Ο πρωτοψάλτης της διχόνοιας

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αλλάζει το νόημα των λέξεων για να δικαιολογήσει τα λάθη του.

Ακολουθώντας την τακτική άλλων εποχών και άλλων καταστάσεων (και ο νοών νοήτω) ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με τακτικά διαγγέλματα προς το λαό, εξαγγέλλει τις κατά καιρούς αναδιπλώσεις του έναντι των Τουρκικών απαιτήσεων.

Μου θυμίζει το τραγικό «οι ημέτεραι δυνάμεις αναδιπλούνται ομαλώς» κατά την άτακτη υποχώρηση της 14^ης Αυγούστου το θανατερό εκείνο καλοκαίρι του 1974.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε λοιπόν στο τελευταίο του «διάγγελμα», ότι: «θα ήταν δειλία εάν παραμείνουμε στις ανησυχίες μας, αν μας καταλάβει ο φόβος και αν παραμείνουμε στάσιμοι στο Κυπριακό», και τόνισε πως προχωρεί στις διαπραγματεύσεις με τόλμη.

Πώς ακριβώς εννοεί το θάρρος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Από πότε η υποχώρηση στις απαιτήσεις των Τούρκων αποτελεί ένδειξη «θάρρους» και «τόλμης»; Από πότε αποτελεί «δειλία» η αποφασιστική υπεράσπιση του δικαίου;

Από πότε αποτελεί τολμηρή και υπεύθυνη πράξη να μεταφέρεται το βάρος της απόφασης στους ώμους ολόκληρου του Κυπριακού λαού; Είναι υπεύθυνη πράξη να καταλήξετε κύριε Πρόεδρε σε μια άδικη και μη βιώσιμη συμφωνία και να την παραδώσετε μέσα σε ένα περιτύλιγμα εκβιασμών στον Κυπριακό λαό για να πάρει εκείνος την απόφαση;

Διότι αυτό θα συμβεί. Όσο περνούν οι ημέρες και γίνονται γνωστές περισσότερες πληροφορίες από τη συμφωνία του «μυστικού δείπνου», τόσο περισσότερο μένει εκτεθειμένος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από την αντικειμενική διαπίστωση ότι υποχώρησε δραματικά έναντι των Τουρκικών απαιτήσεων.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δέχθηκε αυτό που – θεωρητικά – απέρριπτε πριν λίγες μέρες: Μία πενταμερή διάσκεψη, όπου θα συζητηθούν όλα τα ανοικτά ζητήματα. Κάτι τέτοιο οδηγεί σε ένα μεγάλο παζάρι που τονίζαμε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν ο στόχος των Τούρκων.

Όπως είναι λογικό οι διαπραγματεύσεις πριν την Γενεύη δεν θα έχουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού ο Ακιντζί θα αφήσει όλα τα θέματα να καταλήξουν στην πενταμερή. Η αποτυχία των διαπραγματεύσεων μέχρι τις 9 Ιανουαρίου πρέπει να είναι δεδομένη. Σημειώνουμε ότι ακόμα κι αν οι Τούρκοι τελικά δεν δώσουν χάρτη στις 11 Ιανουαρίου, δεν θα μπορεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να αποφύγει την πενταμερή της επόμενης μέρας. Έτσι που θα είναι εγκλωβισμένος στο συγκεκριμένο ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα δεν θα μπορεί να αποφύγει την πενταμερή, ακόμα κι αν δεν εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις που συμφωνήθηκαν, γιατί θα κινδυνεύει να χρεωθεί το αδιέξοδο.

Επίσης η σύνθεση της διάσκεψης είναι απαράδεκτη. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δέχθηκε τη συμμετοχή των «δύο πλευρών» μαζί με τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Δεν υπάρχει καμμιά αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ακόμη και να προσκληθούν και άλλοι δεν θα είναι συμβαλλόμενοι στην όποια συμφωνία. Δεν αρκεί και δεν πείθει κανένα να λέει εκ των υστέρων ότι θα προσπαθήσει να προσκληθούν και τα κράτη μέλη του συμβουλίου ασφαλείας και η Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτά είναι εκ του πονηρού και εκ των υστέρων δικαιολογίες.

Αποτελεί τεράστια αποτυχία η μη συμμετοχή των κρατών μόνιμων μελών του  Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, την οποία χρεώνεται προσωπικά ο κ. Αναστασιάδης.

Έχοντας υπόψη όλα αυτά, είναι ο τελευταίος που δικαιούται να μιλά για ενότητα. Έχει καταστρέψει με τις ενέργειες και τις αποφάσεις του, τις τελευταίες ελπίδες για ενότητα των πολιτικών δυνάμεων και του λαού. Έχει καταστήσει τον εαυτόν του τον πρωτοψάλτη του νέου εθνικού διχασμού.