Ομιλία Προέδρου Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών κ. Γιώργου Περδίκη στον εορτασμό της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου 2016 στην Τηλλυρία

Σεβαστό ιερατείο,

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,

Τιμούμε σήμερα την επέτειο του έπους της Ηπείρου, του μεγάλου ΟΧΙ και την Εθνική Αντίσταση κατά του τέρατος του Χιτλεροφασισμού.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο μεγάλος πόλεμος κτύπησε χαράματα την πόρτα της μικρής Ελλάδας. Είχαν προηγηθεί μια σειρά από προκλήσεις της φασιστικής Ιταλίας, με αποκορύφωμα τον ύπουλο τορπιλισμό του καταδρομικού ΕΛΛΗ στο πανηγύρι της Μεγαλόχαρης της Τήνου, τον δεκαπενταύγουστο του ιδίου χρόνου.

Η μικρή Ελλάδα, αδύναμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι, επέμενε καρτερικά, επιλέγοντας σταθερά το δρόμο της ειρήνης για πολλά δύσκολα χρόνια. Όπως και στη σημερινή εποχή, όλη την περίοδο από το 1923 (όταν οι Ιταλοί για ασήμαντη αφορμή βομβάρδισαν και κατέλαβαν για λίγες μέρες την ανοχύρωτη Κέρκυρα) μέχρι το χάραμα της 28^ης Οκτωβρίου, η Ελλάδα ανέχθηκε σειρά από προκλήσεις και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να καταγγείλει στη διεθνή φόρα και στις μεγάλες δυνάμεις, την επιθετική συμπεριφορά των Ιταλών, οι οποίοι κατείχαν τα Δωδεκάνησα από τον πρώτο μεγάλο πόλεμο.

Το Ελληνικό έθνος διακρίνεται για τη σταθερή προσήλωση του στην ειρήνη και την ελευθερία. Μόνο όταν απειλείται η ελευθερία μας, αναγκαζόμαστε να πάρουμε τα όπλα για να υπερασπιστούμε τα ιδανικά μας, την πατρίδα μας, τα πάτρια εδάφη.  

Ο Ελληνικός λαός δεν επεδίωξε τον Ελληνοιταλικό πόλεμο κι ας η Βόρειος Ήπειρος ήταν άδικα δοσμένη στους Αλβανούς και τα Δωδεκάνησα υπό Ιταλική κατοχή. Όταν όμως ο φασίστας Μουσολίνι, ζήτησε τα κλειδιά της Ελλάδας, η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: ένα βροντερό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ που με τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης, έγινε πολεμική ιαχή στα βουνά της Ηπείρου, στα οχυρά της Μακεδονίας και στη λεβεντογέννα Κρήτη. Το έπος των Ελλήνων, το ηρωικό ΟΧΙ, δεν ήταν απλά μια πολιτική δήλωση. Έμελλε να είναι ένας πολύχρονος αγώνας στην κατεχόμενη Ελλάδα, στην έρημο της Βόρειας Αφρικής και στο μέτωπο της Ευρώπης. Σ’ αυτό το μεγάλο έπος είχε και η μικρή Κύπρος μας τη συμβολή της. Κύπριοι πολέμησαν στον Ελληνικό στρατό στην Πίνδο και στην Αίγυπτο, ενώ εκατοντάδες κατατάγηκαν στον Αγγλικό στρατό, συγκροτώντας το Κυπριακό Σύνταγμα.

Τριάντα επτά χιλιάδες Κύπριοι, πήραν μέρος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αριθμός υπερβολικά μεγάλος αν ληφθεί υπόψη ότι αντιπροσωπεύει περίπου το ένα δέκατο του πληθυσμού της Κύπρου εκείνη την εποχή. Εξακόσιοι πενήντα περίπου ήταν οι Κύπριοι ήρωες νεκροί του μεγάλου πολέμου, που βρίσκονται θαμμένοι σε 47 κοιμητήρια σε 12 συνολικά χώρες.  

Το ΟΧΙ των Ελλήνων απέναντι στο Ιταλικό τελεσίγραφο, λειτούργησε ως εγερτήριο των Κυπρίων για τη μεγάλη θυσία. Μια θυσία που δεν βρήκε ανταπόκριση από τους νικητές. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της νίκης, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, όταν επισκέφθηκε την Κύπρο το 1943 δήλωσε: «Πιστέψτε με, όταν αυτός ο πόλεμος τελειώσει, το όνομα της Κύπρου θα περιληφθεί στον κατάλογο εκείνων των χωρών που εξυπηρέτησαν καλά, όχι μόνο τη Βρετανική Κοινοπολιτεία, όχι μόνο τους ενωμένους λαούς που αγωνίζονται αυτήν τη στιγμή, αλλά όπως πιστεύω και τις μελλοντικές γενεές».

Κι όμως τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και η αναλγησία της Βρετανικής πολιτικής, επεφύλαξαν στο Ελληνικό Έθνος και στον Κυπριακό λαό και για τις επόμενες γενεές, προβλήματα, απογοητεύσεις και πίκρες. Οι Βρετανοί οδήγησαν μεταπολεμικά τον Ελληνικό λαό στο διχασμό και αρνήθηκαν στον Κυπριακό λαό την Ελευθερία και την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα.

Διάβασα πριν λίγες μέρες ένα άρθρο γραμμένο από τον αείμνηστο αντιναύαρχο και αρχηγό του Ελληνικού Ναυτικού Παναγιώτη Κώνστα, για τις απώλειες και το συνολικό κόστος για τον Ελληνικό λαό από τη συμμετοχή του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο αντιναύαρχος Κώνστα ήταν μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι το 1946.

Σύμφωνα με τον αντιναύαρχο Κώνστα το Ελληνικό Έθνος και η Ελλάδα έχασε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο ελάχιστοι άλλοι λαοί και χώρες κι όχι μόνο από τους νικητές.

Η κατάληξη του κ. Κώνστα είναι επίκαιρη και έξοχα διαφωτιστική για τη γραμμή που πρέπει να ακολουθούμε στα εθνικά θέματα.

«Δυστυχώς – λέει ο αντιναύαρχος Κώνστα – εάν ανατρέξωμεν εις την ιστορίαν μας, θα ίδωμεν ότι δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία η Ελλάς, πιστή εις τας συμμαχίας της, τυγχάνει τοιαύτης συμπεριφοράς παρά των Μεγάλων Συμμάχων της. Αι σελίδες της ιστορίας μας είναι γεμάται από εγκαταλείψεις της Ελλάδος κατά τα συνέδρια της Ειρήνης, υπό εκείνων οι οποίοι πολλά της ώφειλον κατά τις πολεμικές περιόδους. Ούτω δια να αναφέρωμεν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από τους νεότερους χρόνους: εγκαταλείπεται η Κρήτη κατά την Κρητική επανάσταση του 1866 – 1867 με αποτέλεσμα η Κρήτη να μην απελευθερωθεί τότε. Εγκαταλείπεται η Ελλάς μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 13 ότε είχεν απελευθερωθεί η Βόρεια Ήπειρος και υποχρεώθει να την επιστρέψει και να περιέλθει υπό τον Αλβανικό ζυγό.

Η Ελλάς εγκαταλείπεται κατά την Μικρασιατική εκστρατεία διά να υποστεί ο Ελληνισμός μίαν από τις μεγαλύτερες του καταστροφές. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Εγκαταλείπεται η Ελλάς, επί των ημερών μας εις το Κυπριακόν.

Η ιστορία λοιπόν μας διδάσκει ότι οι εκάστοτε Μεγάλοι Σύμμαχοι μας δεν εθυσίασαν ποτέ το συμφέρον των δια τα συμφέροντα της πατρίδας μας – μήδε θα τα θυσιάσουν εις το μέλλον – ει μή μόνον εφ’ όσον και καθ’ όσον τα συμφέροντα εκείνων «συνταυτίζονται» και «συμβαδίζουν» με τα ιδικά μας συμφέροντα».

Τελειώνοντας το σημείωμα του ο αντιστράτηγος Κώνστα θυμίζει τη ρήση του Δημοσθένη προς τους Αθηναίους: «Βασίζεσθε εις εαυτούς υμών αυτών έστε» ήτοι πρώτα απ’ όλα να βασίζεστε στις δικές σας πλάτες.

Οι Έλληνες του ’40, με τη βοήθεια του Θεού, βασίστηκαν στις δικές τους δυνάμεις και νίκησαν.

Εμείς σήμερα, στον δικό μας αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Τουρκικό ζυγό, καλούμαστε να ακολουθήσουμε αυτόν το δρόμο. Το δρόμο της αυτογνωσίας, της ανεξαρτησίας και της αυτοδυναμίας. Το δρόμο της ενότητας και της τιμής. Δεν μπορούμε να περιμένουμε σταθερή φιλία και συμπαράσταση από τις ξένες δυνάμεις, παρά μόνο όσο τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούνται.

Σε λίγες μέρες είναι πολύ πιθανόν να βρεθούμε ως πολιτική ηγεσία, αλλά κυρίως ως Κυπριακός λαός, ενώπιον αφόρητων πιέσεων από τους άσπονδους φίλους μας, το διεθνή παράγοντα και τις ανίερες συμμαχίες, στις εν εξελίξει συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού.

Οφείλουμε να αντλήσουμε δύναμη, θάρρος και αποφασιστικότητα από το έπος του ’40 και τη νίκη των Ελλήνων. Εμείς εδώ στην Αγία Τηλλυρία ξέρουμε από πείσμα και φρόνημα υψηλό. Δεν υποχωρούμε εμείς, δεν παραδίδουμε τη γης μας στον εισβολέα.

Όποιος κι αν είναι ο εχθρός, όποιοι κι αν είναι οι μέθοδοι του κι όποιες κι αν είναι οι επιδιώξεις του, εμείς δεν θα υποχωρήσουμε, δεν θα παραδοθούμε.

Στους εχθρούς της ελευθερίας της πατρίδας μας, που απειλούν να μας αλυσοδέσουν σε νέα σκλαβιά, εμείς θα απαντήσουμε με το ηρωικό ΟΧΙ των Ελλήνων του έπους του ’40.

Ζήτω η Ελευθερία.