Πανιερώτατε
Σεβαστό
Ιερατείο
Κύριε
Πρόεδρε της Κοινότητας Πηγαίνεια
Συμπατριώτες,
συμπατριώτισσες,
Μαζευτήκαμε σήμερα στον ιερό ναό Αγ. Χαραλάμπους για να
τιμήσουμε την μνήμη των νεκρών της ακριτικής κοινότητας των Πηγαινειών που
έπεσαν μαχόμενοι ενάντια στην Τουρκική επιθετικότητα ή νεκροί ως θύματα των
φονικών βομβαρδισμών της Τουρκικής αεροπορίας.
Στην ιερή παράταξη των νεκρών που με το αίμα τους πότισαν
το ιερό δέντρο της Κυπριακής Ελευθερίας, η μικρή αυτή κοινότητα, τα Πηγαίνεια
έδωσε βαρύ και ασήκωτο το παρόν της.
Τιμούμε τη μνήμη επτά νεκρών της κοινότητας, μιας μικρής
κοινότητας που σήμερα δεν αριθμεί περισσότερο από λίγες δεκάδες ηλικιωμένων
κατοίκων. Η αναλογία του πόνου, της απώλειας αλλά και της τιμής είναι μεγάλη.
Πολλοί μπορεί να διερωτώνται εάν το γεγονός είναι τυχαίο. Αν τα Πηγαίνεια, ένα
χωριό γαντζωμένο στην πλαγιά της κακοτράχαλης Τυλληρίας, έχει στη μοίρα του
γραμμένο να προσφέρει βαρύ τίμημα για τη λευτεριά. Πως είναι δυνατόν ένα τόσο
μικρό χωριό - διερωτούνται - να παίρνει το δυσανάλογο μερίδιο της τραγικής
απώλειας μέσα σε δέκα χρόνια, επτά ανθρώπων του; Είναι σαν να αποφάσισε η μοίρα
να ξεκληρίσει την ηρωική αυτή κοινότητα.
Αλλά για να είμαστε σήμερα εδώ, πάει να πει ότι η μοίρα
νικήθηκε. Τα τέκνα των Πηγαινειών, αυτά που χάθηκαν άδικα από τις βόμβες των
αεροπλάνων και αυτά που αγωνίστηκαν και έπεσαν ηρωικά μαχόμενα απέναντι στον
Τούρκο κατακτητή στοιχειώνουν το παρόν
και προδιαγράφουν το μέλλον του τόπου αυτού. Όχι, λοιπόν. Τα Πηγαίνια δεν
παραδόθηκαν στον κατακτητή. Το μαρτυρούν οι νεκροί της κοινότητας, το μαρτυρούν
οι ζώντες ηρωικοί Πηγαινιώτες.
Σήμερα τιμούμε λοιπόν επτά άξια τέκνα της κοινότητας ως
ακολούθως:
Παύλο Μαυρογένους, Μαρία και Κώστα Χαραλάμπους Καρού,
Γεωργία Νικολάου, Ανδρεά Αντωνίου, Σάββα Λοΐζου και Κρίνο Χαραλάμπους Ηλία.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Στα μνημόσυνα των ηρώων είναι ύβρις η φλυαρία. Όταν μνημονεύεται
η άγια θυσία ή ο άδικος χαμός, οι
πολιτικοί λόγοι πρέπει να είναι σεμνοί και λιτοί. Χωρίς αναφορές σε σύγχρονες
πολιτικές σκοπιμότητες ή πρόσκαιρες και καιροσκόπες επισημάνσεις. Είναι ύβρις
να επιχειρείται η αποκόμιση κύρους και εγκυρότητας για σύγχρονες πολιτικές
σκοπιμότητες από το μέγεθος της τιμής και της δόξας των νεκρών.
Θα παραμείνω λοιπόν στο αυτονόητο. Οι άνθρωποι, αυτοί, οι
επτά ήρωες και νεκροί της κοινότητας Πηγαινειών, δεν έδωσαν τη ζωή τους για μια
χαμένη υπόθεση. Δεν στερήθηκαν της «ζωής το φως το λαμπρόν» - από τα γεννοφάσκια
της η μικρή γεωργία, για «ένα πουκάμισο αδειανό», για μια πλάνη οικτράν και
επώδυνη. Αυτά τα βουνά, το πυκνό δάσος που μας περιβάλλει ,οι νεκροί μας που
μας κοιτούν εναγωνίως μας επιβάλλουν τον
ασταμάτητο αγώνα για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ναι, γι’ αυτό το αγνό και θρυλικό ιδανικό
έδωσαν τη ζωή τους οι επτά ήρωες και νεκροί της κοινότητας των Πηγαινειών.
Έπεσαν στον αγώνα για να κρατηθεί αυτή η αγνή γη, η γη της
Αγ. Ελένης και της Παναγίας της Γαλόκτιστης, και κατ’ επέκταση η μικρή μας
πατρίδα Κύπρος, ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να πάει χαμένος. Κερδήθηκε στα
μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας. Δεν μπορεί να χαθεί στα σαλόνια της πολιτικής
ίντριγκας και των συμφερόντων.
Οι νεκροί που τιμούμε σήμερα, κρατάνε στα χέρια τους το
σχοινί μιας καμπάνας. Είναι η καμπάνα της συνείδησης και του χρέους απέναντι
στην ιστορία, απέναντι στο υπέρτατο ιδανικό της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Κάθε που κάνουμε
εμείς – οι λοιποί οι ζώντες και περιλυπόμενοι – να ξεχάσουμε το χρέος μας, οι
βιγλάτορες της συνείδησης μας, οι 7 νεκροί των Πηγαινειών, σημαίνουν το
σήμαντρο.
Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρις.
Άξια τέκνα της πατρίδας, άξια τέκνα της Τυλληρίας. Παύλο
Μαυρογένους, Μαρία και Κώστα Χαραλάμπους Καρού, Γεωργία Νικολάου, Ανδρεά Αντωνίου,
Σάββα Λοΐζου και Κρίνο Χαραλάμπους Ηλία.
Άξιοι. Αιωνία η μνήμη αυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου