ΝΕΟΛΕΡΟΙ

Αγαπητοί νεολαίοι,

Πάνε χρόνια που ήθελα να σας γράψω αυτήν την επιστολή αλλά συνεχώς η ανοχή κέρδιζε το παιγνίδι με την αγανάκτηση.

Όμως προχθές, καθώς για πολλοστή φορά σας είδα να κολλάτε τις μεγάλες χάρτινες αφίσες με τους παλαίμαχους ελαφροροκάδες τραγουδιστές, σε κάθε στύλο της ηλεκτρικής, κάθε φανάρι της τροχαίας, κάθε οδική πινακίδα και σε κάθε κορμό δέντρου, αποφάσισα να γράψω γι’ αυτό το φαινόμενο που σας μετατρέπει από νεολαίους σε... νεολέρους. Δηλαδή σε νεολαίους που λερώνουν.

Είμαι βέβαιος πως είστε πάρα πολύ καλά παιδιά. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι αντί να χάνεστε σε παραλίες και στα club, προσφέρετε τα ωραία σας νιάτα για ένα σκοπό. Ως άνθρωπος που πέρασα από αυτό το στάδιο της ζωής, έμαθα να σέβομαι τα οργανωμένα νιάτα, ακόμα κι αν μοιάζουν πότε – πότε, με «στρατευμένα νιάτα».

Όμως αυτό που κάνετε, να λερώνετε δηλαδή συστηματικά την πόλη μας, νομίζω πως πρέπει να το ξανασκεφθείτε. Οι οργανώσεις σας, που οργανώνουν συναυλίες ή προσφέρουν «υπηρεσίες» στους φοιτητές, έχουν την οικονομική δυνατότητα (όντας μέρος μεγάλων και «πλουσίων» κομμάτων) να απευθυνθούν στο κοινό μέσω άλλων μέσων, νόμιμων, «καθαρών» και φιλοπεριβαλλοντικών. Μπορείτε – και καλώς κάνετε – να συνεχίσετε τις εκδηλώσεις σας, την επαφή σας με το κοινό σας, χωρίς να ταλαιπωρείτε το περιβάλλον της πόλης μας, να απασχολείτε τα συνεργεία καθαρότητας των δήμων και να ενοχλείτε όσους δεν έχουν καμιά σχέση με τον Παπακωνσταντίνου και τους Κατσιμίχες.

Το χειρότερο όλων, αγαπητοί νεολαίοι, είναι ότι αμέσως μετά από εσάς ξεκινούν τα συνεργεία των ατζέντηδων να κάνουν ακριβώς το ίδιο με την πρόφαση «αφού οι κομματικές νεολαίες το κάνουν, γιατί όχι και εμείς»;

Έχω σε πάρα πολλές περιπτώσεις απευθυνθεί στις ηγεσίες σας. Με τον πιο ευγενικό τρόπο ζήτησα να επανεξετάσουν αυτήν την πρακτική. Στην προσπάθεια μου συνεργάστηκαν – και πρέπει να τους το πιστώσω – όλες οι δημοτικές αρχές. Φαίνεται ότι το κοινωνικό σύνολο δεν αποδέχεται πλέον αυτές τις πρακτικές (πρακτικές των δικών μου νεανικών χρόνων που έπρεπε να είχαν μείνει στο παρελθόν). Βέβαια την ευθύνη πρέπει να αναλάβουν επιτέλους και τα κόμματα – στα οποία ανήκουν αυτές οι νεολαΐστικες οργανώσεις – και να υποδείξουν στους νεολαίους ότι οι πρακτικές ρύπανσης δεν εκφράζουν τη σύγχρονη πολιτική. Ιδιαίτερες ευθύνες φέρουν τα μεγαλύτερα κόμματα και πιο πολύ το κυβερνών, αφού η ευθύνη της εφαρμογής των νόμων – για την παρούσα περίοδο – του ανήκει στο μεγαλύτερο βαθμό.

Ελπίζω μέχρι το Σεπτέμβριο, όταν θα αρχίσουν τα πάρτυ των πρωτοετών φοιτητών κι όταν θα θέλετε να απευθυνθείτε ξανά στο κοινό σας να λάβετε υπόψη σας την ταπεινή (και φιλική) αυτή γνώμη.

Ψήφοι, έδρες και φιλότιμο

«Τι κερδίζει ο άνθρωπος, αν κατακτήσει τον κόσμο όλο και χάσει τη ψυχή του;». Θυμήθηκα αυτή τη σοφή κουβέντα που άκουσα τόσες φορές – σαν ήμουνα παιδί κι εγώ – από το γέρο παππού μου, πάτερ Στυλιανό. Το απόφθεγμα αυτό, απαύγασμα της βαθιάς φιλοσοφικής σκέψης της Χριστιανικής θρησκείας (ίσως και άλλων, δεν ξέρω) αποτελεί την πιο βαριά καταδίκη του τυχοδιωκτισμού και της έλλειψης ηθικής που χαρακτηρίζουν συχνά τις πράξεις των ανθρώπων.

Έχω την άποψη ότι η προσπάθεια των μεγάλων κομμάτων να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο μετατρέπεται σε άσκηση τυχοδιωκτισμού και επίδειξη πολιτικού αμοραλισμού.

Θεωρώ μέγιστη πρόκληση στα δημοκρατικά αισθήματα των πολιτών τη συνεννόηση των δύο μεγάλων κομμάτων που στόχο έχει την αύξηση του εκλογικού μέτρου για είσοδο κομμάτων στη Βουλή.

Είναι ολοφάνερο ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν από κοινού σχεδιάσει ένα πλήγμα κατά της δημοκρατίας και της πολυφωνίας αφήνοντας χιλιάδες πολίτες χωρίς εκπροσώπους εντός Βουλής και Εθνικού Συμβουλίου.

Το προκλητικότερο όλων είναι ότι συνδυάζουν την αύξηση του εκλογικού μέτρου με την αύξηση του αριθμού των βουλευτών σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και περισυλλογής.

Κι όλα αυτά για να ικανοποιηθούν οι εκλογικές ανάγκες κάποιων βουλευτών και κομματικών στελεχών και να σιγήσει μια φωνή που ενοχλεί.

Λίγες εβδομάδες πριν ολοκληρωθεί ακόμα μια περίοδος κοινοβουλευτικών εργασιών, καθώς η Βουλή «πνίγεται» στην ανάγκη να εξετάσει με προσοχή και να ψηφίσει ένα μεγάλο αριθμό νομοθετημάτων, τα δύο κόμματα «κλέβουν» χρόνο και σημασία από τους βουλευτές και τους πολίτες για να ασχοληθούμε με τους ψήφους και τις έδρες μας. Σχεδόν πραξικοπηματικά, τα δύο μεγάλα κόμματα, σχεδιάζουν να επιβάλουν μια εκδικητική, αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική μεθόδευση επειδή έχουν – λένε – την πλειοψηφία.

Εντούτοις δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω την απόφαση του εκτελεστικού γραφείου του ΔΗΚΟ και τη σταθερή στάση του Προέδρου του ΔΗΚΟ και Προέδρου της Βουλής Μάριου Καρογιάν. Το ΔΗΚΟ δικαιώνει την ιστορία του δημοκρατικού κέντρου. Παραμένει πιστό στην πολιτική κληρονομιά των αείμνηστων Σπύρου Κυπριανού και Τάσσου Παπαδόπουλου που υπήρξαν οι εισηγητές και θεμελιωτές του συστήματος της απλής αναλογικής ως το πλέον δημοκρατικό εκλογικό σύστημα.

Χαιρετίζω επίσης τη συνέπεια που επιδεικνύουν το Κ.Σ. ΕΔΕΚ και το ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ και την εμμονή τους σε αρχές και αξίες.

Ο λαός και η ιστορία δεν πρέπει να δικαιώσει τα δύο μεγάλα κόμματα που σχεδόν πραξικοπηματικά σχεδιάζουν να επιβάλουν μια αντιλαϊκή μεθόδευση κατά της Δημοκρατίας.

Θέλω να καλέσω τους ενεργούς δημοκρατικούς πολίτες ανεξαρτήτως κομματικών τοποθετήσεων να πάρουν θέση.

Οι ενεργοί πολίτες οφείλουν να συμπαραταχθούν με τις δυνάμεις της δημοκρατικής πολυφωνίας και να αντιδράσουν στις μεθοδεύσεις και τις λογικές οδοστρωτήρα που προωθούν τα δύο μεγάλα κόμματα.

Όπως σε εκείνη την παλιά ελληνική μαυρόασπρη ταινία, όπου οι δύο ηθικά καταξιωμένοι ήρωες, κατατρεγμένοι και καταφρονημένοι, με μια λατέρνα για συντροφιά, και τη φιλία ως στερεά αξία, καταξιώνονται στη συνείδηση του κοινού, της κοινωνίας, της ιστορίας. Και μένουν αθάνατοι.