Λόγια της κρίσης

Όλο και περισσότεροι πολίτες δηλώνουν ότι έχουνε βαρεθεί  τα κούφια λόγια, τις υποσχέσεις, τις άσκοπες αντιπαραθέσεις και τα «θα» των πολιτικών ηγεσιών. Δεν ελπίζουν σε τίποτα και δεν πιστεύουν κανένα. Μέσα σ’ αυτό το γενικό περιβάλλον απαξίωσης επιβάλλεται να γίνουν κάποιες επισημάνσεις.

1. Ως Οικολόγοι σημειώνουμε με πίκρα ότι οι προειδοποιήσεις μας ουδέποτε έγιναν σεβαστές από όσους κυβέρνησαν κατά καιρούς τη χώρα. Το μοντέλο ανάπτυξης, που όλοι θαύμαζαν, επιδοκίμαζαν και επευφημούσαν, αποδείχθηκε μια φούσκα γεμάτη αέρα ανευθυνότητας και κερδοσκοπίας. Αλλά εμείς , ως Οικολόγοι ήμασταν πάντα οι μειοψηφία, οι «οπισθοδρομικοί» και «αντιδραστικοί». Τώρα κάποιοι λένε, πως η πολιτική ευθύνη για την καταστροφή ανήκει σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις ανεξαιρέτως και επιμερίζεται σε όλους. Σας φαίνεται αυτό δίκαιο και σωστό;

2. Ανησυχώ ιδιαίτερα για το ενδεχόμενο διασύνδεσης του Κυπριακού με την οικονομική κρίση και την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Κασουλίδης διαβεβαίωσε πρόσφατα δημοσίως ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα στους σχεδιασμούς των εμπλεκομένων στο Κυπριακό. Λυπούμαι που θα διαφωνήσω μαζί του. Όχι μόνο οι Τούρκοι και οι Βρετανοί, αλλά και άλλοι ισχυροί παράγοντες που για τον ένα ή τον άλλο λόγο ενδιαφέρονται για το Κυπριακό, προωθούν ή καλοβλέπουν μια λύση – πακέτο (package deal).

Οι δικές μου πληροφορίες βεβαιώνουν ότι η αντίληψη πως οι ελληνοκύπριοι τώρα είναι έτοιμοι να δεχθούν διευθέτηση του Κυπριακού στο πρότυπο του σχεδίου Ανάν, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία περιήλθε η χώρα, είναι πολύ διαδεδομένη στα ξένα κέντρα αποφάσεων. Ορθώς Ελλάδα και Κύπρος, διαλαλούν την διάψευση των αντιλήψεων αυτών και προειδοποιούν για την αποτυχία οποιουδήποτε τέτοιου εγχειρήματος, αλλά κατά την άποψη μου οι προειδοποιήσεις και διακηρύξεις δεν αρκούν. Επιβάλλεται ενδελεχής μελέτη όλων των σεναρίων και σχεδιασμός αποφυγής. Επίσης σε περίπτωση που τα μέτρα αποτροπής αποτύχουν χρειαζόμαστε ένα σχέδιο σωτηρίας – ένα σχέδιο Β – που θα μας απεγκλωβίσει από ασφυκτικά διλήμματα και εκβιασμούς.

3. Με ανησυχεί επίσης η διαπίστωση ότι το μνημόνιο και η συμφωνία με την Τρόικα οδηγούν την Κυπριακή οικονομία σε μια πρωτόγνωρη ύφεση και το λαό μας σε μια πρωτοφανή εξαθλίωση. Αναμφίβολα οι δομικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα ήταν αναγκαίες. Δεν διαφωνώ στη διόρθωση των οικονομικών της κυβέρνησης και του κράτους εν γένει. Όμως η απουσία οποιουδήποτε αποτελεσματικού σχεδίου ανάπτυξης, που να περιορίζει τις επιπτώσεις στην κοινωνία και την  αγορά εργασίας,  με τρομάζει. Στηρίζω κάθε κυβερνητική προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση με τόλμη και ευθύνη, αλλά μέχρι σήμερα η προσπάθειες δεν είναι αρκετές. Οι άνεργοι αυξάνονται συνεχώς, οι φτωχοί πληθαίνουν, οι νέοι μας μεταναστεύουν. Χρειαζόμαστε περισσότερη ανάπτυξη, επενδύσεις προς την ορθή κατεύθυνση και αναγέννηση της Κυπριακής Οικονομίας πάνω σε μια πιο υγιή, βιώσιμη και αειφορική βάση.

4. Δυστυχώς, από τα πρώτα βήματα της νέας πορείας φαίνεται να επαναλαμβάνονται τα λάθη του παρελθόντος. Τα περισσότερα μέτρα «επανεκκίνησης της οικονομίας» που εξάγγειλε η κυβέρνησης έχουν όπισθεν ταχύτητα δηλαδή οδηγούν την οικονομία πίσω στα αποτυχημένα μονοπάτια της επένδυσης σε κορεσμένους, μη βιώσιμους και μη παραγωγικούς τομείς. Επιδιώκεται και πάλι το εύκολο και γρήγορο κέρδος και κτίζονται όνειρα χωρίς θεμέλια. Το χειρότερο απ’ όλα, δεν φαίνεται να υπάρχει μεταμέλεια και δικαιοσύνη. Δεν τιμωρήθηκε κανείς και ούτε φαίνεται πως θα τιμωρηθεί για το μεγαλύτερο έγκλημα μετά την προδοσία του 1974. Αντίθετα, θα δείτε πολλούς από αυτούς που εξόφθαλμα και αυταπόδεικτα ευθύνονται για την καταστροφή να παρελαύνουν κουστουμαρισμένοι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να κάνουν δηλώσεις και αντιδηλώσεις και να συμπεριφέρονται ως να είναι «αθώες περιστερές». Άλλοι πάλι, πιο νούσιμοι, πήραν τα εκατομμύρια ευρώ των μπόνους και των ακάλυπτων δανείων και κρύφτηκαν σε φορολογικούς παραδείσους και Ελβετίες.

Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό ανέχεται – για κάποιο σκοτεινό λόγο που εγώ δεν έχω ακόμη κατανοήσει – αυτή την κατάσταση ατιμωρησίας, εξαντλείται σε διακηρύξεις και σε συστάσεις επιτροπών και περιμένει πότε θα ανοίξουν οι ελληνικές καλένδες, ενώ ταυτόχρονα ανέχεται την άδικη κηδεμονία ενός πανίσχυρου στην Κύπρο εκπροσώπου της Τρόικα ο οποίος συμπεριφέρεται ως κατοχικός διοικητής σε κατακτημένη χώρα.