Νήσος τις, έστι

Υπάρχει ένα πολύπαθο νησί, νησί σταυροδρόμι των κατακτητών και των μεγάλων αφεντικών της γης, χρυσοπράσινο φύλλο στους άγριους ανέμους της ιστορίας.

Δέκα χιλιάδες χρόνια ακατάλυτα, το νησί μας έζησε πικρές ώρες και σκοτεινές περιόδους.

Μια από τις πιο σκοτεινές μέρες μας, μέρα που τη ζήσαμε η σημερινή γενιά των Κυπρίων, ήταν η 15^η Ιουλίου του 1974 όταν με το προδοτικό και ξενοκίνητο πραξικόπημα επιχειρήθηκε η ανατροπή της συνταγματικής τάξης και η δολοφονία του εκλεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Λίγες μέρες μετά, η Τουρκία, χρησιμοποιώντας προσχηματικά το πραξικόπημα και την συνθήκη εγγυήσεως, εισέβαλε στο νησί μας, με τη στήριξη των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ και την ανοχή της διεθνούς κοινότητας.

Αυτές τις μέρες τιμούμε – σαράντα τρία χρόνια μετά – τους ήρωες της αντίστασης στο πραξικόπημα και στην Τουρκική εισβολή, τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, τους ζωντανούς που έμειναν να μετρούν τις θύμισες και να βιώνουν την απόγνωση της «άνετης προσωρινότητας». Μιας άνετης προσωρινότητας που σημαδεύτηκε από  αλλεπάλληλα κύματα κοινωνικών και οικονομικών κρίσεων. Χρηματιστήριο, Ήλιος, Μαρί, οικονομική χρεωκοπία. Μια αλυσίδα γεγονότων που χάραξαν πληγές στη συλλογική συνείδηση. Μια αλυσίδα καταστροφών που στη νοσηρή αντίληψη κάποιων «λογικών» μπορούσε να αλυσοδέσει το όραμα για λευτεριά και την απαίτηση για δικαιοσύνη.

Αλλά έχουμε διαψεύσει τους «λογικούς και τους φρονίμους», τους «φωτισμένους που θέλησαν να μας αλλάξουν τα φώτα» κατά πως λέει και ο ποιητής ήρωας της αντίστασης κατά του φασισμού Δώρος Λοΐζου.

Είναι γι’ αυτό το λόγο που θα ήθελα να μου επιτραπεί να καταθέσω τον θαυμασμό και την εκτίμηση μου στο λαό μας. Προδομένος από εχθρούς και φίλους, ενίοτε και από την ίδια την ηγεσία του, παρά την κούραση και την απογοήτευση των δεκαετιών, παρά τις αλυσίδες της άνετης προσωρινότητας  και των κοινωνικών και οικονομικών κρίσεων – αυτός ο λαός στέκεται  όρθιος  στις επάλξεις της Ιστορίας, υπερασπιζόμενος το δίκαιο όλου του κόσμου.

«Εσείς έχετε τα κατοχικά στρατεύματα, εμείς έχουμε το δίκαιο» φέρεται να είπε στον Τσαβούσογλου, ο Νίκος Κοτζιάς στο κρίσιμο εκείνο δείπνο της Πέμπτης 6^ης Ιουλίου στο Κρανς Μοντανά.

Και είναι αυτή ακριβώς η συγκυρία της ολοκλήρωσης ενός ανεπιτυχούς δεκάχρονου κύκλου διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, που σηματοδοτείται από την πρόσφατη αποτυχία της πενταμερούς διάσκεψης στο Κρανς Μοντανά, που μας υποχρεώνει σε έναν ειλικρινή απολογισμό.

Η αυτοκριτική είναι αναγκαία: Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι, ας το ομολογήσουμε, το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας, έχει πτωχεύσει, έχει αποτύχει. «Όλες μας οι εμπνεύσεις στραβωθήκαν και αποτύχαν», όπως λέει και ο τραγουδοποιός. Έχουν προσκρούσει πάνω στο βράχο της Τουρκικής αδιαλλαξίας, τη μεγαλομανία του νεοσουλτάνου Ερντογάν και την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας.

Χρειαζόμαστε νέα αρχή, νέα πορεία, μια αναγέννηση των συλλογικών μας οραμάτων, διεκδικήσεων και πολιτικών. Διότι όπως είπε και ο μεγάλος επιστήμονας του 20^ου αιώνα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν «είναι ανόητο να περιμένεις να έχεις άλλο αποτέλεσμα όταν ακολουθάς την ίδια διαδικασία».

Ας έχουν λοιπόν υπόψη τους αυτή την επιστημονική αλήθεια όσοι ζητούν να επανέλθουμε  άρον άρον στο τραπέζι των αποτυχημένων ήδη διαπραγματεύσεων.

Σε αυτό το στάδιο επιβάλλεται καταρχήν η απόσυρση των απαράδεκτων και ατελέσφορων παραχωρήσεων προς την Τουρκία που έλαβαν χώραν κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων καταστροφικών διαπραγματεύσεων και η επέκταση και ενδυνάμωση των διμερών και διεθνών – ποικίλης μορφής – συμμαχιών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οφείλει να ζητήσει επίσημα στο επόμενο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταδικαστεί η Τουρκική αδιαλλαξία, η εμμονή στις αναχρονιστικές εγγυήσεις και στην παραμονή στρατευμάτων στο νησί μας αλλά και η Τουρκική προκλητικότητα στην Κυπριακή ΑΟΖ. Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να εγκαταλείψουν τη στάση του παρατηρητή και του επιτήδειου ουδέτερου.

Πρέπει να βγούμε από την κατήφεια και τη μιζέρια της ήττας. Να περάσουμε στην αντεπίθεση. Οφείλουμε να αντιτάξουμε την ελπίδα έναντι της καλλιέργειας του κλίματος του ωχαδερφισμού, της υποταγής και της «λυση-λιγούρας». Το σύνθημα «λύση να ‘ναι κι ότι να ‘ναι» είναι το ίδιο επικίνδυνο και απορριπτέο  με το «εμείς ποδά, τζείνοι ποτζιή». Όσοι υπηρετούν αυτά τα συνθήματα γίνονται τελάληδες της καταστροφής της Κύπρου και του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είτε με τη διχοτόμηση είτε με την καθολική υποδούλωση μας στον τουρκικό ηγεμονισμό.