Το ραβδί της Κίρκης

Πρέπει να ομολογήσω ότι άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή όλες τις ομιλίες του πρόσφατου συνεδρίου των αποδήμων και βεβαίως ιδιαίτερα αυτήν του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ήταν ολοφάνερο. Ο Πρόεδρος θυμωμένος από αυτά που άκουσε μόλις λίγα λεπτά πριν, από τον Πρόεδρο της ΠΣΕΚΑ κ. Φίλιπ Κρίστοφερ, πέταξε την ομιλία που του ετοίμασαν οι συνεργάτες του και παρασύρθηκε σε ένα χειμαρρώδη λόγο, που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Τι είπε ο κ. Κρίστοφερ που τόσο εκνεύρισε τον κ. Πρόεδρο; Ο κ. Φίλιπ Κρίστοφερ, μέσα σε πέντε λεπτά, κατάφερε να καταθέσει την ουσία των οραμάτων και των ελπίδων του λαού μας, για το Κυπριακό.

Θύμισε στην πολιτική ηγεσία ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα Τουρκικής εισβολής και κατοχής και όχι πρόβλημα μεταξύ των Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων. Υπενθύμισε ιδιαίτερα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη αυτό που έλεγε ο ίδιος προεκλογικά, όταν δηλαδή ανέδειξε το θέμα της επιστροφής της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της ως το κλειδί της λύσης του Κυπριακού, γιατί είναι εκείνο το βήμα που απαιτείται να γίνει απ’ την Τουρκία για να αποδείξει τη θέληση της για λύση του Κυπριακού.

Ναι, συμφωνώ με τον κ. Κρίστοφερ ότι είμαστε αισιόδοξοι και θέλουμε λύση του Κυπριακού μέσω των διαπραγματεύσεων. Όμως, όπως ορθά είπε, θα ήμασταν πιο αισιόδοξοι και μάλιστα ρεαλιστικά αισιόδοξοι και όχι αιθεροβάμονες, εάν βλέπαμε την Τουρκία να αποσύρει από σήμερα τα κατοχικά της στρατεύματα από την Κύπρο, όπως εισηγήθηκε κι ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς και όχι να τα χρησιμοποιεί ως απειλή για να επιβάλει τη μορφή λύσης που εξυπηρετεί τα στρατηγικά της σχέδια.

Όμως έχω άσχημα νέα για εσάς αγαπητέ κ. Κρίστοφερ. Η πρόταση Κοτζιά για αποχώρηση των κατοχικών Τουρκικών στρατευμάτων δεν φαίνεται να υιοθετείται από την Κυπριακή πολιτική ηγεσία. Κατ’ ακρίβειαν η Κυπριακή πολιτική ηγεσία φαίνεται δυστυχώς να έχει αποφασίσει ότι δεν θα βάζει δύσκολα στην κατοχική Τουρκία για να μην χαλάσει το αισιόδοξο κλίμα.

Έτσι, μην αναμένετε αγαπητέ κ. Κρίστοφερ να τεθεί θέμα από την Κυπριακή πολιτική ηγεσία για την τεράστια σημαία που μολύνει την πλαγιά του Πενταδακτύλου, ούτε για την καταστροφή της πολιτιστικής, θρησκευτικής και φυσικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα ούτε βεβαίως για την άρνηση της Τουρκίας να διευκολύνει τις εργασίες για διευκρίνιση της τύχης των αγνοουμένων της Κυπριακής τραγωδίας, ανοίγοντας τις 33 στρατιωτικές περιοχές και τα αρχεία της Άγκυρας. Ακόμα είναι αμφίβολο αν η πολιτική ηγεσία της Κύπρου, θα συνεχίσει τις έρευνες για το φυσικό αέριο ή θα εμβαθύνει στη δημιουργία των περιφερειακών συμμαχιών με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ελλάδα.

Όλα τα πιο πάνω θεωρούνται ως «εχθρικές» ενέργειες που χαλούν το αισιόδοξο κλίμα των διαπραγματεύσεων. Αυτές τις μέρες η Κυπριακή πολιτική ηγεσία δεν αναζητεί τρόπους και πόρους για εκστρατείες και lobbying στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη κατά της Τουρκίας – όπως ζητήσατε κ. Κρίστοφερ – αλλά ενδιαφέρεται για την επόμενη κοινή κοινωνική παρουσία των δύο ηγετών, οι οποίοι θα ανταλλάξουν και πάλι φιλικές φιλοφρονήσεις για να καλλιεργήσουν το αισιόδοξο κλίμα.

Μοιάζουν όλα να γίνονται για το χατίρι μιας Θεάς με το όνομα «αισιόδοξο κλίμα», η οποία λειτουργεί όπως την Κίρκη: με το μαγικό ραβδί της μαγεύει, μεταμορφώνει, αποπροσανατολίζει. Χάνεται η ουσία για χάριν της εικόνας. Και μετά ερωτά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γιατί οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να συνυπάρχουν αρμονικά στο εξωτερικό και στην Κύπρο να χωρίζονται. Μα δεν χωρίζονται από μόνοι τους κύριε Πρόεδρε, τους διαχωρίζει ο Τουρκικός κατοχικός στρατός και η Τουρκική επεκτατική πολιτική.

Είναι αυτή η Τουρκική πολιτική που επιδιώκει διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και εγκαθίδρυση ενός δυσλειτουργικού, αδύναμου και εξαρτημένου μορφώματος και όχι βεβαίως την μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα ομοσπονδιακό κράτος.

Μου φαίνεται περίεργο που αυτές οι απλές ουσιαστικές αλήθειες, είναι τόσο δύσκολο να γίνουν κατανοητές από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κι όταν τις ακούει, θυμώνει και εκνευρίζεται.