Νερό στο κρασί μας

Θα τολμήσω να απαντήσω στην πρόκληση του Προέδρου του ΔΗΣΥ  κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος μιλώντας το πρωί του Σαββάτου 7/1/17 από το ραδιόφωνο του Τρίτου προγράμματος του ΡΙΚ, ρώτησε τους αρχηγούς των πέντε κομμάτων, αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πετύχει συμφωνία κατάργησης των εγγυήσεων και αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων στη Γενεύη , θα την απορρίψουμε γιατί θα είναι παρών και ο Ακιντζί.

Η δική μου θέση είναι ότι η παρουσία του Ακιντζί δεν αποτελεί το κύριο πρόβλημα. Αν τη συμφωνία της κατάργησης των εγγυήσεων και της αποχώρησης των στρατευμάτων την πετύχει  ο Νίκος Αναστασιάδης, με την ιδιότητα του ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ας είναι παρών όποιος θέλει, ακόμα και ο… Χατζηπετρής.

Αλλά οφείλω με την σειρά μου να  προκαλέσω τον κύριο Αβέρωφ Νεοφύτου αφού πρώτα παραθέσω απόσπασμα της γραπτής πρότασης του Προέδρου Αναστασιάδη για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις όπως αυτή κατατέθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων:

«Εκ των όσων έχουν εκτεθεί καθίσταται σαφές ότι οι όποιες στρατιωτικές εγγυήσεις όχι μόνο δεν απαιτούνται αλλά αποτελούν και αναχρονισμό, αφού, μεταξύ άλλων:

Α. Πλήττουν την ανεξαρτησία και κυριαρχία ενός κράτους μέλους των Η.Ε. και της Ε.Ε. και έρχονται σε αντίθεση με τον χάρτη των Η.Ε. και το διεθνές δίκαιο.

Β. Με δεδομένη τη θέση της Ελλάδας ότι δεν επιθυμεί να συνεχίσει ως εγγυήτρια δύναμη και εκείνη της Βρετανίας  πως για να παραμείνει εγγυήτρια θα πρέπει να το ζητήσουν και οι δυο κοινότητες, ως επίσης το γεγονός ότι τα σημερινά διεθνή δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά σε σύγκριση με το 1960, άλλα και λαμβάνοντας υπόψιν τα γεγονότα του 1974 και τη μέχρι σήμερα επικρατούσα κατάσταση, η όποια παρουσία τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων ή εγγυητικών δικαιωμάτων της Τουρκίας μετά τη λύση θα αποτελούσε μια ετεροβαρή ρύθμιση εις βάρος της Ε/Κ  κοινότητας, αφού λόγω ισχύος και αποστάσεως της Τουρκίας θα θεωρείτο ως μια μόνιμη απειλή εναντίον των Ελληνοκυπρίων.

Γ. Θέτουν υπό την κηδεμονία ή την επιρροή της εγγυήτριας τη μία των κοινοτήτων και κατ’ επέκταση το Κράτος, με κίνδυνο αποσταθεροποίησης ή και ενίσχυσης των ρευμάτων απόσχισης.

Δ. Πέραν των όσων έχουν εκτεθεί, η τυχόν παροχή εγγυήσεων για διασφάλιση της μίας κοινότητας θα ανέτρεπε την πολιτική ισότητα και θα καλλιεργούσε αίσθημα υπεροχής της υπό εγγύηση κοινότητας έναντι της άλλης, με συνέπεια αντί της συναίνεσης την πρόκληση συνεχών αδιεξόδων και αποσταθεροποίηση.

Ε. Υποβαθμίζουν τη δυνατότητα των Κυπρίων πολιτών να διαχειριστούν από κοινού τη τύχη και το μέλλον της πατρίδας τους, συντηρώντας την καχυποψία και συνεπώς την ανασφάλεια ως προς τις προθέσεις εις όσους τυχόν θα παραχωρούντο εγγυητικά δικαιώματα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, τυχόν πρόνοια για συνέχιση του καθεστώτος στρατιωτικών εγγυήσεων θα οδηγούσε σε απόρριψη της συμφωνίας για επίλυση του Κυπριακού».

Αυτή είναι η θέση Αναστασιάδη πριν από τρεις μήνες.  

Και ερωτώ: Αυτή είναι η θέση που θα τηρήσουμε μέχρι τέλους στην Γενεύη; Είναι κόκκινη γραμμή οι εγγυήσεις και τα στρατεύματα; Εάν έτσι έχουν τα πράγματα γιατί δεν αποδεχθήκατε την έκδοση ομόφωνου σχετικού ψηφίσματος από την Βουλή κύριε Νεοφύτου (μαζί βεβαίως με τον κύριο Άντρο Κυπριανού του ΑΚΕΛ);

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναλύει μέσα σε 284 λέξεις γιατί είναι εγκληματικό να γίνουν αποδεκτές οι τουρκικές εγγυήσεις και η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων, μετά την ολοκλήρωση της εφαρμογής της συμφωνίας.  Εμμένουμε σ’ αυτό ή βάζουμε και σε αυτό «νερό στο κρασί μας»!