Ψέματα, σκάνδαλα και εκλογές

Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων έφθασε πλέον σε κατάσταση πλήρους απαξίωσης της αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου. Παρουσιάζονται να διαφωνούν σε όλα τα θέματα της Οικονομίας, προκειμένου να παρουσιάσουν μια εικόνα πόλωσης και να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους.  Η αλήθεια βέβαια είναι εντελώς διαφορετική. Στα μεγάλα θέματα της Οικονομίας τα δύο κόμματα εξουσίας βρέθηκαν να συμφωνούν και να ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το αντικείμενο της πρόσφατης «αντιπαράθεσής τους» για συγκεκριμένα έργα όπως η ανάθεση της διαχείρισης των αεροδρομίων σε στρατηγικό επενδυτή και η υπόθεση της επένδυσης του Κατάρ. Στην πραγματικότητα τα δύο μεγάλα κόμματα ακολούθησαν την ίδια στάση για τα δύο αυτά θέματα.

Ο ΔΗΣΥ επανελειμμένα δήλωσε ότι δεν αντιτίθεται στην επένδυση του Κατάρ και το ΑΚΕΛ πάρα πολλές φορές χαιρέτισε την ανάθεση της λειτουργίας των αεροδρομίων σε στρατηγικό επενδυτή. 

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από τις πρώτες βολές, τα δύο κόμματα «μαζεύτηκαν». Η «αντιπαράθεση» τους για τα μεγάλα έργα, τερματίστηκε γρήγορα. Θα δούμε αμέσως μετά γιατί.

Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η αντίληψη των δύο πόλων για την ανάπτυξη δεν διαφέρει και πολύ. Ως Οικολόγοι έχουμε δει από κοντά στα 10 χρόνια της μέχρι σήμερα κοινοβουλευτικής μας παρουσίας πως τα δύο κόμματα (όπως και τα κόμματα του κέντρου) συμπλέουν στην προώθηση των λεγόμενων «μεγάλων αναπτύξεων» όπως οι αναπτύξεις γηπέδων γκολφ, μεγάλων μαρίνων, αυτοκινητοδρόμων μαμμούθ κ.ο.κ. 

Μοναδική εξαίρεση στην συμφωνημένη από όλα τα κόμματα πολιτική των «μεγάλων έργων» αποτελούν οι Οικολόγοι γιατί προωθούν την ήπια αειφόρο και βιώσιμη ανάπτυξη, που προσφέρει κοινωνικό κέρδος και ευημερία στους ανθρώπους σε μια προοπτική διαρκούς ανάπτυξης. Αντίθετα τα λεγόμενα μεγάλα έργα συσσωρεύουν πλούτο σε όσους αποκαλούνται «έχοντες και κατέχοντες» χωρίς να προσφέρουν δουλειά και εργασία στο ντόπιο εργατικό προσωπικό.

Ας δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Ας μιλήσουμε για το μεγάλο έργο της δεύτερης φάσης του αποχετευτικού έργου λυμάτων και ομβρίων της μείζονος Λεμεσού. Προϋπολογίστηκε στα 28 εκατομμύρια αλλά τελικά κατακυρώθηκε στα 32,5 εκατομμύρια. Η προσφορά του χαμηλότερου προσφοροδότη – ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους έργα – ήταν κατά επτά εκατομμύρια πιο χαμηλή από τον αμέσως επόμενο (€25.482.751 - €32.490.000), όμως το έργο δεν δόθηκε σε αυτόν αλλά – μετά από όργιο παρασκηνίου – στο δεύτερο και πιο ακριβό εργολάβο.

Αυτή η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού Αμαθούντας με την οποία κατακυρώθηκε το έργο της β’ φάσης του αποχετευτικού λυμάτων των όμβριων – βάζοντας φέσι πέραν των 7 εκατομμυρίων ευρώ στα δημόσια οικονομικά και στις τσέπες των πολιτών – αναδεικνύει το μέγεθος της διαπλοκής που χαρακτηρίζει τις δημόσιες δαπάνες στον κατασκευαστικό τομέα, στην οποία κύριο ρόλο έχουν τα κόμματα εξουσία.

Είναι φανερό ότι στην Κύπρο με την ανοχή των κομμάτων εξουσίας έχει δημιουργηθεί ένα καρτέλ από μια πλειάδα κατασκευαστικών εταιρειών που διαμοιράζουν μεταξύ τους τα μεγάλα δημόσια έργα. Όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις των ολιγοπωλίων και των καρτέλ η συνεννόηση μεταξύ των κατασκευαστικών εταιρειών ανεβάζει το κόστος και επιβαρύνει τα δημόσια ταμεία.

Σύμφωνα με συγκεκριμένες μελέτες υπολογίζεται ότι οι τιμές των μεγάλων κατασκευαστικών έργων χαρακτηρίζονται από υπερκοστολόγηση της τάξης του 20%.

Ταυτόχρονα, το καρτέλ των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών αρνείται πεισματικά να δεσμευτεί στην εργοδότηση ντόπιου προσωπικού με αποτέλεσμα ο τομέας των κατασκευών να παρουσιάζει τόσο μεγάλο βαθμό ανεργίας, παρά τα πολλά μεγάλα έργα που ήδη βρίσκονται σε στάδιο κατασκευής.

Η εργοδότηση ξένου εργατικού προσωπικού από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες φθάνει (σύμφωνα με στοιχεία στο Υπουργείο Εργασίας) σε επίπεδα που αγγίζουν το 90 – 95%, γεγονός που συμβάλει στην αύξηση της ανεργίας.

Κατά τα άλλα, τα κόμματα εξουσίας, αλληλοκατηγορούνται καθημερινά. Ψέματα, σκάνδαλα και εκλογές.