Σήμερα που ανοίγουν οι τράπεζες

Σήμερα που ανοίγουν οι τράπεζες και δημιουργείται μια επίφαση ομαλότητας, μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω τους εκατοντάδες πολίτες που με κάθε μέσο επικοινωνίας μου έστειλαν τα συγχαρητήρια, τις ευχές ή τις συμβουλές τους. Ευχαριστώ ακόμα και εκείνους τους ελάχιστους που με τίμησαν με την κριτική τους.

Απολογούμαι εάν δεν μπόρεσα να απαντήσω σε όλους/ες, ήταν ανθρωπίνως αδύνατον.

Έχουμε υποστεί ένα βαρύ κτύπημα. Δεν θα μας καταστρέψει αν ψηλό διατηρούμε το φρόνημα, την σκέψη και το ηθικό(*). Παραπατήσαμε (η ευθύνη των ανίκανων πολιτικών και των εγκληματιών τραπεζιτών), μας έσπρωξαν (ανίκανοι πολιτικοί και ανεύθυνη Ευρώπη) και πέσαμε. Μας κλώτσησαν, μας πάτησαν, μας τσάκισαν (οι χρεοκράτες των Βρυξελλών και του Βερολίνου).

«Επτά φορές να πέφτεις και οκτώ να σηκώνεσαι». Να σηκωθούμε αδέλφια, να αντισταθούμε, να πάμε μπροστά. Ναι, πάμε μπροστά. Συνεχίστε λοιπόν να επικοινωνείτε με κάθε τρόπο μαζί μου, να δίνετε τις απόψεις σας, τις προτάσεις σας, την κριτική (αν είναι και κανένα μπράβο μέσα μέσα, δεν είναι κακό).

Κυρίως όμως δώστε μας τις εισηγήσεις σας για την πορεία της ανάκαμψης, της προόδου, της Ελευθερίας. Πάμε ξανά. Ξαναξεκινούμε.

*Ιθάκη (4-8) Κ. Καβάφης

Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες,

το θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στο δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου, υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Ο πιο καλός μαθητής

Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Γερμανικό κανάλι ΖDF ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε φέρεται να είπε: «Έτσι είναι όταν βρίσκεσαι σε μια σχολική τάξη όταν κάποιος έχει καλύτερα αποτελέσματα, όσοι αντιμετωπίζουν λίγο μεγαλύτερες δυσκολίες αρχίζουν λίγο να ζηλεύουν».

Ο πιο καλός ο μαθητής λοιπόν ο Γερμανός, στην τάξη των Ευρωπαϊκών οικονομιών. Πετυχαίνει πάντα να παίρνει καλούς βαθμούς. Εγώ πάντως οφείλω να πω ότι εξ όσων θυμούμαι απ’ τα δικά μου μαθητικά χρόνια, αυτοί που έπαιρναν τους καλύτερους βαθμούς δεν ήταν πάντα οι πιο ικανοί.

Κάποιοι πετύχαιναν ψηλή βαθμολογία γιατί αντέγραφαν στις εξετάσεις (ήταν δηλαδή απατεώνες). Άλλοι γιατί οι γονείς τους ως πιο εύποροι (ή γιατί είχαν τη θέληση και την γνώση που δεν είχαν οι γονείς των υπολοίπων), τους έστελναν στα φροντιστήρια και στην παραπαιδεία. Εφοδιασμένοι λοιπόν με επιπλέον γνώσεις (ίσως και πιο στοχευμένη γνώση) κατέβαλλαν τους υπολοίπους στον ανταγωνισμό και είχαν… καλύτερα αποτελέσματα. Για να μην αναφερθώ σε μια περίπτωση που θυμούμαι, ενός συμμαθητή μου που έπαιρνε καλούς βαθμούς (και είχε έτσι καλύτερα αποτελέσματα) γιατί η μητέρα του παρείχε ερωτικές εξυπηρετήσεις στον δάσκαλο μας.

Από την άλλη θυμάμαι συμμαθητές μας που τους βοηθούσαμε να καταλάβουν μία δύσκολη άσκηση στα μαθηματικά ή τους δίναμε τα βιβλία και τις σημειώσεις μας. Θυμάμαι ότι όταν κάποιος ήταν άρρωστος και έμενε στο σπίτι, κάποιος συμμαθητής αναλάμβανε να τον ενημερώσει για τα βασικά των μαθημάτων που έχανε. Διότι σε τελική ανάλυση σε μια μαθητική τάξη υπάρχει πολλή περισσότερη αλληλεγγύη φιλία και αδελφοσύνη από τα σαλόνια του Εurogroup.         

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα «καλά αποτελέσματα» σε μια μαθητική τάξη δεν αποτελούν πάντα κριτήριο δίκαιης αξιολόγησης.  Άρα να μην μας λέει ότι τον ζηλεύουμε ο κ. Σόϊμπλε. Να μας πει πόσα δισεκατομμύρια δολάρια εισέπραξε η Γερμανία μεταπολεμικά από τις ΗΠΑ; Πόσα εκατομμύρια Γαλλικά φράγκα από τη Γαλλία στα πρώτα χρόνια της κοινοπραξίας για το χάλυβα (τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης); Πόσα εκατομμύρια απορρόφησε η Γερμανία από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της επανένωσης; Και τέλος πόσα εκατομμύρια ευρώ χρωστά στον κοινοτικό προϋπολογισμό η Γερμανία;

Δεν αμφισβητώ τις ικανότητες του Γερμανικού λαού. Η Γερμανία είναι για μένα μια χώρα από την οποία μπορούμε να μάθουμε πολλά. Αλλά ο κύριος Σόϊμπλε δεν μπορεί με τόση αλαζονεία και υπεροψία να μηδενίζει την κριτική που δέχεται ακόμα κι από τους Γερμανούς τους ίδιους με το σβηστήρι της ζήλιας. 

Κάτω η χρεοκρατία

Στις 19 Δεκεμβρίου, από το βήμα της Βουλής των Αντιπροσώπων, απευθυνόμενος στην ολομέλεια της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 2013 και προσπαθώντας να πείσω ότι δεν έπρεπε να ψηφιστεί γιατί περιελάμβανε απαράδεκτες μνημονιακές πρόνοιες που οδηγούσαν στην καταστροφική λιτότητα, την ανέχεια και στην ύφεση, είπα τα εξής:

«Είναι λοιπόν ορατός ο κίνδυνος της επιβολής μιας νέας μορφής ξένης επικυριαρχίας που στο πολιτικό λεξικό αναφέρεται ως χρεοκρατία. Πρόκειται για μια νέα μορφή αποικιοκρατίας, όπου οι χώρες και οι λαοί  χάνουν την ανεξαρτησία τους και τον απόλυτο έλεγχο της διαχείρισης της τύχης τους μέσα από παράλογες και υπερβολικές δανειακές συμβάσεις που συνάπτουν με τους δήθεν σωτήρες τους. 

Επιπλέον – οι συμβάσεις της χρεοκρατίας – προβλέπουν σκληρή λιτότητα για τους μισθωτούς, τους εργαζομένους και τους δυσπραγούντες, ενώ ισοπεδώνεται κάθε ελπίδα ανάπτυξης. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στους σχεδιασμούς της χρεοκρατίας αφού η ύφεση επιδεινώνει τη σχέση ΑΕΠ / χρέους,  με αποτέλεσμα η χώρα να εισέρχεται σε ένα φαύλο κύκλο και πιο βαθιά στα χρέη.

Η χρεοκρατία που επιχειρούν να επιβάλουν στον Κυπριακό λαό μπορεί να έχει πολύ σοβαρές αρνητικές συνέπειες στο σύνολο των εθνικών μας θεμάτων. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου για σχεδιασμούς που αποστερούν από τον Κυπριακό λαό την πλήρη διαχείριση του ενεργειακού του κεφαλαίου ή ακόμα και για τον κίνδυνο να  βρεθούμε ενώπιον μιας ατιμωτικής και μη βιώσιμης διευθέτησης του Κυπριακού».

Δυστυχώς ως Οικολόγοι αφεθήκαμε μόνοι να λέμε την αλήθεια για τις μνημονιακές πολιτικές που προσπάθησαν να μας επιβάλουν μέσα από αρκετά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν «σχεδόν ομόφωνα» όπως λέγεται. Τελικά ήμασταν το μοναδικό πολιτικό Κίνημα που καταψηφίσαμε τα νομοσχέδια κοινωνικής αναλγησίας και ένα προϋπολογισμό προπομπό όσων έμελλε να ακολουθήσουν.

Αυτό που ακολούθησε ήταν η απόφαση του eurogroup τις πρωινές ώρες της 16^ης Μαρτίου. Είναι ακόμη μια προσπάθεια επιβολής της χρεοκρατίας στον κυπριακό λαό. Είναι επικίνδυνη και απαράδεκτη απόφαση που ζητούσε να μας στερήσει από τον μεγαλύτερο τομέα ανάπτυξης της χώρας, ενώ παρουσιαζόταν ως η λύση για έξοδο από την κρίση.

Εμείς ως Οικολόγοι ουδέποτε στηρίξαμε την υπερτροφία του τραπεζικού τομέα στη χώρα μας, ούτε την συσσώρευση των κεφαλαίων των ξένων ή ντόπιων, ούτε την σκανδαλώδη εξυπηρέτηση μιας λογικής άκρατης και χωρίς όρια «ανάπτυξης». Πάντα μιλούσαμε για την ανάγκη αλλαγής του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας μας. Αλλά η αλλαγή δεν γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο ή παίζοντας ρωσική ρουλέτα. Η αλλαγή γίνεται αειφορικά, με τρόπο που να εμπεριέχει την ομαλή μετάβαση στη νέα κατάσταση. Δεν γίνεται με την επιβολή ελεύθερης πτώσης από τα 10.000 μέτρα χωρίς αλεξίπτωτο και χωρίς δίκτυ ασφάλειας.

Εμείς με παρρησία λέμε «ναι» στο νοικοκύρεμα του τραπεζικού τομέα, λέμε «ναι» στην μείωση του όγκου των καταθέσεων, λέμε «ναι» στην καταπολέμηση των φαινομένων της διαφθοράς και το ξέπλυμα παράνομου χρήματος.

Σε αυτό το νομοσχέδιο όμως που δυστυχώς έφερε η δική μας κυβέρνηση ενώπιων μας εμείς λέμε «όχι». Δεν θα επιτρέψουμε να μας επιβάλουν αυτό που ουσιαστικά οδηγεί στην υποδούλωση του λαού μας για πολλά πολλά χρόνια σε μια επαχθή χρεοκρατία . Σε μια νέα μορφή αποικιοκρατίας. Όσα χρειάζονται να γίνουν μπορούμε να τα κάνουμε και μόνοι μας. Κατακρίβειαν ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ μόνοι μας. Ξέρουμε τι κάναμε λάθος πλέον. Ξέρουμε τη συνταγή.

Λένε ότι χρειάζεται αρετή και τόλμη η ελευθερία. Ας πούμε σήμερα τολμηρά «όχι» αλλά μετά πρέπει να αποδείξουμε την ικανότητα μας να διαχειριστούμε το «όχι» στην πράξη με φρόνηση και αποφασιστικότητα και αρετή.  Διότι την αρετή οφείλουμε να την δείξουμε εφαρμόζοντας επιτέλους αυτά που χρειάζονται για την αειφόρο ανάπτυξη της χώρας μας και του λαού μας, χωρίς καταφυγή σε συνταγές ύφεσης, κοινωνικής αποσάθρωσης και περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Κάτω η χρεοκρατία.

Ευχαριστώ.