O tempora, o mores

Έχω μια περίεργη επιμονή να διαβάζω εκείνες τις ρετρό σελίδες που έχουν οι εφημερίδες. Είναι συχνά το πιο παραμελημένο μέρος της εφημερίδας, όπου βρίσκεις τι έγραφε η ίδια εφημερίδα ή άλλες πριν από 30 ή 40 ή 50 χρόνια. Εντοπίζω κάποιες φορές ενδιαφέροντα πράγματα, πραγματικά μαργαριτάρια.

Όπως τις προάλλες όπου σε φύλλο της εφημερίδας την 1^η Οκτωβρίου 1982 ξεχωρίζει ο πρωτοσέλιδος τίτλος «ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ – Χιλιάδες λαού στην πινακιδοφορία του ΔΗΣΥ – ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΔΗΣΥ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ». Τι είχε συμβεί; Γράφει η εφημερίδα της εποχής: «Χθεσινή ογκώδης πινακιδοφορία πραγματοποίησε ο Δημοκρατικός Συναγερμός σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόφαση του διορισμένου Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ, να διακόψει τις ζωντανές ραδιοφωνικές μεταδόσεις των συνεδριών της Βουλής» και πιο κάτω: «Εκφράζοντας την απαρέσκεια τους για την απόφαση αυτή και διαμαρτυρόμενοι για την εμμονή του Προέδρου της Βουλής κ. Λαδά να μην επιτρέψει συζήτηση του θέματος, η κοινοβουλευτική ομάδα του Δημοκρατικού Συναγερμού αποχώρησε χθες από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής».

Για την ιστορία και για να μπείτε στο νόημα, προηγήθηκε η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΡΙΚ να διακόψει τις ραδιοφωνικές ζωντανές μεταδόσεις των συζητήσεων της ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων (που τότε είχαν υψηλή ακροαματικότητα), επικαλούμενο το δημόσιο συμφέρον, αφού πλησίαζαν οι προεδρικές εκλογές και «υπήρχε κίνδυνος να παρασυρθούν στο λαϊκισμό οι βουλευτές και να σκανδαλίσουν το ακροατήριο, δηλαδή τον Κυπριακό λαό».

Πως αλλάζουν οι καιροί; Το 2015 η ίδια κοινοβουλευτική ομάδα του ΔΗΣΥ πρωτοστατεί στα ακριβώς αντίθετα. Δεν κάνει βέβαια «πινακιδοφορίες» για να ζητά κλειστές συνεδριάσεις της ολομέλειας της Βουλής («μυστικές συνεδριάσεις» κατά το άρθρο 75 του Συντάγματος, κάτι σαν «Μυστικός Δείπνος»). Ούτε αποχωρεί από την ολομέλεια της Βουλής όταν η πλειοψηφία αποφασίζει να μην επιτρέψει τη συζήτηση του θέματος. Γιατί; Γιατί στις σημερινές εν έτη 2015 αντιδημοκρατικές πρακτικές, της φίμωσης και της συσκότισης, έχει μαζί της άλλα πολιτικά κόμματα. Το 1982 ήταν μειοψηφία. Το 2015 είναι Κυβέρνηση και πλειοψηφία. Όταν πρόκειται για το Κυπριακό – αλλά και για θέματα διαφάνειας, αξιοκρατίας και χρηστής διοίκησης – πλειοψηφία με το ΑΚΕΛ. Όταν πρόκειται για θέματα οικονομίας και εφαρμογής του μνημονίου, πλειοψηφία με το ΔΗΚΟ και ενίοτε κάποιες από τις λοιπές «πατριωτικές» δυνάμεις.

Άστα να πάνε. O tempora, o mores. Οι καιροί αλλάζουν. Τα ήθη αλλάζουν. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Τα ήθη και οι συμπεριφορές τους αλλάζουν. Προς το χειρότερο.

Αυτά (και άλλα πολλά) σκέφτομαι καθώς αναλογίζομαι τα συμβάντα της τελευταίας συνεδρίασης της ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων (24/9). Όταν ζήτησα από την ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων να εγγραφεί ως θέμα η συζήτηση της παρούσας φάσης του Κυπριακού και η συνέχιση της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εισέπραξα όξος και χολή.

Λέω και εγώ το παράπονο μου σε σένα, αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια, με την ελπίδα ότι θα κατανοήσεις τη θέση μου και δεν θα φωνάξεις και εσύ «κάτσε κάτω ρε καραγκιόζη». Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η υψηλού επιπέδου δημοκρατική κραυγή προήλθε – ανάμικτη με σωρό άλλες κραυγές, οχλαγωγία, αποδοκιμασία και προπηλακισμό – από τα έδρανα εκείνης της ίδιας ομάδας του ΔΗΣΥ, που πριν από 33 χρόνια ακριβώς αποχωρούσε από την ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων γιατί αρνήθηκε η πλειοψηφία να συζητήσει ένα θέμα μικρότερης βεβαίως σημασίας από το Κυπριακό.

O tempora, o mores.