Πατρίδα μας, ο ρότσος μας

Γρόνια, σκλαβκιές ατέλειωτες, το πάτσον τζιαι το κλώτσον τους.

Μα εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους.

Κώστας Μόντης

Συμπληρώνονται φέτος σαρανταένα χρόνια από την αποφράδα ημέρα του προδοτικού πραξικοπήματος της Ελληνικής Χούντας κατά του εκλεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ´ και η πατρίδα μας περιμένει ακόμα τη δικαίωση. 

Η Τουρκική εισβολή που ακολούθησε έφερε  ξεριζωμό, προσφυγιά, εθνοκάθαρση και  διχοτόμηση. Δυστυχώς σαρανταένα χρόνια μετά, είμαστε ακόμα αντιμέτωποι με τα τετελεσμένα της εισβολής λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας, της αδιαφορίας της διεθνούς κοινότητας αλλά και λόγω των λανθασμένων χειρισμών της εκάστοτε Κυπριακής ηγεσίας. 

Ότι ξεκίνησε από τα σκοτεινά παρασκήνια του ΝΑΤΟ, ολοκληρώθηκε αιματηρά επί του εδάφους από τους προδότες της ΕΟΚΑ Β’ και τη Χούντα και αργότερα από τις Τουρκικές μεραρχίες. Οι υπερασπιστές της Κυπριακής ανεξαρτησίας βρέθηκαν άοπλοι και προδομένοι, απέναντι στα τανκς της προδοσίας και στον πάνοπλο Αττίλα. Παρά την υπεροπλία του κακού, χωρίς να μετρήσουν το κόστος της αντίστασης, έδωσαν ηρωικά τη μάχη της τιμής.

Το καυτό εκείνο μαύρο καλοκαίρι του 1974 χάσαμε στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων αλλά δεν ηττηθήκαμε ιδεολογικά. Χάρη στις θυσίες του λαού μας, την ιερή σπονδή αίματος των χιλιάδων νεκρών, τραυματιών και αγνοουμένων, κρατάμε πεισματικά ελεύθερο αυτόν το βράχο, τον «ρότσον» με τις ελιές και τις τερατσιές του, κατά τον μέγα Κύπριο ποιητή, Κώστα Μόντη. Δε συνθηκολογήσαμε με το άδικο και τη βία. Επιβιώνουμε, παρά τα αλλεπάλληλα λάθη της πολιτικής μας ηγεσίας, που στάθηκε διαχρονικά ανάξια να διαχειριστεί τη μεγάλη θυσία των ηρώων της Κυπριακής Ελευθερίας και Δημοκρατίας. 

Τέτοιες ώρες είναι εύκολα τα μεγάλα λόγια για τους ήρωες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Οι σημερινές πράξεις είναι οι δύσκολες. Διότι σήμερα ο λαός μας αντιμετωπίζει μια νέα κατοχή και νέες ασύμμετρες απειλές. Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία οδηγείται δεμένη πισθάγκωνα στη διάλυση και στην κατάλυση. Αφού με πράξεις εγκληματικές, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας μας, έσπειρε την απαξίωση και την απόγνωση στον πάντα απατημένο και παραπλανημένο λαό μας, τώρα ετοιμάζεται να τον ξεπουλήσει σε τιμή ευκαιρίας σε άνομους δυνάστες. Η Κυπριακή Δημοκρατία για την οποία τόσοι αγωνίστηκαν και έχασαν και τη ζωή τους, εκείνους τους σκοτεινούς καιρούς της παρανομίας, του πραξικοπήματος, της Τουρκικής εισβολής και του μεταπραξικοπήματος, τώρα εκτίθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ως αναλώσιμο είδος και εδώδιμο αγαθό.

Οι οιωνοί, τα σημάδια των καιρών, είναι σκοτεινοί. Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελευθερία  του λαού μας δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται.   Κινδυνεύουμε – όπως και τότε – από τους σχεδιασμούς της Τουρκίας και των συμμάχων της. Κινδυνεύουμε όμως περισσότερο – όπως και τότε – από την έλλειψη προγραμματισμού, πρόβλεψης και προετοιμασίας. Κινδυνεύουμε επειδή ελλείπει η αποφασιστικότητα και η σοφία, η πίστη και η αντοχή, ο δυναμισμός και η διεκδικητικότητα, η ενότητα και η σύμπνοια, η ελπίδα και το όραμα από αυτούς που ηγούνται και παίρνουν τις καθοριστικές αποφάσεις για το λαό μας.  Εμείς οι Οικολόγοι – αλλά έχω την εντύπωση και πολλοί άλλοι Κύπριοι – έχουμε ένα μεγάλο όραμα για την μοιρασμένη μας πατρίδα, που μας γεμίζει ελπίδα: Το όραμα για μία ενωμένη μεν αλλά κυρίως ελεύθερη πατρίδα. 

Αυτές τις δύσκολες και κρίσιμες ώρες, που είναι πεπερασμένες στιγμές στους αιώνες της πολυτάραχης και ταραγμένης ιστορίας του νησιού μας, καλούμαστε να κρατήσουμε ρότα σταθερή και αταλάντευτη, που να μας οδηγεί στην απελευθέρωση.

Δεν μπορούμε να συναινέσουμε στη συνθηκολόγηση με το άδικο. Παραμένουμε σταθερά  προσηλωμένοι στο στόχο για μια Κύπρο ελεύθερη, ενιαία, κυρίαρχη και ανεξάρτητη, χωρίς ξένους στρατούς, στρατιωτικές βάσεις και εποίκους, με πλήρως κατοχυρωμένα και σεβαστά τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα όλων των Κυπρίων, ανεξάρτητα από φυλετική ή εθνική καταγωγή Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων.

Καλούμαστε όλοι να υποστηρίξουμε και σήμερα – με την αποφασιστικότητα όσων τη θυσία τιμούμε αυτές τις μέρες – τις αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, «με την ελιά, την τερατσιά, πάνω στον ρότσο μας».

Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής Παγκύπριου Συνδέσμου «Μαχητών της Αντίστασης»

Χαιρετισμός Προέδρου Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών κ. Γιώργου Περδίκη

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015, Μαρκίδειο Θέατρο Πάφου

Ως Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών αποτίνουμε φόρο τιμής  στους αγωνιστές της αντίστασης κατά του προδοτικού πραξικοπήματος.

Τιμούμε απόψε όλους εκείνους τους αγνούς και διαπρύσιους πατριώτες που στάθηκαν απέναντι στην παρανομία και τα εγκληματικά σχέδια της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’, πληρώνοντας βαρύ τίμημα, άλλοι νεκροί να γυρίζουν τον τροχό του ήλιου κι άλλοι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Αναζητούμε την ιστορική αλήθεια, μέσω της επιβεβαίωσης της μνήμης, αφού η αλήθεια ορίζεται ως η απουσία της λήθης. Δεν ξεχνούμε. Μπορεί να συγχωρούμε, αλλά δεν ξεχνούμε. Ιδιαίτερα τώρα, όταν νέοι κίνδυνοι, ασύμμετροι και πονηροί, απειλούν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία της πατρίδας και του λαού μας.

Χούντα και ΕΟΚΑ Β’, υπέσκαψαν την Κυπριακή Δημοκρατία και την παρέδωσαν στον Τούρκο εισβολέα. Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία οδηγείται δεμένη πισθάγκωνα στη διάλυση και στην κατάλυση. Αφού με πράξεις εγκληματικές, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας μας, έσπειρε την απαξίωση και την απόγνωση στον πάντα απατημένο και παραπλανημένο λαό μας, τώρα ετοιμάζεται να τον ξεπουλήσει σε τιμή ευκαιρίας σε άνομους δυνάστες. Η Κυπριακή Δημοκρατία για την οποία αγωνίστηκαν και ορισμένοι έχασαν και τη ζωή τους, τους σκοτεινούς καιρούς της παρανομίας, του πραξικοπήματος και του μεταπραξικοπήματος, τώρα τίθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ως αναλώσιμο είδος και εδώδιμο αγαθό.

Αναμετρήθηκαν οι μαχητές της Αντίστασης που τιμούμε σήμερα με το θάνατο και βγήκαν νικητές στα μαρμαρένια αλώνια της Ιστορίας. Είναι βαθιά μου πεποίθηση στη δική μας αναμέτρηση με τους σημερινούς Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, στο σήμερα της απαξίωσης και της απόγνωσης, χρειάζεται να δανειστούμε από το δικό τους πάθος και έρωτα για την Ελευθερία.

Διότι «το εύδαιμον το ελεύθερον, το δε ελεύθερον το εύψυχον», που πάει να πει ότι η πραγματική ζωή και ευδαιμονία βρίσκεται στην Ελευθερία και η Ελευθερία κερδίζεται μόνο με αγώνες και θυσίες.

Στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας

Τάσσομαι εν γένει υπέρ μέτρων που οικοδομούν την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους που προέρχονται από τις δύο κύριες εθνικές ομάδες του λαού μας, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Γενικώς είμαι υπέρ σε κάθε δραστηριότητα που φέρνει κοντά τους ανθρώπους που συνιστούν τον Κυπριακό λαό, Έλληνες, Τούρκους, Μαρωνίτες, Αρμενίους και Λατίνους.

Συνεπώς δεν με ξενίζει που προετοιμάζεται θεατρική παράσταση στο αρχαίο θέατρο της κατεχόμενης Σαλαμίνας, την οποία θα παρακολουθήσουν από κοινού ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκύπριων κ. Ακιντζί. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι αυτή η πολιτιστική εκδήλωση, εντάσσεται κι αυτή στη λογική του 50 – 50 ή του «ένα σου – ένα μου», αφού προέκυψε ακριβώς μετά την κοινή παρακολούθηση της παράστασης Τουρκοκυπριακού θιάσου στο Ριάλτο της Λεμεσού.

Με ανησυχούν όμως οι πληροφορίες που φέρουν το ΘΟΚ (ένα ημικρατικό οργανισμό) να ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη στην κατεχόμενη Σαλαμίνα. Πώς είναι δυνατόν ένας κρατικός οργανισμός να συνεργαστεί με τις αρχές του ψευδοκράτους, για μια εκδήλωση επικοινωνιακού χαρακτήρα;  Η ενέργεια αυτή στέλνει σαφή μηνύματα ομαλοποίησης της κατάστασης που ισοδυναμεί με αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Εάν αρχίσουν οι κυβερνητικές υπηρεσίες, ημικρατικοί οργανισμοί ή δημόσιες εταιρείες, να συνεργάζονται μεταξύ τους (και μάλιστα χωρίς να συντρέχουν λόγοι έκτακτης ανάγκης), τότε θα έχει γίνει ακόμα ένα βήμα αλληλοαναγνώρισης, δηλαδή επιβεβαίωσης της λογικής της παρθενογένεσης.

Εάν ο κ. Ακιντζί θέλει επειγόντως να πάρει το δικό του 50% και πρέπει οπωσδήποτε να γίνει μια παράσταση στο αρχαίο κατεχόμενο θέατρο της Σαλαμίνας, θα μπορούσε κάλλιστα αυτήν την παράσταση να την αναλάβει ένας από τους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου (που έτσι κι αλλιώς χρηματοδοτούνται από την Κυπριακή Δημοκρατία).

Μπορούμε κάλλιστα να έχουν οι δύο ηγέτες την καλοκαιρινή τους θεατρική παράσταση, χωρίς το ψευδοκράτος να κερδίσει ακόμα έναν πόντο στο παιχνίδι της αναγνώρισης. Αρκεί να το θέλουν όλοι. Μα το θέλουν; Όταν ακούω την εμπνεύστρια αυτής της ιδέας να μιλά στο κρατικό ραδιόφωνο για νότια και βόρεια Κύπρο (όπως λέμε νότια και βόρεια Κορέα, ένα πράμα…) πολύ αμφιβάλω.