Απλά, καθαρά και τίμια

Ως Οικολόγοι προβληματιστήκαμε από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του περασμένου Μαΐου. Αποτελεί αναντίλεκτη πραγματικότητα ότι τα κόμματα του «ενδιάμεσου χώρου» είχαν υποστεί συνολικά σοβαρή συρρίκνωση, ενώ ταυτόχρονα σημειώθηκε ένα πρωτοφανές ποσοστό αποχής. Ήταν εκτίμηση μας ότι οι δύο πόλοι του πολιτικού φάσματος κατάφεραν να συσπειρώσουν όλες τις δυνάμεις τους και εκλογικά να ενδυναμωθούν από  το αποτέλεσμα.

Έχουμε την άποψη λοιπόν ότι σε μεγάλο βαθμό αυτή η μεγάλη ομάδα πολιτών που έστρεψαν την πλάτη τους στην εκλογική διαδικασία, προέρχεται κυρίως από τον «ενδιάμεσο χώρο». Η ομάδα αυτή των πολιτών συνεχίζει και σήμερα να αποστρέφει το βλέμμα της από την πολιτική και να απαξιώνει τους πολιτικούς. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις του περασμένου Ιούλη (μετά το Μαρί) απέδειξαν ότι αυτές οι χιλιάδες πολιτών είναι πολιτικά ενεργοί και όχι αδιάφοροι ή αδαείς. Λοιπόν η διεκδίκηση από τα κόμματα του «ενδιάμεσου χώρου» του οράματος για επανένταξη αυτών των 100.000 πολιτών στο πολιτικό γίγνεσθαι πρέπει να καταστεί προτεραιότητα και να καθορίζει τη στάση των κομμάτων του «ενδιάμεσου χώρου» ενώπιον του ζητήματος της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Για να γίνει αυτό, εφικτή προϋπόθεση είναι η ενότητα του «ενδιάμεσου χώρου». Επιβάλλεται αμέσως να εγκαταλειφθούν πρακτικές του παρελθόντος που διαχωρίζουν και κατατεμαχίζουν τον «ενδιάμεσο χώρο». Πρέπει να παραμεριστούν μικροκομματικές αντιλήψεις και προσωπικές ατζέντες. Πρέπει επίσης τα κόμματα του «ενδιάμεσου χώρου» να αποκτήσουν τάχιστα αυτόφωτη παρουσία στον πολιτικό ουρανό. Να παύσουν να αποτελούν άμεσα ή έμμεσα τους νεροκουβαλητές των μεγάλων κομμάτων.

Μου είναι αδιανόητο να συνεχίζουν κάποιοι να αναζητούν συνεργασίες με τον ένα ή τον άλλο παραδοσιακό πόλο εξουσίας προκειμένου να εξασφαλίσουν την εκλογική επιτυχία. Η εκλογική επιτυχία του «ενδιάμεσου χώρου και της Οικολογίας» δεν πρέπει να αναζητείται στα δεκανίκια του ενός ή του άλλου κόμματος, στα «εγγυημένα ποσοστά» των «κομματικών γουμάδων». Πρέπει να στραφούμε προς την κοινωνία των πολιτών, να την ακούσουμε και να μας ακούσει και μαζί να πορευτούμε εάν έχουμε να δώσουμε κάτι καλύτερο, μια ελπίδα τελοσπάντων.

Γι’ αυτό το λόγο εκφράσαμε τη δυσαρέσκεια μας για την πρόθεση κάποιων από τα συνεργαζόμενα κόμματα να ανταποκριθούν στην πρόσκληση του ΑΚΕΛ για ξεχωριστές συναντήσεις με στόχο τη συνεργασία μαζί του για τις προεδρικές εκλογές. Αυτές οι πολιτικές συμπεριφορές, υποσκάπτουν τη συνολική προσπάθεια και προκαλούν σύγχυση. Στην κρίσιμη αυτή φάση στην οποία εισέρχονται οι διαδικασίες του ενδιάμεσου χώρου και της Οικολογίας για κοινή προσπάθεια στις προεδρικές εκλογές, απαιτείται προσήλωση και επικέντρωση. Διαδικασίες και ενέργειες που δυνατόν να αποκεντρώσουν το ενδιαφέρον των κομμάτων και της κοινωνίας από την κοινή προσπάθεια, προκαλούν θανατηφόρα τραύματα στην κοινή προσπάθεια.

Προβάλλεται από κάποιους το επιχείρημα ότι δεν πρέπει τα κόμματα να λειτουργούν με αποκλεισμούς. Επίσης μας λένε ότι είναι ένδειξη «πολιτικού πολιτισμού» να γίνονται συναντήσεις και να διεξάγεται διάλογος (κάτι σαν κουβέντα περί ανέμων και υδάτων) μεταξύ των κομμάτων. Επ’ αυτών θα έλεγα κατ’ αρχήν ότι οι εποχές δεν προσφέρονται για άσκοπες συζητήσεις και… «κουνουσμά». Δεύτερον, η πρόσκληση του ΑΚΕΛ δεν είναι για κουβεντούλα, αλλά για συγκεκριμένο σκοπό: να εξετάσουμε την δυνατότητα εκλογικής συνεργασίας στις προσεχείς Προεδρικές εκλογές με βάση ένα πολυσέλιδο πρόγραμμα που το κόμμα της Αριστεράς φρόντισε να μας αποστείλει. Είναι λοιπόν απολύτως στοχοθετημένη αυτή η πρόσκληση για συζήτηση και δεν απλώνει στα ευρύχωρα πλαίσια του «πολιτικού πολιτισμού». Τέλος, αν είναι για διάλογο αυτός γίνεται ήδη καθημερινά είτε για την οικονομία είτε για τους υδρογονάνθρακες, είτε για το Κυπριακό κ.ο.κ. Άρα ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας.

Εμείς αντιπροτείναμε η συνάντηση με το ΑΚΕΛ να γίνει με αντιπροσωπεία και των τεσσάρων κομμάτων, ιδέα που το ίδιο το ΑΚΕΛ (δημόσια τουλάχιστον) δεν έχει απορρίψει. Διερωτούμαστε, γιατί οι ηγεσίες των τριών φίλων κομμάτων, απορρίπτουν την ενωμένη και ομαδική πολιτική συμπεριφορά του ενδιάμεσου χώρου και της Οικολογίας;

Δεν είναι δυνατόν όταν βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία για ενωμένη συγκροτημένη παρουσία των τεσσάρων κομμάτων να γίνονται παράλληλες διαπραγματεύσεις με άλλο κόμμα. Οι οποιεσδήποτε επαφές πρέπει να ενισχύουν την προοπτική της συνεργασίας και όχι να την υποσκάπτουν. Δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος και ειδικότερα η καταστροφική διαχείριση από τα τέσσερα κόμματα της εκλογική ήττας του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών του 2008. Τότε – για να θυμίσουμε όσους ξεχνούν – η διάσπαση των τεσσάρων και οι ξεχωριστές πορείες που ακολούθησαν οδήγησαν στην άνευ ουσιαστικών δεσμεύσεων εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια, γεγονός που επηρέασε την περαιτέρω πορεία των πραγμάτων. Τα λάθη εκείνα, ήταν η αρχή των δεινών που ακολούθησαν.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το Κίνημα Οικολόγων δεν θα συμμετέχει σε μία διαδικασία εξεύρεσης κοινού υποψηφίου πίσω από κλειστές πόρτες.

Ήδη ανάμεσα στους συμπατριώτες μας κυριαρχεί το αίσθημα της δυσπιστίας προς το πολιτικό σύστημα. Η διαφάνεια και η ειλικρίνεια χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει το Κίνημα Οικολόγων και σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθούμε και αυτή τη φορά,  γι’ αυτό και έχουμε προτείνει στους συνομιλητές μας τη διοργάνωση ενός εκλογικού συνεδρίου όπου θα συμμετέχουν μέλη των κομμάτων σε σχετική αναλογική βάση και εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών (από σωματεία, κινήσεις και οργανώσεις) καθώς και προσωπικότητες που θα στηρίξουν την προσπάθεια για την τελική επιλογή υποψηφίου.

Ο «ενδιάμεσος χώρος» μέσω της αναγκαίας ανανέωσης και αναζωογόνησης του (αλλαγή πολιτικής ατζέντας, στάσεων και συμπεριφορών) μπορεί να επαναδιεκδικήσει από την κοινωνία την στήριξη της στις θέσεις του και να παίξει το ρόλο που του επιβάλλεται να παίξει στις αναμενόμενες κρίσιμες εξελίξεις, στα μεγάλα θέματα της Οικονομίας και του Κυπριακού.

Αλλά όχι μόνον. Ρόλο μπορεί να παίξει ο «ενδιάμεσος χώρος και της Οικολογίας» και στη διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής προσέγγισης στα θέματα της Κοινωνίας, του Πολιτισμού, της Οικολογίας κ.ο.κ. Ο ενδιάμεσος χώρος οφείλει να αντιμετωπίσει – κατά την άποψη μας – τη διαδικασία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ως μια ευκαιρία για να καταστεί πρωταγωνιστής της πολιτικής. Αρκεί να μάθει να μιλά, απλά, καθαρά και τίμια.