Επανατοποθέτηση τώρα!

Στο σκηνικό πιέσεων που δημιουργούν διάφοροι κύκλοι, με στόχο να επιβληθεί μια εκτρωματική διευθέτηση του Κυπριακού πριν από την ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κυπριακή Δημοκρατία, πρέπει να απαντήσουμε με ευέλικτες δυναμικές κινήσεις και όχι παθητικά ή αμυντικά. Άλλωστε, ως Κυπριακός λαός (και ιδιαίτερα ως Ελληνοκύπριοι) εμείς αναζητούμε πριν και πάνω από κάθε άλλον να έχουμε το συντομότερο λύση στο Κυπριακό. Όσοι έχουν την ίδια έγνοια (έστω και για τους δικούς τους λόγους) οφείλουν να απευθυνθούν προς την Τουρκία, η οποία ευθύνεται για το αδιέξοδο και τη συνέχιση του προβλήματος. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο προς όλους, ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούμε πιέσεις για περαιτέρω υποχωρήσεις στο όνομα οποιουδήποτε χρονοδιαγράμματος. Επίσης – για τους ίδιους λόγους – δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε διαδικασία π.χ. διεθνής ή τριμερής ή πενταμερής διάσκεψη, που να εμπεριέχει το στοιχείο της επιδιαιτησίας. Η Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί για την Κυπριακή Δημοκρατία μια ευκαιρία αναβάθμισης του πολιτικού ρόλου του Κυπριακού λαού (στο σύνολο του) μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως απειλή. Δίνεται και η ευκαιρία στον ενδυναμωμένο Ερντογάν να κάνει βήματα αναγνώρισης  της Κυπριακής Δημοκρατίας (όπως άλλωστε οφείλει). Είναι επίσης καιρός να επανατεθεί η πρόταση μας για απευθείας διαπραγματεύσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία.

Πιστεύουμε ότι είναι καιρός να τεθεί ενώπιον των συνομιλητών μας, αλλά και ενώπιον του διεθνούς παράγοντα, η προοπτική απαγκίστρωσης από τις γνωστές και πολυσυζητημένες γενναιόδωρες προτάσεις του Προέδρου. Το χαρτί της απόσυρσης των προτάσεων – μέσω της προσφυγής στο λαό με ένα δημοψήφισμα εφ’ όλης της ύλης – μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης στη Γενεύη ώστε να υποχρεωθεί ο Έρογλου να εγκαταλείψει τις αδιάλλακτες τακτικές του.

Μπορούμε να αντιστρέψουμε τους όρους μέσω της επανατοποθέτησης του Κυπριακού στην ορθή του βάση ως θέμα εισβολής και κατοχής. Πώς θα γίνει αυτό; Προτάσσοντας τρία βασικά θέματα, δηλαδή εποικισμός, περιουσιακό, κατοχή.

Πρέπει λοιπόν να ζητήσουμε να σταματήσει ο εποικισμός και το ξεπούλημα της γης των Ελληνοκύπριων στα κατεχόμενα.

Θεωρώ ως πρωτεύον και σημαντικό ζήτημα τον τερματισμό του τουρκικού εποικισμού. Ως μέτρο που ενδεχομένως να έβαζε φρένο στον εποικισμό προτείναμε τη διεθνή ανεξάρτητη απογραφή του πληθυσμού στα κατεχόμενα. Η κατά την άποψη μου  χλιαρή προώθηση της πρότασης αυτής δεν έφερε το ζητούμενο αποτέλεσμα. Επιβάλλεται η δυναμική προώθηση της πρότασης για απογραφή πληθυσμού στα κατεχόμενα κατά τη διάρκεια της  συνάντησης της Γενεύης. Διότι γεννιέται ένα σοβαρό ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να συζητείται στα σοβαρά η λύση του Κυπριακού και το κατοχικό καθεστώς να εγγράφει καθημερινά νέους «υπηκόους» στο ψευδοκράτος;

Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να τίθεται και το θέμα του τερματισμού του ξεπουλήματος της γης και περιουσίας των Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα (ανάλογο θέμα προκύπτει για την περιουσία των Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές). Δεν μπορούν να μιλούν για σύντομη λύση του Κυπριακού και ταυτόχρονα να προωθούν την αλλαγή των δεδομένων επί του εδάφους με την προώθηση πολιτικών αποξένωσης των νόμιμων ιδιοκτητών από τις περιουσίες τους.

Ό,τι ισχύει για τις περιουσίες και τους εποίκους ισχύει και για την παρουσία του Τουρκικού κατοχικού στρατού στην Κύπρο. Η αποχώρηση (έστω και σταδιακή) των κατοχικών στρατευμάτων, πρέπει να ξαναπάρει τον ιεραρχικά πρωτεύοντα ρόλο που παίρνει σε όλες τις διενέξεις και πολεμικές συρράξεις παγκόσμια. Τα τριάντα επτά χρόνια από την τουρκική εισβολή του ‘74  και η σημερινή κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο, δεν δικαιολογούν την παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων. Όμως ο Ερντογάν δημόσια δηλώνει ότι δεν θα αποχωρήσει ούτε ένας Τούρκος στρατιώτης πριν τη λύση του Κυπριακού. Αξίζει να σημειωθεί ότι  δεν είναι αυτό που συμβαίνει σε άλλες συρράξεις ανά τον κόσμο. Πρόσφατα παραδείγματα η εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο τον Ιούλιο του 2006 και αργότερα στη Γάζα τον Γενάρη του 2009, η επιχείρηση της Ρωσίας στη Γεωργία τον Αύγουστο του 2008 κ.ο.κ. όπου η αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων προηγήθηκε της τελικής διευθέτησης του προβλήματος.

Όταν τίθεται συχνά ως απειλή η ανάγκη να τεθούν πιεστικά χρονοδιαγράμματα για τις διαπραγματεύσεις, πρέπει να αντιτάσσεται η ανάγκη να τεθεί χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων (και εφαρμογή άλλων μέτρων στρατιωτικής αποκλιμάκωσης) που να ταυτίζεται χρονικά με εκείνο των διαπραγματεύσεων. Όταν ο κ. Yakis, πρώην υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας και Πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, πρόσφατα ζητούσε την αποδοχή καταληκτικού χρονοδιαγράμματος για λύση του Κυπριακού μέχρι το 2^ο εξάμηνο του 2012 πρέπει να αντιμετωπίζει το ερώτημα: Είναι έτοιμος άραγε να αποδεχθεί ότι μέχρι τότε θα αποχωρήσουν όλα (ή το μεγαλύτερο μέρος) των τουρκικών στρατευμάτων;

Έχουμε την άποψη ότι η ανάδειξη των θεμάτων αυτών, επαναφέρει την Τουρκία στο πεδίο των πολιτικών της ευθυνών στο Κυπριακό και επανατοποθετηθεί το Κυπριακό στη σωστή βάση.

Γιώργος Περδίκης

Βουλευτής

Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών