Στροφή στον ήλιο

Για να τοποθετήσει ένας οικογενειάρχης στην Κύπρο φωτοβολταϊκή στέγη, που να καλύπτει τις ανάγκες ηλεκτρισμού για μια μέση οικία, του στοιχίζει σήμερα περίπου 12.000 ευρώ (+ΦΠΑ). Μια εγκατάσταση 7kw μπορεί να αποδώσει μέχρι 16.000kwh το χρόνο. Με τα σημερινά δεδομένα της επιδότησης συνεπάγεται ότι ο άνθρωπος αυτός θα πληρώνεται από το ταμείο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας περίπου 4500 ευρώ το χρόνο. Υπολογίζεται λοιπόν ότι στα πρώτα τέσσερα χρόνια (το πολύ σε πέντε χρόνια), ο άνθρωπος αυτός θα κάνει πλήρη απόσβεση της δαπάνης (συμπεριλαμβανομένων των δαπανών σε κατανάλωση ηλεκτρισμού, τόκων, φόρων κλπ). Μετά από πέντε χρόνια ο άνθρωπος αυτός θα μπορεί να εισπράττει περίπου 2000 μέχρι 3000 ευρώ το χρόνο από την «επένδυση» του αυτή, δηλαδή 4500 ευρώ που θα πληρώνεται από ταμείο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μείον το κόστος της κατανάλωσης που θα του χρεώνει η ΑΗΚ (ας πούμε κάτι μεταξύ 1500 με 2500 ευρώ το χρόνο εάν δεν έχει αύξηση η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος τα επόμενα πέντε χρόνια). Εάν καταναλώνει περισσότερο ηλεκτρισμό τότε το κέρδος του θα μειώνεται αναλόγως.

Εγώ θα ήθελα ο κάθε οικογενειάρχης να διευκολυνθεί να τοποθετεί τη δική του φωτοβολταϊκή στέγη. Θέλουμε να γεμίσει η Κύπρος φωτοβολταϊκές στέγες όπως γέμισε με ηλιακούς θερμοσίφωνες. Όσοι λένε ότι πρέπει να περιμένουμε τις καινούργιες τεχνολογίες που θα είναι πιο παραγωγικές (και συμφέρουσες) θα απαντούσα ότι ευτυχώς δεν έγινε το ίδιο με τους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Εάν περιμέναμε πότε θα είχαμε την καλύτερη τεχνολογία στους ηλιακούς θερμοσίφωνες θα ήμασταν ακόμα στο ηλεκτρικό ρεύμα για να ζεστάνουμε το νερό για να κάνουμε το μπάνιο μας. Η τεχνολογία προχωρά. Αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα, laptop, i-phone, συνεχώς εξελίσσονται, γίνονται πιο αποδοτικά και πιο «συμφέροντα». Όμως κανένας δεν μας εμποδίζει να αγοράζουμε ότι υπάρχει σήμερα διαθέσιμο και να μην περιμένουμε πότε θα βγει το καλύτερο και πιο φθηνό μοντέλο.

Μου λένε ότι εάν αντί να δεσμεύσουμε περίπου 2 εκατομμύρια (που προνοεί ο παρόν προϋπολογισμός του ταμείου των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας), δεσμεύσουμε τρία και τέσσερα εκατομμύρια για τα οικιακά φωτοβολταϊκά, τότε αυτά πιθανόν να μείνουν αδιάθετα (αφού ίσως να μην βρεθούν εκατοντάδες οικογενειάρχες για να κάνουν δαπάνη 12.000 ευρώ (+ΦΠΑ) για να έχουν απόσβεση σε 5 χρόνια) απαντώ: τότε θα μπορέσει η κυβέρνηση να υλοποιήσει με αυτά τα λεφτά την εισήγηση μας για δωρεάν τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στεγών σε οικίες πολύτεκνων οικογενειών ή απόρων οικογενειών ως αντιστάθμιση στη μείωση της ποιότητας ζωής τους λόγω οικονομικής κρίσης και των γνωστών μέτρων. Αν – όπως λένε οι αρμόδιοι – πιθανόν να απομείνουν ορισμένες χιλιάδες ευρώ μπορούν επίσης να αξιοποιηθούν από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, όπως π.χ. κοινότητες, για τη δημιουργία μικρών και ευέλικτων ηλιακών πάρκων μέχρι 20 kw (απαιτούμενη έκταση 200 m² περίπου).

Τώρα είναι η ευκαιρία. Στροφή στον ήλιο, για να εξαφανιστούν οι σκιές της οικονομίας της ρύπανσης και της ακριβής ενέργειας.

Ο ιπτάμενος Πρόεδρος

Δεν ξέρω εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην πρόσφατη αποστολή του στις Βρυξέλλες χρησιμοποίησε το ιδιωτικό του τζετ. Δεν ξέρω εάν η πολυπληθής υπουργική του συνοδεία, συνταξίδευσε μαζί του (εάν ναι, τότε η ιστορία θυμίζει το γνωστό παιδικό τραγουδάκι που λέγαμε μικροί κατά τη διάρκεια των εκδρομών που έλεγε «επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα…»).

Αυτό που ξέρω είναι ότι Κυβέρνηση και Βουλή πρέπει να ντρέπονται που σε εποχές μονόπλευρης λιτότητας, πρόεδρος και υπουργοί χρεώνουν τα δημόσια οικονομικά με 500.000 ευρώ κόστος, μόνο και μόνο για να γλυτώσουν λίγη ταλαιπωρία και δύο – τρεις ώρες ύπνου. Όταν αποδεσμεύτηκε πρόσφατα το σχετικό κονδύλι από την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών ο πρόεδρος της δήλωσε: «έχουμε ζητήσει το αντίγραφο της συμφωνίας που θα υπογραφεί με την εταιρεία Netjets αλλά διατηρούμε τις δικές μας επιφυλάξεις. Διατηρούμε επιφυλάξεις και ανησυχίες για το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συμφωνία έχει υπογραφεί χωρίς να ακολουθηθεί μια διαδικασία δημόσιων προσφορών».

Εξέφρασα οργή και αγανάκτηση για το αποτέλεσμα εκείνης της συνεδρίας της Επιτροπής Οικονομικών, καθώς από τη μια ακούστηκε η κραυγή πόνου των πολύτεκνων για τις περικοπές των επιδομάτων τους και από την άλλη, τα Κοινοβουλευτικά κόμματα αποδέσμευσαν το κονδύλι των 400 χιλιάδων ευρώ για το ιδιωτικό αεροσκάφος του Προέδρου της Δημοκρατίας (επιπλέον οι φόροι και τα καύσιμα) εκφράζοντας απλά… «επιφυλάξεις».

Ήταν μια συνεδρίαση στην οποία ακούσαμε την κραυγή πόνου, αγανάκτησης, απόγνωσης των πολυτέκνων. Η εκπρόσωπος της επαρχιακής Επιτροπής Πολυτέκνων Λευκωσίας ουσιαστικά μας είπε ότι ζητιανεύει για να μπορέσει να τροφοδοτήσει με γάλα και με τρόφιμα πολύτεκνες οικογένειες και την ίδια μέρα αυτή η Βουλή (και δεν ντρέπονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα), αποδέσμευσαν το τεράστιο ποσό των πέραν των 400 χιλιάδων ευρώ τον χρόνο για τα ταξίδια πολυτελείας του Προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς να υπάρχουν προσφορές, με δεδομένο ότι χρόνο με χρόνο αυξάνεται το ποσό ανά ταξίδι. Το συγκεκριμένο κονδύλι από 260 χιλιάδες ευρώ ανέβηκε στις 310 και τώρα στις 400 χιλιάδες το χρόνο και από 5 χιλιάδες ανά ταξίδι ανέβηκε στις 6,5 και τώρα στις 7 χιλιάδες ανά ταξίδι (επιπλέον οι φόροι και τα καύσιμα).

Ποιος ξέρει ποιος τρώει από αυτή την υπόθεση την ίδια στιγμή που τα παιδιά των πολυτέκνων πεινούν; Αυτά είναι τα χαΐρκα και το κατάντημα αυτής της Πολιτείας, Κυβέρνησης και Βουλής.

Δηλώνω σφοδρά αγανακτισμένος από την απόφαση της Επιτροπής Οικονομικών. Στην ίδια συνεδρίαση συζητήθηκε και το θέμα των επιδομάτων των φυλάκων του Μουσείου. Ψίχουλα. Διυλίζουμε τον κώνωπα. Τα περίφημα οικονομικά μέτρα της Κυβέρνησης είναι όπως τον ιστό της αράχνης. Αρπάζουν τα κουνουπάκια και τα μικρά έντομα και αφήνουν τα τεράστια έντομα να διαπερνούν.

Θεωρώ πως πρόκειται για μια φάρσα στην οποία δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι να μετέχουμε, έστω και με την άρνηση μας. Απαράδεκτο αυτό που έγινε και μάλιστα κατακρίνω τα κόμματα γιατί δεν έχουν την τόλμη να βγουν ανοικτά και να δικαιολογήσουν γιατί πήραν αυτή την απόφαση.

Στους καιρούς της λιτότητας, που όλοι καλούμαστε να περιορίσουμε δαπάνες και ιδιαίτερα της πολυτέλειας, τους καιρούς που οι πολύτεκνοι στέκονται στην ουρά για να πάρουν λίγο γάλα για τα παιδιά τους, αποτελεί μέγα πρόκληση να επιτρέπει η Βουλή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συνεχίζει αυτήν την σπατάλη.

Ρήξη, στον καιρό της κρίσης

Η υπερθέρμανση τομέων του τριτογενούς τομέα της οικονομίας, το φούσκωμα του τραπεζικού τομέα, η υπερβολική και υπερτροφική ανάπτυξη των χρηματοπιστωτικών και άλλων υπηρεσιών, το ευνοϊκό καθεστώς για οικονομικές δραστηριότητες που άφησαν πλούτο σε ορισμένους αλλά δεν δημιούργησαν πραγματικές υποδομές βιώσιμης ανάπτυξης, ήταν τα κύρια στοιχεία των πολιτικών που ακολούθησαν όλες οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Ο μεγαλοϊδεατισμός που χαρακτήριζε τους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς των τελευταίων 30 χρόνων, δεν συνεπήρε ποτέ τους Οικολόγους. Για τις θέσεις μας αυτές θεωρηθήκαμε από το κυβερνών οικονομικό και πολιτικό σύστημα ως ακραίοι, «εχθροί της ανάπτυξης» και περιθωριακοί. Μας είπαν οπισθοδρομικούς, μας είπαν φανατικούς, υπερασπιστές του περιβάλλοντος και εμπόδιο της ανάπτυξης.

Από την άλλη, η επίπλαστη αίσθηση ευημερίας οδήγησε σε πληθώρα λανθασμένων αποφάσεων και πολιτικών. Μια απ’ αυτές ήταν και ο υπερτροφισμός της δημόσιας υπηρεσίας, η δημιουργία ενός σπάταλου και αντιπαραγωγικού κράτους και η ανεξέλεγκτη διασπάθιση των δημοσίων πόρων. Ευθύνη γι’ αυτό έχουν βέβαια κυρίως τα κόμματα που κατά καιρούς συμμετείχαν στη διακυβέρνηση της χώρας (δηλ. ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ).

Ως Οικολόγοι, συνεπείς στην πολιτική μας θέση και φιλοσοφία και ενάντια σε ένα παγκόσμιο σύστημα των κερδών που λειτουργεί σε βάρος των ανθρώπων και της φύσης συμμετείχαμε στο διεθνές κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και σμίξαμε τις λιγοστές μας δυνάμεις με το ρεύμα των διαμαρτυρόμενων απλών πολιτών στην Γένοβα, την Κοπεγχάγη, την Θεσσαλονίκη κ.α., ενάντια στις πολιτικές που ακολουθούν το ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και η Διεθνής Τράπεζα.

Όσοι κυβέρνησαν αυτό το τόπο ουδέποτε έδωσαν βάση σε ό,τι έλεγαν οι Οικολόγοι. Δεν μας άκουσαν όταν διαπραγματεύονταν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στην Ευρωζώνη, όταν προειδοποιούσαμε για τα προβλήματα που θα προέκυπταν από τη σπουδή, τη βιασύνη και τον ενθουσιασμό που συνεπήρε όλους. Δεν μας άκουσαν όταν αποφάσιζαν τα μεγάλα έργα (που καταστρέφουν το περιβάλλον) με πρόσχημα την ανάπτυξη. Δεν μας άκουσαν όταν αποφάσιζαν να διευκολύνουν σκανδαλωδώς με δάνεια και χρέη την οικιστική ανάπτυξη και το real estate. Δεν μας άκουσαν όταν έστησαν μια οικονομία σε πήλινα πόδια, στηριγμένη πάνω στο εσωτερικό και εξωτερικό δανεισμό.

Τώρα μας καλούν να συμμετέχουμε στην ανάληψη συνευθύνης για τα επαχθή, αντιλαϊκά, αμφίβολης αποτελεσματικότητας και άδικα οικονομικά μέτρα που θα πλήξουν τις μικρές επιχειρήσεις, τους εργαζομένους, τη νεολαία, την οικογένεια.

Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα: Αφού δεν είμαστε υπεύθυνοι για το πρόβλημα, γιατί να είμαστε μέρος της λύσης; Ως Οικολόγοι, μετά από σοβαρό και βαθύ προβληματισμό καταλήξαμε στην υπεύθυνη πολιτική απόφαση να συμμετέχουμε στην ανάληψη της ευθύνης των αναγκαίων πλην επώδυνων αποφάσεων νοουμένου ότι θα οδηγήσουν σε λύση των προβλημάτων και όχι σε παράλυση της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής.

Βασική μας αρχή είναι «για κάθε τρία ευρώ που θα εισρέουν στα κυβερνητικά ταμεία, δύο ευρώ να επιστρέφουν πίσω στην αγορά μέσω της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, της καταναλωτικής δυνατότητας των εργαζομένων, της στήριξης της κοινωνικής συνοχής και της προστασίας του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των πολιτών».

Σε πρακτικό επίπεδο αυτή η φιλοσοφία εκφράζεται μέσω συγκεκριμένων μέτρων ανάπτυξης. Ως Οικολόγοι είχαμε καταθέσει επανειλημμένα τα τελευταία τρία χρόνια σωρεία εισηγήσεων που να οδηγούν στην πράσινη και σύγχρονη ανάπτυξη. Οι προτάσεις μας ελάχιστα ως καθόλου έγιναν δεκτές από την κυβέρνηση (αλλά δυστυχώς και από την αντιπολίτευση).

Όλη αυτή την περίοδο πριν από τη ψήφιση των οικονομικών μέτρων, με τη συμμετοχή μας σε ανεπάλληλες συνεδριάσεις και συσκέψεις, προσπαθήσαμε να πείσουμε τους αρμοδίους του υπουργείου οικονομικών για την αξία των προτάσεων μας για την Πράσινη Ανάπτυξη. Καταθέσαμε ολοκληρωμένα νομοσχέδια και μελετημένες εισηγήσεις με την ελπίδα ότι θα προσελκύαμε το ενδιαφέρον της πολιτικής ηγεσίας και των τεχνοκρατών του υπουργείου οικονομικών.

Απογοητευτήκαμε. Στην καλή μας διάθεση να προσφέρουμε στο διάλογο και να εμπλουτίσουμε την οικονομική πολιτική με την ιδεολογία της Πράσινης Ανάπτυξης και με τις προτάσεις μας για βιώσιμη οικονομία, η κυβέρνηση απάντησε με την γνωστή αδιαφορία της, την αφ’ υψηλού αντιμετώπιση και τον αυταρχισμό. Υπήρχαν στιγμές που νιώθαμε ότι μιλούσαμε σε έναν τοίχο και σε «ώτα μη ακουώντων», σε βαθμό προσβολής. Τελικά «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν». Ίσως μόνο η ρήξη με το κατεστημένο να προσφέρει μια εναλλακτική λύση στην κρίση.

Συμμετοχή Οικολόγων στη διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων στην Αυστραλία

Συμμετείχα στην διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή που συνόδευσε τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων σε επίσημη επίσκεψη, προσκεκλημένοι από το κοινοβούλιο της χώρας (Βουλή και Γερουσία) (4 – 13 Φεβρουαρίου 2012).

Η αποστολή στην Αυστραλία είχε για μένα και για το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών τρεις αντικειμενικούς στόχους:

α) Να έλθουμε σε επαφή ως Βουλή των Αντιπροσώπων με το πολιτικό κόσμο της Αυστραλίας και να παρουσιάσουμε τις θέσεις της Κύπρου στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού. Ιδιαίτερη σημασία και επικαιρότητα είχε το θέμα Ντάουνερ.

β) Να συναντήσουμε την πολυπληθή κυπριακή κοινότητα των Κυπρίων αποδήμων, να ενημερώσουμε για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και να ακούσουμε τα προβλήματα και τα αιτήματά τους.

Σε συνδυασμό των πιο πάνω πρόεκυψε ως προτεραιότητα η επαφή με τους ελληνικής καταγωγής πολιτικούς της Αυστραλίας που διαπρέπουν στα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας.

γ) Επιπρόσθετα – και ειδικότερα για το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών – δόθηκε η ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με το ανερχόμενο και σε πολύ σημαντική πολιτική θέση κόμμα των Αυστραλών Πρασίνων (THE  GREENS).

Στην Αυστραλία είχα την ευκαιρία να συναντήσω σημαντικά πρόσωπα, όπως για παράδειγμα με τον επικεφαλής του Πρασίνου Κόμματος της Αυστραλίας, Γερουσιαστή Bob Brown.

Ο κ. Brown εξέφρασε την σταθερή άποψη του ότι προβλήματα όπως το Κυπριακό δεν λύνονται με τη χρήση βίας και τις πολεμικές απειλές αλλά με την εφαρμογή των αρχών του δικαίου. Ο ίδιος δήλωσε ότι ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να αποδεχθεί στο σύγχρονο κόσμο οι μεγάλες χώρες να επιτίθενται στις μικρές και να εφαρμόζουν πολιτικές εθνικού ξεκαθαρίσματος (π.χ. εποικισμός). Παρομοίασε την περίπτωση  της Κύπρου με την υπόθεση του Θιβετ και καταδίκασε απερίφραστα και τις δύο περιπτώσεις κατοχής και εποικισμού.

Ευχαριστήρια επιστολή από Σχολή Τυφλών "Άγιος Βαρνάβας"

ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ «ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Λευκωσία, 30 Ιανουαρίου 2012

Αξιότιμο Βουλευτή Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

Κύριο Γιώργο Περδίκη

Βουλή των Αντιπροσώπων

Λευκωσία

Θέμα: Χριστουγεννιάτικη Γιορτή Σχολής Τυφλών

Αγαπητέ κύριε Περδίκη,

Κατ’ αρχήν επιτρέψετέ μου να σας ευχηθώ, με τη βοήθεια του Θεού, Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία και δημιουργικό έργο.

Θα ήθελα προσωπικά να σας εκφράσω θερμότατες ευχαριστίες για την τιμή που μας κάνατε να παρευρεθείτε και φέτος στη Χριστουγεννιάτικη Γιορτή της Σχολής παρά το βεβαρημένο σας πρόγραμμα. Το συνεχές ειλικρινές και θερμό σας ενδιαφέρον, μας συγκινεί βαθιά.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας μεταφέρω επίσης και τις ευχαριστίες του Προσωπικού, των Μαθητών και Εκπαιδευομένων της Σχολής Τυφλών, για την εδώ παρουσία σας.

Με μεγάλη εκτίμηση,

Ανδρέας Π. Χαπούπης

Διευθυντής Σχολής Τυφλών