Αχ, πρόεδρε!

Αχ, πρόεδρε, μακάρι να μπορούσα να σε πιστέψω. Καταλαβαίνω γιατί δηλώνεις με έμφαση ότι δεν τίθεται θέμα νέων μειώσεων μισθών, κοινωνικών παροχών και θέμα απολύσεων δημοσιών υπαλλήλων. Ακόμα θα ‘θελα να σε πιστέψω όταν μας λες ότι σχεδιάζεις μέτρα  κοινωνικής συνοχής όπως π.χ. επιμήκυνση πληρωμής των δανείων, μείωση δανειακών επιτοκίων, αλλά και γιατί εξαγγέλλεις διάφορα μέτρα «ανάπτυξης».

Όμως, αγαπητέ πρόεδρε είναι δύσκολο πλέον να σε πιστέψω. Η αξιοπιστία σας, αγαπητέ πρόεδρε, έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Και ξέρετε γιατί; Όχι μόνο γιατί πριν λίγες μέρες μας διαβεβαίωνες με ένταση και πάθος που μας έκανε να σε πιστέψουμε, ότι κούρεμα καταθέσεων επ’ ουδενί δεν θα υπάρξει. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Όχι, μόνο γι’ αυτό όμως. Κυρίως γιατί πλέον δεν αποφασίζετε εσείς. Αποφασίζουν οι διάφοροι Μέρκελ, Αρσμούδεν, Μπαρπούνεν, Σόιμπλε, Λαγκάρτ και «η σάρα και η μάρα».

Ο προηγούμενος πρόεδρος αρνήθηκε να μπει στην αίθουσα των αποφάσεων και άφησε το καρκίνωμα να γίνει θανατηφόρο. Εσύ μπήκες  στο βάσανο των αποφάσεων αλλά κατέληξες  σιδηροδέσμιος της Τρόικας. Σας το είπα σε μια σύσκεψη στο Προεδρικό: Το να στραβοπατήσεις, να πέσεις, δεν είναι κακό, κακό είναι να μείνεις πεσμένος. Χρειαζόταν ένα ξεσήκωμα, μια επαναστατική πράξη τολμηρή μα ωστόσο χρήσιμη, η οποία ανάμεσα σε άλλα, θα κέρδιζε τη χαμένη σας αξιοπιστία. Δεν είναι θέμα προσωπικό η αξιοπιστία του ηγέτη. Είναι σημαντικό στοιχείο κάθε πολιτικής διαχείρισης κρίσεων.

Δεν με ακούσατε. Είχατε άλλους συμβούλους. «Νούσιμους»!

Αλλά αυτοί οι «νούσιμοι» σύμβουλοι σας πρέπει να σας εξηγήσουν ότι δεν μπορείς να εξαγγέλλεις μέτρα άνευ της έγκρισης της Τρόικας. Δεν σας πληροφόρησαν; Κάθε νομοσχέδιο, που έχει σχέση με δαπάνες ή και έσοδα, πρέπει να τύχει της έγκρισης της Τρόικας. Αυτό δεν μας είπαν όταν τους ζήτησα να φορολογήσουμε κάτι τι παραπάνω και τα πούρα για να εισπράξει το κράτος (κατά τους δικούς του υπολογισμούς) περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο; «Μα δεν ρωτήσαμε την Τρόικα» μας είπαν και η πρόταση απορρίφθηκε. Το ίδιο συνέβηκε για τόσα άλλα νομοθετήματα αυτόν τον καιρό (από το Νοέμβριο του 2012 ακριβώς) που η λογική και η χρησιμότητα τους, προσέκρουσε στην άτεγκτη στάση της Τρόικας.

Συνεπώς, αγαπητέ Πρόεδρε, μου είναι αδύνατον να σε πιστέψω με όση καλή θέληση και αν επιστρατεύσω, ότι θα υλοποιήσεις τις εξαγγελίες σου για ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και προστασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και των αναξιοπαθούντων. Μπορεί ειλικρινά να θέλεις, μπορεί να προσπαθήσεις αλλά δεν είναι πλέον στη δική σου θέληση και δυνατότητα.

Είμαστε πλέον, σε εποχές χρεοκρατίας.