Ο νόμος των Οικολόγων

Αφού είδαν και απόειδαν, να πείσουν το λαό με τα αίολα επιχειρήματά τους κατά της απλής αναλογικής, τελευταία οι κονδυλοφόροι της ανίερης συμμαχίας ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ ανακάλυψαν ένα καινούριο ψευδοεπιχείρημα: «Άδικα διαμαρτύρονται οι «μικροί» για την κατάργηση της απλής αναλογικής. Είχαν την ευκαιρία τους και την έχασαν».

Κατ’ αρχήν διερωτάται κανείς βάσιμα. Καλά, να «τιμωρηθούν» οι Οικολόγοι γιατί ξεκίνησαν από το 1% (1996) και έφτασαν στο 2,5% (2014). Αλλά γιατί να τιμωρηθούν οι αυριανοί νέοι σχηματισμοί, οι νέες συσπειρώσεις πολιτών οι οποίοι ακόμα και αν αριθμούν 20,000 ψήφους θα μείνουν πιθανώς εκτός Βουλής, ενώ κόμματα με 100,000 ψήφους θα παίρνουν μέχρι και 20 βουλευτές; Που είναι το δίκαιο σε αυτήν την αριθμητική;

Η κατάργηση της απλής αναλογικής αντιτίθεται σε μία σειρά αποφάσεων διεθνών, Ευρωπαϊκών και εθνικών οργανισμών και δικαστηρίων, που την ανακήρυξαν ως το δικαιότερο και αντιπροσωπευτικότερο σύστημα εκπροσώπησης των πολιτών. Γι’ αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση επέλεξε το σύστημα της απλής αναλογικής για τις Ευρωεκλογές.

Από την άλλη, ποια λογική δικαιολογεί τον οποιονδήποτε να κρίνει την επιτυχία ενός πολιτικού κινήματος και να καθορίζει το όριο της αυθαίρετα όπου του συμφέρει. Ποιος αυτοανακηρύσσεται εξεταστής και βαθμολογητής των κομμάτων; Ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού κατέληξαν ότι το μέτρο επιτυχίας είναι το 3,6%. Πριν λίγους μήνες έλεγαν το 4%. Αύριο μπορεί να πουν το 5%. Έτσι καθορίζεται το μέτρο κοινωνικής καταξίωσης ενός πολιτικού χώρου; Κατά που συμφέρει των δύο μεγάλων κομμάτων; Με την απλή αναλογική το «μέτρο  καταξίωσης» είναι ορθολογικά καθορισμένο στη βάση ότι όλοι οι ψηφοφόροι έχουν το ίδιο βάρος και αξία. Ο αριθμός των ψηφοφόρων διαιρείται με τον αριθμό των εδρών κι αυτό είναι το μέτρο για την εκλογή ενός κόμματος στη Βουλή.

Ο καθορισμός απαγορευτικού σκαλοπατιού (threshold) είναι μία επιλογή που μόνο όταν εξυπηρετούνται ευρύτερα συμφέροντα της πολιτείας μπορεί να γίνει αποδεκτή. Στην περίπτωση της Κύπρου είναι ανομιμοποίητη, γιατί δεν δικαιολογείται από την ανάγκη της καλής λειτουργίας του δημοκρατικού συστήματος όπως συμβαίνει σε χώρες, όπου η Κυβέρνηση εκλέγεται από τη Βουλή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος εγκατάλειψης της απλής αναλογικής, εκτός βεβαίως από τα μικροκομματικά συμφέροντα των δύο μεγάλων.

Ακούμε λοιπόν διάφορα χαζά αυτές τις μέρες για το χαμηλό τάχα ποσοστό. Αυτό το χαμηλό ποσοστό δεν μπόρεσαν όμως να συγκεντρώσουν κόμματα που ιδρύθηκαν από πρώην Προέδρο της Δημοκρατίας, πρώην Προέδρο της Βουλής, εν ενεργεία Υπουργό και βεβαίως βουλευτές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κόμματος «Ευρωπαϊκή Δημοκρατία» του βουλευτή (τότε) Πρόδρομου Προδρόμου στις εκλογές του 2006, ο οποίος δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά το ισχύον σύστημα της απλής αναλογικής περισσότερο από 0.40% και αποχαιρέτησε το κοινοβούλιο (μέχρι ο ίδιος να αλλάξει τοποθέτηση στο Κυπριακό και να επανενταχθεί στο ΔΗΣΥ).

Ψέμα λοιπόν και το επιχείρημα ότι προσωποπαγή και θνησιγενή σχήματα μπαίνουν στη Βουλή με την απλή αναλογική.

Στο τέλος – από όσα είδαμε να γράφονται αυτές τις μέρες – έχουμε όλοι αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι οι Οικολόγοι. Πρέπει να σιωπήσουν, πρέπει να αδρανοποιηθούν. Κάνουν πολύ ζημιά στο σύστημα και δεν το αντέχει ο οργανισμός του. Πολύ τους έχουμε ταράξει τους κύκλους της εξουσίας και θέλουν να μας εξοστρακίσουν από το κοινοβούλιο. Κατασκευάζουν δηλαδή εκλογικό νόμο ειδικά για τους Οικολόγους.

«Εμείς όμως θα τους αντισταθούμε, όποιοι και να ‘ναι, όσο δυνατοί και να’ ναι» (Δώρος Λοΐζου). Καλούμε τους πολίτες να στηρίξουν την πρόταση που έχουμε προετοιμάσει με την Ένωση Δανειοληπτών Ευνομία και το Κίνημα Ανεξάρτητων Ελεύθερων Πολιτών, να συμβληθούν μαζί μας και άλλες ομάδες πολιτών και να δώσουμε μαζί μία «πληρωμένη απάντηση» στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Το θέλουμε. Μπορούμε!!!