Την τελευταία μέρα του χρόνου γνώρισα τον Άλεξ Σάλμοντ (Alex Salmond). Είναι ο ηγέτης του Αυτονομιστικού Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας. Από τον Μάιο του 2007 έχει εκλεγεί από το κοινοβούλιο της Σκωτίας ως First Minister (αρχηγός της περιφερειακής κυβέρνησης). Είναι εξήντα έξι χρονών και έχει διατελέσει βουλευτής και στο Βρετανικό κοινοβούλιο. Τον Άλεξ Σάλμοντ μου τον σύστησε η Μικαέλλα Λοΐζου με ένα άρθρο της στην εφημερίδα Σημερινή τη μέρα των γενεθλίων του στις 31 Δεκεμβρίου 2011. Στο άρθρο της μετέφερε απόσπασμα της συνέντευξης του κ. Σάλμοντ από το περιοδικό Economist.
Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα ο κ. Σάλμοντ δηλώνει πεπεισμένος πως «η Σκωτία –ως ανεξάρτητο, πλέον, κράτος – θα έχει μέλλον λαμπρό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως εξηγεί, η χώρα του θα είναι πρωτοπόρος στον τομέα της ενέργειας. «Η Σκωτία προχωρεί στην ανάπτυξη καθαρών ανανεώσιμων ενεργειακών τεχνολογιών, που θα δώσουν ώθηση στο μέλλον παγκοσμίως», αναφέρει. Στόχος τους, είπε, είναι μέχρι το 2020 να υπερκαλύπτουν τις εγχώριες ανάγκες σε ρεύμα αποκλειστικά με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. «Αυτό θα επιτρέψει στη Σκωτία να γίνει βασικός εξαγωγέας ενέργειας στους Ευρωπαίους γείτονές μας», υπογραμμίζει, εξηγώντας ότι η ενεργειακή ασφάλεια είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στην εποχή μας και η Σκωτία διεκδικεί τα πρωτεία στον τομέα αυτόν».
Η κα. Λοΐζου ήθελε να παρουσιάσει με ποιό τρόπο ένας ηγέτης μιας μελλοντικής χώρας (της ανεξάρτητης Σκωτίας) έχει όραμα και φιλοδοξία για τη χώρα και το λαό του και να κάνει τις απαραίτητες συγκρίσεις με τους δικούς μας ηγέτες. «Ποιό είναι το μέγεθος της φιλοδοξίας μας;», διερωτάται η φίλτατη Μικαέλλα.
Εγώ – ως Οικολόγος – οφείλω να θέσω το ερώτημα αλλιώς, παρακάμπτοντας το ζήτημα του μεγέθους. Και ερωτώ: «Ποιό είναι το είδος της φιλοδοξίας μας»; Γιατί θέτω αυτό το ερώτημα; Διότι για όσους δεν το ξέρουν σήμερα η Σκωτία αποτελεί τη Μέκκα των επιχειρήσεων πετρελαίου. Εκεί εδρεύουν τα Ευρωπαϊκά τμήματα μεγάλων πολυεθνικών, εκεί έχουν δημιουργηθεί πανεπιστημιακά και ερευνητικά κέντρα για το πετρέλαιο και εκεί συνέρχονται να συνεδριάζουν οι πετρελαϊκοί εγκέφαλοι του κόσμου. Διότι στα ανοικτά της θάλασσας της Σκωτίας (στη Βόρεια Θάλασσα) βρίσκονται τα περίφημα κοιτάσματα της Μεγάλης Βρετανίας και της Νορβηγίας. Και ο κ. Σάλμοντ αντί να μιλά για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μιλά για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Γιατί ο άνθρωπος αυτός βλέπει πέραν από το σήμερα, πέραν του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, πέραν της εφήμερης και ληξιτελούς ανάπτυξης της ρύπανσης.
Εμάς οι ηγέτες μας, από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, έχουν αφιονιστεί με το φυσικό αέριο και οραματίζονται πλούτη και μεταξωτές κορδέλες. Η Σκωτία σχεδιάζει το μέλλον της με βάση τον άνεμο και η Κύπρος γυρίζει την πλάτη της στον ήλιο. Με άλλα λόγια – και με μια δόση λογοτεχνική – θα έλεγα ότι η Σκωτία γεμίζει τα πανιά της με ούριο αέρα και η Κύπρος ρίχνει σκιές στο μέλλον της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου