς το σινάφι. Ακόμα και για τον κ. Ορφανίδη, τον οποίο φαίνεται να επέλεξε ως αντίπαλο ο κ. Χριστόφιας και η παράταξη του, υπάρχουν αποδείξεις και μαρτυρίες ότι ήταν και δική του επιλογή ( να μην πω απαίτηση) ο διορισμός του. Όσο για τον κ. Δημητριάδη....

Ας έχει τις όποιες απόψεις και θέσεις ο κ. Χριστόφιας, σωστές ή λάθος. Δικαίωμα του. Δεν είναι όμως δικαίωμά του να μας κοροϊδεύει με την όψιμη και άνευ «mea culpa» επαναστατική στροφή του. Το κόκκινο δεν είναι το χρώμα που ταιριάζει σε λιμουζίνα.

Λόγια της κρίσης

Όλο και περισσότεροι πολίτες δηλώνουν ότι έχουνε βαρεθεί  τα κούφια λόγια, τις υποσχέσεις, τις άσκοπες αντιπαραθέσεις και τα «θα» των πολιτικών ηγεσιών. Δεν ελπίζουν σε τίποτα και δεν πιστεύουν κανένα. Μέσα σ’ αυτό το γενικό περιβάλλον απαξίωσης επιβάλλεται να γίνουν κάποιες επισημάνσεις.

1. Ως Οικολόγοι σημειώνουμε με πίκρα ότι οι προειδοποιήσεις μας ουδέποτε έγιναν σεβαστές από όσους κυβέρνησαν κατά καιρούς τη χώρα. Το μοντέλο ανάπτυξης, που όλοι θαύμαζαν, επιδοκίμαζαν και επευφημούσαν, αποδείχθηκε μια φούσκα γεμάτη αέρα ανευθυνότητας και κερδοσκοπίας. Αλλά εμείς , ως Οικολόγοι ήμασταν πάντα οι μειοψηφία, οι «οπισθοδρομικοί» και «αντιδραστικοί». Τώρα κάποιοι λένε, πως η πολιτική ευθύνη για την καταστροφή ανήκει σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις ανεξαιρέτως και επιμερίζεται σε όλους. Σας φαίνεται αυτό δίκαιο και σωστό;

2. Ανησυχώ ιδιαίτερα για το ενδεχόμενο διασύνδεσης του Κυπριακού με την οικονομική κρίση και την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Κασουλίδης διαβεβαίωσε πρόσφατα δημοσίως ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα στους σχεδιασμούς των εμπλεκομένων στο Κυπριακό. Λυπούμαι που θα διαφωνήσω μαζί του. Όχι μόνο οι Τούρκοι και οι Βρετανοί, αλλά και άλλοι ισχυροί παράγοντες που για τον ένα ή τον άλλο λόγο ενδιαφέρονται για το Κυπριακό, προωθούν ή καλοβλέπουν μια λύση – πακέτο (package deal).

Οι δικές μου πληροφορίες βεβαιώνουν ότι η αντίληψη πως οι ελληνοκύπριοι τώρα είναι έτοιμοι να δεχθούν διευθέτηση του Κυπριακού στο πρότυπο του σχεδίου Ανάν, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία περιήλθε η χώρα, είναι πολύ διαδεδομένη στα ξένα κέντρα αποφάσεων. Ορθώς Ελλάδα και Κύπρος, διαλαλούν την διάψευση των αντιλήψεων αυτών και προειδοποιούν για την αποτυχία οποιουδήποτε τέτοιου εγχειρήματος, αλλά κατά την άποψη μου οι προειδοποιήσεις και διακηρύξεις δεν αρκούν. Επιβάλλεται ενδελεχής μελέτη όλων των σεναρίων και σχεδιασμός αποφυγής. Επίσης σε περίπτωση που τα μέτρα αποτροπής αποτύχουν χρειαζόμαστε ένα σχέδιο σωτηρίας – ένα σχέδιο Β – που θα μας απεγκλωβίσει από ασφυκτικά διλήμματα και εκβιασμούς.

3. Με ανησυχεί επίσης η διαπίστωση ότι το μνημόνιο και η συμφωνία με την Τρόικα οδηγούν την Κυπριακή οικονομία σε μια πρωτόγνωρη ύφεση και το λαό μας σε μια πρωτοφανή εξαθλίωση. Αναμφίβολα οι δομικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα ήταν αναγκαίες. Δεν διαφωνώ στη διόρθωση των οικονομικών της κυβέρνησης και του κράτους εν γένει. Όμως η απουσία οποιουδήποτε αποτελεσματικού σχεδίου ανάπτυξης, που να περιορίζει τις επιπτώσεις στην κοινωνία και την  αγορά εργασίας,  με τρομάζει. Στηρίζω κάθε κυβερνητική προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση με τόλμη και ευθύνη, αλλά μέχρι σήμερα η προσπάθειες δεν είναι αρκετές. Οι άνεργοι αυξάνονται συνεχώς, οι φτωχοί πληθαίνουν, οι νέοι μας μεταναστεύουν. Χρειαζόμαστε περισσότερη ανάπτυξη, επενδύσεις προς την ορθή κατεύθυνση και αναγέννηση της Κυπριακής Οικονομίας πάνω σε μια πιο υγιή, βιώσιμη και αειφορική βάση.

4. Δυστυχώς, από τα πρώτα βήματα της νέας πορείας φαίνεται να επαναλαμβάνονται τα λάθη του παρελθόντος. Τα περισσότερα μέτρα «επανεκκίνησης της οικονομίας» που εξάγγειλε η κυβέρνησης έχουν όπισθεν ταχύτητα δηλαδή οδηγούν την οικονομία πίσω στα αποτυχημένα μονοπάτια της επένδυσης σε κορεσμένους, μη βιώσιμους και μη παραγωγικούς τομείς. Επιδιώκεται και πάλι το εύκολο και γρήγορο κέρδος και κτίζονται όνειρα χωρίς θεμέλια. Το χειρότερο απ’ όλα, δεν φαίνεται να υπάρχει μεταμέλεια και δικαιοσύνη. Δεν τιμωρήθηκε κανείς και ούτε φαίνεται πως θα τιμωρηθεί για το μεγαλύτερο έγκλημα μετά την προδοσία του 1974. Αντίθετα, θα δείτε πολλούς από αυτούς που εξόφθαλμα και αυταπόδεικτα ευθύνονται για την καταστροφή να παρελαύνουν κουστουμαρισμένοι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να κάνουν δηλώσεις και αντιδηλώσεις και να συμπεριφέρονται ως να είναι «αθώες περιστερές». Άλλοι πάλι, πιο νούσιμοι, πήραν τα εκατομμύρια ευρώ των μπόνους και των ακάλυπτων δανείων και κρύφτηκαν σε φορολογικούς παραδείσους και Ελβετίες.

Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό ανέχεται – για κάποιο σκοτεινό λόγο που εγώ δεν έχω ακόμη κατανοήσει – αυτή την κατάσταση ατιμωρησίας, εξαντλείται σε διακηρύξεις και σε συστάσεις επιτροπών και περιμένει πότε θα ανοίξουν οι ελληνικές καλένδες, ενώ ταυτόχρονα ανέχεται την άδικη κηδεμονία ενός πανίσχυρου στην Κύπρο εκπροσώπου της Τρόικα ο οποίος συμπεριφέρεται ως κατοχικός διοικητής σε κατακτημένη χώρα.