Το δίλημμα των Κυπρίων

Την περασμένη Κυριακή προσκλήθηκα να μιλήσω στο μνημόσυνο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Φειδία Συμεωνίδη στα Λαγουδερά. Ο Φειδίας Συμεωνίδης ήταν αντάρτης στα βουνά της Πιτσιλιάς με πλούσια δράση μέχρι τις 3 Μαρτίου όταν βρέθηκε στο κρησφύγετο του Σταυραετού του Μαχαιρά. Ακολουθώντας τις οδηγίες του Γρηγόρη Αυξεντίου βγήκε από το κρησφύγετο, συνελήφθηκε, βασανίστηκε από τους Άγγλους και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Τα φρικτά βασανιστήρια και οι συνθήκες της φυλακής κλόνισαν ανεπανόρθωτα την υγεία του.

Μετά το τέλος του αγώνα αντί να επιδιώξει θέσεις και αξιώματα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία, σεμνός και ταπεινός όπως ήταν, αποσύρθηκε στην ιδιωτική του ζωή, στην τίμια βιοπάλη και στην ανάγκη αποκατάστασης της υγείας του. Αυτή η σεμνή του στάση τον κράτησε μακριά  από τις ακρότητες και τις αντιπαλότητες που δυστυχώς σημειώθηκαν μεταξύ των πρώην συναγωνιστών. Η αλήθεια είναι ότι ο Φειδίας Συμεωνίδης έμεινε μακριά από τα θλιβερά γεγονότα και τον αλληλοσπαραγμό που δυστυχώς επικράτησε μεταξύ των ελλήνων Κυπρίων στα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας. Αυτή η διαπίστωση καθιστά τον Φειδία Συμεωνίδη δύο φορές ήρωα. Αποδείχθηκε ότι είχε την τόλμη του αντάρτη και ταυτόχρονα το ήθος και την αρετή του συνετού πολίτη. Το «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» έγινε βίωμα και φωτεινή πράξη από τον ήρωα Φειδία Συμεωνίδη.

Σήμερα η μικρή μας πατρίδα χρειάζεται ήρωες σαν τον Φειδία Συμεωνίδη. Χρειάζεται ηγέτες που να είναι τίμιοι και ταπεινοί, ανιδιοτελείς και ηθικοί και όχι κλέφτες και απατεώνες. Αν είχαμε ανθρώπους σαν τον Φειδία Συμεωνίδη να ηγούνται του λαού μας και να διαχειρίζονται τις υποθέσεις της χώρας μας, δεν θα φτάναμε στη νέα κατοχή και στη χρεοκρατία. Γιατί η χρεοκρατία είναι μια νέα αποικιοκρατία, μια νέα κατοχή. Είναι χειρότερη κατάσταση από την οικονομική χρεοκοπία. Διότι με την οικονομική χρεοκοπία γίνεσαι φτωχός και άπορος, διατηρείς όμως την Ελευθερία και την εθνική σου αξιοπρέπεια. Γι αυτά τα ιδανικά έδωσαν τη ζωή τους οι ήρωες της ΕΟΚΑ, ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης κ.ο.κ.

Αντίθετα, με τη χρεοκρατία οι νέοι δυνάστες με την απειλή της χρεοκοπίας θα επιβάλουν στο λαό μας, μια νέα κατοχή. Δεμένοι χειροπόδαρα θα είμαστε έρμαιο στις επιδιώξεις και στους ύποπτους σχεδιασμούς τους. Ήδη οι Τούρκοι και οι σύμμαχοι τους μιλούν καθαρά για σύνδεση του μνημονίου με τη διαχείριση του φυσικού αερίου και της επιβολής μιας ανανικής λύσης στο Κυπριακό.

Υπάρχει κανείς που αν τον καλούσαν να διαλέξει μεταξύ  του  «φτωχός και σκλάβος»  και του «φτωχός και ελεύθερος», θα διάλεγε το πρώτο αντί το δεύτερο;  Ξέβαψε άραγε κι απ’ την ψυχή μας εκείνο το συνταρακτικό μήνυμα που φωτογράφισε ο Σεφέρης σε ένα τοίχο της Άλωνας που έλεγε στους αποικιοκράτες, «την μάνα μας κι ας τρώμε πέτρες»;  Το έγραψε και το υπέγραψε με τη θυσία των παλληκαριών της η γενιά του Φειδία Συμεωνίδη. Μπορούμε και εμείς να γράψουμε στο δικό μας τοίχο της ιστορίας «την ελευθερία μας κι ας τρώμε πέτρες» ή μήπως ψευτίσαμε και ξευτελιστήκαμε καλομαθημένοι με τη μεταξένια θηλιά της καλοπέρασης στο λαιμό και τις επίχρυσες αλυσίδες να μας σφίγγουν την ψυχή; Δεν είναι δυνατόν, να έχουμε ξεπέσει τόσο, να έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις αξίες της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Αξιοπρέπειας.