Τα ψεύτικα τα λόγια τα ευρωπαϊκά

Όσοι παρακολούθησαν (λίγοι είμαι βέβαιος) τη συζήτηση για την επικύρωση της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης, θα είχαν διαπιστώσει ότι δύο ήταν οι βασικές διαφορές σκέψης: Η μια – που παρουσίασαν το ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ – έλεγε ότι παρά τις αδυναμίες της η συνθήκη πρέπει να επικυρωθεί να ψηφιστεί και να προχωρήσει η διαδικασία υλοποίησης της. Η άποψη αυτή, παραγνώριζε πλήρως την απόφαση του Ιρλανδικού λαού. Κάποιοι μάλιστα ομιλητές από τα τέσσερα κόμματα ειρωνεύτηκαν και απαξίωσαν προσβλητικά του Ιρλανδούς (μίλησαν για ομοφυλοφιλικές φοβίες και για παραδοσιακές αξίες των Ιρλανδών, καθολικές δοξασίες και άλλα τινά περίεργα).

Η δεύτερη άποψη – που παρουσιάστηκε από το ΑΚΕΛ – ήταν ότι η συνθήκη χαρακτηρίζεται από νεοφιλελευθερισμό, εμπεριέχει απαράδεκτες ρήτρες και γι’ αυτό απορρίπτεται.

Όλοι όμως συμφώνησαν ότι μία εκ των ελλείψεων της συνθήκης ήταν η εξαίρεση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών από τις βασικές πρόνοιες της συνθήκης. Εδώ προέκυψε η δική μας πρόταση, η οποία έχει ήδη τεθεί στο Ευρωκοινοβούλιο από την ομάδα των Ευρωπαίων Πρασίνων και υποστηρίχθηκε από πολλούς άλλους Ευρωβουλευτές.

Εισηγηθήκαμε όπως η Βουλή των Αντιπροσώπων προτείνει την τροποποίηση της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης μέσω μιας «Ευρωπαϊκής Πράξης Δημοκρατίας» που να περιλαμβάνει την ενσωμάτωση του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων στο κείμενο της συνθήκης καθώς και μηχανισμών εφαρμογής του χωρίς εξαιρέσεις για οποιαδήποτε χώρα, την ενδυνάμωση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών Κοινοβουλίων στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και την ενίσχυση των αρχών της συμμετοχικής δημοκρατίας με μέτρα όπως η ενδυνάμωση της διαδικασίας της «Πρωτοβουλίας των Πολιτών».

Η «Ευρωπαϊκή Πράξη Δημοκρατίας» μπορεί να τεθεί σε επικύρωση ενώπιον των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη μέλη κατά τη διάρκεια των ευρωεκλογών του 2009. Τέλος η Βουλή των Αντιπροσώπων σύμφωνα με το προτεινόμενο ψήφισμα εξουσιοδοτεί τον Πρόεδρο Καρογιάν να μεταφέρει την πρόταση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να την προωθήσει στο προσεχές Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια τέτοια απόφαση θα αποτελούσε το απάβγασμα των θέσεων που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης.

Έτσι η Βουλή θα εξέφραζε την υποστήριξη της στην ανάγκη εμβάθυνσης των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα υποστήριζε τη διεύρυνση των δυνατοτήτων συμμετοχής των πολιτών στην διαμόρφωση του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ελάμβανε υπόψη της τις ανησυχίες που εκφράστηκαν κατά τη συζήτηση της επικύρωσης της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης αλλά και θα εξέφραζε πλήρη σεβασμό στη δημοκρατική έκφραση των λαών και ιδιαίτερα στο αποτέλεσμα του Ιρλανδικού δημοψηφίσματος.

Δυστυχώς η πρόταση απορρίφθηκε πανηγυρικά από όλους. Άλλοι είπαν πως δεν θέλουν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον πρόεδρο τους, κι άλλοι γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει η συνθήκη, δεν πιστεύουν στα δημοψηφίσματα, δεν πιστεύουν τελικά σε τίποτα, παρά μόνο στο πρόσκαιρο και εφήμερο κάματο της διακομματικής αντιπαράθεσης.
Τελικά, ευρωλάγνοι και ευρωσκεπτικιστές, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουνε. Την ίδια νοοτροπία έχουν, εθελόδουλη και μικρόψυχη. Χωρίς όραμα και ελπίδα, ούτε για τα πιο μακρινά. Ο λαός τους έχει γυρίσει την πλάτη, αλλά αυτό βεβαίως δεν τους ανησυχεί. Μάλλον – επί του προκειμένου – τους βολεύει.