Καλά Χριστούγεννα, πατριώτες

Τα Χριστούγεννα έρχονται, αγαπητοί πατριώτες. Παρά το πένθος, παρά την κρίση, σε πείσμα των κλιματικών αλλαγών και του «κύριου Κίτα», ήρθαν και πάλι τα Χριστούγεννα.

Έτσι, πρέπει, έτσι γίνεται, και έτσι πρέπει να γίνεται. Δύο χιλιάδες – περίπου – χρόνια, οι Χριστιανοί εορτάζουν την έλευση του Θεανθρώπου. Αυτό που γιορτάζουμε ακριβώς, δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει, είναι την επιβεβαίωση ότι πάντα υπάρχει η ελπίδα. Όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα, όσο μαύρα κι άραχνα, όσο καταθλιπτικά και παγωμένα, τα Χριστούγεννα είναι η υπενθύμιση ότι όλα μπορούν να γίνουν, να έρθουν, να περάσουν καλύτερα.

Το μεγάλο όπλο Του δεν ήταν οι λεγεώνες του Μ. Κωνσταντίνου ούτε τα ξίφη των σταυροφόρων. Ο Χριστός, με τη ζωή Του, τα θαύματα, τη διδασκαλία Του, ακόμα και με το σταυρικό θάνατο και την ανάσταση Του, έδωσε ελπίδα στην ανθρωπότητα.

Τα Χριστούγεννα οι άνθρωποι χαίρονται με τη διαπίστωση ότι υπάρχει πάντα η ελπίδα. Τώρα πώς τους βγαίνει με αυτό τον τρόπο, τί να πώ; Πρώτον να μου επιτραπεί να πω ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που υποδέχονται το νεογέννητο Χριστό με γαλοπούλες, κρασί και πολυτελή ρεβεγιόν. Υπάρχουν και άνθρωποι που είτε από επιλογή, είτε από ανέχεια, ζουν το πνεύμα των Χριστουγέννων χωρίς περιττά στολίδια, φώτα, χορούς και πυροτεχνήματα. Όπως ο ίδιος ο Χριστός το θέλησε, η ελπίδα γεννιέται μέσα σ’ ένα παχνί, ανάμεσα σε όντα ταπεινά. Σε φτωχούς βοσκούς και σε ανυποψίαστα ζωντανά. Οι μάγοι, οι μορφωμένοι επιστήμονες της εποχής, έρχονται από μακριά και φέρνουν δώρα.

Βέβαια στην ιστορία υπάρχει και ο Ηρώδης. Με την σχιζοφρενική μάστιγα της εξουσίας και τη βία ως εργαλείο, προσπάθησε να σκοτώσει την ελπίδα. Μα σκοτώνεται η ελπίδα; Ως τον τελευταίο άνθρωπο, η ελπίδα θα ζει και θα βασιλεύει. Πέραν και πάνω από κάθε βασιλιά Ηρώδη, κάθε Καίσαρα και κάθε πλανητάρχη.

Μην φοβάστε πατριώτες. Καλά Χριστούγεννα. Με τον Ταλάτ να γίνεται όλο και πιο απόλυτος και να μετατρέπεται σε νέο Ντεκτάς, τους ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να οπισθοδρομούν στις ρυπογόνες απαιτήσεις των αυτοκινητοβιομήχανων, με την κρίση να κοινωνικοποιείται και να την πληρώνουν πάλιν οι μη προνομιούχοι, με όλα τούτα και με άλλα πολλά, μη φοβάστε και μην απελπίζεστε. Η ελπίδα είναι νεογέννητη. Γεννιέται όπως το μυθολογικό Φοίνικα και ζει αιώνια, μένοντας νέα και ώριμη μαζί. Μέσα από τα φώτα της πόλης, τα μαραμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τα σκονισμένα χριστουγεννιάτικα στολίδια – τα κακόγουστα κατά το πλείστον – των δημοτικών αρχών, κρυφοπαίζει η ελπίδα με την καρδιά κάθε Χριστιανού.

Καλά Χριστούγεννα, πατριώτες.

Γιώργος Περδίκης
Βουλευτής και Γενικός Γραμματέας
Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών