Λοιπόν, για να τελειώνουμε δεν κάνουμε τους 56 βουλευτές 300; Να έχουν όλοι οι πολιτικοί ταγοί, δελφίνοι και γερασμένοι πολιτικοί την ευκαιρία τους να απολαμβάνουν τα βουλευτικά προνόμια. Ταξιδάκια και αφορολόγητα αμαξάκια σαράντα ίππων, γραφειάρες και γραμματείς, παχουλές συντάξεις και κοινοβουλευτικούς συνεργάτες. Δώστε και στον αρχιτέκτονα που βασανίζεται ο άνθρωπος 15 χρόνια να βολέψει στο λόφο με τα αρχαία το νέο κτίριο της Βουλής μας, ακόμα ένα πρόβλημα να λύσει: Πώς θα εντάξει στο κτίριο άλλες τόσες βουλευτικές σουίτες.
Τριακόσιοι να είναι οι βουλευτές παρακαλώ. Όπως τους γενναίους του Λεωνίδα που στάθηκαν εμπόδιο στους Μήδους «πότε από το χρέος μη κινούντες». Έτσι μπράβο. Γιατί δηλαδή η Ελληνική Βουλή έχει τριακόσιες έδρες και γιατί το Βρετανικό Κοινοβούλιο 650. Σύμφωνα με την αντίληψη των εμπνευστών των παρασκηνιακών σκοτεινών διαβουλεύσεων οι απαιτούμενες υποχρεώσεις σε όλα τα κοινοβούλια είναι λίγο πολύ οι ίδιες. Άρα, είτε για την Κύπρο μιλάμε είτε για την Ελλάδα, τον ίδιο αριθμό κοινοβουλευτικών χρειαζόμαστε. Έτσι είναι, «τι Λωζάνη, τι Κοζάνη». Να αυξήσουμε λοιπόν τον αριθμό των συγκλητικών γιατί δεν προλαβαίνουν λένε οι πενήντα έξι τις υποχρεώσεις τους. Γι’ αυτό και κάνουν οι περισσότεροι τόσες απουσίες από τα καθήκοντα τους, λείπουν τόσο πολύ στο εξωτερικό και ασχολούνται βεβαίως με τη Βουλή ως πάρεργο.
Να αυξήσουμε λοιπόν τον αριθμό των βουλευτών και να αυξήσουμε και το μέτρο για να καθαρίσουμε μ’ αυτούς τους ενοχλητικούς Οικολόγους. Πολύ καιρό ανεχθήκαμε τη διαφορά τους. Καιρός να τους κάνουμε πέρα. Αφού μπορούμε, αφού έχουμε τη δύναμη, αφού κανείς δεν πρόκειται να ρωτήσει «γιατί»; Ακόμα και αν αυτά τα καμώματα μας οδηγούν σε ένα «καπέλο» πολλών εκατομμυρίων για τους πολίτες αυτής της χώρας. Εμείς θα αυξήσουμε τους αριθμούς των βουλευτών μας – ακόμα και μέχρι τους 300 – και ας κάνουν το ακριβώς αντίθετο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Εμείς θα αυξήσουμε το κόστος της λειτουργίας του κοινοβουλίου και ας διάγουμε χρονιές κρίσης. Εμείς θα αποφασίσουμε ως βάρβαροι που δεν καταλαβαίνουν από νόμους και ηθική.
Σε μια εποχή που οι πολίτες βλέπουν τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται, να αυξάνονται οι άνεργοι, να οξύνονται τα κοινωνικά προβλήματα, το Κυπριακό να βαλτώνει και γενικώς να έχουμε τόσα – ως φωτισμένοι ηγέτες του τόπου – να κάνουμε, εμείς θέλουμε να τσιμεντώσουμε τις βουλευτικές μας πολυθρόνες και να βγάλουμε ρίζες γερές που να μην τις ταράζει ο αγέρας της λαϊκής θέλησης και των επιλογών των πολιτών.
Αυξάνεστε και πληθύνεστε βουλευτές της Κυπριακής Βουλής.
Γιώργος Περδίκης Πρόεδρος και Βουλευτής Κινήματος Οικολόγων - Συνεργασίας Πολιτών
4 σχόλια:
Αγαπητε κ. Περδίκη,
αντιλαμβανομαι το θυμό σας και την απογοητευση σας. Θα 'θελα να παρατηρησω τα εξης σε σχεση με την αυξηση των βουλευτων και το εκλογικο μετρο:
1) Η συζητηση για το εκλογικό μετρο (2, 3, 3,5%) ειναι κατά κάποιο τρόπο παραπλανητική. Πίσω από αυτην υπαρχει η ευρυτερη συζητηση για το ποιο εκλογικό συστημα είναι πιο δημοκρατικό και επιτρέπει τον πλουραλισμό. Νομιζω ότι είναι ένα θεμα που θα έπρεπε να αναδειχθεί.
2) Σε σχέση με το μέτρο, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια αγωνία στο κίνημα στο οποίο συμμετέχετε. Αν και η αλλαγή του εκλογικού μέτρου γύρω στο 3% γίνεται με τρόπο και σε στιγμή που προσωπικα θεωρώ εκ του πονηρού, ίσως αυτό το "σοκ" να ειναι μια ευκαιρια για το κινημα να αναλογιστεί γιατι στα τόσα χρόνια παρουσιας του δεν έπεισε ενα σημαντικο κομματι της κοινωνιας για τα πολιτικά του προτάγματα και γιατί δεν μπορεσε να αναδείξει πολιτικά πρόσωπα, πέρα από εσας και ενδεχομένως άλλα 1-2 άτομα. Αυτό που θελω να πω με άλλα λόγια είναι ότι το να αγκομαχεί το κίνημα για το όποιο εκλογικο μετρο, θα πρέπει να λεει κάτι και για το ίδιο το κινημα.
3) Η σημερινη ειδησεογραφία αναφερει οτι ζητήσατε συνάντηση με τον κ. Χριστόφια σε σχεση με το ζήτημα. Αληθεύει; Για την ορθοτητα της κινησης δεν ειμαι βεβαιος, αυτό ομως που βλέπω είναι ότι παίζετε στο γηπεδο τους: συναντησεις και παρασυναντησεις του ΑΚΕΛ με το ΔΗΣΥ για να μαγειρεψουν την προταση, συναντηση κι εσεις με τον κ. Χριστοφια. Ο κλασσικός κυπριακος τρόπος για "να τα εύρουμεν". Πολιτική συζήτηση πότε θα γίνει;
4) Σε σχεση με την αύξηση των βουλευτών, εχετε δίκαιο για τα οσα καταλογίζετε και τον τρόπο που αρκετοι (δεν) ασκούν τα καθήκοντα τους. Όμως η αναδειξη αυτου του ελλείματος για να αντιμετωπιστεί η πρόταση αύξησης, εντασσεται και αυτο σε μια μικροπολιτική λογική όπου ο καθενας θα εγκαλεσει τον άλλον μονο όταν βγουν τα μαχαιρια...
Προφανώς για τα πιο πάνω η πολιτική ευθύνη επιμεριζεται κατά τρόπο που στο κίνημα δεν αναλογεί ευθύνη. Αυτό όμως που θα δικαίωνε την παρουσία του (έστω κι αν αυτό δεν μεταφραζόταν σε εύρωστα ποσοστά) είναι η άρθρωση μιας εναλλακτικης πολιτικής άποψης και αντίληψης, η οποία σε συνδυασμό με το κύριο πρόταγμα της οικολογίας θα ήταν θελκτική και να μπορούσε να διεκδικήσει την επιστροφή στην πολιτική και την αναστροφή της ιδέας ότι "όλοι οι ίδιοι είναι".
Φιλικα
Αγαπητέ κύριε Κυριάκου,
Δεν είναι ούτε θυμός ούτε απόγνωση. Είναι πολιτική θέση.
Γιατί να θυμώσω και γιατί να απογοητευτώ; Δεν ξέρω νομίζετε την ποιότητα αυτών των ανθρώπων; Αλίμονο στον λαό μας. Όσον αφορά τις σημειώσεις σας για το εκλογικό σύστημα αλλά και την πορεία του Κινήματος μας πρέπει να σας πω ότι συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σας. Βεβαίως δεν αγκομαχεί κανείς για το ποσοστό. Όπως και ‘σεις λέτε είναι θέμα δημοκρατίας και πολυφωνίας και όχι αν θα αναδειχθεί ένα κόμμα (που έμεινε στο 2% για 10 χρόνια) ξανά στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Διαφωνώ μόνο στο τελευταίο που υπαινίσσεστε περί της απουσίας άρθρωσης, εναλλακτικής πολιτικής άποψης και αντίληψης κλπ κλπ. Μήπως δεν είναι ακριβώς αυτό που οδηγεί τους δύο μεγάλους στις αποφάσεις τους; Μήπως δεν είναι ακριβώς αυτό που γίνεται και μας στοιχίζει τον «αποκεφαλισμό» (ή τουλάχιστον αυτό που νομίζουν αποκεφαλισμό); Μήπως έτσι αναδεικνύεται ότι η άποψη «όλοι οι ίδιοι είναι» ήταν εσφαλμένη;
Σας ευχαριστω για την απαντηση και τις σκεψεις. Ως προς το τελευταιο σχολιο, νομιζω ότι η εξηγηση της προτασης των κομματων εχει να κανει με την "ενοχλητικη" παρουσια του κινηματος (και δευτερευοντως του ΕΥΡΩΚΟ) στην πολιτικη σκηνη. Πιστευω, ομως, οτι η ενοχληση τους δεν πηγαζει απο το φοβο μηπως η "εναλλακτικη προταση" βρει ακροατηριο. Τα 10 χρονια παρουσιας ηταν αρκετα για να δοκιμαστουν τα όρια του εγχειρηματος. Απλά ειστε πολυ "μικροι" για δημιουργείτε προβλημα στη Βουλη και στο Εθνικο. Προφανως δεν ασπαζομαι την λογική, την περιγραφω ομως με την κυνικοτητα με την οποια υποθετω οτι εχει σχεδιαστει.
Παραπέρα, δεν εχω αποψη για τις τασεις στο εκλογικο σωμα και κατα ποσον υπαρχουν μετρησεις αυτη τη στιγμη, αλλά ισως θα ηταν και η ευκαιρια για το κινημα να "πιασει" το όριο και να ξεφυγει απο το συνδρομο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ: θα μπει, δεν θα μπει, θα μπει, δεν θα μπει. Για να γινει αυτο, φανταζομαι χρειαζεται ενα πολιτικο σχεδιο και πολλη διαθεση για δουλεια απο το κινημα, ωστε να κατεβασει μια προταση που θα πειθει τους ανθρωπους της γενιας μου που ειναι (ή θα έπρεπε να ειναι) προνομιακος χωρος για εσας. Εκει στοχευε η παρατηρηση στο προηγουμενο μου σχολιο.
Εν αναμονη των εξελιξεων
Αγαπητέ κύριε,
Σεβαστές οι απόψεις σας και ιδιαίτερα ότι αφορά την «συνταγή» για κάτι καλύτερο από το 2%. Δεν πιστεύω ότι δεν αποτελεί η ενόχληση των «μεγάλων» ένα από τους λόγους της σύγκλισης τους στο θέμα του εκλογικού νόμου. Έχω προσωπική εμπειρία και επαφή μαζί τους και μπορώ να σας προσκομίσω καμμιά εκατοστή τουλάχιστον μαρτυρίες. Η ενόχληση τους είναι ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ, σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο «μικρά» πράγματα τους ενοχλούν. Δεν είναι θέμα αριθμών. Αυτοί παίζουν το ρόλο τους κάθε πέντε χρόνια. Η παρουσία των «μικρών ενοχλητικών είναι καθημερινή και δεν τη θέλουν.
Τελοσπάντων γλίτωσε η πολυφωνική δημοκρατία και τούτη τη φορά, όχι χάρις των τοποθετήσεων του «ναι μεν αλλά», αλλά χάρις στην τοποθέτηση ενεργών θαρραλέων πολιτών.
Δημοσίευση σχολίου