Με τη δύναμη της ψυχής των Hibakusha

Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους Πάνο Τριγάζη και Πανίκο Νεοκλέους γιατί μου έδωσαν την μοναδική ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά κάποιους από τους Hibakusha, τους επιζώντες του πυρηνικού ολοκαυτώματος της Χιροσίμα και Ναγκασάκι.

Από τα μαθητικά μου χρόνια – όταν έκανα μία σχολική έρευνα για την πυρηνική επίθεση των ΗΠΑ το 1945 κατά των Ιαπώνων – είχα αυτή την έφεση και ανάγκη. Με ενδιέφερε και με προκαλούσε η ιδέα να γνωρίσω ανθρώπους που έζησαν αυτό τον εφιάλτη, είδαν το θανατηφόρο μανιτάρι να απλώνει στον ουρανό και βίωσαν τη καυτή ανάσα του θανάτου. Το πυρηνικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα – κι’ αυτό της Ναγκασάκι που ακολούθησε – ήταν και παραμένουν μοναδικές εμπειρίες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι έγιναν μάρτυρες της τραγωδίας της χρήσης της ατομικής βόμβας, αποτέλεσαν τη ζωντανή απόδειξη ότι δεν μπορεί η ανθρωπότητα να παίζει το παιγνίδι του πυρηνικού ανταγωνισμού.

Όσοι από εμάς πιστεύουν στην παγκόσμια ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό, πρέπει να θεωρούν μεγάλη τους τιμή να γνωρίσουν προσωπικά αυτά τα ζωντανά μνημεία της ανθρώπινης μανίας για αυτοκαταστροφή. Ας είναι καλά λοιπόν οι δυο φίλοι και ιδιαίτερα ο ερευνητής συγγραφέας Πανίκος Νεοκλέους, οι οποίοι με προσκάλεσαν να συναντήσω και να μιλήσω για λίγο τη σημαδιακή 15^η Αυγούστου, στα πλαίσια της πρόσφατης επίσκεψης του «Πλοίου της Ειρήνης».

Κάνω ιδιαίτερη αναφορά στον Πανίκο Νεοκλέους γιατί ο αφιερωμένος αυτός αγωνιστής της Ειρήνης, επέμενε να επισκεφθούν η ομάδα των Hibakusha, την ημικατεχόμενη Λευκωσία και να αγγίξουν το πρόβλημα της διχοτόμησης του νησιού μας. Είχε την ιδέα να ενημερώσει τους ξεχωριστούς ξένους μας για την προσπάθεια για επανένωση του λαού και απελευθέρωση της Κύπρου. Ξεχωριστή περίπτωση βεβαίως για την οποία ενημερώθηκαν οι Ιάπωνες ειρηνιστές, είναι η ιστορία του ζεύγους Γιώργου Μαραθεύτη και Φετχί Ακιντζί, οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι το 1974 να πυροβολούν ο ένας εναντίον του άλλου και οι οποίοι, αφού εντόπισαν ο ένας τον άλλο μέσα από το βιβλίο του Π. Νεοκλέους «Οι αγνοηθέντες του ‘74», έγιναν φίλοι κι αγωνίζονται πλέον μαζί για την Ειρήνη στην Κύπρο. Ο Π. Νεοκλέους φιλοξένησε την ομάδα των Hibakusha και τους συνοδούς τους στη Λευκωσία, τους ξενάγησε στην Πράσινη Γραμμή και στην κατεχόμενη Λευκωσία μέσω του οδοφράγματος της οδού Λήδρας. Συγκλονιστική ήταν η σκηνή που περιγράφει ο Π. Νεοκλέους την οποία αφηγείται με ιδιαίτερη συγκίνηση. Ντάλα μεσημέρι εκεί κοντά στην Αγιά Σοφιά της Λευκωσίας, παρατήρησε δύο υπερήλικες Hibakusha να ψηλαφούν ένα παμπάλαιο πέτρινο τοίχο και στη συνέχεια να τον σπρώχνουν δυνατά. Στην ερώτηση που τους υπέβαλε για το σκοπό της πράξης τους του είπαν: «ξέρουμε ότι δεν μπορούμε με τα χέρια μας να ρίξουμε τον τοίχο της διαίρεσης του νησιού, μπορούμε όμως με τη δύναμη της ψυχής μας».

Η δύναμη της ψυχής των υπερήλικων Hibakusha δείχνει το δρόμο που πρέπει να πάρει και η δύναμη της δικής μας ψυχής. Ιδιαίτερα μετά τις εμπειρίες του δικού μας οικονομικού ολοκαυτώματος, πρέπει να καταλάβουμε την αξία των πραγμάτων σε αυτόν το μάταιο κόσμο. Να δώσουμε τη δύναμη της ψυχής μας στον αγώνα για την ελευθερία της χώρας μας, τη συμφιλίωση και τη συνεννόηση μεταξύ μας, τη συγγνώμη και τη συγχώρεση, αλλά και την κοινή απόφαση για το κτίσιμο όχι ενός τοίχους, αλλά του κοινού μας μέλλοντος. Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση να βλέπω την πλειοψηφία των Κυπρίων να έχουν συνηθίσει με τη διχοτόμηση, να μην τους ενοχλεί – ή τουλάχιστον να μην τους ενοχλεί τόσο όσο να θέλουν να αγωνιστούν για να την ανατρέψουν – και να αντέχουν την παρουσία του «τοίχου». Ας μας εμπνεύσει η ενέργεια των Hibakusha, και με τη δύναμη της ψυχής μας να καταρρίψουμε το τείχος της κατοχής.