Ποιός θυμάται τον Πανίκο Δημητρίου;

Στις 17/1/1975 σε διαδήλωση κατά της Βρετανικής πολιτικής διαχωρισμού και διχοτόμησης που ακολουθεί διαχρονικά η Βρετανία, σκοτώθηκε από Βρετανικό τεθωρακισμένο ο μαθητής Πανίκος Δημητρίου.

Ήταν τότε που οι Βρετανοί αποφάσισαν να μεταφέρουν χιλιάδες Τουρκοκύπριους, οι οποίοι είχαν καταφύγει στη Βάση Ακρωτηρίου, στις κατεχόμενες από τους Τούρκους περιοχές για να καταλάβουν τις εστίες και περιουσίες των Ελληνοκυπρίων, που λίγους μήνες πριν εκδιώχθηκαν βίαια από τους Τούρκους εισβολείς. Η συγκεκριμένη ενέργεια των Βρετανών αποτελεί σημαντικό σταθμό στην πορεία του Εθνικού ξεκαθαρίσματος και του Εθνοτικού διχασμού. Επόμενος σταθμός ήταν η συμφωνία της Γ’ Βιέννης, η οποία ολοκλήρωσε τη μεταφορά (πολλές φορές και παρά τη θέληση τους) όλων των Τουρκοκυπρίων από τις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, στα κατεχόμενα. Ηρήσθω εν παρόδω, ότι τις πρόνοιες που αφορούσαν την προστασία των Ελλήνων της Καρπασίας, που περιελάβανε η συμφωνία της Γ’ Βιέννης, οι Τούρκοι ουδέποτε τις εφάρμοσαν.

Αν και μετείχα προσωπικά, ως δωδεκάχρονο μαθητούδι στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Πανίκου Δημητρίου, ομολογώ ότι με τα χρόνια η ημερομηνία θάφτηκε μέσα στα τρέχοντα. Οι βιωματικές μνήμες όμως δεν έσβησαν.

Αφορμή για να ξαναζωντανέψουν ήταν το αρθρίδιο του Γ. Σέρτη στην εφημερίδα Φιλελεύθερος. Ο αγαπητός κ. Σέρτης μάλιστα μας πληροφορεί ότι εκ μέρους της οικογένειας του δολοφονηθέντος Πανίκου Δημητρίου, παρέστη στο δικαστήριο ο 29χρονος (τότε) δικηγόρος Νίκος Χρυσάνθου Αναστασιάδης. 

Σύμπτωση: Δέκα πόντους αριστερά στο ίδιο ύψος, στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας, εντοπίζεται μια φωτογραφία από το φύλλο της εφημερίδας του 1964, μια φωτογραφία της τότε πενταμερούς διάσκεψης που συνήλθε για να λύσει το Κυπριακό μετά τα αιματηρά γεγονότα των Χριστουγέννων 1964. Η διάσκεψη – και τότε – δεν έφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Λίγες μέρες μετά είχαμε τα αιματηρά γεγονότα στον Μούτταλο και την επίθεση της Τουρκίας στην Τηλλυρία. Ο τίτλος όμως έλεγε «ενθαρρυντικόν συμπέρασμα από τας εργασίας της Ολομέλειας της Διάσκεψης στο Λονδίνο» και «ενιαίον μέτωπο Κύπρου – Ελλάδος».

Σήμερα ποιός θυμάται τον Πανίκο Δημητρίου; Αμφιβάλλω αν τον θυμάται ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης! Ποιός θυμάται γιατί σκοτώθηκε και ποιοί τον σκότωσαν; Αντίθετα, οι δολοφόνοι του ανακηρύσσονται πάλι «εγγυητές» και «προστάτες» μας. Είναι εκεί για να προστατεύσουν τα συμφέροντα τους και συμμαχούν και πάλιν με τους Τούρκους για να βάλουν τρικλοποδιές στον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Κοτζιά. Και κάποιοι – από την «Ελληνοκεντρική» (τάχα) παράταξη του Νίκου Αναστασιάδη τους χειροκροτούν. Όσο για τους άλλους, που κάποτε – για να αποδυναμώσουν ακριβώς το ρόλο των Βρετανών – έκαναν παντιέρα τη Διεθνή Διάσκεψη και την εμπλοκή της Ρωσίας, τι να πω; Κάθονται απαθείς και παρακολουθούν τον εξευτελισμό των πάγιων συνεδριακών τους αποφάσεων, την εξαφάνιση της Διεθνούς Διάσκεψης, το πανηγυρικό come-back των Βρετανών και τον συντονισμένο εξευτελισμό της Ρωσίας.

Τα λάθη επαναλαμβάνονται. Οι προσδοκίες παραμένουν οι ίδιες. Και όπως είπε και ο Μαρξ: «η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως φάρσα και μετά ως τραγωδία».