Στη δεκαετία του ’60 τα πράγματα ήταν κάπως αλλιώς. Για παράδειγμα, οι φράουλες. Εμείς στην οικογένεια μας, για να φάμε φρέσκες φράουλες έπρεπε να περιμένουμε να ‘ρθει ο Μάρτης, να βγουν τα τουρκάκια του Λιμνίτη στο δρόμο – εκεί στη στροφή των Αμμαδκιών - για να γευτούμε την γλυκόπικρη γεύση τους. Όταν τώρα βλέπω αυτές τις τεράστιες φράουλες στα καφάσια των υπεραγορών συχνά συλλαμβάνω τον εαυτό μου να αναπολεί τις Τηλλυριώτικες φράουλες, τα τουρκάκια και τον καιρό που από την Λευκωσία στον Πύργο δεν πήγαινες με... διαβατήριο.
Αυτά – και άλλα πολλά – με βασάνισαν φρικτά όταν προσπάθησα να ακολουθήσω την Υψηλού Επιπέδου Επιτροπής Επαφής του Ευρωκοινοβουλίου με τους Τουρκοκύπριους πρόσφατα στον Κάτω Πύργο. Όμως αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα...
Η δέσμευση του Επιτρόπου Διεύρυνσης κ. Φούλε και του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου και προέδρου της εν λόγω επιτροπής κ. Ρούτσεκ ότι θα επισκεφθούν τον Κάτω Πύργο και θα εξετάσουν τα προβλήματα λειτουργίας του οδοφράγματος Λιμνίτη, δεν εκπληρώθηκε. Όχι τυχαία. Είναι προφανές ότι η ματαίωση της επίσκεψης της Υψηλού Επιπέδου Επιτροπής Επαφής του Ευρωκοινοβουλίου με τους Τουρκοκύπριους στον Κάτω Πύργο έχει σχέση με τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με την τροποποίηση του κανονισμού της Πράσινης Γραμμής κατά τρόπο που θα τον κάνει πιο λειτουργικό και αποτελεσματικό όσον αφορά τους κατοίκους Τηλλυρίας αλλά προφανώς και άλλων περιοχών της Κύπρου.
Μια τέτοια εξέλιξη – δηλαδή η πιο αποτελεσματική λειτουργία του κανονισμού της Πράσινης Γραμμής – δημιουργεί προφανώς πρόβλημα στην προώθηση του απευθείας εμπορίου. Αντίθετα οι Ευρωβουλευτές έμειναν μόνο με την εντύπωση της επίσκεψης στο Λιμνίτη. Εκεί εντεχνώς και επιτακτικά ετέθη ενώπιον τους από τον εγκάθετο του κατοχικού καθεστώτος, εκπρόσωπο τάχα των καλλιεργειών φράουλας, το αίτημα όπως διευκολυνθεί η απευθείας εξαγωγή της παραγωγής της φράουλας Τηλλυρίας στην Ευρώπη.
Το αίτημα ετέθη με πολλή επιμονή και παράπονο, συνοδευόμενο από πρόσκληση στο ετήσιο φεστιβάλ φράουλας στο Λιμνίτη – όπου ανακοινώθηκε χθες – που επαναρχίζει φέτος μετά από διακοπή αρκετών χρόνων αφού χρηματοδοτείται με 17.000 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνεπώς στο τέλος της ημέρας η αποστολή των Ευρωβουλευτών αντί να μεταβεί στον Κάτω Πύργο και να ακούσει για τον κανονισμό της Πράσινης Γραμμής και για τον απαράδεκτο αποκλεισμό της Τηλλυρίας από τη διατήρηση του στρατιωτικού οχυρού στα Κόκκινα, άκουσε και προώθησε το αίτημα των Τουρκοκύπριων παραγωγών της φράουλας για απευθείας εμπόριο.
Την επόμενη μέρα ο κ. Ροτσέκ ανέλαβε ουσιαστικά την ευθύνη για τη ματαίωση της αποστολή των Ευρωβουλευτών στον Κάτω Πύργο. Ήταν λέει ένα τυπικό πρόβλημα χωρίς πολιτικές προεκτάσεις. Το έκανε όχι γιατί είχε τη διάθεση να ομολογήσει τα πραγματικά κίνητρα των ενεργειών των Ευρωβουλευτών. Όχι. Το έκανε για να αθωώσει από κάθε ευθύνη το κατοχικό καθεστώς και να το αποδεσμεύσει από τυχόν ευθύνες. Από την άλλη κατέθεσε μια πρωτοφανή άποψη: Η κατοχική γραμμή να μετατραπεί σε σκληρό σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να εφαρμοστεί η Συνθήκη του Σέγκεν. Δηλαδή να γίνει ακόμα πιο δύσκολη η διέλευση μέσω της Πράσινης Γραμμής και των ανθρώπων. Από την άλλη ζητούν να ανοίξουν οδοφράγματα. Δηλαδή συνοριακές δίοδοι, που θα εμπεδώνουν την κατοχή και τη διχοτόμηση. Όλες αυτές οι θέσεις και οι προτάσεις ένα μόνο στόχο έχουν: να ενισχύσουν σε πρώτο στάδιο την Τουρκική απαίτηση για απευθείας εμπόριο και σε δεύτερο στάδιο να παγοποιηθεί η Τουρκική κυριαρχία στην Κύπρο μέσω του κατοχικού προτεκτοράτου.
Δυστυχώς, οι διαμαρτυρίες κάποιων Ελληνοκυπρίων για την λαθρομετανάστευση μέσω της κατοχικής γραμμής αλλά και οι δικαιολογημένες αντιδράσεις για την στρέβλωση της αγοράς από προϊόντα που προέρχονται από τα κατεχόμενα (π.χ. ντομάτες, πατάτες, τούβλα κλπ), ενισχύουν τα επιχειρήματα υπέρ του απευθείας εμπορίου.
Καθώς τελειώνει αυτό το χρονογράφημα, η μνήμη της γλυκόπικρης γεύσης της φράουλας όλο και περισσότερο πικρίζει. Όπου κι αν κοιτάξεις αυτή η χώρα σε πικραίνει. Πικρές φράουλες, πικρές πραγματικότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου