Εμείς δεν είμαστε κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είμαστε «ευρωαρνητικοί». Ζητούμε όμως μια δημοκρατική οικολογική Ευρώπη. Μια Ευρώπη που δεν θα καταπιέζει τους λαούς της, επιβάλλοντας δυσβάστακτες φορολογικές πολιτικές και να ευνοεί μόνο τα παγκοσμιοποιημένα κέρδη και τις πολυεθνικές.
Ως Οικολόγοι είμαστε υπέρ μιας ισχυρής Ευρώπης, μιας δημοκρατικής Ευρώπης, μιας Ευρώπης που να καταστεί ισχυρός παράγοντας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική αλλά και πρωταγωνιστής στην προσπάθεια για την σωτηρία του πλανήτη από την παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση, την κρίση της ακρίβειας, την κρίση των τροφίμων, την μείωση του κοινωνικού κράτους, και την ενεργειακή πενία.
Όμως αυτή η Ευρώπη για να είναι ισχυρή πρέπει να είναι η Ευρώπη των λαών και όχι η Ευρώπη των «ολίγων». Δεν μπορεί μια μικρή ομάδα τεχνοκρατών των Βρυξελών και οι ηγεσίες των κρατών μελών να αποφασίζουν χωρίς τους πολίτες.
Το γεγονός ότι επέλεξαν οι ηγέτες των κρατών να προχωρήσουν χωρίς να δώσουν σημασία στην άποψη των πολιτών, χωρίς να δίνουν σημασία στους Ευρωπαίους πολίτες που είναι στους δρόμους και διαμαρτύρονται γιατί απέτυχε η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει την κρίση της ακρίβειας, το θεωρούμε έγκλημα κατά της δημοκρατίας.
Λέμε ναι στην Ευρώπη, ναι στην ολοκλήρωση, ναι στην εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά με δημοκρατικές διαδικασίες. Μεταρρύθμιση που θα γίνει από την πίσω πόρτα και πίσω από την πλάτη των Ευρωπαίων πολιτών δεν είναι μεταρρύθμιση, είναι επιβολή, είναι μια μορφή τυραννίας και δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε σε αυτή την διαδικασία.
Το γεγονός ότι οι πολίτες δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται για την Συνθήκη είναι ευθύνη των ηγεσιών των ευρωπαϊκών κρατών που δεν προσπάθησαν να ενημερώσουν τους πολίτες και να ζητήσουν στα αλήθεια την άποψη τους. Αυτό που συμβαίνει το θεωρούμε ως μεγάλη και απαράδεκτη απάτη.
Είναι απάτη οι Ευρωπαίοι ηγέτες να γνωρίζουν ότι οι λαοί έχουν άλλη άποψη ή να έχουν επιφυλάξεις και να κάνουν παρασκηνιακή και μυστική συμφωνία μεταξύ τους, να μην απευθυνθούν στους ευρωπαϊκούς λαούς και να περάσουν με ταχύτατη διαδικασία μια Συνθήκη που αφορά όχι μόνο τους ηγέτες αλλά κυρίως και πρωτίστως τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Σωστά υποστηρίχθηκε ότι η συνθήκη έπρεπε να επικυρωθεί μέσω ενός πανευρωπαϊκού δημοψηφίσματος δηλαδή να δοθεί ταυτόχρονα το δικαίωμα στα εκατομμύρια των Ευρωπαίων να τοποθετηθούν για τη συνθήκη που καθορίζει το μέλλον τους σαν ενιαία πολιτική οντότητα (όπως στις Ευρωεκλογές). Η μεταρρυθμιστική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άλλη συνθήκη του Μάαστριχ ή της Νίκαιας. Είναι καιρός η Ευρωπαϊκή Ένωση να εμβαθύνει στο θεσμό της άμεσης δημοκρατίας και να κτίσει μια ενιαία λαϊκή κυριαρχία.
Ιδιαίτερα όσον αφορά την Κύπρο, ένα ευρωπαϊκό δημοψήφισμα θα είχε ακόμα περισσότερη και ιδιαίτερη πολιτική σημασία.
Ένα δημοψήφισμα ανάμεσα τους νόμιμους κατοίκους του νησιού (πλην των Τούρκων εποίκων) θα αποκαθιστούσε την νομική τάξη που δυστυχώς ανέτρεψε η απαράδεκτη λογική των χωριστών δημοψηφισμάτων το 2004. Ο λαός μας (Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι, Αρμένιοι κλπ) μέσα από το ενιαίο δημοψήφισμα θα σφυρηλατούσε την κυριαρχία του σαν ενωμένη οντότητα. Δεν έχει σημασία πόσοι Τουρκοκύπριοι θα συμμετείχαν αν και έχουμε βάσιμες πληροφορίες ότι θα υπήρχε αθρόα συμμετοχή Τουρκοκυπρίων.
Χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία. Ευθύνη φέρουν βεβαίως όσοι έχουν καλλιεργήσει τη διχοτόμηση μέσα στη ψυχή και το μυαλό τους και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εποχής μέσα από την προοπτική του ενός λαού και της μιας πατρίδας μέσα σε μια Ενωμένη Ευρώπη.
Η πρόταση μας για δημοψήφισμα απορρίφθηκε δυστυχώς από την Κυβέρνηση και τη Βουλή.
Έχουμε τη θέση ότι μας δόθηκε – με την απόφαση του Ιρλανδικού λαού – άλλη μια ευκαιρία. Εμείς ιδιαίτερα στην Κύπρο έπρεπε να σεβαστούμε έμπρακτα (και όχι μόνο στα λόγια) την απόφαση του λαού της Ιρλανδίας όπως ζητούσαμε κάποτε να σεβαστούν τη δική μας.
Όταν το 2004 ζητούσαμε να γίνει σεβαστή η απόφαση του δικού μας λαού, οι Ιρλανδοί ήταν οι πρώτοι που μας υποστήριξαν. Τότε – σας θυμίζουμε - ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός διακήρυξε δημόσια την ανάγκη σεβασμού στην περίπτωση της Κύπρου της βασικής αρχής της λαϊκής κυριαρχίας, όταν οι κυβερνήσεις άλλων Ευρωπαϊκών λαών, αμφισβητούσαν το δικαίωμα στο λαό μας να αυτοδιαχειρίζεται την μοίρα του.
Επιτρέψετε μου να προειδοποιήσω ότι η άρνηση των κομμάτων να υιοθετήσουν την εισήγηση των Οικολόγων για διενέργεια δημοψηφίσματος δημιουργεί ενδεχόμενο προηγούμενο, το οποίο εύχομαι να μην το βρούμε ενώπιον μας σύντομα ως υποστήριξη της επιχειρηματολογίας εκείνων που υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζεται η διαδικασία του δημοψηφίσματος για την επικύρωση της όποιας λύσης του Κυπριακού.
Μου φαντάζει εξοργιστικά οξύμωρο οι ίδιοι πολιτικοί που αρνούνται τη διενέργεια δημοψηφίσματος στη χώρα τους (σ’ αυτούς περιλαμβάνω και ημέτερους πολιτικούς) αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, να χρησιμοποιούν με αναίδεια το επιχείρημα: «Πώς είναι δυνατόν ένας λαός των τεσσάρων εκατομμυρίων να φρενάρει τη συμφωνία που αφορά 500 εκατομμύρια».
Ω, το μέγεθος του πολιτικού αμοραλισμού.
Το ερώτημα κύριοι δεν είναι αυτό αλλά τούτο: «Πώς μπορεί μια ασήμαντη μειοψηφία τεχνοκρατών των Βρυξελλών, κρατικών αξιωματούχων και πολιτικών να επιβάλλει στα 500 εκατομμύρια πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την συμφωνία στην οποία οι ίδιοι κατέληξαν μέσω της γνωστής δίδυμης φιλοσοφίας του συμβιβασμού και της συνδιαλλαγής;»
Η επίκληση του Θουκυδίδη στο προΐμνιο της Συνθήκης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, αποτελεί τις πιο γνήσια καταδίκη των πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης: «Χρώμεθα γάρ πολιτεία… και όνομα μεν δια το μη εν ολίγοις άλλ’ ες πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται».
Σωστά ο Α. Τσίπρας δήλωσε επιγραμματικά και ξεκάθαρα: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μεταρρυθμιστεί με τη συμμετοχή των λαών ή δεν πρόκειται να μεταρρυθμιστεί καθόλου».
Εμείς ως Οικολόγοι, υποστηρίζουμε ότι δεν μπορεί η οποιαδήποτε μεταρρύθμιση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να γίνει πίσω από την πλάτη των πολιτών.
Ιδιαίτερα τώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να αδυνατεί να υπερασπιστεί την ποιότητα ζωής και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της απέναντι στην κρίση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και του περιβάλλοντος.
Χρειαζόμαστε μια δημοκρατική Ευρώπη και για να το πετύχουμε χρειάζεται η επικύρωση των λαών και όχι μόνο η συμφωνία των κυβερνήσεων.
Εμείς αποφεύγουμε να μπούμε στην λεπτομερή επιμέτρηση των θετικών ή αρνητικών της συνθήκης. Υπάρχουν θετικά, υπάρχουν κι’ αρνητικά. Η πλέρια δημοκρατική διαδικασία που αποφεύγουν ως χολέρα – οι ηγεσίες των κρατών – μπορούσε να αναδείξει τις αδυναμίες της συνθήκης και αναλόγως αυτή να τύχει των αναγκαίων αλλαγών και τροποποιήσεων. Ξέρετε η δημοκρατία δεν είναι απλά μια αρχαία συνήθεια. Είναι τρόπος ζωής. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η συνθήκη θα γινόταν καλύτερη εάν περνούσε μέσω της λαϊκής επικύρωσης αντί να αποτελέσει το προϊόν συμβιβασμού εθνικών συμφερόντων.
Εμείς δεν δεχόμαστε – για παράδειγμα – το συμβιβασμό σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Θέλουμε να αποτελεί μέρος της συνθήκης και όχι παραπομπή. Σημειώνουμε ότι στη Συνθήκη για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, όντως είχε ενσωματωθεί η Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών καθώς και οι κοινωνικοί χάρτες που έχουν υιοθετηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όλα αυτά ονομάζονται πλέον ως «Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων». Δεν κατανοούμε γιατί πρέπει να αποδεχτούμε τη συμφωνία των ηγετών που επιτρέπουν στην Βρετανία και Πολωνία να τυγχάνουν μόνιμης παρέκκλισης σε ένα τόσο θεμελιακό ζήτημα.
Εμείς προτείνουμε την αναθεώρηση της συνθήκης με την ενσωμάτωση του Ευρωπαϊκού χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη στη μεταρρυθμιστική συνθήκη.
Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα αρνητικά σημεία που αφορούν τη φιλοσοφία της συνθήκης, τις περιορισμένες αναφορές στη θεσμοθέτηση των αρχών της αειφόρου βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος έναντι ενός καθαρά νεοφιλελεύθερου αναπτυξιακού μοντέλου, τη σύνδεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό κατεστημένο και τις επιθετικές πολιτικές της Νέας Τάξης κ.ά. Περιορίζονται οι δυνατότητες εκπροσώπησης των μικρών χωρών και εφαρμόζονται πρακτικές οι οποίες στο όνομα της απλούστευσης και επιτάχυνσης των διαδικασιών, ενδυναμώνουν την παρουσία των μεγάλων χωρών εις βάρος των μικρών λαών. Από την άλλη, ενισχύεται ο ρόλος του Ευρωπαϊκού και των Εθνικών κοινοβουλίων γεγονός που ως Οικολόγοι το κρίνουμε ως θετικό στοιχείο.
Ένα θετικό απομεινάρι της συνθήκης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα είναι η δυνατότητα εισήγησης νομοθεσίας μέσω της συλλογής ενός εκατομμυρίου υπογραφών πολιτών, η γνωστή ως «Πρωτοβουλία Πολιτών». Τέλος, ας σημειωθεί ότι όπως και στη Συνθήκη για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, η ρήτρα αλληλεγγύης δεν καλύπτει την υπόθεση της Κύπρου αφού οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν καμμιά υποχρέωση υποστήριξης όταν χώρα μέλος δέχεται εχθρική επίθεση.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, εμείς ως Οικολόγοι, δεν είμαστε εναντίον της διεύρυνσης και εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν καταψηφίζουμε τη συνθήκη, όχι γιατί συμφωνούμε ότι τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά ούτε γιατί υποκύπτουμε στον απαράδεκτο εκβιασμό ότι περίπου θα καταρρεύσει η Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τη συνθήκη της Λισσαβώνας. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης κι’ αυτά οφείλουμε να τα αναζητήσουμε μέσω του διαλόγου με τους Ευρωπαίους πολίτες.
Είναι ευκαιρία να υποστηρίξουμε το αυτονόητο. Δεν μπορεί να γίνει μεταρρύθμιση της Ευρώπης χωρίς τους Ευρωπαίους. Οι λαοί δεν μπορεί να είναι απλοί θεατές των αποφάσεων των «επαϊόντων» είτε αυτοί είναι πολιτικοί είτε τεχνοκράτες των Βρυξελών. Αλήθεια, πως μπορεί μια ασήμαντη μειοψηφία πολιτικών και τεχνοκρατών να επιβάλει την άποψη της σε 500 εκατομμύρια ανθρώπους, την ώρα που ολόκληρη η Ευρώπη σείεται από κινητοποιήσεις και απεργίες.
Πρέπει να ζητήσουμε αλλαγές στη συνθήκη. Να γίνει πιο δημοκρατική και πιο δίκαιη. Δεν βλέπω το λόγο γιατί πρέπει να διεκδικήσουμε και πάλιν το ρόλο του «καλού παιδιού» που ξέρει μόνο να υπηρετεί.
Εμείς είμαστε υπέρ μιας δημοκρατικής Ευρώπης από τα Κανάρια νησιά ως το Βλαδιβοστόκ και από την Ισλανδία μέχρι την Κύπρο, της Ευρώπης των λαών κι όχι της Ευρώπης των ηγετών, γι’ αυτό και δεν συμμετέχουμε στην χωρίς τους πολίτες - αλλά μέσω των ολίγων - διαδικασία επικύρωσης της συνθήκης.
Γιώργος Περδίκης
Βουλευτής και Γενικός Γραμματέας
Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών
Γιώργος Περδίκης Πρόεδρος και Βουλευτής Κινήματος Οικολόγων - Συνεργασίας Πολιτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου