Εκλογές τώρα!

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν γεμάτη πολιτικές εξελίξεις. Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα και ειλικρινά νιώθω ευτυχής που ο καλός Θεός (ή καλύτερα ο καλός λαός) με απάλλαξε με τις αποφάσεις και τις επιλογές του, από το βαρύ φορτίο που φέρουν σήμερα οι κυρίαρχες πολιτικές προσωπικότητες της χώρας μας. Γιατί μπορεί να ακούγεται από χιλιάδες χείλη (και πολύ περισσότερες χιλιάδες ψυχές) έξω από το προεδρικό το σύνθημα «Χριστόφια παραιτήσου», αλλά όποιος κατεβεί στην πλατεία και μιλήσει με τους πολίτες θα αντιληφθεί ότι σ’ αυτό το «Χριστόφια» συμπεριλαμβάνονται πολλοί. Ακόμα και πάρα πολλοί από την μείζονα ή ελάσσονα αντιπολίτευση.

Συνεπώς, θεωρώ τύχη καλή το γεγονός ότι δεν συμμετέχω στο παιχνίδι της κυβέρνησης, του ανασχηματισμού, των επαφών (με ή χωρίς μέσα ενημέρωσης και κάμερες) και των πολιτικών διαπλοκών.

Πολλοί με ρωτούν: «Καλά εσύ δεν είσαι μέρος του συστήματος; Εσύ δεν θα γίνεις Υπουργός αν σου προτείνουν;» ή «Δεν είναι καλύτερα να συνδιαλέγεσαι με την κυβέρνηση και τα κόμματα, αντί να φορείς μαύρο μπλουζάκι και να κατεβαίνεις στην πλατεία;».

Αρκεί! Όλα αυτά δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Σε κάποιο άλλο χρόνο, με κάποιους άλλους ανθρώπους, ίσως! Με αυτούς, όχι πια. Άλλωστε η κυβέρνηση Χριστόφια έχει δυστυχώς απορρίψει κάθε μεσολαβητική πρόταση και φαίνεται να επιδιώκει με παιγνίδια ανασχηματισμού να διατηρήσει την εξουσία χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή. Προσωπικά χρεώνω την κυβέρνηση με αδιαλλαξία και αλαζονεία, αδυναμία διαχείρισης όλων των θεμάτων και αφόρητο δογματισμό. Μπορώ να πω ότι αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη – πρώτα για τον εαυτό της – και μετά για τις υποθέσεις του λαού.

Το γεγονός ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και μεγάλο μέρος του λαού ζητούν δυναμικά την παραίτηση της κυβέρνησης, το γεγονός ότι ο Πρόεδρος προχωρεί σε εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων με τον Έρογλου (παρά τις υποδείξεις και συμβουλές των κομμάτων) και οι μεγάλες διαφωνίες στα κυβερνητικά οικονομικά μέτρα, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μόνο οι εκλογές μπορούν να δώσουν λύση στο παρόν δημοκρατικό αδιέξοδο.

Άλλωστε η Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει αδιέξοδα. Αναζητά λύσεις. Μόνη λύση, υπό τις παρούσες συνθήκες φαίνεται να είναι η παραίτηση της κυβέρνησης Χριστόφια και η προκήρυξη εκλογών. Αυτά τα λέγω, μετά λόγου γνώσεως. Γνωρίζω ότι οι εκλογές μπορεί να δώσουν μια ηγεσία χειρότερη απ’ αυτή που έχουμε. Ίσως. Αλλά ευθύνη θα έχουμε ως λαός ΤΩΡΑ, για ό,τι αποφασίσουμε. Ας προσέξουμε και ας μην μετατρέψουμε την ελπίδα σε εφιάλτη. Αυτό είναι ένα ζήτημα που με αφορά. Μας αφορά όλους/ες. Αυτό σημαίνει Δημοκρατία.

Γιώργος Περδίκης

Βουλευτής

Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

Εύγε κ. Μαρκουλλή

Θέλω δημόσια να ευχαριστήσω την κα Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων για τις άμεσες ενέργειές της προς άρση μίας αμέλειας εκ μέρους του Τμήματος Αρχαιοτήτων. Συγκεκριμένα είχα ζητήσει από την κα Υπουργό να μου εξηγήσει γιατί η ετήσια έκθεση των δραστηριοτήτων του Τμήματος Αρχαιοτήτων εκδίδεται μόνο στην αγγλική γλώσσα κατά παράβαση του Συντάγματος.

Η ετήσια έκθεση του διευθυντή του Τμήματος Αρχαιοτήτων περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες που γίνονται στην Κύπρο σχετικά με την αρχαιολογία και βρίσκονται κάτω από την εποπτεία του τμήματος αυτού (ανασκαφές, εκθέσεις, αναστηλώσεις κλπ). Η έκθεση αυτή, ενώ συντάσσεται στην ελληνική γλώσσα, εκδίδεται σε βιβλίο στην αγγλική. Παλαιότερα εκδιδόταν σε υποδεέστερη μορφή (δακτυλογραφημένο κείμενο σε κόλλες Α4 και χωρίς φωτογραφίες) και στην ελληνική γλώσσα. Τα τελευταία χρόνια καταργήθηκε και αυτή η υποτυπώδης ελληνική έκδοση.

Έθεσα τον εξής προβληματισμό: Αν το Τμήμα Αρχαιοτήτων θέλει με την αγγλική έκδοση να εξυπηρετεί τους ξένους που ασχολούνται με την αρχαιολογία της Κύπρου, γιατί δεν εκδίδει την ετήσια έκθεσή του σε ένα έντυπο με δίγλωσση μορφή, ελληνικά και αγγλικά, όπως γίνεται με άλλες δημόσιες υπηρεσίες, ώστε να μην υποβαθμίζεται κατάφορα η ελληνική γλώσσα, η οποία είναι η γλώσσα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίοι, μέσω των φορολογιών τους, συντηρούν το Τμήμα Αρχαιοτήτων και τις δραστηριότητες του;

Η κα Μαρκουλλή απάντησε στο αίτημά μου πρώτον δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα λέγοντας δηλαδή ότι «Δυστυχώς, λόγω μειωμένου αριθμού προσωπικού και του μεγάλου φόρτου εργασίας που έχει να επιτελέσει το υφιστάμενο προσωπικό, τούτο δεν είχε καταστεί εφικτό, μέχρι σήμερα» και δεύτερον με διαβεβαίωσε ότι αυτή η πρακτική θα αλλάξει αμέσως. Μάλιστα η κα Μαρκουλλή μέσω της επιστολής της με διαβεβαίωσε ότι «το Τμήμα Αρχαιοτήτων ετοιμάζει την έκδοση της ετήσιας έκθεσης του για τα έτη 2009 και 2010, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα». Δεν στέκομαι στο πρώτο. Με ενδιαφέρει κυρίως το δεύτερο το οποίο κρατώ και περιμένω. Ταυτόχρονα, σημειώνω την άμεση και αποτελεσματική πολιτική παρέμβαση της κα Μαρκουλλή. Εύγε κυρία Υπουργέ.

Ιούλιος 1974 – Ιούλιος 2011

Ο λαός μας τίμησε αυτές τις μέρες τις θλιβερές επετείους της καταστροφής του 1974, υπό το βάρος της νέας τραγωδίας της φονικής έκρηξης στο Μαρί. Καταδικάσαμε όλοι το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή, που οδήγησαν το λαό μας, στην πιο μεγάλη τραγωδία της σύγχρονης ιστορίας του. Βιώνουμε από το 1974 τα τραγικά αποτελέσματα της προδοσίας, με χιλιάδες πρόσφυγες, εκατοντάδες αγνοούμενους και το Κυπριακό πρόβλημα άλυτο από τότε.

Είναι σημαντικό για πολλούς και διάφορους λόγους, νομίζω, να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι ο λαός μας, το 1974 δεν υπέστη μια στρατιωτική ήττα, προδόθηκε! Έχω την άποψη ότι όσοι προωθούν έκτοτε, την ιδεολογία του «λύση να’ ναι, κι ότι να ‘ναι», στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους, στην αποδοχή της ήττας του ’74. «Ηττηθήκαμε» – μας λένε – «τί θέλετε τώρα;» «Είμαστε οι αδύναμοι; Τώρα τί; Θα τα βάλουμε με την Τουρκία;» - μας λένε.

Ξεχνούν ότι ο λαός μας, δεν ηττήθηκε. Έπεσε θύμα προδοσίας. Γι’ αυτό δίκαια αναζητά μέσα από τη λύση, τη δικαιοσύνη. Λύση δίκαιη και λειτουργική, που να αναιρεί και όχι να μονιμοποιήσει/νομιμοποιήσει τα κατοχικά δεδομένα.

Τέτοιες μέρες ο Εθνικός Ύμνος ακούεται ως θρήνος για αυτούς που χάθηκαν λόγω της μεγάλης προδοσίας. Τα 37 χρόνια των υποχωρήσεων έφεραν το Κυπριακό στο χείλος της διχοτόμησης, σε αυτή την άθλια κατάσταση που βρίσκεται, δεν στέρησαν όμως ποτέ από αυτό το λαό την αξιοπρέπεια και την τιμή του, που ήταν η μοναδική του ελπίδα και καταφυγή. Οι ευθύνες των 37 χρόνων υποχωρήσεων βαρύνουν όσους κυβέρνησαν μέχρι σήμερα. Αυτή η Κυβέρνηση κατάφερε όμως να απογυμνώσει το λαό μας από το τελευταίο αποκούμπι του που ήταν η τιμή και η αξιοπρέπεια του. Η συμφωνία με το κατοχικό καθεστώς για την παροχή ηλεκτρισμού, καταρράκωσαν το ηθικό ενός λαού πληγωμένου από την μεγάλη καταστροφή. Έχει επιτείνει το αίσθημα της προδοσίας. Έχει επιτείνει το αίσθημα της ήττας. Μήπως όμως αυτό ήθελαν ευθύς εξαρχής;

Οι πληροφορίες για γερμανική πλωτή εξέδρα-γεννήτρια, για το αιολικό πάρκο στην Αγία Άννα, και για τα 300 φωτοβολταϊκά πάρκα που μπορούν να λειτουργήσουν άμεσα, πληθαίνουν και αποδεικνύουν ότι η απόφαση για να καταφύγει η Κυπριακή Δημοκρατία στο κατοχικό ηλεκτρικό ρεύμα ήταν πολιτική και ήταν ενταγμένη στη γενικότερη πολιτική της δημιουργίας ενός κλίματος ηττοπάθειας. Υπάρχουν τρόποι, υπάρχουν οι λύσεις που μπορούν να μας αποδεσμεύσουν από το τουρκικό ρεύμα και να αποστερήσουν από τον Ερντογάν τη χαρά να μας κοροϊδεύει και να μας ειρωνεύεται.

Λυπάμαι που θα το πω αλλά φαίνεται ότι και σήμερα καθώς βιώνει μια νέα τραγωδία, την μεγαλύτερη εθνική τραγωδία μετά το 1974, αυτός ο λαός, νιώθει και πάλι προδομένος. Γι’ αυτό δίκαια αναζητά, τη δικαιοσύνη.

Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο. Μόνο ο Θεός και ο πραγματικός του δραγουμάνος, που είναι ο λαός, μπορούν να διορθώσουν την κατάσταση.

Γαλάζιες σημαίες – Βρώμικες παραλίες

Συχνά, βλέπουμε και ακούμε, ιδιαίτερα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διακηρύξεις και ανακοινώσεις για τις πεντακάθαρες παραλίες και θάλασσες μας. Οι ανακοινώσεις αυτές βοηθούν πολύ τη ψυχολογία μας αλλά και την τουριστική προβολή του νησιού μας.

Δεν θα χαλάσω το κλίμα, ούτε τη ψυχολογία μας. Όμως πάντα έλεγα ότι πέρα από τις «πεντακάθαρες» παραλίες λουομένων, στο νησί μας υπάρχουν και πολλά χιλιόμετρα από παραλίες, απλές παραλίες που τις χαίρονται οι μοναχικοί επισκέπτες, οι ρομαντικοί της φύσης και της αγάπης και τα… ψάρια.

Σ’ αυτές τις παραλίες – άμα πας – θα βρεις τον απόλυτο σκουπιδότοπο. Ένα δείγμα τέτοιας παραλίας αποτελούν οι φωτογραφίες που μου έστειλε ο φίλος μου ο Απόστολος από τον ωραίο Πωμό. Ας το κοιτάξουν αυτό οι αρμόδιοι. Μπορεί να μην βγάζουν λεφτά από αυτές τις παραλίες αλλά τα λεφτά δεν είναι το παν.

Πότε επιτέλους;

Από πού να ξεκινήσει κανείς; Τί να πει; Τί δικαιούται να πει; Η κατάσταση δεν προσφέρεται για πολιτικό σχολιασμό. Πρόκειται για μια ακόμα τραγική υπενθύμιση του αυτονόητου: «δεν έχουμε κράτος». Αλλά γιατί δεν έχουμε κράτος; Γιατί είμαστε για τα «μπάζα»; Γιατί νιώθουμε προδομένοι;

Μήπως φταίνε οι πολιτικοί; Μήπως φταίνε και οι πολίτες; Μήπως φταίνε – και πάλι – οι Αμερικάνοι;

Αλλοίμονο. Ψάχνουμε και πάλι ποιος φταίει! Για την μεγαλύτερη τραγωδία της σύγχρονης Ιστορίας μας (το 1974), ψάχναμε για 35 χρόνια. Στο τέλος βγήκε ένα νερόβραστο πόρισμα για το Φάκελο της Κύπρου που δακτυλοδεικτούσε ως ενόχους τους ήδη νεκρούς χουντικούς αξιωματικούς. Για τη δεύτερη μεγάλη τραγωδία που κτύπησε τον τόπο μας, το 2005, ακόμα ψάχνουμε τους ενόχους. Κανένας δεν είναι στη φυλακή, κανένας δεν πλήρωσε. Κάτι άκουσα μάλιστα ότι είπαν πως μάλλον φταίνε οι νεκροί πιλότοι του αεροπλάνου της ΗΛΙΟΣ. Τώρα; Τώρα περιμένω μας πουν ποιοί (δεν) φταίνε. Ελπίζω και εύχομαι να μην ψάχνουν στους νεκρούς.

Μέχρι τώρα είμαστε όλοι ένοχοι, και έτσι κανένας ένοχος. Πότε θα γίνει επιτέλους μια ξεκάθαρη και αξιόπιστη διερεύνηση των ποινικών ευθυνών; Γιατί εδώ πρόκειται για δολοφονία. Δολοφονήθηκαν δώδεκα άνθρωποι και μαζί τους το μέλλον της πατρίδας μας. Μα δώδεκα άνθρωποι (έστω και νέοι, έστω και ήρωες), άντε και ο κυριότερος παραγωγικός σταθμός ενέργειας (που τελοσπάντων διορθώνεται) κρίνουν το μέλλον της χώρας μας;

Ναι, διότι οι απώλειες (ανθρώπων και υποδομών) όσο τραγικές κι αν είναι, δεν συγκρίνονται με την απώλεια της αξιοπιστίας και της αξιοπρέπειας ενός λαού. Αυτός ο λαός προδόθηκε από αυτούς που τον κυβερνούν. Προδόθηκε για όλους τους χειρισμούς τους μέχρι την ώρα που άρχισε να διαφαίνεται ο κίνδυνος. Προδόθηκε όταν υποτιμήθηκε ο κίνδυνος και όταν ως τις 6:00 το πρωί της Δευτέρας έκαναν τα λιγότερα για να αποτρέψουν το κακό. Προδόθηκε όταν καθώς περνούν οι μέρες, κανένας δεν αναλαμβάνει στα σοβαρά τις ευθύνες του. Αντίθετα επιρρίπτει ο ένας τις ευθύνες στον άλλο. Κάποιοι μάλιστα επιχειρούν και κομματική ή προσωπική εκμετάλλευση.

Έλεος πια. Πόση προδοσία μπορεί να αντέξει αυτός ο λαός; Πότε θα βγει στο δρόμο και αληθινά με τον όγκο της διαμαρτυρίας του και τη δύναμη της φωνής του (χωρίς πέτρες και μπουκάλια, αυτά είναι προβοκάτσια) να στείλει στο εδώλιο όλους τους υπεύθυνους αυτούς της τραγωδίας; Πότε επιτέλους;

Ολονύχτια Αγρυπνία (απολογούμαστε για τα λάθη - έτσι μας το έστειλαν)