Προορισμός Ευρώπη

Στις 19 Απριλίου 2015 η Ευρώπη συγκλονίστηκε από ένα πολύνεκρο ναυάγιο στη Μεσόγειο που στοίχισε τη ζωή σε οκτακόσιους μετανάστες από την Αφρική. Το τραγικό αυτό γεγονός δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το μοναδικό μακάβριο περιστατικό. Δυστυχώς η Μεσόγειος – η mare nostrum – έχει μετατραπεί σε ένα νεκροταφείο ταλαίπωρων ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν με κάθε μέσο από την Αφρική και την Ασία, στην ευημερούσα – υποτίθεται – Ευρώπη. Η αλματώδης αύξηση του ρεύματος προσφύγων που αποτολμούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο κάτω από απίστευτα δυσχερείς συνθήκες, με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, έχει επιταχύνει την ανάγκη να ληφθούν άμεσα αποφάσεις και δραστικά μέτρα για αντιμετώπιση του προβλήματος, σε κοινοτικό αλλά και εθνικό επίπεδο. Μετανάστες στριμώχνονται όπως - όπως σε σαπιοκάραβα και φουσκωτές βάρκες, πληρώνοντας τους εγκληματίες διακινητές  με τις οικονομίες μιας ζωής, με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να επιβιώσουν και να ευημερήσουν σε έναν καινούργιο τόπο. 

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς απευθύνονται στις αρχές για να αποκτήσουν το καθεστώς του ασύλου. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που για διάφορους λόγους αδυνατούν ή αποφεύγουν να καταφύγουν στις αρχές και αναγκάζονται να ζουν, να διακινούνται και να εργάζονται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς καμμιά νομιμοποίηση. Είναι αυτοί που γίνονται συχνά θύματα εγκληματικών κυκλωμάτων και εκμετάλλευσης αλλά και αντιμετωπίζονται εχθρικά από την κοινωνία και το νόμο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με στοιχεία του Απριλίου της Αρχής Προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών, μέχρι στιγμής το 2015 έχουν διακινηθεί 36.390 άτομα μέσω της Μεσογείου σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουν πεθάνει 1,750 και αγνοούνται 1,776. Οι αριθμοί αυτοί αυξάνονται συνεχώς μέρα με τη μέρα.

Το πρόβλημα το επωμίζονται κυρίως τα μεσογειακά κράτη που αποτελούν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε σημείο που πλέον δηλώνουν αδυναμία να συνεχίσουν να το πράττουν. Η δραματική αύξηση στις αφίξεις, όπως επίσης και η οικονομική κρίση που έχει πλήξει πρωτίστως τις χώρες του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει επισπεύσει την ανάγκη λήψης συλλογικής δράσης, για την άμεση διάσωση και διαχείριση του ρεύματος μετανάστευσης, αλλά και για τη διανομή των αιτητών σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ελάφρυνση του βάρους των πρώτων χωρών-δεκτών των μεταναστών.

Πρόκειται για ένα τρομερά επείγον και σημαντικό θέμα, που πρέπει να τύχει άμεσης διαχείρισης. Ως χώρα που έχει δει μεγάλα κύματα μετανάστευσης, από και προς την Κύπρο, οφείλουμε να ενσκήψουμε σε αυτό το ζήτημα και να επιδιώξουμε την άμεση εμπλοκή μας στην επίλυση του θέματος αυτού σε εθνικό, Ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές επίπεδο. Δεδομένης της εγγύτητας μας στην επηρεαζόμενη Μέση Ανατολή και του ρόλου που επιθυμούμε να διαδραματίσουμε ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, είναι πολύ φυσικό να έχουμε άμεση εμπλοκή στη διαχείριση του θέματος. Επιπλέον, δεδομένης της οικονομικής δυσχέρειας στην οποία βρίσκεται η χώρα μας θεωρούμε πως το κόστος τέτοιων στρατηγικών αποφάσεων θα πρέπει να αναληφθεί από όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε πρόσφατα μια ευρωπαϊκή ατζέντα για τη μετανάστευση, όπου περιγράφονται τα άμεσα μέτρα που θα ληφθούν για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης στην Μεσόγειο, αλλά και οι δράσεις που πρέπει να αναληφθούν τα επόμενα χρόνια για την καλύτερη διαχείριση όλων των πτυχών της μετανάστευσης. Οι προτάσεις της Ε.Ε. για τις οποίες μίλησε πρόσφατα στην ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων ο Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας, κ. Δημήτρη Αβρααμόπουλο, κρίνονται θετικά, ως μια συγκροτημένη δέσμη συνδεδεμένων μέτρων που αφορούν ανάμεσα σε άλλα την ενίσχυση των προγραμμάτων της Frontex, την ενεργοποίηση μηχανισμού επειγόντων καταστάσεως, του καθορισμού μέτρων μετεγκατάστασης, την παροχή οικονομικής στήριξης στις χώρες που επηρεάζονται κ.ο.κ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ευρωπαϊκοί λαοί, οφείλουμε κατ’ αρχάς να απαλλαγούμε πλήρως από ξενοφοβικά σύνδρομα και ρατσιστικές αντιλήψεις. Η Ευρώπη δεν πρέπει να απεχθάνεται την μετανάστευση και να την οδηγεί σε παράνομες και επικίνδυνες διαδρομές. Έχουμε λοιπόν ειδικότερες ανησυχίες για ορισμένες πτυχές της ευρωπαϊκής ατζέντας για την μετανάστευση που προνοεί ακόμη και στρατιωτικές επεμβάσεις στο όνομα της καταπολέμησης των δικτύων εκμετάλλευσης των μεταναστών στο εσωτερικό τρίτων χωρών. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ήταν και είναι δυστυχώς αυτή η πολιτική των επεμβάσεων ορισμένων αποικιοκρατιών και νεοαποικιοκρατικών ευρωπαϊκών χωρών που οδήγησαν τις χώρες αυτές στην φτώχεια, την ανέχεια, στους εμφυλίους και του πολέμους.

Η μεταναστευτική κρίση αφορά ανθρώπινες ζωές, αλλά η διαχείριση της από την Ε.Ε. αφορά το μέλλον της ως ένωση λαών βασισμένη σε αρχές, αξίες και πανανθρώπινα ιδανικά. Υπ’ αυτή την έννοια στα νερά της Μεσογείου κρίνεται το μέλλον της Ευρώπης. Άλλωστε κατά τον αρχαίο ελληνικό μύθο η Ευρώπη μετανάστευσε λαθραία στην Εσπερία, ταξιδεύοντας πάνω απ’ την Μεσόγειο στην πλάτη του Δία σε μορφή ταύρου, που είχε το ρόλο ενός αρχαίου λαθρεμπορικού.