Ομιλία στον εορτασμό της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου 2013 στην Τηλλυρία

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,

Έλληνες και Ελληνίδες της Τηλλυρίας,

Τιμούμε σήμερα την 28^η Οκτωβρίου, τη μεγάλη ώρα του απανταχού Ελληνισμού, τότε που αντιμετωπίσαμε το τέρας του χιτλεροφασισμού με απαράμιλλη ανδρεία και ηρωισμό.

Η σημερινή επέτειος μας θυμίζει και μας διδάσκει ταυτόχρονα ότι η ελευθερία και η δημοκρατία κατακτώνται και διατηρούνται με θυσίες, αγώνες και συνεχή προσπάθεια.

Σήμερα ο Ελληνισμός της Κύπρου καλείται να αντλήσει διδάγματα και παραδείγματα από τους Έλληνες του έπους του ’40. Η νίκη των άοπλων και πεινασμένων Ελλήνων στα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου, ενάντια στις υπέρτερες αριθμητικά και άρτια εξοπλισμένες μεραρχίες του Μουσολίνι, διδάσκει πως είναι δυνατόν ένας μικρός λαός να ορθώσει το ανάστημα του – με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας, με όπλο το δίκαιο και την πίστη – κόντρα στους συσχετισμούς και τις πραγματικότητες.

Όταν έδειξαν οι Έλληνες του ’40 σε όλον τον κόσμο, «πως αγωνίζονται οι ήρωες», πολλοί τους αποκάλεσαν τρελούς. Πολλοί, ακόμα κι ανάμεσα στον Ελληνισμό, κάνοντας τους σώφρονες και τους λογικούς, υποδείκνυαν το παράλογο της αντίστασης και συνιστούσαν υποχώρηση και συνθηκολόγηση. Έτσι έμειναν αναπάντητες οι προκλητικές ενέργειες των Ιταλών, ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ στην Τήνο ανήμερα της Μεγαλόχαρης, ο βομβαρδισμός των Πατρών και οι προκλήσεις στην αλβανοελληνική μεθόριο.

Η πολιτική εξευμενισμού του κατακτητή ήταν και είναι αποτυχημένη και αδιέξοδη. Οδηγεί πάντα σε αποθράσυνση και έξαρση της επιθετικότητας του ισχυρού σε βάρος του ασπόνδυλου και φοβισμένου αδυνάτου.

Οι Έλληνες του ’40 το έμαθαν όταν το πρωινό της 28^ης Οκτωβρίου αναγκάστηκαν να απαντήσουν στην ιταμή προσταγή του Ιταλού πρέσβη στην Αθήνα για παράδοση και συνθηκολόγηση.

«Τιμή σ’ αυτούς που όρισαν στη ζωής τους να φυλάγουν Θερμοπύλες», κατά τον ποιητή, παρά το γεγονός ότι προβλέπουν ότι «οι Μήδοι επιτέλους θα περάσουν». Η στρατιωτική ήττα ήταν αναπόφευκτη όταν κινήθηκε εναντίον της μικρής Ελλάδας η Χιτλερική Γερμανία. Όμως κρατήθηκε ψηλά η τιμή και η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους. Ο ένοπλος αγώνας συνεχίστηκε στα βουνά της Ελλάδας και στην έρημο της Αφρικής, στα μέτωπα της Ευρώπης μέχρι την τελική νίκη. Το Ελληνικό Έθνος κατέγραψε ακόμα μια φορά μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του, την ένδοξη Ελληνική Εθνική Αντίσταση.

Η στρατιωτική ήττα δεν μετέτρεψε τους Έλληνες του ’40 σε λαό ηττοπαθή και υποταγμένο στη μοίρα του. με τσακισμένο κορμί από την πείνα και τις κακουχίες της τριπλής κατοχής, αλλά με πνεύμα και ηθικό ακμαίο, συνέχισε τον αγώνα της τιμής και αξιοπρέπειας μέχρι την Ελευθερία και τη Δικαίωση.

Ο Κυπριακός Ελληνισμός, έστω και μακριά από τον Εθνικό κορμό και υπό τον Αγγλικό ζυγό, μετείχε στη μεγάλη εξόρμηση των Ελλήνων του ’40 με την κατάταξη χιλιάδων Κυπρίων στις Ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις και πολεμώντας κατά του χιτλεροφασισμού. Οι Έλληνες Κύπριοι πολεμιστές, άφησαν τα ιερά σώματα τους λίπασμα ελευθερίας στα χώματα της Πίνδου, της Μέσης Ανατολής, της Ιταλίας, αντιμετωπίζοντας το φασισμό και με το όραμα της Ένωσης με την Ελλάδα, ως δίκαιης ανταμοιβής για τόσο αίμα και δάκρυ.

Όμως οι σύμμαχοι και τα συμφέροντα έδωσαν άλλη τροπή στην Ιστορία. Χρειάστηκαν κι άλλο αίμα, κι άλλες θυσίες, δάκρυα και πίκρες από τους Έλληνες της Κύπρου για τη Λευτεριά της Κύπρου. Κι ακόμα βρισκόμαστε στον ίδιο δρόμο των θυσιών αντιμετωπίζοντας τον Τούρκο εισβολέα και πρόσφατα την οικονομική καταστροφή. Σήμερα ο αγώνας για επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού απαιτεί συνέπεια, πίστη και αποτελεσματική διεκδίκηση. Δεν νοείται λύση στο Κυπριακό που να μην στηρίζεται στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχές για τις οποίες πολέμησαν οι Έλληνες του ’40 και οι λαοί της Ευρώπης, αντιμετωπίζοντας τον φασισμό. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη λύση του Κυπριακού που επιδιώκουμε είναι ο σεβασμός όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους Κυπρίους σε μια κοινή πατρίδα χωρίς ξένους στρατούς και βάσεις, εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κατοχή, για την επικράτηση του δικαίου και την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, που να απελευθερώνει το λαό και τον τόπο μας από τα δεσμά της κατοχής.

Δυστυχώς τις κρίσιμες μέρες που περνά η πατρίδα μας η δυσμενής οικονομική κατάσταση βυθίζει την κοινωνία μας σε μαρασμό και απόγνωση. Είναι αξιοθρήνητο να εμφανίζονται στην Ελλάδα και στην Κύπρο, νοσταλγοί των φασιστικών καθεστώτων που το 1940 επιτέθηκαν στον Ελληνικό έθνος και το έθεσαν κάτω από σκληρό και εξοντωτικό ζυγό, παρά την ηρωική του αντίσταση. Αποτελεί υποχρέωση και καθήκον για κάθε αληθινό Έλληνα αλλά και για κάθε δημοκρατικό πολίτη και απαιτούμενη τιμή στους νεκρούς του αντιφασιστικού αγώνα, να απομονωθεί ο ακραίος εθνικισμός και ο νεοναζισμός.

Ας κρατήσουμε ψηλό το φρόνημα και τις αξίες μας. Με πίστη στο Θεό, ας συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δίκαιο μας και μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα.

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,

Θέλω να απευθύνω ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Κοινοτικό Συμβούλιο Κάτω Πύργου που μου έδωσε την ιδιαίτερη τιμή να απευθύνω τον επετειακό της ημέρας του ΟΧΙ, στον ιερό τούτο χώρο του Ελληνισμού απέναντι στους αγαπημένους μας συγχωριανούς, τα ηρωικά τέκνα της Τηλλυρίας. Διότι εάν η Ελλάδα έχει την Πίνδο και τους Σουλιώτες, η Κύπρος έχει την Τηλλυρία και τους ηρωικούς τους κατοίκους. Η Κυπριακή Πίνδος βρίσκεται στη Μάλη και στο Φυλλοκάστρι. Το Κυπριακό Σούλι είναι το Μοσφίλι και το Τεπελένι, ο αγαπημένος μας Πύργος Τηλλυρίας.

Θέλω μ’ αυτήν την ευκαιρία να σας ανακοινώσω ότι έχω ήδη προτείνει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη να κηρυχθεί το ερχόμενο έτος, το 2014, ως Έτος Τηλλυρίας, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 50 χρόνων από τις μάχες του 1964. Μέσα στα πλαίσια αυτά έχω καλέσει την Κυπριακή πολιτεία, Κυβέρνηση και Βουλή, να στηρίξουν την ηρωική Τηλλυρία και τους κατοίκους της με πρακτικά και συγκεκριμένα μέτρα.

Ζητώ από την Κυπριακή πολιτεία, τιμώντας τα 50 χρόνια των μαχών της Τηλλυρίας, να αποδείξει έμπρακτα τη φιλοπατρία της και τον πατριωτισμό της. Στα μαύρα χρόνια της οικονομικής κρίσης, έχουμε μπουχτίσει από μεγάλα λόγια και διακηρύξεις για περασμένες δόξες και ηρωικούς αγώνες. Εδώ κρινόμαστε όλοι. Καλούμε, απ’ αυτό το βήμα, να τιμηθεί η Τηλλυρία και ο λαός μας, όχι με μεγάλα λόγια και παράτες, αλλά με έμπρακτα μέτρα που θα προσφέρουν στους κατοίκους της Κυπριακής Πίνδου, παιδεία, εργασία και ελπίδα.

Τα Ελληνόπουλα της Τηλλυρίας που θα παρελάσουν σε λίγο στην κεντρική οδό της κοινότητας μας, υπό τα αγαπημένα χρώματα της γαλανόλευκης, αξιούν και δικαιούνται να έχουν ένα ελεύθερο και ελπιδοφόρο μέλλον, σε μια ελεύθερη και προοδεύουσα Τηλλυρία, σε μια ελεύθερη και ενωμένη Κύπρο, της ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης.

Διότι, «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».