Εκποιήσεις, μαρίδες και καρχαρίες

Μετά λύπης διαπιστώνω ότι η κυβέρνηση παρά τις επικοινωνιακές εξαγγελίες προς την κυπριακή κοινωνία, δεν έχει πράξει ουσιαστικά τίποτα για την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών που θα προκύψουν από τις εκποιήσεις των ενυπόθηκων περιουσιών. Πρόκειται – όπως όλοι ομολογούν – για ένα θέμα που αφορά και επηρεάζει καίρια ένα μεγάλο μέρος των κυπριακών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, αλλά πρωτίστως έχει να κάνει με τη βιωσιμότητα των τραπεζών και κατ’ επέκταση της κυπριακής οικονομίας.

Η άνευ όρων ισοπεδωτική προσέγγιση σε όλα τα θέματα οικονομίας και κοινωνικής πολιτικής, ξεπερνά ακόμη και τις προσδοκίες του πιο σκληρού καπιταλιστή, αφού παραλείπει να συνυπολογίσει τις συνέπειες αλλά και τις παράπλευρες απώλειες της οικονομίας, με πρώτη το βάθεμα της ύφεσης και το περαιτέρω «στέγνωμα» της αγοράς. Στις οικονομίες των δυτικών χωρών γίνονται εκποιήσεις, αλλά ταυτόχρονα διοχετεύεται απρόσκοπτη ρευστότητα στην αγορά που ευνοεί τους πιο παραγωγικούς παράγοντες της οικονομίας, με στόχο στο τέλος να αυξήσει την εργοδότηση και τους μισθούς, δηλαδή να αυξήσει την οικονομική δυνατότητα του πολίτη ο οποίος  με τη σειρά του θα στηρίξει τις μικρές και μεγάλες παραγωγικά βέλτιστες επιχειρήσεις στηρίζοντας ταυτοχρόνως και τις τράπεζες.

Οι κυβερνώντες και η τρόικα δείχνουν να ξεχνούν ότι μόνο η ανάπτυξη με βιώσιμο και αειφορικό τρόπο μπορεί να στηρίξει την οικονομία και όχι το ξεπούλημα των περιουσιών στα κερδοσκοπικά ταμεία-«hedge funds», τα κέρδη των οποίων θα καταλήξουν σε ξένες τσέπες και δεν πρόκειται να επανέλθουν ξανά στη δική μας οικονομία.

Κατά την άποψη μου το θέμα δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην διαχείριση ενός νομοσχεδίου το οποίο με εκβιαστικό τρόπο προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση. Το ζήτημα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων δεν αφορά μόνο της τράπεζες. Αφορά την οικονομία δηλαδή χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις αυτής της χώρας, δηλαδή τους ανθρώπους. 

Αντιλαμβάνομαι τη σημασία που δίνεται στο θέμα αυτό εν όψει των περίφημων stress test των τραπεζών αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός – που επισημάνθηκε πρόσφατα για άλλη μια φορά από έγκυρους οικονομολόγους- ότι στην Κύπρο εφαρμόστηκε η πιο σκληρή συνταγή "σωτηρίας" με πολιτικά κίνητρα που στόχευε μεν τους Ρώσους ολιγάρχες αλλά κτύπησε καίρια τους Κύπριους καταθέτες, εργαζόμενους και νοικοκυριά. 

Το επιχείρημα ότι η υφιστάμενη διαδικασία εκποιήσεων δεν επιτρέπει στις τράπεζες να κυνηγήσουν τους οφειλέτες κατά την άποψη μου δεν ευσταθεί. Στην δική μου την αντίληψη και γνώση οι τράπεζες δεν επεδίωξαν όλο αυτό το χρόνο να αναζητήσουν το "λαβείν τους" μέσω της αναδιάρθρωσης των δανείων. Αντίθετα επιδεικνύεται μία άτεγκτη συμπεριφορά προς τους μικροφειλέτες ενώ οι μεγαλοφειλέτες αφήνονται συστηματικά στο απυρόβλητο. Είναι γι αυτό που φαντάζει αβάσιμο το επιχείρημα ότι με το νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις θα δοθούν εργαλεία για να πιεστούν οι «έχοντες» να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. 

Όπως ομολογείται στο έγγραφο ανάλυσης επιπτώσεων που η ίδια η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή των Αντιπροσώπων από το νόμο για τις εκποιήσεις αναμένεται να επηρεαστούν αρνητικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν δάνεια με ενυπόθηκες περιουσίες. Είναι το δίχτυ που θα μαζέψει τη φτωχή μαρίδα. Οι καρχαρίες για άλλη μία φορά θα ξεφύγουν (όπως διαπιστώνει πλέον και η αυτού μακαριότητα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄).