Ο κώνωψ της αποχής

Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· «Ἀλλ᾿ οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων, οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι.» Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι.”

Είναι λοιπόν της μόδας η αποχή. «Εγώ να ψηφίσω; Να πάνε να … όλοι» λέει ο νεαρός της παρέας και εισπράττει επιδοκιμασίες από την ομήγυρη. Κάποιοι συμπληρώνουν τον προλαλήσαντα με λογύδρια κατά του πολιτικού συστήματος και της πολιτικής. Ολοένα και περισσότεροι πολίτες αποστασιοποιούνται από την εκλογική διαδικασία θεωρώντας ότι το κομματικό τοπίο εκπέμπει μία αφόρητη μπόχα σήψης και αναξιοπιστίας. Η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας, ζώντας τις συνέπειες της αποτυχημένης διαχείρισης των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων από τους πολιτικούς, θεωρεί ότι - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων – όλοι, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι το τελευταίο στέλεχος κόμματος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μετέχουν στην διαπλοκή. «Αποχή λοιπόν ή αντίδραση, για να τους τιμωρήσουμε» λένε. 

Σε όλους/όλες που σκέφτονται να απέχουν από τις ευρωεκλογές απαντά ο Αίσωπος. Λέει σε έναν από τους εξόχως και διαχρονικών διδακτικούς μύθους του ο Αίσωπος: «Ένα κουνούπι κάθισε στο κέρατο ενός βοδιού που μασούσε αμέριμνο την τροφή του και το ρώτησε: - Μήπως σε βαραίνω; Για να του απαντήσει το βόδι: - Φίλε μου, ούτε όταν ήρθες σε ένιωσα, ούτε όταν θα φύγεις θα σε νιώσω». Τόσο ακριβώς θα βαρύνει και η αποχή τα … «κέρατα» των κομμάτων εξουσίας. 

Το πολιτικό σύστημα συσπειρώνεται και οχυρώνεται μέσα στο κάστρο της εξουσίας. Αρκείται στην προσπάθεια συνέχισης της κατοχής των μέσων διαχείρισης της εξουσίας (π.χ. Βουλή, κυβέρνηση, ευρωβουλή κλπ) έστω και με τη συναίνεση μόνο της ενεργούς μειοψηφίας. Η σιωπηλή πλειοψηφία δεν τους αφορά και δεν τους φοβίζει. Αρκεί που είναι σιωπηλή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος που διαχειρίστηκαν πρόσφατα την πρόταση μας για καθιέρωση της οριζόντιας ψηφοφορίας. Τα κόμματα είχαν ενώπιόν τους στοιχεία έρευνας της πολιτικής συμπεριφοράς των πολιτών που αποδείκνυαν ότι, σε περίπτωση υιοθέτησης της οριζόντιας ψηφοφορίας, τουλάχιστον το 40% αυτών που προτίθενται να μην ψηφίσουν, είναι έτοιμοι να  αλλάξουν γνώμη και να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Εντούτοις απέρριψαν πρόσφατα  την πρόταση νόμου μας (με την πλατφόρμα οργανώσεων ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ) για οριζόντια ψηφοφορία. Άρα δεν τους ενδιαφέρει αν υπάρχει απαξίωση και αποχή αρκεί να μην επηρεάζει τη δυνατότητα τους να έχουν εξουσία.

Όσοι πολίτες κι αν αποστασιοποιηθούν δεν πρόκειται να ενοχληθούν τα κόμματα εξουσίας αν δεν χάσουν κάτι από αυτό που τους καίει: την εξουσία. Να τους κουρέψουμε τα ποσοστά λένε κάποιοι. Ε και; Αν η μείωση των ποσοστών  των κομμάτων εξουσίας δεν συνεπάγεται αύξηση της δύναμης όσων πολιτικών θεωρούνται από το σύστημα αντικαθεστωτικοί, ακτιβιστές ή εναλλακτικοί, τότε για τα συστημικά κόμματα αυτή η μείωση είναι «κώνωψ επί κεράτω βοός», δηλαδή αμελητέα και ασήμαντη. 

Μόνο λοιπόν αν η δυσαρέσκεια μετατραπεί σε οργή και η οργή  γίνει δύναμη σε όσους αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στο σύστημα, τότε μόνο θα ελπίζουμε σε μία αλλαγή. Διαφορετικά για μένα – και συγνώμη που θα το πω ωμά – η αποστασιοποίηση των ψηφοφόρων και η αποχή τους, ισοδυναμεί με πολιτικό αυνανισμό.

Ήταν ένα κουνούπι, που το’ λέγαν αποχή…