«Έγκλημα και τιμωρία»

Στις αρχαίες τραγωδίες, το δράμα, αφού ωριμάζει και κορυφώνεται, φθάνει στην τιμωρία και στην κάθαρση.  Η έννοια της κάθαρσης, είναι πιο διευρυμένη του όρου «τιμωρία» διότι περιλαμβάνει το στοιχείο της εξιλέωσης, δηλαδή της ανάληψης του βάρους της ευθύνης αλλά και της επαναφοράς της τάξης και της νομιμότητας. Μόνο έτσι μπορούν να επουλωθούν οι πληγές και η ζωή να προχωρήσει.

Στις κρίσιμες αυτές ώρες πρέπει να μείνουμε πιστοί και να ακολουθήσουμε ως κοινωνία και πολιτεία, αυτή την παγκόσμια αξία με τις αρχαιοελληνικές καταβολές. Πρέπει να εξαντληθεί όλη η αυστηρότητα νόμων και κοινής συνείδησης, στο πολύ σοβαρό έργο της ανάδειξης των ευθυνών και στην τιμωρία. Όχι από κακία ούτε από ρεβανσισμό (εκδικητικότητα) αλλά από μία έμφυτη αλλά και ενσυνείδητη διαπίστωση ότι καμία λύση στα οικονομικά προβλήματα, μπορεί να βρεθεί χωρίς να λειτουργήσει ταυτόχρονα η διαδικασία ανάληψης ευθύνης και τιμωρίας.

Πως είναι για παράδειγμα δυνατόν να ισχυρίζονται κάποιοι ότι προέχει  αυτές τις ώρες – τάχα – η σωτηρία της οικονομίας και μετά … βλέπουμε; Θεωρώ αυτή την προσέγγιση άκρως επικίνδυνη. Να σας πω ότι εμείς ως Οικολόγοι ζητούσαμε από το πρώτο μνημονιακό πακέτο (όταν επί Κίκη Καζαμία, η Βουλή – πλην Οικολόγων – περιόρισε τα επιδόματα πολυτέκνων, μονογονιών και το επίδομα τέκνου κ.ο.κ.), την έναρξη της διαδικασίας έρευνας και ανάδειξης ευθυνών (Δεκέμβριος 2011). Τότε ο περιβόητος ELA ήταν μόλις 2 ή 3 δις, τα golden old boys των τραπεζών δεν είχαν ακόμη εφαρμόσει τον ελιγμό «στρίβειν διά των εκατομμυρίων ευρώ μπόνους»  και η Βουλή δεν είχε ακόμα εγκρίνει την «κρατικοποίηση» της Λαϊκής και τα πρώτα 1,8 δις κρατικής εγγύησης.

Τότε μας είπαν, "προέχει η σωτηρία της οικονομίας, οι ευθύνες μετά". Ως Οικολόγοι επανήλθαμε με γραπτά και δημόσια διαβήματα. Κορυφαία περίπτωση ήταν η επιστολή μου στον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκη Ομήρου και τους αρχηγούς των κομμάτων το Σεπτέμβριου 2012 για σύσταση ειδικής ερευνητικής επιτροπής από τη Βουλή των Αντιπροσώπων με την εργοδότηση και αριθμού εμπειρογνωμόνων. Το Νοέμβριο 2012 ζητούσαμε από την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών έλεγχο στη Λαϊκή Τράπεζα. Παράλληλα εισηγηθήκαμε τη ψήφιση νομοθεσίας που να θεσμοθετεί την «εγκληματική αμέλεια για θέματα εθνικής οικονομίας» με επίσημα διαβήματα στον Υπουργό Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία. Πάντα ακούγαμε το ίδιο παραμύθι: «Πρώτα η σωτηρία της οικονομίας». Τελευταίο περιστατικό μέσα στην πορεία ατιμωρησίας είναι η άρνηση της Βουλής των Αντιπροσώπων να ζητήσει την παύση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας ο οποίος συμπεριφέρεται ως εκπρόσωπος κατοχικής δύναμης στη χώρα μας.

Από αυτό το μικρό (και όχι ολοκληρωμένο ιστορικό) των αγωνιωδών προσπαθειών των Οικολόγων για έγκαιρη τιμωρία και ανάδειξη ευθυνών, και την αντίδραση του πολιτικού κομματικού κατεστημένου της χώρας, φωτίζει ήδη μία πτυχή των ευθυνών για την καταστροφή: δηλαδή τις πολιτικές ευθύνες.

Υπάρχουν βεβαίως βαριές ευθύνες στα στελέχη των τραπεζών για την υπόθεση των ελληνικών ομολόγων, αλλά και για τις καθαρού χαρακτήρα αισχροκέρδειας  «επενδύσεις» κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα αλλά και αλλού. Τα golden old boys καταλήστεψαν τους Κύπριους καταθέτες μέσω επισφαλών  επενδύσεων και με ενέργειες που έχουν κατά την άποψη μου, μια εγκληματική μυρωδιά. Πού ήταν όμως τα Διοικητικά Συμβούλια των τραπεζών; Γνώριζαν και σιωπούσαν; Μήπως υπήρξε διαπλοκή; Το ίδιο ισχύει για τις εποπτικές αρχές, τους διοικητές και τα ανώτατα στελέχη της Κεντρικής Τράπεζας αλλά και του Υπουργείου Οικονομικών. Είναι δυνατόν όλοι αυτοί να μην γνώριζαν;

Εμείς θεωρούμε επίσης ότι τεράστιες ευθύνες βαραίνουν την προηγούμενη κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια της θητείας της οποίας εξελίχθηκε το έγκλημα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι υπουργοί του, οι τεχνοκράτες όλοι / όλες έχουν ευθύνη. Ευθύνη φέρει και η Βουλή των Αντιπροσώπων που απέτυχε στον εποπτικό της ρόλο (όπως αποδείξαμε με την πιο πάνω σύντομη αναφορά μας). Ευθύνες φέρουν και τα μέσα ενημέρωσης και ο επιστημονικός κόσμος, όλη εκείνη η σειρά των επαϊόντων που παρέλασαν όλες αυτές τις μέρες από τα τηλεοπτικά παράθυρα. 

Θέλω να τελειώσω λέγοντας ότι ευθύνες φέρει και η παρούσα κυβέρνηση. Διαχειρίστηκε μία ενεργοποιημένη βόμβα και δεν κατάφερε να την απενεργοποιήσει. Αντίθετα έσκασε στα χέρια της, λόγω άστοχων και ανερμάτιστων χειρισμών και ανατίναξε την κυπριακή οικονομία και ότι έμεινε από την καταρρακωμένη αξιοπρέπεια των Κυπρίων.