Ο Δρ. Ιχσάν Αλή, σήμερα

Την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου η Βουλή των Αντιπροσώπων με δήλωση του Προέδρου του σώματος, κ. Γιαννάκη Ομήρου τίμησε προ ημερήσιας διάταξης της ολομέλειας τη μνήμη του Τουρκοκύπριου πολιτικού Δρ. Ιχσάν Αλή. Ποιος όμως ήταν (και είναι) ο Δρ. Ιχσάν Αλή;

Ο Δρ. Ιχσάν Αλή γεννήθηκε το 1904 στο χωριό Βρέτσια στην Πάφο. Ο πατέρας του, που ήταν δάσκαλος, τον δίδαξε τα πρώτα του γράμματα. Αποφοίτησε από το ημιγυμνάσιο της Πάφου και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Τουρκικό Λύκειο Λευκωσίας. Μετέπειτα σπούδασε ιατρική στην Κωνσταντινούπολη και τη Γενεύη. Το 1934 η αγάπη του για την Κύπρο τον ώθησε να επιστρέψει και να υπηρετήσει στην Πάφο.

Κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη των ανθρώπων, μέσω της καθημερινής του επαφής μαζί τους και του έκδηλου ενδιαφέροντος που εξέφραζε για τα προβλήματα της κοινότητας του. Ο Δρ. Ιχσάν Αλή, ασχολήθηκε με τις ανάγκες και τα προβλήματα της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και συμμετείχε ενεργά σε όλες τις κοινωνικοπολιτικές της δραστηριότητες.

Ως ιδρυτής του Τουρκοκυπριακού Μορφωτικού Συλλόγου Πάφου εξασφάλισε σε πολλούς άπορους Τουρκοκύπριους νέους τα μέσα για γυμνασιακές σπουδές. Επιπλέον, βοήθησε πολλούς να αποκτήσουν δουλειά και δική τους στέγη και σαν Πρόεδρος της Εφορείας Τουρκοκυπριακών Εκπαιδευτηρίων Πάφου, φρόντισε για την ανέγερση νέων σχολείων και του Τουρκικού Λυκείου Πάφου.

Ο Δρ. Ιχσάν Αλή όμως, δεν έχει μείνει στη μνήμη μας μόνο για τις φιλανθρωπικές του ενέργειες. Το πρόσωπο του, ο βίος και η ιδεολογία του αποτελούν σήμερα παράδειγμα για εμάς. Όταν άρχισε η εξέγερση κατά των αποικιοκρατών (1955) αντιτάχθηκε έντονα προς τα ακραία στοιχεία που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν επεισόδια ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Στόχος της πολιτικής του υπήρξε πάντοτε η ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων και πάλεψε για αυτή του την πεποίθηση κατά τη διάρκεια όλης του της ζωής και μάλιστα ερχόμενος πολλές φορές σε σύγκρουση τόσο με τη σοβινιστική Τουρκοκυπριακή ηγεσία όσο και με την αποικιοκρατική διοίκηση. 

Συνεργάστηκε στενά με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’, ο όποιος του προσέφερε το 1970 τη θέση του πολιτικού συμβούλου που κατείχε μέχρι το θάνατο του το 1978.

Ο Δρ. Ιχσάν Αλή αγωνίστηκε με αγάπη για το ταλαιπωρημένο και μαρτυρικό νησί μας, το δικό του νησί. Η μοίρα της Κύπρου μας ήταν η κύρια έγνοια του και το απέδειξε υψώνοντας πάντα τη φωνή του προς υπεράσπιση της δικαιοσύνης και ανεξαρτησίας του νησιού. Ως γνήσιος Κύπριος πίστευε έντονα ότι όλοι οι Κύπριοι – Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι – ανεξαρτήτως θρησκείας και γλώσσας, πρέπει να ζουν μαζί ειρηνικά με αμοιβαία κατανόηση και φιλία. Ήταν ειρηνοποιός και μεγάλος αγωνιστής της ειρηνικής συμβίωσης.

Πριν πέντε χρόνια, με τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατο του  το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών αποφάσισε να τιμήσει τον Δρ. Ιχσάν Αλή, τον Τουρκοκύπριο πολιτικό που δεν υποχώρησε μπροστά στις πιέσεις των τρομοκρατών (Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων) ως ένδειξη της πίστης στη συμβίωση και τη συμφιλίωση μέσα στα πλαίσια της αναγνωρισμένης και νόμιμης Ενιαίας Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Κατέθεσα πρόταση νόμου στη Βουλή μέσω της οποίας προτείνεται όπως καθιερωθεί η 8^η Νοεμβρίου κάθε έτους ως επίσημη ημέρα συμφιλίωσης και ειρηνικής συμβίωσης, για την έμπρακτη απόδοση τιμής προς το Δρ. Ιχσάν Αλή και προς όλους τους νεκρούς των διακοινοτικών συγκρούσεων. Δυστυχώς παρά το γεγονός ότι η πρόταση κατατέθηκε από το 2003, δεν έχει ακόμα υιοθετηθεί από τα υπόλοιπα Κοινοβουλευτικά κόμματα ούτε από την Κυβέρνηση.

Προσοχή, στην πολεοδομική συντομία

Έχω πληροφορηθεί για τις δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών κ. Χάσικου σχετικά με την ανάγκη επίσπευσης της έκδοσης πολεοδομικής άδειας. «Το κράτος δεν θα σταθεί εμπόδιο σε αναπτύξεις», φέρεται να έχει δηλώσει.

Δεν μπορώ να μην σχολιάσω τη δήλωση του Υπουργού. Δυστυχώς στην οικονομική καταστροφή δεν μας έφερε η δυστοκία των διαδικασιών στην έκδοση πολεοδομικών αδειών. Το αντίθετο. Ο ελλιπής έλεγχος της πολεοδομικής ανάπτυξης, η «φούσκα των ακινήτων» και η υπερθέρμανση της αγοράς εξοχικής κατοικίας, σημειώθηκαν ακόμα κι από την Τρόικα ως βασικοί λόγοι της έκθεσης των Κυπριακών τραπεζών σε ασύμμετρους κινδύνους. Αν αφήνονταν οι αρχές αδειοδότησης να κάνουν απερίσπαστα τη δουλειά τους, ίσως να μην είχαμε «φούσκα ακινήτων» κλπ κλπ.

Δεν αντιλέγω ότι κάποια έργα – ορθώς στοχευμένα και επιλεγμένα – μπορούν να προσελκύσουν νέες επενδύσεις και ιδιαίτερα από το εξωτερικό, όμως χρειάζεται προσοχή, εγκράτεια και σοβαρότητα. Το «εμπάτε σκύλοι αλέστε» και το «κάναμε σκόντο στον επιχειρηματία» (δημόσια δήλωση του πρώην Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια στην τελετή – φιάσκο, της κατάθεσης θεμέλιου λίθου για την «ανάπτυξη» στην περιοχή Λίμνης της Πόλης Χρυσοχούς), δεν πρέπει να συνεχιστούν.

Ναι στην ανάπτυξη, αλλά με σεβασμό στη Φύση και στον Άνθρωπο. Να σας θυμίσω, ένα από τα σλόγκαν της πάλαι πότε κραταιάς Τράπεζας Κύπρου: «Ανάπτυξη δίχως όρια». Δεν μοιάζει λίγο με αυτό του Υπουργού «το κράτος δεν θα σταθεί εμπόδιο σε αναπτύξεις» (αν όντως το είπε); Εμείς θέλουμε το κράτος να θέτει εμπόδια σε αστόχευτες αναπτύξεις, σε αναπτύξεις που έχουν ψηλό περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος, σε αναπτύξεις που εγκλωβίζουν την Κύπρο σε ένα πεπαλαιωμένο μοντέλο κλπ κλπ.

Είμαι σίγουρος ότι όλα τα πιο πάνω τα έχει υπόψη του ο κ. Χάσικος και θα δώσει πραγματικά αειφορικό περιεχόμενο, στην προσπάθεια για εκσυγχρονισμό στις διαδικασίες έκδοσης πολεοδομικής άδειας. Είμαστε 100% μαζί του να σταματήσει την ταλαιπωρία των απλών ανθρώπων που βασανίζονται από τη γραφειοκρατία της έκδοσης μιας απλής πολεοδομικής άδειας. Ας είναι θαρραλέος και αποφασιστικός στην προώθηση εκείνων των διοικητικών αλλαγών που να διευκολύνουν τους απλούς πολίτες και τις καθημερινές οικιστικές αναπτύξεις. Τα μεγάλα όμως έργα και ιδιαίτερα αυτά που έχουν περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις πρέπει να συνεχίσουν να εξετάζονται με μεγάλη προσοχή και με όλο τον απαιτούμενο χρόνο. Συντομεύσεις στις διαδικασίες είναι επιθυμητές, όχι όμως σε βάρος της ποιότητας του ελέγχου ή των δυνατοτήτων για ενημέρωση του κοινού και ιδιαίτερα των διαδικασιών για δημόσια ακρόαση ή δημόσια διαβούλευση. Το δικαίωμα των πολιτών, οργανωμένων ή όχι, να γνωρίζουν και να παρεμβαίνουν (δηλαδή δημόσια ακρόαση, δημόσια διαβούλευση για μεγάλα έργα), δεν πρέπει να περιοριστεί για χάρη της συντομίας.

Ομιλία στον εορτασμό της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου 2013 στην Τηλλυρία

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,

Έλληνες και Ελληνίδες της Τηλλυρίας,

Τιμούμε σήμερα την 28^η Οκτωβρίου, τη μεγάλη ώρα του απανταχού Ελληνισμού, τότε που αντιμετωπίσαμε το τέρας του χιτλεροφασισμού με απαράμιλλη ανδρεία και ηρωισμό.

Η σημερινή επέτειος μας θυμίζει και μας διδάσκει ταυτόχρονα ότι η ελευθερία και η δημοκρατία κατακτώνται και διατηρούνται με θυσίες, αγώνες και συνεχή προσπάθεια.

Σήμερα ο Ελληνισμός της Κύπρου καλείται να αντλήσει διδάγματα και παραδείγματα από τους Έλληνες του έπους του ’40. Η νίκη των άοπλων και πεινασμένων Ελλήνων στα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου, ενάντια στις υπέρτερες αριθμητικά και άρτια εξοπλισμένες μεραρχίες του Μουσολίνι, διδάσκει πως είναι δυνατόν ένας μικρός λαός να ορθώσει το ανάστημα του – με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας, με όπλο το δίκαιο και την πίστη – κόντρα στους συσχετισμούς και τις πραγματικότητες.

Όταν έδειξαν οι Έλληνες του ’40 σε όλον τον κόσμο, «πως αγωνίζονται οι ήρωες», πολλοί τους αποκάλεσαν τρελούς. Πολλοί, ακόμα κι ανάμεσα στον Ελληνισμό, κάνοντας τους σώφρονες και τους λογικούς, υποδείκνυαν το παράλογο της αντίστασης και συνιστούσαν υποχώρηση και συνθηκολόγηση. Έτσι έμειναν αναπάντητες οι προκλητικές ενέργειες των Ιταλών, ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ στην Τήνο ανήμερα της Μεγαλόχαρης, ο βομβαρδισμός των Πατρών και οι προκλήσεις στην αλβανοελληνική μεθόριο.

Η πολιτική εξευμενισμού του κατακτητή ήταν και είναι αποτυχημένη και αδιέξοδη. Οδηγεί πάντα σε αποθράσυνση και έξαρση της επιθετικότητας του ισχυρού σε βάρος του ασπόνδυλου και φοβισμένου αδυνάτου.

Οι Έλληνες του ’40 το έμαθαν όταν το πρωινό της 28^ης Οκτωβρίου αναγκάστηκαν να απαντήσουν στην ιταμή προσταγή του Ιταλού πρέσβη στην Αθήνα για παράδοση και συνθηκολόγηση.

«Τιμή σ’ αυτούς που όρισαν στη ζωής τους να φυλάγουν Θερμοπύλες», κατά τον ποιητή, παρά το γεγονός ότι προβλέπουν ότι «οι Μήδοι επιτέλους θα περάσουν». Η στρατιωτική ήττα ήταν αναπόφευκτη όταν κινήθηκε εναντίον της μικρής Ελλάδας η Χιτλερική Γερμανία. Όμως κρατήθηκε ψηλά η τιμή και η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους. Ο ένοπλος αγώνας συνεχίστηκε στα βουνά της Ελλάδας και στην έρημο της Αφρικής, στα μέτωπα της Ευρώπης μέχρι την τελική νίκη. Το Ελληνικό Έθνος κατέγραψε ακόμα μια φορά μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του, την ένδοξη Ελληνική Εθνική Αντίσταση.

Η στρατιωτική ήττα δεν μετέτρεψε τους Έλληνες του ’40 σε λαό ηττοπαθή και υποταγμένο στη μοίρα του. με τσακισμένο κορμί από την πείνα και τις κακουχίες της τριπλής κατοχής, αλλά με πνεύμα και ηθικό ακμαίο, συνέχισε τον αγώνα της τιμής και αξιοπρέπειας μέχρι την Ελευθερία και τη Δικαίωση.

Ο Κυπριακός Ελληνισμός, έστω και μακριά από τον Εθνικό κορμό και υπό τον Αγγλικό ζυγό, μετείχε στη μεγάλη εξόρμηση των Ελλήνων του ’40 με την κατάταξη χιλιάδων Κυπρίων στις Ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις και πολεμώντας κατά του χιτλεροφασισμού. Οι Έλληνες Κύπριοι πολεμιστές, άφησαν τα ιερά σώματα τους λίπασμα ελευθερίας στα χώματα της Πίνδου, της Μέσης Ανατολής, της Ιταλίας, αντιμετωπίζοντας το φασισμό και με το όραμα της Ένωσης με την Ελλάδα, ως δίκαιης ανταμοιβής για τόσο αίμα και δάκρυ.

Όμως οι σύμμαχοι και τα συμφέροντα έδωσαν άλλη τροπή στην Ιστορία. Χρειάστηκαν κι άλλο αίμα, κι άλλες θυσίες, δάκρυα και πίκρες από τους Έλληνες της Κύπρου για τη Λευτεριά της Κύπρου. Κι ακόμα βρισκόμαστε στον ίδιο δρόμο των θυσιών αντιμετωπίζοντας τον Τούρκο εισβολέα και πρόσφατα την οικονομική καταστροφή. Σήμερα ο αγώνας για επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού απαιτεί συνέπεια, πίστη και αποτελεσματική διεκδίκηση. Δεν νοείται λύση στο Κυπριακό που να μην στηρίζεται στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχές για τις οποίες πολέμησαν οι Έλληνες του ’40 και οι λαοί της Ευρώπης, αντιμετωπίζοντας τον φασισμό. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη λύση του Κυπριακού που επιδιώκουμε είναι ο σεβασμός όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους Κυπρίους σε μια κοινή πατρίδα χωρίς ξένους στρατούς και βάσεις, εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κατοχή, για την επικράτηση του δικαίου και την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, που να απελευθερώνει το λαό και τον τόπο μας από τα δεσμά της κατοχής.

Δυστυχώς τις κρίσιμες μέρες που περνά η πατρίδα μας η δυσμενής οικονομική κατάσταση βυθίζει την κοινωνία μας σε μαρασμό και απόγνωση. Είναι αξιοθρήνητο να εμφανίζονται στην Ελλάδα και στην Κύπρο, νοσταλγοί των φασιστικών καθεστώτων που το 1940 επιτέθηκαν στον Ελληνικό έθνος και το έθεσαν κάτω από σκληρό και εξοντωτικό ζυγό, παρά την ηρωική του αντίσταση. Αποτελεί υποχρέωση και καθήκον για κάθε αληθινό Έλληνα αλλά και για κάθε δημοκρατικό πολίτη και απαιτούμενη τιμή στους νεκρούς του αντιφασιστικού αγώνα, να απομονωθεί ο ακραίος εθνικισμός και ο νεοναζισμός.

Ας κρατήσουμε ψηλό το φρόνημα και τις αξίες μας. Με πίστη στο Θεό, ας συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δίκαιο μας και μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα.

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,

Θέλω να απευθύνω ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Κοινοτικό Συμβούλιο Κάτω Πύργου που μου έδωσε την ιδιαίτερη τιμή να απευθύνω τον επετειακό της ημέρας του ΟΧΙ, στον ιερό τούτο χώρο του Ελληνισμού απέναντι στους αγαπημένους μας συγχωριανούς, τα ηρωικά τέκνα της Τηλλυρίας. Διότι εάν η Ελλάδα έχει την Πίνδο και τους Σουλιώτες, η Κύπρος έχει την Τηλλυρία και τους ηρωικούς τους κατοίκους. Η Κυπριακή Πίνδος βρίσκεται στη Μάλη και στο Φυλλοκάστρι. Το Κυπριακό Σούλι είναι το Μοσφίλι και το Τεπελένι, ο αγαπημένος μας Πύργος Τηλλυρίας.

Θέλω μ’ αυτήν την ευκαιρία να σας ανακοινώσω ότι έχω ήδη προτείνει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη να κηρυχθεί το ερχόμενο έτος, το 2014, ως Έτος Τηλλυρίας, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 50 χρόνων από τις μάχες του 1964. Μέσα στα πλαίσια αυτά έχω καλέσει την Κυπριακή πολιτεία, Κυβέρνηση και Βουλή, να στηρίξουν την ηρωική Τηλλυρία και τους κατοίκους της με πρακτικά και συγκεκριμένα μέτρα.

Ζητώ από την Κυπριακή πολιτεία, τιμώντας τα 50 χρόνια των μαχών της Τηλλυρίας, να αποδείξει έμπρακτα τη φιλοπατρία της και τον πατριωτισμό της. Στα μαύρα χρόνια της οικονομικής κρίσης, έχουμε μπουχτίσει από μεγάλα λόγια και διακηρύξεις για περασμένες δόξες και ηρωικούς αγώνες. Εδώ κρινόμαστε όλοι. Καλούμε, απ’ αυτό το βήμα, να τιμηθεί η Τηλλυρία και ο λαός μας, όχι με μεγάλα λόγια και παράτες, αλλά με έμπρακτα μέτρα που θα προσφέρουν στους κατοίκους της Κυπριακής Πίνδου, παιδεία, εργασία και ελπίδα.

Τα Ελληνόπουλα της Τηλλυρίας που θα παρελάσουν σε λίγο στην κεντρική οδό της κοινότητας μας, υπό τα αγαπημένα χρώματα της γαλανόλευκης, αξιούν και δικαιούνται να έχουν ένα ελεύθερο και ελπιδοφόρο μέλλον, σε μια ελεύθερη και προοδεύουσα Τηλλυρία, σε μια ελεύθερη και ενωμένη Κύπρο, της ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης.

Διότι, «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».

Υπάρχουν δουλειές

Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι στην Κύπρο της οικονομικής κρίσης δεν υπάρχουν δυνατότητες εργοδότησης. Πολλοί συμπατριώτες μας αναζητούν το επαγγελματικό τους μέλλον στο εξωτερικό για να αποφύγουν την κινούμενη άμμο της ανεργίας. Από την άλλη ακούμε συνέχεια ότι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων θα δημιουργήσει ευκαιρίες εργοδότησης.  

Όμως το μέλλον δεν έρχεται από μόνο του. Χρειάζεται αποφασιστικότητα και σχέδιο. Για παράδειγμα ξέρουμε όλοι ότι η λειτουργία των εξέδρων εξόρυξης μέσα στη θάλασσα, μεταφορά αερίου μέσω υποθαλάσσιων αγωγών στη στεριά, η μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου σε πλοία κ.ο.κ., απαιτεί εργασία υψηλής τεχνικής με γνώσεις σε ειδικές υποβρύχιες δεξιότητες. Μία από αυτές είναι οι δύτες-συγκολλητές. Η ανάγκη αυτή ήταν γνωστή από καιρό – από χρόνια θα έλεγα – και υποδείχθηκε επανειλημμένα στις αρμόδιες αρχές. Σε μία επιστολή μου προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων έγραψα: Προκειμένου να διεξαχθούν μια ποικιλία εργασιών που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση πηγών φυσικού αερίου ή πετρελαίου από πλατφόρμες στη θάλασσα (offshore), αλλά και με τα έργα των αγωγών των λιμενικών εγκαταστάσεων κλπ, χρειάζεται η αξιοποίηση εξειδικευμένου τεχνικού προσωπικού σε συγκολλήσεις μετάλλων υψηλής ακρίβειας. Μάλιστα πολλές από αυτές τις εργασίες γίνονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, άρα χρειάζεται προσωπικό που να είναι επαγγελματίες δύτες με ειδικές γνώσεις. Εξ όσων γνωρίζω, υπάρχει έλλειψη τέτοιου προσωπικού στην Κύπρο, γι’ αυτό και συχνά στα ήδη υπό εξέλιξη έργα χρησιμοποιούνται ξένοι εργαζόμενοι.

Σημειώνεται ότι συνηθίζεται να περιλαμβάνεται στα συμβόλαια εταιρειών που αναλαμβάνουν την εξόρυξη και αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, όρος που επιτρέπει τη χρηματοδότηση προγραμμάτων εκπαίδευσης ντόπιου προσωπικού.

Σε απάντηση της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Ζέτας Αιμιλιανίδου στην ερώτησή μου με αρ. 23.06.010.02.566, αναφορικά με την εκπαίδευση προσωπικού ως επαγγελματιών δυτών ή ως συγκολλητών μετάλλων υψηλής ακρίβειας με ειδικότητα στις υποθαλάσσιες συγκολλήσεις, πληροφορήθηκα ότι είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει τον Ιούλιο του 2013 ταχύρρυθμο πρόγραμμα αρχικής κατάρτισης στην ειδικότητα του εφαρμοστή βιομηχανικών σωληνώσεων υψηλής πίεσης (pipe filters) για την κατάρτιση 12 εφαρμοστών σωληνώσεων υψηλής πίεσης.

Πράγματι το ταχύρρυθμο πρόγραμμα αρχικής κατάρτισης στην ειδικότητα του εφαρμοστή βιομηχανικών σωληνώσεων υψηλής πίεσης άρχισε την 1/7/2013 και θα ολοκληρωθεί στις 12/11/2013.  Το πρόγραμμα είναι συνολικής διάρκειας 22 εβδομάδων και περιλαμβάνει 16 εβδομάδες θεωρητικής / εργαστηριακής κατάρτισης στο ΚΕΠΑ και 6 εβδομάδες απόκτησης εργασιακής πείρας σε οργανισμούς / επιχειρήσεις.

Το εντυπωσιακό είναι ότι υπέβαλαν αίτηση 106 άτομα, εκ των οποίων έχουν επιλεγεί για συμμετοχή μετά από γραπτή και προφορική εξέταση, μόνο 12 άτομα. Συνεπώς νομίζω ότι είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι προοπτικές για εργασία υπάρχουν στη χώρα μας – έστω και περιορισμένες – αρκεί να τα διεκδικήσουμε με σοβαρότητα και σχεδιασμό.