Λιμουζίνα, αγάπη μου

Πρόσφατα προκάλεσε ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση η είδηση οτι το Κυπριακό δημόσιο θα ξοδεύσει εν μέσω οικονομικής κρίσης και ισοπεδωτικής λιτότητας, μισό εκατομμύριο ευρώ για την αγορά είκοσι υπουργικών λιμουζίνων.

Θυμάμαι πολύ καλά ότι στις πρώτες βουλευτικές που λάβαμε μέρος ως Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, στο πρώτο μας τηλεοπτικό σποτ που είδαν οι πολίτες (το οποίο προβλήθηκε από ένα μόνο τηλεοπτικό σταθμό) αντί γενικόλογων συνθημάτων, επιλέξαμε – ανάμεσα σε άλλα – να αναδείξουμε το θέμα των προκλητικών προνομίων που απολαμβάνουν οι αξιωματούχοι αυτού του κράτους. Ο σκηνοθέτης επέλεξε σκηνές από την προσέλευση επισήμων στο Προεδρικό μεγάλο με τις αστραφτερές λιμουζίνες, τους αστυνομικούς – οδηγούς και την αστυνομική φρουρά κ.ο.κ., για να ντύσει οπτικά την πολιτική μας θέση.

Τότε (1996) αυτά που λέγαμε για τα προκλητικά προνόμια των αξιωματούχων του κράτους, πολύ λίγοι τα άκουγαν και πολύ λιγότεροι τα ενστερνίζονταν. Ήταν οι καιροί της φρενίτιδας της «ανάπτυξης», της μεγέθυνσης των δεικτών (και των χρεών), της σπατάλης, της χλιδής, της πολυτέλειας. Ήταν η εποχή που οι περισσότεροι Κύπριοι αγόραζαν αυτοκίνητο πιο μεγάλο και ακριβό από τον γείτονα και έκτιζαν σπίτι πιο γυαλιστερό και «φουσκωμένο» από της κουμπάρας. Ζούσαμε ένα συναγωνισμό σπατάλης, καταναλωτισμού και ματαιοδοξίας. Όπως λέει κι ένας γνωστός καθηγητής οικονομίας, στην προ την κρίση εποχή, ανέβαινε κατακόρυφα και γοργά το βιοτικό επίπεδο των Κυπρίων, χωρίς να ανεβεί αντιστοίχως και το πολιτιστικό τους επίπεδο. Όντως πλούσιοι λοιπόν οι Κύπριοι (αν και χρεωμένοι), δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί αυτά τα πράσινα ανθρωπάκια (οι Οικολόγοι, δηλαδή) έβρισκαν κακό να έχουν κρατικές λιμουζίνες οι υπουργοί, οι γενικοί διευθυντές, οι διευθυντές, οι υπο-διευθυντές, οι ανθυποδιευθυντές και πάει λέγοντας. Γιατί να μην έχουν πολυάριθμη φρουρά οι αξιωματούχοι, οι νυν, οι πρώην και οι επόμενοι; Γιατί να μην έχουν επιδόματα ευθύνης, επιδόματα πολυθρόνας, επιδόματα για το κουστούμι και τη γραβάτα και δεν συμμαζεύεται το πράγμα.

Μέχρι που ήρθε η κρίση. Τότε – αφού κόπηκε το ψωμί στους φτωχούς, στους πολύτεκνους, στους μονογονιούς, στους χαμηλοσυνταξιούχους κλπ – είπαν να δουν τι γίνεται με το «παντεσπάνι» των κρατούντων. Χρειάστηκαν βεβαίως λίγο σπρώξιμο και κάποιον «τρελό» να ανοίξει το θέμα. Για να φρεσκάρω τη μνήμη σας, η ιστορία με τις λιμουζίνες ξεκίνησε όταν οι Οικολόγοι έθεσαν θέμα, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2013 που προνοούσε την αγορά λιμουζίνας για τον απερχόμενο Πρόεδρο κ. Χριστόφια. Στην αρχή τα κόμματα πήγαν να κουκουλώσουν το θέμα, η κοινωνία αντέδρασε και… άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Το κουβάρι πήρε χρόνο να ξετυλιχθεί για να καταλήξει η Βουλή των Αντιπροσώπων να ψηφίσει έναν ελλειμματικό νόμο, ο οποίος όμως τουλάχιστον αφαιρούσε από πολλούς – μέχρι και τους γενικούς διευθυντές – το δικαίωμα να χρησιμοποιούν κρατικό όχημα και κατά τις προσωπικές τους μετακινήσεις, από την 1^η Ιανουαρίου 2106.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας Φιλελεύθερος, ασκούνται πιέσεις στα κόμματα είτε να δώσουν παράταση στην εφαρμογή του νόμου είτε να εγκρίνουν οδοιπορικά για τους Γενικούς Διευθυντές των Υπουργείων. 

Δηλώνω ότι ουδείς Γενικός Διευθυντής πλησίασε ή μίλησε με το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών ή εμένα προσωπικά γι’ αυτό το θέμα.

Τούτο είναι βεβαίως φυσικό, αφού εγώ προσωπικά και το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών είχαμε πρωτοστατήσει στην ανάδειξη του θέματος των λιμουζινών των αξιωματούχων και πρώτοι είχαμε ζητήσει την κατάργηση τους.

Εμείς, επίσης, ζητούμε – χωρίς να μπορούμε μέχρι στιγμής να πείσουμε τα άλλα κόμματα – την κατάργηση και άλλων προνομίων και σκανδαλωδών επιδομάτων που απολαμβάνουν οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, όπως π.χ. του επιδόματος προσωπικού τηλεφώνου (συνολικό κόστος για δημόσια οικονομικά 300.000 το χρόνο). Ζητούμε επίσης την κατάργηση των διπλών ψηλών αμοιβών και διπλών αμοιβών αξιωματούχων. Ακόμα ζητούμε τον καθορισμό μέγιστου ύψους αμοιβής ή συντάξεων στο δημόσιο τομέα.

Αυτά, προς άρση κάθε παρεξήγησης και για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.