Στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας

Τάσσομαι εν γένει υπέρ μέτρων που οικοδομούν την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους που προέρχονται από τις δύο κύριες εθνικές ομάδες του λαού μας, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Γενικώς είμαι υπέρ σε κάθε δραστηριότητα που φέρνει κοντά τους ανθρώπους που συνιστούν τον Κυπριακό λαό, Έλληνες, Τούρκους, Μαρωνίτες, Αρμενίους και Λατίνους.

Συνεπώς δεν με ξενίζει που προετοιμάζεται θεατρική παράσταση στο αρχαίο θέατρο της κατεχόμενης Σαλαμίνας, την οποία θα παρακολουθήσουν από κοινού ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκύπριων κ. Ακιντζί. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι αυτή η πολιτιστική εκδήλωση, εντάσσεται κι αυτή στη λογική του 50 – 50 ή του «ένα σου – ένα μου», αφού προέκυψε ακριβώς μετά την κοινή παρακολούθηση της παράστασης Τουρκοκυπριακού θιάσου στο Ριάλτο της Λεμεσού.

Με ανησυχούν όμως οι πληροφορίες που φέρουν το ΘΟΚ (ένα ημικρατικό οργανισμό) να ετοιμάζεται να παρουσιάσει τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη στην κατεχόμενη Σαλαμίνα. Πώς είναι δυνατόν ένας κρατικός οργανισμός να συνεργαστεί με τις αρχές του ψευδοκράτους, για μια εκδήλωση επικοινωνιακού χαρακτήρα;  Η ενέργεια αυτή στέλνει σαφή μηνύματα ομαλοποίησης της κατάστασης που ισοδυναμεί με αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Εάν αρχίσουν οι κυβερνητικές υπηρεσίες, ημικρατικοί οργανισμοί ή δημόσιες εταιρείες, να συνεργάζονται μεταξύ τους (και μάλιστα χωρίς να συντρέχουν λόγοι έκτακτης ανάγκης), τότε θα έχει γίνει ακόμα ένα βήμα αλληλοαναγνώρισης, δηλαδή επιβεβαίωσης της λογικής της παρθενογένεσης.

Εάν ο κ. Ακιντζί θέλει επειγόντως να πάρει το δικό του 50% και πρέπει οπωσδήποτε να γίνει μια παράσταση στο αρχαίο κατεχόμενο θέατρο της Σαλαμίνας, θα μπορούσε κάλλιστα αυτήν την παράσταση να την αναλάβει ένας από τους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου (που έτσι κι αλλιώς χρηματοδοτούνται από την Κυπριακή Δημοκρατία).

Μπορούμε κάλλιστα να έχουν οι δύο ηγέτες την καλοκαιρινή τους θεατρική παράσταση, χωρίς το ψευδοκράτος να κερδίσει ακόμα έναν πόντο στο παιχνίδι της αναγνώρισης. Αρκεί να το θέλουν όλοι. Μα το θέλουν; Όταν ακούω την εμπνεύστρια αυτής της ιδέας να μιλά στο κρατικό ραδιόφωνο για νότια και βόρεια Κύπρο (όπως λέμε νότια και βόρεια Κορέα, ένα πράμα…) πολύ αμφιβάλω.