Ευρωπαϊκό Δημοψήφισμα

Εγώ δεν είμαι κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είμαι «ευρωαρνητικός». Ζητώ όμως μια δημοκρατική οικολογική Ευρώπη. Μια Ευρώπη που δεν θα καταπιέζει τους λαούς της, επιβάλλοντας δυσβάστακτες φορολογικές πολιτικές και να ευνοεί μόνο τα παγκοσμιοποιημένα κέρδη και τις πολυεθνικές.

Ως Οικολόγοι είμαστε υπέρ μιας ισχυρής Ευρώπης, μιας δημοκρατικής Ευρώπης, μιας Ευρώπης που να καταστεί ισχυρός παράγοντας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική αλλά και πρωταγωνιστή στην προσπάθεια για την σωτηρία του πλανήτη από την παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση, την κρίση της ακρίβειας, την κρίση των τροφίμων, την μείωση του κοινωνικού κράτους, και την ενεργειακή πενία.

Όμως αυτή η Ευρώπη για να είναι ισχυρή πρέπει να είναι η Ευρώπη των λαών και όχι η Ευρώπη των «ολίγων». Δεν μπορεί μια μικρή ομάδα τεχνοκρατών των Βρυξελών και οι ηγεσίες των κρατών μελών να αποφασίζουν χωρίς τους πολίτες.

Το γεγονός ότι επέλεξαν οι ηγέτες των κρατών να προχωρήσουν χωρίς να δώσουν σημασία στην άποψη των πολιτών, χωρίς να δίνουν σημασία στους Ευρωπαίους πολίτες που είναι στους δρόμους και διαμαρτύρονται γιατί απέτυχε η Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσει την κρίση της ακρίβειας, το θεωρώ έγκλημα κατά της δημοκρατίας.

Λέω ναι στην Ευρώπη, ναι στην ολοκλήρωση, ναι στην εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά με δημοκρατικές διαδικασίες. Μεταρρύθμιση που θα γίνει από την πίσω πόρτα και πίσω από την πλάτη των Ευρωπαίων πολιτών δεν είναι μεταρρύθμιση, είναι επιβολή, είναι μια μορφή τυραννίας και δεν θέλω να συμμετάσχω σε αυτή την διαδικασία.

Το γεγονός ότι οι πολίτες δεν γνωρίζουν και δεν ενδιαφέρονται για την Συνθήκη είναι ευθύνη των ηγεσιών των ευρωπαϊκών κρατών που δεν προσπάθησαν να ενημερώσουν τους πολίτες και να ζητήσουν στα αλήθεια την άποψη τους. Αυτό που συμβαίνει το θεωρώ ως μεγάλη και απαράδεκτη απάτη.

Είναι απάτη οι Ευρωπαίοι ηγέτες να γνωρίζουν ότι οι λαοί έχουν άλλη άποψη και να κάνουν παρασκηνιακή και μυστική συμφωνία μεταξύ τους, να μην απευθυνθούν στους ευρωπαϊκούς λαούς και να περάσουν με ταχύτατη διαδικασία μια Συνθήκη που αφορά όχι μόνο τους ηγέτες αλλά κυρίως και πρωτίστως τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Σωστά υποστηρίχθηκε ότι η συνθήκη έπρεπε να επικυρωθεί μέσω ενός πανευρωπαϊκού δημοψηφίσματος δηλαδή να δοθεί ταυτόχρονα (όπως στις Ευρωεκλογές) το δικαίωμα στα εκατομμύρια των Ευρωπαίων να τοποθετηθούν για τη συνθήκη που καθορίζει το μέλλον τους σαν ενιαία πολιτική οντότητα. Η μεταρρυθμιστική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άλλη συνθήκη του Μάαστριχ ή της Νίκαιας. Είναι καιρός η Ευρωπαϊκή Ένωση να εμβαθύνει στο θεσμό της άμεσης δημοκρατίας και να κτίσει μια ενιαία λαϊκή κυριαρχία.

Ιδιαίτερα όσον αφορά την Κύπρο, ένα ευρωπαϊκό δημοψήφισμα θα είχε ακόμα περισσότερη και ιδιαίτερη πολιτική σημασία.
Ένα δημοψήφισμα ανάμεσα τους νόμιμους κατοίκους του νησιού (πλην των Τούρκων εποίκων) θα αποκαθιστούσε την νομική τάξη που δυστυχώς ανέτρεψε η απαράδεκτη λογική των χωριστών δημοψηφισμάτων το 2004. Ο λαός μας (Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι, Αρμένιοι κλπ) μέσα από το ενιαίο δημοψήφισμα θα σφυρηλατούσε την κυριαρχία του σαν ενωμένη οντότητα.

Δεν έχει σημασία πόσοι Τουρκοκύπριοι θα συμμετείχαν αν και έχω βάσιμες πληροφορίες ότι θα υπήρχε αθρόα συμμετοχή Τουρκοκυπρίων.

Χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία. Ευθύνη φέρουν βεβαίως όσοι έχουν καλλιεργήσει τη διχοτόμηση μέσα στη ψυχή και το μυαλό τους και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εποχής μέσα από την προοπτική του ενός λαού, της μιας πατρίδας μέσα σε μια Ενωμένη Ευρώπη.