Ομιλία Βουλευτή Γιώργου Περδίκη στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων

«Ο περί της Συμφωνίας Διευκόλυνσης Χρηματοδοτικής Στήριξης (Κυρωτικός) Νόμος του 2013»

(Αρ. Φακ. 23.01.054.085-2013)

Ομιλία Βουλευτή Γιώργου Περδίκη στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων

29 Απριλίου 2013

 

Κύριε πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι,

 

Αρχίζοντας, θα ήθελα να σας θυμίσω, τί έλεγα απ’ αυτό το βήμα στην καθοριστική συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής στις 17 Μαΐου 2012 όταν αποφασίσαμε ομόφωνα την κρατικοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας:

 

«Η κατάληξη της σημερινής μαραθώνιας συνεδρίας της επιτροπής Οικονομικών και της ολομέλειας, μας αφήνει όλους με μια πικρή γεύση.  Πικρή γεύση για τα όσα έχουν συμβεί και οδήγησαν τον τόπο σε αυτή την κατάσταση, αλλά και μια πικρή γεύση για όσα θα έρθουν. Και μια πρόβλεψη: ότι αυτά που θα έρθουν θα είναι δυσάρεστα και ακόμα πιο δυσάρεστα από τα σημερινά.

 

Αισθάνομαι ότι σήμερα, ως εκπρόσωπος του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών στη Βουλή, λειτούργησα κάτω από πίεση, κάτω από εκβιαστικά διλήμματα και με τη λογική «το μη χείρον, βέλτιστον».  Και για αυτό το «βέλτιστον» παραμένω με πολλές αμφιβολίες και ερωτηματικά.  Ο Θεός να βάλει το χέρι του».

 

 

Η επίκληση της θεϊκής βοήθειας αποδείχθηκε μάταιη και ατελέσφορη.  Για εκείνη την απόφαση η Βουλή στήθηκε στον τοίχο και κατηγορήθηκε πολύ. Για ποιο λόγο; Γιατί δεν είχε γνώση των δεδομένων, δεν είχε γνώση για τα 9,5 δις του ELA στη Λαϊκή. Η απόφαση της 17^ης Μαΐου 2012 δεν ήταν η μόνη που πάρθηκε απ’ αυτή τη Βουλή, στη βάση της παραπληροφόρησης, των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων και των εκβιασμών. Από τότε μέχρι και απόψε, από εκβιασμό σε εκβιασμό, φτάσαμε στην πλήρη καταστροφή του χρηματοπιστωτικού τομέα, στην υπανάπτυξη και στην ύφεση, στον ακρωτηριασμό του κοινωνικού κράτους, στους υψηλούς δείκτες ανεργίας και στο μεγάλο χρέος.

 

Εμείς, ως Οικολόγοι – ελέω Κυπριακού λαού – δεν αξιωθήκαμε να κυβερνήσουμε σ’ αυτήν τη χώρα στα 17 χρόνια του πολιτικού μας βίου. Έχουμε λοιπόν κάθε δικαίωμα να μιλάμε για το σπάταλο Κυπριακό κράτος, την κομματοκρατία, την αναξιοκρατία, την ανεπάρκεια του δημόσιου τομέα. Ακόμα είχαμε τον άχαρο και καθόλου ευχάριστο για τους πολλούς ρόλο, όλα αυτά τα χρόνια να σας υποδεικνύουμε ότι ο δρόμος της υπερκατανάλωσης, της πολυτέλειας, της χλιδής και της σπατάλης, της ασυδοσίας των κερδοσκόπων, της υπερανάπτυξης και των υπερκερδών, ο δρόμος της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας του κεφαλαίου – ντόπιου και ξένου – ήταν ο δρόμος που θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα στην καταστροφή.

 

Οι προειδοποιήσεις μας, έπεφταν σε αυτιά «μη ακουώντων». Θέλω να κρατήσετε για λίγα λεπτά στη μνήμη σας αυτή τη διαπίστωση  και την εικόνα των κυβερνόντων που δεν θέλουν να ακούσουν τις από καιρό προειδοποιήσεις. Είναι οι «μή ακούωντες» κυβερνώντες, και βγαίνοντας σε διάφορα μοντέλα και χρώματα.

 

Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή μέρα, μετά τις πρόσφατες αποφάσεις  του Eurogroup και την κατάληξη της συμφωνίας Τρόικας και Κυβέρνησης σε μνημόνιο και δανειακή σύμβαση,  και όταν πλέον έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο των προθέσεων των δανειστών μας. Δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Δεν έχουμε ενώπιον μας – κυρίες και κύριοι – κάποιους απλούς δανειστές – έστω τοκογλύφους – που επιδιώκουν να βγάλουν οικονομικό κέρδος από τους δυστυχείς δανειζόμενους τους. Έχουμε ενώπιον μας τη Νέα Τάξη πραγμάτων. Μια επιχείρηση επιβολής νέων νόμων στις σχέσεις μεταξύ των λαών στην Ευρώπη, μιας νέας μορφής οικονομικής και πολιτικής δουλείας.

 

Ας μην βαυκαλίζεστε κυρίες και κύριοι, ας μην παραμυθιάζεστε. Ακόμα και οι υποστηρικτές του δρόμου του μνημονίου παραδέχονται ότι οι ήδη δυσοίωνες προβλέψεις της Τρόικας, δεν μπορούν να περιγράψουν την σκληρή πραγματικότητα που θα αναγκαστούμε να βιώσουμε.

 

Τα επόμενα χρόνια - τα χρόνια της εφαρμογής του μνημονίου - το ακαθάριστο εθνικό προϊόν θα συρρικνωθεί κατά 40%, το χρέος θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ και το κυριότερο η ανεργία θα σκαρφαλώσει από το 6% που ήταν το 2009, στο 40% με την ανεργία στους νέους να ξεπερνά το 50%. Ο Κυπριακός λαός θα πεινάσει. Θα ζήσει εποχές πείνας και ανέχειας που δεν έζησε ποτέ στην πρόσφατη ιστορία του. Αυτό είναι δεδομένο, δεν είναι πρόβλεψη. Οι νέοι μας θα μεταναστεύσουν, τα κοινωνικά προβλήματα θα αυξηθούν, η κατήφεια και η δυστυχία θα επικρατήσουν. Ο λαός μας θα καταντήσει επαίτης, ξεφτιλισμένος και αποσαθρωμένος οικονομικά και πολιτικά. Αλλά κυρίως ξεφτιλισμένος ηθικά.

 

Θέλω να σταθώ σ’ αυτό το τελευταίο γιατί ξέρω ότι πολλοί δεν του δίνουν την απαραίτητη σημασία. Θυμούνται την καταστροφή του 1974 και κάνουν όνειρα για την γρήγορη οικονομική ανάκαμψη. Όμως ξεχνάτε κυρίες και κύριοι, ότι το 1974 είπαμε «ΟΧΙ» στην Τουρκική επίθεση πληρώνοντας το βαρύ τίμημα της άρνησης μας να υποταχθούμε. Βγήκαμε ηττημένοι από ένα προδομένο και άνισο αγώνα αλλά ηθικά δικαιωμένοι. Γιατί δεν είχαμε υποκύψει στους Αμερικανοβρετανικούς σχεδιασμούς και στις απαιτήσεις του Ετζεβίτ στη διάσκεψη της Γενεύης. Τότε δεν είχε αποφασίσει το Κυπριακό Κοινοβούλιο, ότι  μπορεί η Αισέ να κάνει ανενόχλητη και δια περιπάτου τις διακοπές της στην Κύπρο.

 

Το σημερινό «ναι» της Κυπριακής Βουλής, αποτελεί την πιο μεγάλη ήττα του Κυπριακού λαού στα 8 χιλιάδες χρόνια της ιστορίας του. Οι δημοκρατικά εκλελεγμένοι αντιπρόσωποι του, αποδέχονται – με το πιστόλι στον κρόταφο – μια συμφωνία υποδούλωσης, που οδηγεί στην οικονομική, κοινωνική και ηθική εξαθλίωση.

 

Και για ποιό λόγο παρακαλώ; Γιατί επιλέγετε στη βάση του «το μη χείρον, βέλτιστο». Σ’ αυτό το σημείο θα σας θυμίσω και πάλι την απόφαση της 17^ης Μαΐου του 2012, για την οποία σήμερα πολλοί μετανιώνετε και επικαλείστε άγνοια περί των πραγματικών δεδομένων. Απόψε κυρίες και κύριοι, δεν μπορείτε να επικαλεστείτε άγνοια περί των γεγονότων. Απόψε ξέρετε. Τα δεδομένα και οι προβλέψεις είναι μπροστά σας – και παρά τις κρυφές και σκοτεινές γωνιές του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης – ξέρετε σε ποια κατάσταση οδηγείτε τον Κυπριακό λαό. 

 

Άλλα εγώ αμφισβητώ βάσιμα ότι η κατάσταση που μας οδηγείτε είναι το «μη χείρον». Είναι το χείρον. Ισχυρίζεστε ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. Πάντα υπήρχαν εναλλακτικές προτάσεις, απλά έπεφταν σε αυτιά μη ακουώντων «οι μη ακούωντες κυβερνώντες» που σας έλεγα και πιο πριν. Εμείς ως Οικολόγοι καταθέσαμε εναλλακτικές εισηγήσεις ακόμα και την κρίσιμη και χαοτική περίοδο μεταξύ των δύο αποφάσεων του Eurogroup. Ας μπουν στα πρακτικά της ιστορικής αυτής συνεδρίασης, η γραπτή  μας πρόταση όπως κατατέθηκε στη σύσκεψη αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 21 Μαρτίου 2012. Καταθέτω επίσης τα απόρρητα πρακτικά της συνεδρίασης της Βουλής με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Δευτέρα 18 Μαρτίου πριν από το ΟΧΙ στην πρώτη απόφαση του Eurogroup (Σε εκείνη τη συνεδρίαση ήταν παρόντες 44 βουλευτές. Έχετε ακούσει τι είχα προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας). Σε αυτό το σημείο θέλω να ζητήσω από τον Πρόεδρο της Βουλής να αρθεί το απόρρητο των πρακτικών αυτών για να ξέρουν οι πολίτες την θέση ενός εκάστου τις κρίσιμες εκείνες ώρες. 

 

Κάνω αυτή τη σύντομη αναφορά στα γεγονότα που ακολούθησαν τη πρώτη απόφαση του Eurogroup – αυτή που απέρριψε όλη η ανθρωπότητα αλλά εδώ στην Κύπρο για κάποιο μυστήριο λόγο κάποιοι τάχα ειδικοί και επαΐοντες εξακολουθούν να υποστηρίζουν – για να σας αποδείξω δύο απλά πράγματα:

1^ον: Ότι οι Οικολόγοι δεν αρκέστηκαν στο ΟΧΙ αλλά πρότειναν και διέξοδο, όταν άλλοι πελαγοδρομούσαν, παλινδρομούσαν, μπουρδουκλώνονταν, αλληλοϋπονομεύονταν και τελικά αποτύγχαναν οικτρά, οδηγώντας μας σιδηροδέσμιους στη δεύτερη απόφαση του Eurogroup και

2^ον: Ότι δεν αρκεί να έχεις εναλλακτικές προτάσεις, πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι να τις ακούσουν και – το σημαντικότερο – να υπάρχουν ηγέτες να τις πιστέψουν και να τις υλοποιήσουν διεκδικητικά. Έχω την άποψη ότι εναλλακτικοί δρόμοι πάντα υπάρχουν, κότσια δεν έχουμε για να τους ακολουθήσουμε.

 

Και σήμερα υπάρχουν προτάσεις εναλλακτικής πορείας, πέραν του μνημονίου. Τις έχουν καταθέσει και δημόσια ομάδες επιστημόνων από την Κύπρο και το εξωτερικό π.χ. ο καθηγητής Χαραλαμπάκης από το Πανεπιστήμιο του Κεντάκυ των ΗΠΑ, ο καθηγητής Λαπαβίτσας ή ο καθηγητής Ανδρέας Θεοφάνους από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Κινούνται λίγο πολύ στο ίδιο πλαίσιο, πλαίσιο στο οποίο συμφωνούν δεκάδες προσωπικότητες από το διεθνή οικονομικό χώρο (καταθέτω σχετικά άρθρα).

 

Οι εναλλακτικές αυτές προτάσεις εισηγούνται με διάφορες παραλλαγές την αποδέσμευση από το μνημόνιο και στην ανάγκη – αν χρειαστεί – την έκδοση εθνικού νομίσματος, ενός ας πούμε «Κυπριακού ευρώ». Προϋποθέτουν βέβαια κήρυξη των υποχρεώσεων του ELA σε «απεχθές χρέος», διότι προέκυψε μέσω παράνομων μεθοδεύσεων και επιβλήθηκε δια πυρός και σιδήρου, το οποίο χρέος δεν πρέπει να συνεχίσει. 

 

Δύο απαραίτητες σημειώσεις επί τούτου:

1^ον: Δεν μιλάμε για εναλλακτικές προτάσεις που οδηγούν στον παράδεισο αντί της κόλασης του μνημονίου. Από οικονομικής άποψης οι προτάσεις αυτές συνεπάγονται δυσκολίες και προβλήματα, λιτότητα, περιορισμούς, και αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης και διοίκησης της χώρας. Ίσως έτσι να υπάρξει αλλαγή σ’ αυτήν τη χώρα, γιατί αλλάζουν τα δεδομένα και προκαλείται μια ανατροπή κατεστημένων νοοτροπιών και αντιλήψεων. Ο εκτός της Τρόικας δρόμος είναι επαναστατικός και μεταρρυθμιστικός για την οικονομία και την κοινωνία. Γι’ αυτό θέλει κότσια. Θέλει αρετή και τόλμη. Αντίθετα ο εντός της Τρόικας δρόμος διατηρεί τα κατεστημένα, τα οποία άλλωστε η Τρόικα χρειάζεται για να επιβληθεί η «ομαλότητα των υποδούλων» ή η Κυπριακή «σιωπή των αμνών». Είναι γι’ αυτό που δεν θα δείτε, στο δρόμο του μνημονίου να πληρώνουν οι ενόχοι και να φυλακίζονται τα οικονομικά καθάρματα. Όσοι ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή, ανίκανοι ή αχάπαροι, θα συνεχίζουν να χαίρονται αξιώματα (π.χ. ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας), με παχουλούς μισθούς και επιδόματα. Θα τους βλέπετε να κυκλοφορούν ανάμεσα μας επιδεικτικά, απολαμβάνοντας τον πλούτο και τη χλιδή, που προέκυψε από το ληστρεμένο μόχθο του τίμιου εργαζομένου Κυπρίου. Σ’ αυτά τα οικονομικά καθάρματα – αξιότιμους κυρίους του Κυπριακού κατεστημένου – που ανακηρύσσονται και σε ευεργέτες, στηρίχθηκε η Τρόικα για να μας επιβάλει τους πιο σκληρούς όρους ένα πρωτοφανές μνημόνιο γιατί είμαστε τα πειραματόζωα τους. Σ’ αυτούς και στο ανίκανο, άτολμο και αχάπαρο πολιτικό προσωπικό θα συνεχίζει να στηρίζεται, η Τρόικα επιβάλλοντας τη νέα κατοχή, τη νέα υποδούλωση, τη Χρεοκρατία. Όπως προκύπτει απ’ την προσεκτική μελέτη του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, η εξυπηρέτηση του χρέους και ο πολύκροτος ELA, θα είναι το πιστόλι που θα καρφώνεται στον κρόταφο λαού και ηγεσίας για να δεχτούμε οικειοθελώς τάχα, τα άνομα σχέδια τους και ταυτόχρονα θα αθωώνει όλους όσους ευθύνονται για την καταστροφή. Ένας από τους λόγους που σήμερα ψηφίζω ΟΧΙ είναι γιατί το «ναι» συνεπάγεται αθώωση των ενόχων και εφαρμογή του δόγματος «ό,τι έγινε, έγινε, πάμε παρακάτω, ας δουλέψουμε όλοι μπλα μπλα …». Μαζί με ποιους; Μαζί με όσους μας έφεραν το μνημόνιο, μας έφεραν τη φτώχεια και την υποδούλωση; Με αυτούς που κρύβονται μέσα στις κρυφές λίστες των εκατομμυρίων ευρώ που διέφυγαν στο εξωτερικό ή μαζί με τους άλλους, αυτούς που κυκλοφορούν ανάμεσα μας με δανεικές κυβερνητικές λιμουζίνες και τώρα ξαφνικά ως αρτεμάκηδες της πολιτικής ανακάλυψαν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του μνημονίου;

 

2^ον: Η πρόταση για το Κυπριακό ευρώ δεν συνεπάγεται αντιπαράθεση ή ακόμα χειρότερα, έξοδο απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση.  Δεν προτείνουμε να μετατραπούμε σε «Κούβα της Μεσογείου» ούτε να καταφύγουμε σε επικίνδυνους ηρωισμούς. Αρκεί μια συμφωνία συναινετικού βελούδινου διαζυγίου με την Ευρωζώνη και μια προσωρινή κατάταξη μας σε εκείνη την κατηγορία χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διατηρούν ακόμα το Εθνικό τους νόμισμα, με προοπτική επανένταξης όταν τα οικονομικά δεδομένα το επιτρέψουν. Θυμίζω ότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που είναι νεότερη της συνθήκης προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν υπάρχει καμμία δυνατότητα για αποπομπή χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατ’ ακρίβεια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας να μας διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες για τις εναλλακτικές προτάσεις. Όμως δεν έχω αυτήν την πολυτέλεια χρόνου. Δεν μου επιτρέπεται να επεκταθώ γιατί δεν είναι εκεί η ουσία: δηλαδή στις λεπτομέρειες μιας εναλλακτικής πρότασης, αλλά στον εάν υπάρχει η τόλμη για μια τέτοια απόφαση. Και τέτοιο πράγμα είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει.

 

Αναπτύσσεται μια καταστροφολογική προπαγάνδα περί χρεοκοπίας, που ποτέ δεν τεκμηριώνεται. Υπάρχουν και τα παπαγαλάκια των μέσων ενημέρωσης που καλλιεργούν μια κουλτούρα υποταγής. Καταγγέλλω ότι ορισμένα μέσα ενημέρωσης έχουν εξαφανίσει τη φωνή των Οικολόγων γιατί τη θεωρούν πολύ επαναστατική φαίνεται.

 

Αλλά ας πούμε ότι δεν είναι έτσι. Ας δεχθώ χάριν συζήτησης ότι από οικονομικής άποψης θα είναι το ίδιο ίσως και χειρότερα εκτός μνημονίου. Το κάνω επίτηδες για να περάσω στο κύριο επιχείρημα που μας κάνει εμάς ως Οικολόγους, να μην αποδεχθούμε το δρόμο του μνημονίου.

Κοιτάξτε κυρίες και κύριοι. Εδώ δεν είμαστε ένα οικονομικό φόρουμ που έχουμε συνέλθει προκειμένου να εξετάσουμε θεωρητικά τις οικονομικές επιπτώσεις του μνημονίου σε αντιπαράθεση με τους προβλεπόμενες αρνητικές επιπτώσεις μιας τολμηρής πορείας εκτός μνημονίου. Η Κύπρος δεν είναι Αργεντινή, ούτε Ισλανδία, ούτε Ιρλανδία, ούτε Πορτογαλία, ούτε Ισπανία, ούτε καν Ελλάδα, όχι  από άποψη οικονομικών παραμέτρων (από αυτή την άποψη ίσως να μοιάζει με κάποιες απ’ αυτές τις χώρες). Η κύρια διαφορά της Κύπρου είναι ότι είναι μια ημικατεχόμενη χώρα, με μια ανοικτή πληγή που λέγεται Κυπριακό και απέναντι της μια τοπική επιθετική υπερδύναμη που λέγεται Τουρκία να επιβουλεύεται την κυριαρχία και την ελευθερία των κατοίκων της. Επιπλέον βρισκόμαστε σε μια ταραγμένη περιοχή του κόσμου, με ένα διαρκή πόλεμο δίπλα μας και κατά καιρούς θερμές συρράξεις, σε ένα καυτό γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη. Αυτή είναι η περίπτωση της Κύπρου και έτσι αντιμετωπίζεται κι απ’ αυτούς που πήραν τις αποφάσεις στο Eurogroup, δηλαδή ΠΟΛΙΤΙΚΑ. Είμαστε λοιπόν και εμείς εδώ, ένα σώμα πολιτικών ανθρώπων που δεν πρέπει μόνο να μετρήσει τις προβλεπόμενες οικονομικές επιπτώσεις και τους δείκτες από την μια ή την άλλη επιλογή, αλλά κυρίως να εξετάσει τις ευρύτερες επιπτώσεις στα εθνικά θέματα.

 

Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί δεν ακούτε. Δεν καταλαβαίνω γιατί συμπεριφέρεστε ως «μη ακουόντες κυβερνώντες». Από παντού φτάνουν τα μηνύματα, από εχθρούς και φίλους, από τη Δύση και την Ανατολή: Προετοιμάζεται η συνολική λύση που θα συνδέει οικονομία, διαχείριση φυσικού αερίου και Κυπριακό. Με τον πιο απλό και δικαιολογημένο από οικονομική άποψη επιχείρημα:  Αφού δεν θα μπορούμε  να πληρώνουμε τις δόσεις μας και αφού το φυσικό αέριο είναι η μόνη μας σωτηρία (έτσι δεν λέμε όλοι;) και αφού η μόνη προσφερότερη συνθήκη για αξιοποίηση του είναι η συμφωνία με την Τουρκία, τότε δεν απομένει φυσικά άλλη εναλλακτική λύση από το δεχθούμε μια λύση πακέτο που να συνδέει τριγωνικά τα θέματα και που βεβαίως θα εξυπηρετεί τους Τουρκικούς σχεδιασμούς.

 

Όσοι ισχυρίζονται ότι αν και εφόσον προκύψει κάτι τέτοιο θα αντισταθούν, πρέπει να αναλογιστούν τις συνέπειες αυτής της άρνησης στο χρονικό σημείο ένα ή δύο χρόνια από σήμερα, όταν δηλαδή η οικονομική εξαθλίωση, τα χρέη και η εξάρτηση μας από τη δανειακή σύμβαση θα είναι απείρως μεγαλύτερα από τη σημερινή μας κατάσταση. Τότε πραγματικά δεν θα υπάρχει καμμιά εναλλακτική πορεία και καμμιά διαφυγή. Αρνείστε να δείτε εναλλακτικό δρόμο  και κυρίως δεν τολμάτε ούτε καν να τον ονειρευτείτε. Ας μην βαυκαλίζεστε λοιπόν με μελλοντικές αντιστάσεις.

 

Μια παρόμοια ψευδαίσθηση που ακούω συχνά τελευταία, βασισμένη φαντάζομαι στην πατροπαράδοτη πολλοπάητη Κυπριακή κουτοπονηριά είναι η ουτοπία της μελλοντικής διαφυγής δηλ. «ας υπογράψουμε σήμερα και ύστερα θα τους γελάσουμε». Αυτοί που την προπαγανδίζουν δεν έχουν διαβάσει το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Καλό είναι να ξέρουν ότι το μνημόνιο είναι ένας αδιέξοδος μονόδρομος χωρίς παράθυρο διαφυγής.

 

Η απόφαση θα παρθεί σήμερα. Εμείς λέμε ότι πρέπει να είναι ΟΧΙ από τη Βουλή για να μπορεί να αποφασίσει ο λαός, αφού ενημερωθεί σωστά κι ολοκληρωμένα σε ένα δημοψήφισμα. Η απόφαση αυτή θα είναι καθοριστική για το μέλλον και τη ζωή μας για τις επόμενες γενεές και όχι μόνο για τη σημερινή γενιά. Δεν νομιμοποιείται μια Κυβέρνηση, ή έστω η Βουλή, να έχουν τον τελευταίο λόγο.

 

Ας μην συμπεριφερθούμε ως μωρές παρθένες και ως η εν πολλοίς αμαρτίες περιπεσούσα Βουλή.

 

Γιώργος Περδίκης

Βουλευτής

Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών

 

Το δίλημμα των Κυπρίων

Την περασμένη Κυριακή προσκλήθηκα να μιλήσω στο μνημόσυνο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Φειδία Συμεωνίδη στα Λαγουδερά. Ο Φειδίας Συμεωνίδης ήταν αντάρτης στα βουνά της Πιτσιλιάς με πλούσια δράση μέχρι τις 3 Μαρτίου όταν βρέθηκε στο κρησφύγετο του Σταυραετού του Μαχαιρά. Ακολουθώντας τις οδηγίες του Γρηγόρη Αυξεντίου βγήκε από το κρησφύγετο, συνελήφθηκε, βασανίστηκε από τους Άγγλους και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Τα φρικτά βασανιστήρια και οι συνθήκες της φυλακής κλόνισαν ανεπανόρθωτα την υγεία του.

Μετά το τέλος του αγώνα αντί να επιδιώξει θέσεις και αξιώματα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία, σεμνός και ταπεινός όπως ήταν, αποσύρθηκε στην ιδιωτική του ζωή, στην τίμια βιοπάλη και στην ανάγκη αποκατάστασης της υγείας του. Αυτή η σεμνή του στάση τον κράτησε μακριά  από τις ακρότητες και τις αντιπαλότητες που δυστυχώς σημειώθηκαν μεταξύ των πρώην συναγωνιστών. Η αλήθεια είναι ότι ο Φειδίας Συμεωνίδης έμεινε μακριά από τα θλιβερά γεγονότα και τον αλληλοσπαραγμό που δυστυχώς επικράτησε μεταξύ των ελλήνων Κυπρίων στα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας. Αυτή η διαπίστωση καθιστά τον Φειδία Συμεωνίδη δύο φορές ήρωα. Αποδείχθηκε ότι είχε την τόλμη του αντάρτη και ταυτόχρονα το ήθος και την αρετή του συνετού πολίτη. Το «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» έγινε βίωμα και φωτεινή πράξη από τον ήρωα Φειδία Συμεωνίδη.

Σήμερα η μικρή μας πατρίδα χρειάζεται ήρωες σαν τον Φειδία Συμεωνίδη. Χρειάζεται ηγέτες που να είναι τίμιοι και ταπεινοί, ανιδιοτελείς και ηθικοί και όχι κλέφτες και απατεώνες. Αν είχαμε ανθρώπους σαν τον Φειδία Συμεωνίδη να ηγούνται του λαού μας και να διαχειρίζονται τις υποθέσεις της χώρας μας, δεν θα φτάναμε στη νέα κατοχή και στη χρεοκρατία. Γιατί η χρεοκρατία είναι μια νέα αποικιοκρατία, μια νέα κατοχή. Είναι χειρότερη κατάσταση από την οικονομική χρεοκοπία. Διότι με την οικονομική χρεοκοπία γίνεσαι φτωχός και άπορος, διατηρείς όμως την Ελευθερία και την εθνική σου αξιοπρέπεια. Γι αυτά τα ιδανικά έδωσαν τη ζωή τους οι ήρωες της ΕΟΚΑ, ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης κ.ο.κ.

Αντίθετα, με τη χρεοκρατία οι νέοι δυνάστες με την απειλή της χρεοκοπίας θα επιβάλουν στο λαό μας, μια νέα κατοχή. Δεμένοι χειροπόδαρα θα είμαστε έρμαιο στις επιδιώξεις και στους ύποπτους σχεδιασμούς τους. Ήδη οι Τούρκοι και οι σύμμαχοι τους μιλούν καθαρά για σύνδεση του μνημονίου με τη διαχείριση του φυσικού αερίου και της επιβολής μιας ανανικής λύσης στο Κυπριακό.

Υπάρχει κανείς που αν τον καλούσαν να διαλέξει μεταξύ  του  «φτωχός και σκλάβος»  και του «φτωχός και ελεύθερος», θα διάλεγε το πρώτο αντί το δεύτερο;  Ξέβαψε άραγε κι απ’ την ψυχή μας εκείνο το συνταρακτικό μήνυμα που φωτογράφισε ο Σεφέρης σε ένα τοίχο της Άλωνας που έλεγε στους αποικιοκράτες, «την μάνα μας κι ας τρώμε πέτρες»;  Το έγραψε και το υπέγραψε με τη θυσία των παλληκαριών της η γενιά του Φειδία Συμεωνίδη. Μπορούμε και εμείς να γράψουμε στο δικό μας τοίχο της ιστορίας «την ελευθερία μας κι ας τρώμε πέτρες» ή μήπως ψευτίσαμε και ξευτελιστήκαμε καλομαθημένοι με τη μεταξένια θηλιά της καλοπέρασης στο λαιμό και τις επίχρυσες αλυσίδες να μας σφίγγουν την ψυχή; Δεν είναι δυνατόν, να έχουμε ξεπέσει τόσο, να έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις αξίες της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Αξιοπρέπειας.

Έγκλημα και τιμωρία (2)

Χιλιάδες Κύπριοι πολίτες πληρώνουν σήμερα βαρύ τίμημα για τα λάθη, τις παραλείψεις, τα εγκλήματα μία μικρής ομάδας ανθρώπων. Πολλοί απ’ αυτήν την ομάδα «αξιότιμων κυρίων» όχι μόνο κυκλοφορούν ανάμεσά μας αλλά κατέχουν και αξιώματα, απολαμβάνουν τα άνομα κέρδη τους και χαίρουν και εκτίμησης. Είδατε τι συνέβηκε με την επιχείρηση εσπευσμένης απομάκρυνσης των καταθέσεων όσων γνώριζαν πριν και μετά τις αποφάσεις του Eurogroup. Λίστες κυκλοφορούν στα κρυφά άλλες δημοσιεύονται, γίνονται διαψεύσεις, μια νοσηρή μυρωδιά συλλογικής ευθύνης πλανάται στην ατμόσφαιρα. 

Κατά την άποψη μου δεν υπάρχει πιο σίγουρος δρόμος για να δικαιολογήσει μια κοινωνία την ατιμωρησία από το να πέσει στην παγίδα της ισοπέδωσης και της γενικής απαξίωσης. Αν δεχτώ χάριν συζήτησης την αφοριστική θέση ότι «όλοι φταίνε»  ή ότι «όλοι είναι οι ίδιοι»  ερωτώ ποιός θα κάνει τη κάθαρση, ποιός θα ψηφίσει νέους νόμους, ποιός θα αναλάβει να ελέγχει τη διαδικασία της τιμωρίας; Αφού δεν υπάρχει ελπίδα  ποιό το νόημα να τιμωρηθούν οι φταίχτες αφού δεν υπάρχει τίμιος ή καλύτερος (έστω και ολίγον καλύτερος) να αναλάβει την ευθύνη; Σκεφτείτε κι αυτό: «αν φταίνε όλοι και αφού είναι αδύνατο να τιμωρηθούν όλοι, ας πάμε πάρα κάτω, δεν πειράζει»! Λοιπόν μην παρασύρεστε από τέτοιες ύποπτες εκστρατείες απόδοσης συλλογικής ευθύνης. Δεν είναι όλα τα δάκτυλα τα ίδια, ούτε όλα τα χέρια λερωμένα. 

Εμείς απαιτούμε να ολοκληρώσει άμεσα και με ταχύτητα η ερευνητική επιτροπή το έργο της. Να δίνονται αμέσως στοιχεία για έναρξη ανακρίσεων. Για όσες υποθέσεις αφορούν αξιωματούχους του κράτους ή των τραπεζών να υπάρξει εξέταση κατά προτεραιότητα (π.χ. υπόθεση Λούτσιου). Όλα τα στοιχεία να δοθούν στη Βουλή και στην δημοσιότητα. Να σταματήσει το κρυφτούλι με τις λίστες. Να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι ύποπτοι ή να μπουν στο stop list για να μην διαφύγουν της δικαιοσύνης. Να ξεκινήσει η διαδικασία παύσης του Διοικητή. Να θεσπιστεί νομοθεσία που να καθιστά ποινικό γενεσιουργό αδίκημα τις πράξεις ή παραλείψεις που οδήγησαν στην καταστροφή με βαριές ποινές ανάλογες των εγκλημάτων της διεθνούς τρομοκρατίας και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που περιλαμβάνουν ΟΧΙ μόνο φυλάκιση αλλά και δήμευση κινητής και ακίνητης περιουσίας. 

Μπορούν και πρέπει να γίνουν πολλά. Ξέρω ότι οι πολίτες δεν πιστεύουν πολύ σ’ αυτό. Δεν πιστεύουν ότι το έγκλημα θα ακολουθήσει η τιμωρία. Είναι όμως και δική τους ευθύνη να απαιτήσουν επιτακτικά και να μην αφήσουν κανένα περιθώριο πισωδρόμισης. Να ενισχύσουν την πολιτική απαίτηση για κάθαρση. Να δυναμώσουν τις πολιτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για δικαιοσύνη και απέδειξαν έμπρακτα και όχι στα λόγια την συνέπεια τους. Στο αλφαβητάρι της σωτηρίας της Κύπρου, το Α είναι η τιμωρία και η δικαιοσύνη. Όσοι έφταιξαν, να πληρώσουν.

«Έγκλημα και τιμωρία»

Στις αρχαίες τραγωδίες, το δράμα, αφού ωριμάζει και κορυφώνεται, φθάνει στην τιμωρία και στην κάθαρση.  Η έννοια της κάθαρσης, είναι πιο διευρυμένη του όρου «τιμωρία» διότι περιλαμβάνει το στοιχείο της εξιλέωσης, δηλαδή της ανάληψης του βάρους της ευθύνης αλλά και της επαναφοράς της τάξης και της νομιμότητας. Μόνο έτσι μπορούν να επουλωθούν οι πληγές και η ζωή να προχωρήσει.

Στις κρίσιμες αυτές ώρες πρέπει να μείνουμε πιστοί και να ακολουθήσουμε ως κοινωνία και πολιτεία, αυτή την παγκόσμια αξία με τις αρχαιοελληνικές καταβολές. Πρέπει να εξαντληθεί όλη η αυστηρότητα νόμων και κοινής συνείδησης, στο πολύ σοβαρό έργο της ανάδειξης των ευθυνών και στην τιμωρία. Όχι από κακία ούτε από ρεβανσισμό (εκδικητικότητα) αλλά από μία έμφυτη αλλά και ενσυνείδητη διαπίστωση ότι καμία λύση στα οικονομικά προβλήματα, μπορεί να βρεθεί χωρίς να λειτουργήσει ταυτόχρονα η διαδικασία ανάληψης ευθύνης και τιμωρίας.

Πως είναι για παράδειγμα δυνατόν να ισχυρίζονται κάποιοι ότι προέχει  αυτές τις ώρες – τάχα – η σωτηρία της οικονομίας και μετά … βλέπουμε; Θεωρώ αυτή την προσέγγιση άκρως επικίνδυνη. Να σας πω ότι εμείς ως Οικολόγοι ζητούσαμε από το πρώτο μνημονιακό πακέτο (όταν επί Κίκη Καζαμία, η Βουλή – πλην Οικολόγων – περιόρισε τα επιδόματα πολυτέκνων, μονογονιών και το επίδομα τέκνου κ.ο.κ.), την έναρξη της διαδικασίας έρευνας και ανάδειξης ευθυνών (Δεκέμβριος 2011). Τότε ο περιβόητος ELA ήταν μόλις 2 ή 3 δις, τα golden old boys των τραπεζών δεν είχαν ακόμη εφαρμόσει τον ελιγμό «στρίβειν διά των εκατομμυρίων ευρώ μπόνους»  και η Βουλή δεν είχε ακόμα εγκρίνει την «κρατικοποίηση» της Λαϊκής και τα πρώτα 1,8 δις κρατικής εγγύησης.

Τότε μας είπαν, "προέχει η σωτηρία της οικονομίας, οι ευθύνες μετά". Ως Οικολόγοι επανήλθαμε με γραπτά και δημόσια διαβήματα. Κορυφαία περίπτωση ήταν η επιστολή μου στον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκη Ομήρου και τους αρχηγούς των κομμάτων το Σεπτέμβριου 2012 για σύσταση ειδικής ερευνητικής επιτροπής από τη Βουλή των Αντιπροσώπων με την εργοδότηση και αριθμού εμπειρογνωμόνων. Το Νοέμβριο 2012 ζητούσαμε από την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών έλεγχο στη Λαϊκή Τράπεζα. Παράλληλα εισηγηθήκαμε τη ψήφιση νομοθεσίας που να θεσμοθετεί την «εγκληματική αμέλεια για θέματα εθνικής οικονομίας» με επίσημα διαβήματα στον Υπουργό Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία. Πάντα ακούγαμε το ίδιο παραμύθι: «Πρώτα η σωτηρία της οικονομίας». Τελευταίο περιστατικό μέσα στην πορεία ατιμωρησίας είναι η άρνηση της Βουλής των Αντιπροσώπων να ζητήσει την παύση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας ο οποίος συμπεριφέρεται ως εκπρόσωπος κατοχικής δύναμης στη χώρα μας.

Από αυτό το μικρό (και όχι ολοκληρωμένο ιστορικό) των αγωνιωδών προσπαθειών των Οικολόγων για έγκαιρη τιμωρία και ανάδειξη ευθυνών, και την αντίδραση του πολιτικού κομματικού κατεστημένου της χώρας, φωτίζει ήδη μία πτυχή των ευθυνών για την καταστροφή: δηλαδή τις πολιτικές ευθύνες.

Υπάρχουν βεβαίως βαριές ευθύνες στα στελέχη των τραπεζών για την υπόθεση των ελληνικών ομολόγων, αλλά και για τις καθαρού χαρακτήρα αισχροκέρδειας  «επενδύσεις» κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα αλλά και αλλού. Τα golden old boys καταλήστεψαν τους Κύπριους καταθέτες μέσω επισφαλών  επενδύσεων και με ενέργειες που έχουν κατά την άποψη μου, μια εγκληματική μυρωδιά. Πού ήταν όμως τα Διοικητικά Συμβούλια των τραπεζών; Γνώριζαν και σιωπούσαν; Μήπως υπήρξε διαπλοκή; Το ίδιο ισχύει για τις εποπτικές αρχές, τους διοικητές και τα ανώτατα στελέχη της Κεντρικής Τράπεζας αλλά και του Υπουργείου Οικονομικών. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί να μην γνώριζαν;

Εμείς θεωρούμε επίσης ότι τεράστιες ευθύνες βαραίνουν την προηγούμενη κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια της θητείας της οποίας εξελίχθηκε το έγκλημα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι υπουργοί του, οι τεχνοκράτες όλοι / όλες έχουν ευθύνη. Ευθύνη φέρει και η Βουλή των Αντιπροσώπων που απέτυχε στον εποπτικό της ρόλο (όπως αποδείξαμε με την πιο πάνω σύντομη αναφορά μας). Ευθύνες φέρουν και τα μέσα ενημέρωσης και ο επιστημονικός κόσμος, όλη εκείνη η σειρά των επαϊόντων που παρέλασαν όλες αυτές τις μέρες από τα τηλεοπτικά παράθυρα. 

Θέλω να τελειώσω λέγοντας ότι ευθύνες φέρει και η παρούσα κυβέρνηση. Διαχειρίστηκε μία ενεργοποιημένη βόμβα και δεν κατάφερε να την απενεργοποιήσει. Αντίθετα έσκασε στα χέρια της, λόγω άστοχων και ανερμάτιστων χειρισμών και ανατίναξε την κυπριακή οικονομία και ότι έμεινε από την καταρρακωμένη αξιοπρέπεια των Κυπρίων.