Εργαστήρια καλαθοπλεκτικής από Παγκύπρια Οργάνωση Τυφλών

Υπάρχει Θεός!

Τελικά υπάρχει Θεός, αποφάνθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Του πήρε σχεδόν εβδομήντα χρόνια να το ανακαλύψει. Το μελέτησε καλά τουλάχιστον; Έγινε διαλεκτική συζήτηση; Έγινε αυτοκριτική; Συζητήθηκε στα επαρχιακά ακτίβ και στην Κεντρική Επιτροπή; Πήρε απόφαση το πολιτικό γραφείο; Δεν νομίζω. Προφανώς ο Πρόεδρος αποφάσισε – όπως πάντα – από μόνος του. Κι η απόφαση αυτή, είναι σαφής: Υπάρχει Θεός. Τελικά!

Η διαπίστωση αυτή έγινε μετά την θεαματική επίσκεψη του Προέδρου και της ολιγομελούς του συνοδείας στην πλατφόρμα «Όμηρος».

Η επίσκεψη του προέδρου Χριστόφια στην πλατφόρμα «Όμηρος» αποτελούσε βέβαια μία καθαρή ενέργεια επικοινωνιακού και διακηρυκτικού χαρακτήρα για εσωτερική και εξωτερική κατανάλωση.

Βέβαια πέρα από την ανάγκη για τέτοιου είδους επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις, απαιτείται η ουσιαστική και όχι μόνο για το θεαθήναι, θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για παράδειγμα ανησυχώ ότι οι πρόσφατες αποφάσεις της Υπουργού Εμπορίου που αφορούν την ομάδα Κασίνη, έχουν αποδυναμώσει τον πραγματικό έλεγχο που ασκεί η χώρα μας στις διερευνητικές δραστηριότητες. Δεν αναμέναμε ότι η επίσκεψη του Προέδρου θα κάλυπτε αυτό το κενό στον τεχνικό και περιβαλλοντικό έλεγχο. Βλέπετε, από ότι ξέρω, η ομάδα Κασίνη, ανάμεσα στα άλλα (τις διαρροές δηλαδή) είχε και την ευθύνη και για τον έλεγχο των εργασιών σε ότι αφορά τις περιβαλλοντικές δεσμεύσεις της Noble.

Πέραν όμως από το επικοινωνιακό κομμάτι αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι η σωστή στρατηγική με χειρισμούς οι οποίοι να εξασφαλίζουν τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της για τις επόμενες γενιές.

Εγώ – αντίθετα από τον Πρόεδρο – πίστευα από μικρός ότι υπάρχει Θεός. Ιδιαίτερα όταν τα σκοτεινά βράδια του καλοκαιριού έβρισκα το δρόμο μέσα στο σκοτάδι με κλειστά από το φόβο μάτια έλεγα δεν μπορεί να μην υπάρχει Θεός. Κάτι παρόμοιο πρέπει να συμβαίνει και με τον Πρόεδρο. Βαδίζει μέσα στο σκοτάδι, βλέπει συνέχεια πίσω του και ο εντούτοις δεν σκοντάφτει να πέσει. Μπορεί να έστειλε τη χώρα στην άβυσσο τόσων καταστροφών αλλά αυτός παραμένει όρθιος. Χειρίζεται το Κυπριακό, το θέμα της οικονομικής κρίσης, το θέμα της φονικής έκρηξης στο Μαρί, κοιτάζοντας σταθερά πίσω του, προς το εσωτερικό, με μοναδική έγνοια πώς θα απαντήσει στην αντιπολίτευση κλπ κλπ και εντούτοις δεν πέφτει ο άτιμος. Σκουντουφλά βέβαια, σκοντάφτει, κουτουλά αλλά δεν πέφτει.

Και αυτό βεβαίως είναι μια σαφής απόδειξη ότι υπάρχει Θεός.

Το κόμμα του Δημάρχου

Παρακολουθώ με ιδιαίτερη ανησυχία την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης μεταξύ των μεγάλων κομμάτων με επίκεντρο τις επιλογές των ηγεσιών τους για τις θέσεις των δημάρχων.

Αφού κατέληξαν όπου κατέληξαν (μετά από οργιώδες κομματικό ηγετικό παρασκήνιο) τώρα προσπαθούν να φανατίσουν τους οπαδούς και ψηφοφόρους τους. Πώς άλλωστε θα αντιμετωπίσουν τη δυσαρέσκεια των πολιτών γι’ αυτό το παρασκηνιακό παιχνίδι και το «πάρε – δώσε»; Μόνο με το φανατισμό που λειτουργεί ως οδοστρωτήρας της λογικής σκέψης και της κριτικής στάσης μπορεί να γίνει αυτό. Γι’ αυτό και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων ακολουθώντας την παλιά δοκιμασμένη συνταγή, επιχειρούν να ανεβάσουν τον κομματικό πατριωτισμό των ψηφοφόρων τους.

Έτσι ελπίζουν να αντιμετωπίσουν την προβλεπόμενη αποχή αδιαφορώντας εάν έτσι ενισχύουν τη συνολική απαξίωση και την αποστροφή των πολιτών. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η συσπείρωση και η διατήρηση (ή η μείωση των απωλειών) των κομματικών ψήφων.

Βέβαια όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι τα μεγάλα κόμματα, δηλαδή τα κόμματα εξουσίας, δεν ενοχλούνται από την αποχή. Έχουν – νομίζουν – τους μηχανισμούς να πειθαναγκάσουν τους κομματικούς τους ψηφοφόρους και να συνεχίζουν να διεκδικούν μέρος ή το όλον της εξουσίας. Παραστατικά θα έλεγα ότι ακόμα και ένας ψηφοφόρος να πάει στις κάλπες – όπως είναι σήμερα η εκλογική νομοθεσία σε όλες τις «δημοκρατικές» πολιτείες – αρκεί η δική του ψήφος (έναντι του 99.9% της αποχής), για να καθορίσει το αποτέλεσμα και να δώσει την εξουσία στον υποψήφιο (πρόσωπο ή κόμμα) που επέλεξε. Χαρακτηριστικό και υπαρκτό παράδειγμα αποτελούν χώρες που ψηφίζουν μόνο το 30 μέχρι 40 τοις εκατόν των ψηφοφόρων. Η δημοκρατία «λειτουργεί», εκλέγονται βουλευτές, δήμαρχοι και πρωθυπουργοί και… η ζωή συνεχίζεται.

Ας μην μας ξενίζει λοιπόν η διαπίστωση ότι τα μεγάλα κόμματα «συνεργάζονται» για να σπείρουν την πόλωση ακόμα κι αν αυτό ενδεχομένως να «διώξει» κάποιους ψηφοφόρους από τις κάλπες.

Στο τέλος όμως αυτό που θα συμβεί θα θυμίζει κάτι από τα ίδια. Τα κόμματα θα αποτρέψουν τους πολίτες να προβληματιστούν για το ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όχι μόνο δεν θα γίνει συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα της ποιότητας ζωής των δημοτών ανά δήμο, αλλά δεν θα γίνει και σε επίπεδο κομμάτων συζήτηση για το σημαντικό αυτό τομέα της δημόσιας ζωής και της πολιτικής.

Εγώ, θεωρώ πολύ σημαντικό, να καταθέσω εμπράκτως και με εποικοδομητικό τρόπο την αντίθεση μου σ’ αυτήν την προοπτική. Καταθέτω εισήγηση για ένα γόνιμο πολιτικό διάλογο για την πρόταση που διαθέτει ο κάθε πολιτικός χώρος για την τοπική αυτοδιοίκηση. Για παράδειγμα και δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα σ’ αυτόν τον ευγενή πολιτικό αγώνα, ως Οικολόγος θεωρώ ότι η Πράσινη Πολιτική Πρόταση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση εκείνων των παραγόντων που καθορίζουν τη διαχείριση των κοινών σε τοπικό επίπεδο. Το περιβάλλον, η υγεία, η κοινωνική συνοχή αλλά και η δημοκρατική διάρθρωση των τοπικών κοινωνιών μαζί με στοιχεία πολιτικής για τα κοινωνικά ζητήματα και τον πολιτισμό, αντιμετωπίζονται με μια ολότελα καινούργια εναλλακτική μέθοδο. Στηρίζεται στην επίτευξη της αειφορίας στην ανάπτυξη και στις πρακτικές της διοίκησης, με σχεδιασμούς που θα εγγυώνται την βιωσιμότητα των ανθρώπινων κοινοτήτων. Εξάλλου, η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Κύπρου θέτει για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ορισμένες ποιοτικές προϋποθέσεις που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, τα δικαιώματα του πολίτη, την στήριξη των φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης από την Πολιτεία κλπ, τις οποίες οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη. Η Οικολογία προτείνει ολοκληρωμένες θέσεις και προτάσεις για τα προβλήματα της ποιότητας της ζωής, της δημοκρατίας, της υγείας και της ασφάλειας σε τοπικό επίπεδο, στο πιο κοντινό στον πολίτη επίπεδο λήψης αποφάσεων.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί το πλέον κατάλληλο επίπεδο διαχείρισης της εξουσίας για την εφαρμογή μορφών αντιπροσώπευσης και διοίκησης άμεσης δημοκρατίας. Ο πολίτης μέσα από συγκεκριμένους θεσμούς πρέπει να μπορεί να συμμετέχει άμεσα στη διαμόρφωση των αποφάσεων που τον αφορούν.

Είναι το φυσικό αέριο οικολογικό;

Πολλοί με ρωτούν για τη θέση μου ως οικολόγος βουλευτής για την προσπάθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει τα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι – ρωτούν – το φυσικό αέριο οικολογικό; Άποψή μου είναι ότι η προσπάθεια για αξιοποίηση των φυσικών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο πρέπει να γίνει με την πιο μεγάλη έγνοια για την ασφάλεια και το περιβάλλον. Το φυσικό αέριο είναι ένα καύσιμο που μπορεί να αντικαταστήσει άμεσα το πετρέλαιο το οποίο είναι το κύριο καύσιμο για την Κυπριακή Δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει και για την Ευρώπη και τις μεσογειακές χώρες. Το συντομότερο που θα στραφεί η οικονομία στο φυσικό αέριο, το συντομότερο θα απαλλαγούμε από τη ρύπανση του κάρβουνου, του πετρελαίου και την πυρηνική ενέργεια.

Πέραν όμως της  με οικολογική ευαισθησία εργασίες για την εξόρυξη, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τα κέρδη από το φυσικό αέριο για να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη έργων υποδομής αλλά και ανάπτυξης της τεχνολογίας για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Από οικολογική άποψη αυτή είναι η πιο σωστή προσέγγιση, εφόσον λαμβάνονται τα πιο αυστηρά μέτρα ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος  Ας μην ξεχνούμε ότι μια πλατφόρμα εξόρυξης αερίου, δεν είναι ένα πυρηνικό εργοστάσιο.

Η ειρήνη δεν απειλείται από την διαδικασία εξόρυξης του φυσικού αερίου. Απειλείται από την πειρατική πολιτική της Τουρκίας και ως Οικολόγοι έχουμε πρώτα – πρώτα υποχρέωση να την καταγγείλουμε.

Η υπόθεση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορεί να γίνει εργαλείο για την ειρήνη. Οι κυβερνήσεις των χωρών της περιοχής οφείλουν να αντιληφθούν ότι τα κέρδη για τους λαούς της περιοχής θα είναι μεγαλύτερα όταν η εργασία  αυτή γίνεται υπό ομαλές συνθήκες και όχι μέσα στην ένταση που προκαλεί η Τουρκία.

Οι εταιρείες εκμετάλλευσης συνυπολογίζουν στο κόστος τα προβλήματα που δημιουργούν οι εντάσεις και οι πολιτικές διαφορές. Ο φυσικός αυτός πλούτος μπορεί και πρέπει να μοιραστεί όχι μόνο μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά μεταξύ όλων των λαών της περιοχής. Επιβάλλεται η δημιουργία συμβουλίου των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου για να οργανωθεί καλύτερα η επιχείρηση αξιοποίησης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί και πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία προς υλοποίηση αυτής της εισήγησης , ανεξάρτητα από πιθανή άρνηση της Τουρκίας. Εισήγησή μου είναι επίσης να δημιουργηθεί ένα ταμείο για την ανάπτυξη των λαών της περιοχής, με έμφαση στη χρηματοδότηση των προγραμμάτων για τη χειμαζόμενη και δυσπραγούσα Παλαιστίνη.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα και πάλι να επαναφέρω το θέμα της δημιουργίας Επιστημονικού Συμβουλίου Ενεργειακής Στρατηγικής για τη χάραξη μίας βιώσιμης και αειφόρου πολιτικής που να βασίζεται κυρίως στις ΑΠΕ. Η πρόσφατη πληροφορία που αφορά την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για δημιουργία δεξαμενής σκέψης από επιστήμονες που θα συμβουλέψουν την κυβέρνηση για τη διαχείριση των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου, είναι μία ενθαρρυντική ένδειξη προς την ορθή κατεύθυνση. Όμως, άλλη υπόθεση είναι η δεξαμενή σκέψης και άλλο το Επιστημονικό Συμβούλιο Ενεργειακής Στρατηγικής το οποίο πρέπει να έχει σημαντικές αρμοδιότητες (και όχι μόνο συμβουλευτικές).

Άρα  συμπερασματικά το φυσικό αέριο μπορεί – υπό συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις – να αποτελέσει μία οικολογικότερη λύση, από ό,τι διαθέτουμε ως  βασικά καύσιμα (κάρβουνα, πετρέλαιο, πυρηνική ενέργεια). Και αυτό είναι αρκετό.